omanido. zo heet de rebellengroep in de serie hendrik groen. de 2e en tevens laatste serie is onlangs van start gegaan. uit het as herrijzen de figuren uit het verzorgingstehuis. hendrik groen en evert zijn de vertegenwoordiging van mensen die graag het juiste willen doen, maar zich niet altijd willen conformeren aan de saaiheid, de sufheid en de pietluttige regeltjes. om nog maar te zwijgen over die manager.
dat geldt ook voor onze arbeidsmarkt en de mensen die erop actief zijn. daar zijn heel veel mensen die graag het goede willen doen. functioneel recalcitrant noemen wij dat. daarentegen is er ook een grote groep die het op heeft gegeven en vooral klaagt bij het koffiezetautomaat.
daarom hebben wij een groepje opgericht. volwassen maar nog niet met pensioen. rebellie tegen de saaiheid. opstand tegen de sleur. spreek je uit, neem initiatief. ga eropuit. meld je aan. info@werkvierentwintig.nl
volgzaamheid is ons met de paplepel ingegoten. de trailer had uiteraard ook over de gemiddelde organisatie kunnen gaan. dit is wat wij noemen: de loonslaaf cultuur. waarin we niet onder doen voor de noord koreaanse bevolking.
mensen zijn van nature welwillend, zoals rutger bregman uitlegt in de meeste mensen deugen, maar er gebeuren verkeerde dingen omdat mensen zo volgzaam zijn. hendrik groen legt dat in de trailer mooi uit.
stel je hebt trek. dan levert de eerste hap van je boterham meer voldoening op dan de eerste hap van de 12e boterham. je honger wordt gestild en op een gegeven moment gaat het je zelfs tegenstaan, oftewel een extra hap zorgt voor negatieve waarden. dit is ongeveer wat men bedoeld met de theorie van het afnemende grensnut. het eerste dropje geeft meer voldoening dan het 10e dropje en na 100 dropjes kan je zelfs misselijk worden. serieus kotsmisselijk worden van dropduo’s is geen kunst.
er is dus sprake van een optimale hoeveelheid. dit wordt dat weer het marginale nut van een product of dienst genoemd. in hoeverre levert een extra eenheid iets op (plezier, voldoening, waarde etc.). en wanneer zijn de kosten voor een het produceren van een extra eenheid hoger dan dat dit oplevert. op dit punt zijn de marginale opbrengsten gelijk aan de marginale kosten. dit punt duidt dan vaak ook de maximale winst aan! oftewel wanneer is het functioneel om te blijven werken en wanneer niet.
“in de economie is het grensnut van een goed of dienst het nut, dat gepaard gaat met een toename (of afname) van de consumptie van dat goed of die dienst. ”
bron wikipedia
wanneer is er een optimale hoeveelheid bereikt?
je snapt natuurlijk wel dat we in dit verband we op zoek zijn naar het aantal uren werken op een dag. stiekem maakt ons dat nog niet zoveel uit omdat we denken dat mensen dat prima zelf in kunnen schatten met behulp van de theorie van het afnemende grensnut. het voornaamste is dat deze autonomie cruciaal is. want wie zijn wij om je te beperken in je doen en laten.
wij zijn van mening dat dit ongeveer tussen de 4 en 6 uur ligt. na die tijd is de pit er wel een beetje uit. dat geldt overigens voor bijna alle activiteiten, behalve slapen. daar kunnen we tussen de 6 en 9 uur mee volmaken. verder zijn er maar weinig activiteiten waarbij we de 6 uur met plezier volmaken. we dagen je uit.
dat geldt ook voor vakantie. wij denken dat een optimale vakantie ergens tussen de 2 en 4 weken ligt. we hebben de 2 weken nodig om los te komen van het werk. na 4 weken willen mensen vaak weer terug aan het werk. dit is uiteraard een vrij grove schatting.
