scherp wanneer ben jij op je scherpst en hoe houd je jezelf scherp? uit onderzoek komt naar voren dat we ongeveer 3 uur intensief werk kunnen doen. daarna is de meeste prik er wel uit. na 6 uur is het wel gedaan. nu komt het zelden voor dat we onafgebroken geconcentreerd kunnen werken. om dieper
in 2020 gaan we volledig online verder. dat doen we om het concept van werkvierentwintig kracht bij te zetten. uiteraard gaat het in eerste instantie om meer autonomie, maar het gaat ook om niet altijd aanwezig moeten zijn om dingen voor elkaar te krijgen.
bij werkvierentwintig schoppen we tegen heilige huisjes aan. zoals de vrije denkers zeggen: structuren worden onopgemerkt voor werkelijkheid aangezien. het doorbreken van vaste overtuigingen kost tijd. zo werk het ook met het idee dat welzijn geld kost. wij denken dat hier geen aandacht aan besteden juist heel veel kost (financieel en sociaal). zo zit het
langzaam zien we dat de hypes rondom werk verdwijnen, we worden een beetje agile en scrum moe. er wordt vaak gepleit om iets extra’s te doen, maar zelden om dingen simpelweg niet te doen. een appel is niet de oplossing voor een slecht eetpatroon en een cursus mindfulness lost niet de stress op het werk op. de activiteiten op zich zijn natuurlijk niet ‘slecht’ maar het zijn grotendeels pleisters. het idee dat we een magische pil hebben is erg aantrekkelijk, eenvoudig en dan hoeft er structureel niet zoveel te veranderen. daar stappen bedrijven gretig op in, want met iets aanbieden kan je meer geld verdienen dan met iets niet aanbieden
met 6=8 zorg je niet alleen voor meer autonomie en flexibiliteit voor de medewerker maar zal je ook zien dat resultaat en uren na een bepaalde tijd een negatief verband heeft. meer uren werken is niet altijd beter. niet voor de mens (en zijn of haar gezin) maar ook niet voor de organisatie.
we merken weerstand als het gaat om anders doen en anders denken. was dat wat we vroeger deden dan zo slecht? hebben we dus altijd alles verkeerd gedaan? we moeten het kind niet met het badwater weggooien. weerstand alom. of het nu gaat om technologie of om zoiets als straatnaambordjes. weerstand om te veranderen en aangevallen voelen alsof je dat zo deed vanuit slechtigheid. de prediker van het nieuwe wordt dan weggezet als het gekkie. zo gaat het gezegde.
omanido. zo heet de rebellengroep in de serie hendrik groen. de 2e en tevens laatste serie is onlangs van start gegaan. uit het as herrijzen de figuren uit het verzorgingstehuis. hendrik groen en evert zijn de vertegenwoordiging van mensen die graag het juiste willen doen, maar zich niet altijd willen conformeren aan de saaiheid, de sufheid en de pietluttige regeltjes. om nog maar te zwijgen over die manager.
we zien het vaak. werken bij websites waarin je al je gegevens kwijt kan als je wilt solliciteren. super handig! super efficiënt. je laat mensen zelf de gegevens invoeren zodat hr dat niet meer hoeft te doen. dat is ook niet het leukste werk om te doen. dat systeem heeft dus een functie. het is efficiënt en effectief. maar soms slaan we er iets te ver in door.
stel je hebt trek. dan levert de eerste hap van je boterham meer voldoening op dan de eerste hap van de 12e boterham. je honger wordt gestild en op een gegeven moment gaat het je zelfs tegenstaan, oftewel een extra hap zorgt voor negatieve waarden. dit is ongeveer wat men bedoeld met de theorie van het afnemend grensnut. het eerste dropje geeft meer voldoening dan het 10e dropje en na 100 dropjes kan je zelfs misselijk worden. serieus kotsmisselijk worden van dropduo’s is geen kunst.
heilig huisje wij grappen soms “werk is geworden tot betaalde dagopvang voor volwassenen” deze opmerking valt niet bij iedereen in goede aarde. dat snappen wij. wij zullen in deze blog uitleggen wat we ermee bedoelen. werk gaat niet zozeer om wat je bereikt maar om de uren die je maakt. in de ochtend moet je
een kortere werkweek is goed voor ons. meer weten >> bekijk dan dit artikel.
de prikklok hebben we fysiek weggedaan. de gewoontes rondom de prikklok nog niet. de leus die nu vaak geroepen wordt is: als je de uren maar maakt. dit lijkt een stap in de goede richting. we hebben dus nog eigenlijk een onzichtbare prikklok.
iedere organisatie heeft ze wel. een paar rituelen waarvan de medewerkers zelfs afvragen wat het nut en de noodzaak van deze rituelen zijn. in de blog nemen we je mee in de 5 dingen die je het meeste tijd besparen. 1 – neem alsjeblieft pauze! en dat is onderdeel van je werktijd. huh wat… dat
wij houden van eenvoud. we gebruiken bestaande structuren om werken & leven wat leuker, fijner en beter te maken. 1 van de dingen die we daarom bedacht hebben is de 24 = 40 gedachte. maar hoe komen we daar. hier volgt onze uitleg >>
wat gebeurt er als je dingen niet meer doet? wij proberen dingen zo te maken dat we er ons niet meer mee bezig hoeven te houden. dat mensen het zelf prima op kunnen lossen zonder dat wij er ook nog eens bij betrokken zijn.
op zondag zijn er veel wielrenners op de weg. en zeker nu de temperatuur stijgt. menig wielrenner rijdt zo tussen de 80 & 120 km. het feit dat de rit zo’n 3 a 4 uur duurt en te overzien is, zorgt voor de nodige lol en voor meer oemf tijdens het rijden. maar wat nu
de huidige arbeidsmarkt kampt met tekorten. de productiviteit loopt terug. de werkdruk stijgt, stress neemt toe met als resultaat een hoog percentage mensen dat zich niet meer in staat voelt om te werken. laten we er samen wat aan doen: wij hebben daar de werkvierentwintigmethode voor bedacht: we hebben hr omgedacht en de werkvierentwintigmethode ontwikkeld. eenvoud werkt, terug naar de basis!
wij stellen onszelf een best ambitieus doel. wij willen als organisatie een basisinkomen voor iemand mogelijk maken. we hopen dat andere organisaties ons voorbeeld volgen. wij geloven dat mensen in vrijheid tot de beste dingen in staat zijn. neem contact met ons op als jouw organisatie wil bijdragen aan dit doel zo kunnen we samen een alliantie vormen.
wij zijn voorstander van het afschaffen van alle functieaanduidingen. wij vinden gelijkwaardigheid heel belangrijk. titelaanduidingen zoals trainee, junior, medior en senior passen daar niet bij. wij vinden termen zoals stagiaire en werkervaringsplekken ook maar raar. het is gewoon een term om mensen minder te waarderen. en daardoor een studieschuld op te laten bouwen en afhankelijkheid
bij werkvierentwintig gaan we helemaal terug naar de basis. recruitment zonder poes noemen wij dat. hoe kunnen we ervoor zorgen dat de juiste persoon op de juiste plek komt. dit doen we door de meest ‘lowtech’ mogelijke oplossing toe te passen.