hoe staat het met jouw frustratietolerantie
frustratietolerantie, het woord alleen al is 2 x woordwaarde en een blog waard. hier we go! het begrip komt van albert allis, een amerikaanse therapeut. grondlegger van de RET (rationeel emotieve therapie). een lage frustratietolerantie vanaf nu FT genoemd, kan zaken opblazen. je hebt een kort lontje en de mogelijkheid om iets te relativeren is beperkt. misschien herken je het wel, niks menselijks is jou vreemd.
je stoot je teen en daar gaat het, je voelt je net b100: ik heb ook altijd pech. nee vaak gaat het niet zo overdreven. we snauwen iets te snel maar hebben niet altijd zelf door. doordat we overprikkeld raken, van te weinig bewegen, te veel telefoon, te lang gewerkt en te weinig rust gekregen is de lage FT een feit. als je het zelf doorhebt kan je natuurlijk er wel een beetje rekening mee houden (of aangeven), maar het is geen fijne plek om te zijn. je wilt immers ook thuis nog een lieve partner, ouder of vriend(in) zijn.
hoe kan je dan je de FT verhogen?
1- leg de lat wat minder laag, een fout maken overkomt iedereen. met RET demp je de reactie: van de initiële reactie naar een wat meer genuanceerder beeld.
2: neem pauze, zet de telefoon uit en laat de boel de boel. morgen is er weer een dag. dit lijkt uitstelgedrag, maar voorkomt dat je in tip 1 valt.
3& neem bewust even me-time op de momenten dat het kan (in een leven met kinderen is dat soms een uitdaging), jaag jezelf niet naar afspraak tot afspraak, van werk naar huis of vice versa, maar pak heel even de afkoeltijd. of het nu om werken of thuis gaat, het gaat niet over aanwezigheid/zichtbaarheid alleen. (tip 3.1: je camera mag uit bij zoom/teams, scheelt een berg met prikkels).
jouw stress en gejaagdheid komt over op de kinderen. en dan gek vinden dat ze s’avonds nog zo druk zijn en niet willen slapen of dat je de piepers liet aanbranden. de wet van murphy roep je zo over jezelf af. wist je dat ook de relatie verbetert in een 4 daagse werkweek, er is meer ruimte (psychologisch en uiteraard ook fysiek) voor genegenheid. resultaat is wel dat er ook meer kinderen worden geboren in bedrijven met een 4 daagse werkweek (wil je dit niet: de 5 daagse werkweek, 8 of 9 urige werkdag zonder pauze is een prima anticonceptiemiddel). we worden er dus iets meer een bonobo aapje van (make love, not war).
4# overdrijf het niet, accepteer het zoals het is. soms ben je wat korter af, heb je wat minder lekker geslapen of is een dag drukker. geef het aan en de mensen om je heen zullen er begrip voor opbrengen. we zijn allemaal mensen. als het structureel een dingetje is, kijk dan waardoor het komt, het begrip kent ook een houdbaarheidsdatum. elke dag afgesnauwd worden is namelijk ook geen feestje. niemand functioneert 100% en empathisch als ie in een mentaliteit van schaarste verkeert.
dan is het misschien tijd om mee te doen aan de pilot van werkvierentwintig;)