hieronder enkele voorbeelden van de theorie
de eerste 4 – 6 snoepjes geven meer voldoening dan het 100ste snoepje. bij drop duo’s zijn wij dan vaak misselijk. bij hamburgers ligt dat getal dan weer iets lager;
vakanties tussen de 2 en de 4 weken. daarna willen mensen graag weer iets doen voor een ander;
de werkdag tussen de 4 en de 6 uur. fysieke en cognitief de beste verhouding voor zowel plezier als voor de belastbaarheid;
aantal pagina’s rapport. na een x hoeveelheid pagina’s neemt de complexiteit toe. te weinig pagina’s dan bestaat de kans dat het te beknopt is;
slapen, de eerste 6 uur zijn waardevoller dan de uren daarna. en na 8 a 9 uur begin je te draaien in bed. een extra uur slaap voegt dan niks meer toe;
vergaderingen & communicatie. te weinig en je weet niet wat er speelt. te veel en je komt niet meer aan het werkelijke werk toe.
sporten (na 2 uur raakt de tank op. dan is de oemf er wel uit).
broccoli. broccoli is best te doen maar na 200 gram broccoli hebben we voldoende broccoli gezien voor 1 avondmaal.
zo geldt dat ook met werken. vaak houden we vast aan de 8 urige werkdag. omdat we dat altijd zo gedaan hebben. het is voor ons ook niet de bedoeling om onnodige tijdsdruk te creëren. daarom werken we volgens de 6 = 8 filosofie.
je krijgt gewoon je dagtarief van 8 uur betaald. en soms heb je langer nodig dan de optimale hoeveelheid van ca. 6 uur. structureel langer werken is dan geen goed idee. op maandag kan dat prima, maar gedurende de week neemt je cognitieve en fysieke welbevinden af. met andere woorden, het kan zorgen voor negatieve waarden om dus structureel langer dan 6 uur op een dag actief te zijn. wat zou het mooi zijn als het weekend er niet is om bij te komen en de vakantie niet er is om op te laden?
bekijk de werkdag eens vanuit de bril van het afnemende grensnut. wanneer ben jij het scherpst en krijg jij het meest gedaan? wij vertrouwen erop dat de meeste mensen dat wel weten, maar dat de huidige verloning (structuur) aanmoedigt om naar het werk te komen. zo is er ook minder ruis op kantoor want tijd wordt weer je eigen tijd. elke stap die je zet kan je afwegen. is dit functioneel of niet.
zoals in finland wordt gezegd: werk is iets wat je doet, niet waar je naartoe gaat. daar sluiten we ons graag bij aan.
wil je ons steunen? koop dan zo’n te gek t-shirt in onze webwinkel >> webwinkel
wij grappen soms “werk is geworden tot betaalde dagopvang voor volwassenen” deze opmerking valt niet bij iedereen in goede aarde. dat snappen wij. wij zullen in deze blog uitleggen wat we ermee bedoelen. werk gaat niet zozeer om wat je bereikt maar om de uren die je maakt. in de ochtend moet je er een klap op geven. dit is wat men zegt in de bouw. zo ben je niet alleen op maandag fit (en productief) maar ook op donderdag (en vrijdag).
we weten dat de productiviteit in de breedste zin van het woord na 6 uur beperkt is. dat geldt voor zowel beroepen waarbij je cognitief (met je hersenen) maar ook fysiek bezig bent. het 1 sluit het 1 het ander overigens niet uit. de werkdag en werkweek is daarmee een behoorlijk heilig huisje.
pauze?
die 6 uur is inclusief de noodzakelijke pauze, die pauze zorgt dat er weer even wat zuurstof naar je brein komt of dat je even kan ontspannen en wat kan eten (& ouwehoeren). het is daarom ook best gek dat pauze losgekoppeld wordt van de werkdag. het is namelijk cruciaal voor je functioneren. het is een teken van wantrouwen dat medewerkers niet worden vertrouwd om daar op een fatsoenlijke manier mee om te gaan. deze kijk op de werkdag stamt uit het industriële tijdperk.
aanwezigheid
aanwezigheid is vandaag de dag nog steeds de norm binnen organisaties. dat is soms functioneel, maar vaak ook niet. daarom pleiten wij voor een werkdag van tussen de 4 & de 6 uur. werk gebeurt regelmatig ook niet op het werk door alle afleiding. we stoppen je in een kantoortuin en je bent er om 9 uur en je mag om 5 uur weer gaan. en laten we niet flauw doen over de flexibiliteit. er zijn al organisaties die toestaan dat je om 8 uur begint en om 4 uur gaat. of je productief bent geweest maakt in zulke organisaties niet uit. vaak zijn hier overleggen en cctjes sturen aan elkaar de activiteiten waarmee mensen de dag vullen.
bezigheidstherapie
voor sommige mensen is werk ook een bepaalde bezigheidstherapie. uit onderzoek blijkt dat 8 uur werk per week al voldoende is om de behoefte aan sociale contacten & zinvolheid te vervullen.
(on)betaalde arbeid
betaalde of onbetaalde arbeid is dus wel degelijk belangrijk voor mensen. het gaat hier dan ook om de voldoening die mensen halen uit werk. na 6 uur is de fut eruit, dat geldt overigens voor bijna alle activiteiten van netflixen, wandelen tot je leukste hobby. na 6 uur turen naar een dobbertje of 6 uur fietsen zijn de meeste mensen er wel klaar mee.
meerwaarde creeëren
als we met een andere bril naar werk gaan kijken dan hebben we volgens ons een gezamenlijk doel. namelijk van meerwaarde zijn voor de organisatie waar je werkt en wat betekenen voor een ander. daarbij is het uiteraard ook simpelweg een manier om geld te verdienen waarmee je ook nog wat leuke dingen kan doen. wat dat dan ook mag zijn.
effectivi-tijd & vitaliteit
wij helpen organisaties om hun kijk op werk aan te passen. door slimmer te werken krijgen organisaties meer gedaan in minder tijd. de mensen die er werkzaam zijn zullen met meer plezier naar het werk toe gaan (en weer huiswaarts keren) terwijl ze ook nog eens gezonder en gelukkiger zijn. investeren in vitaliteit en duurzame inzetbaarheid loont. zo simpel is het.
wij zijn een tikkeltje rebels. we schrijven daarom ook dat we dat doen met woorden en met tandenstokers. die laatste is erg belangrijk om een gezond gebit te houden, wij zijn de tandenstoker voor jullie organisatie;) meer weten, neem dan contact met ons op. durf jij het aan en huur jij ons in?
het zomergevoel bekruipt je als de tour is begonnen. mooie zomerse dagen luiden het startschot van de tour in. 3 weken lang (op een rustdag na) zoeven de wielen over het wegdek. het geluid van de helikopter doet de meest onrustige persoon op aarde tot rust bedaren. plof, daar lig je dan. te snurken op de bank. heerlijk toch. je tilt je hoofd op maar door de trance van het geluid van de wielen, de helikopter en de stem van maarten ducrot blijf je in een diepe diepe slaap. hopelijk mis je de finish niet.
lijkt dit een beetje op de vergadering die je afgelopen week weet hebt bijgewoond?
onze werkweek is een beetje als die tussen-etappes bij de tour de france. sommige gedijen er goed bij, maar vele van ons zijn een beetje als peter sagan. ze vervelen zich stierlijk. een kortere etappe zorgt voor meer oemf, meer spanning. helaas, daar gaat het middagdutje. (voor alle slaapkoppen check het filmpje van de vrije denkers hieronder).
onze werkweek is gemaakt om mensen in slaap te sussen en langzaam fysieke en mentaal uit te putten. van je prefontale cortex blijft niet veel meer over dan een rozijntje.
volgens ons kan dat anders! kort die etappes in. waarom rijden we in godsnaam 240 kilometer? maandag 15 juli maakte eenvandaag een item over de kortere werkweek. hebben jullie dit item al gezien? check het dan hier >>> item eenvandaag
het gaat zelfs niet ten kosten van het resultaat. misschien wordt het resultaat er wel beter van?! henry ford korte de werkdag al in van 12 naar 8 en zag dat de mensen meer produceerde, gezonder waren en vrije tijd hadden, een belangrijk element ook voor de consumptie van de goederen die hij maakte.
nu…nu zijn we alweer een eeuw verder en werken we nog steeds (MINIMAAL) 8 uur per dag. laten we de eerste stap zetten, maximaal 8 uur per dag (INCLUSIEF PAUZE). of werk elke dag 1 minuut minder lang. tijd & productiviteit (resultaat) is op lange termijn echt niet meer zo sterk aan elkaar gekoppeld.
bij apple hadden ze een cultuur van lange dagen en hard werken. als ze dit niet hadden gehad dan waren ze innovatiever geweest en waren ze eerder met de ipod op de markt gekomen. de cultuur van lange dagen/veel uren maken werkt in veel beroepen averechts (zo ook bij accountantskantoren). word je daar echt scherper van, zie je die fout in de excelsheet echt eerder staan? nee natuurlijk niet. pas als je thuis bent geweest, met de hond gelopen hebt en een douche hebt genomen schiet de oplossing je te binnen. je brein komt dan in een default network modus en blijkt een stuk beter te functioneren dan tijdens die lange werkdag.
zo is meer/langer/hoger/groter niet altijd beter. dat geldt voor drop, voor een hamburger, voor slaap, voor sporten, voor school, maar dus ook voor werken. dit noemt men de theorie van het afnemende grensnut. je haalt meer plezier, voldoening (meerwaarde) uit je eerste hap en naarmate je meer eet neemt de voldoening af (en op een gegeven moment komt het je de strot uit).
de prikklok hebben we fysiek weggedaan. de gewoontes rondom de prikklok nog niet. de leus die nu vaak geroepen wordt is: als je de uren maar maakt. dit lijkt een stap in de goede richting. we hebben dus nog eigenlijk een onzichtbare prikklok.
we geven meer mensen de vrijheid om werk naar eigen inzicht te delen. in deze blog pleiten we voor een volgende stap. een stap waarin we het denken in uren nog meer beperken. de 8 urige werkdag is namelijk 100 jaar oud (en ooit bedoeld om ons te beschermen) nu is het vooral een controle middel. of je wel voldoende uren maakt.
wij zijn voorstander van een menselijke aanpak. dat betekent dat we oog moeten hebben voor de fysieke en mentale behoefte van mensen. de laatste jaren hebben we een vrij instrumentele kijk op mens en arbeid gekregen. zo denken we nog steeds dat de wortel en de stok werkt om mensen in beweging te krijgen. en dat klopt ook. je krijgt mensen ermee in beweging. zodra de prikkel stopt, stopt ook de beweging. we hebben het hier dus niet over motivatie, maar over een beweegreden.
het denken in (meer) uren en (meer) productiviteit stamt uit het industriële tijdperk. evenals de ideeën over wat de mens motiveert. dat laatste is al ruim 40 jaar ontkracht door o.a. de zelf-determinatie theorie. kort gezegd komt het erop neer dat als je naast de fysieke behoefte ook rekening moet houden met de mentale/sociale behoefte van de mens. autonomie, betrokkenheid en competentie. deze elementen zijn even belangrijk als dat we zuurstof en voedsel nodig hebben. als er één van deze componenten ontbreekt kan er sprake zijn van een verminderde motivatie.
nu speelt geld als externe motivator uiteraard ook een rol. dit is een hygiëne factor. is het voldoende dan kan men zich concentreren op het werk zelf. een waardering in sociale vorm (aandacht en betrokkenheid) doet dan vaak meer wonderen dan een geldelijke beloning. en zeker als de beloning vooraf bekend is. elke activiteit kan bestaan uit verschillende type motivatoren van extrinsieke (gecontroleerde) motivatie tot intrinsieke (motivatie).
er zijn ook mensen die de structuur van uren fijn vinden. prima. blijf het gebruiken. wij pleiten juist voor het gebruik van structuren die passen bij jou als mens. zo kunnen sommige structuren ook geïnternaliseerd zijn. dat is een lastig woord voor: dingen die je ooit belachelijk vond blijken achteraf toch fijn te zijn. een voorbeeld daarvan is de soldaten gedrild worden om hun locker tip top in orde te hebben. met bijbehorende grondige (bijna pietluttige) inspectie. toch blijken veel voormalig defensiemedewerkers dit thuis ook omarmd te hebben.
maar nu vraag je je misschien af, hoe schaffen we de onzichtbare prikklok dan af? en dat hoeft niet (altijd). we gaan hem nu anders gebruiken. in plaats van het aantal uren maken…maximeren we het aantal uren op 8 per dag. en bouwen we dit langzaam af naar 6 uur per dag. dit biedt tegelijkertijd ruimte voor flexibiliteit. werk je liever vroeg in de ochtend of komt het je beter uit om wat later te beginnen doe dat dan vooral. bij veel beroepen is daar ruimte voor (niet in alle). het zorgt er ook voor dat er minder afleiding is op het kantoor. mensen die beter en lekkerder door kunnen werken in de ochtend hebben daar baat bij. werk je liever wat later door? doe dat dan. het toverwoord is flexibiliteit. zijn er momenten dat er aanwezigheid tegelijkertijd nodig is: spreek dit dan af.
in de bouw zeggen ze: geef er in de ochtend een klap op. ga dan lekker op tijd naar huis. herstel, doe leuke dingen en kom de volgende dag fit en vitaal op het werk. zo is het weekend dan ook niet meer nodig om te herstellen, maar heb je daarin energie om dingen te ondernemen. hetzelfde geldt voor vakanties. ze zijn een mooie bijkomstigheid, maar opladen hoeft niet meer. daar heb je gedurende de week voldoende tijd voor.
werk minder lang, zeker met de warmte in de zomerperiode: laten we daarom een snufje werkvierentwintigmethode toepassen komende tijd? wie weet bevalt het wel!
meer weten: info@werkvierentwintig.nl >> met als onderwerp: afschaffen van de onzichtbare prikklok: graag!
iedere organisatie heeft ze wel. een paar rituelen waarvan de medewerkers zelfs afvragen wat het nut en de noodzaak van deze rituelen zijn. in de blog nemen we je mee in de 5 dingen die je het meeste tijd besparen.
1 – neem alsjeblieft pauze! en dat is onderdeel van je werktijd.
huh wat… dat kost toch tijd? jazeker en het levert een heleboel op. het skippen van je pauze is de nummer 1 fail van organisaties. pauze is cruciaal. zuurstof is bij jullie toch ook niet op de bon?!
omdat het zo druk is. omdat je dan een (half) uur eerder naar huis kan. ons advies: doe het niet. het niet nemen van pauze(s) is korte termijn denken. we hebben die ontspanning nodig. even niet aan staan. even niet je blik op het beeldscherm of met je oor aan de telefoon. wandel een stukje. ouwehoer. doe even de ogen dicht en snuif wat verse zuurstof buiten op. dat zorgt weer voor scherpte gedurende dag. daardoor ben je dan ook gelijk effectiever.
2 – vergaderingen zijn altijd optioneel en op woensdag wordt er niet vergaderd.
een harde eis is dat mensen zelf moeten kunnen inschatten of een bijeenkomst noodzakelijk is. daarbij komt ook dat we op woensdagen geen bijeenkomst inplannen. dit geeft (jonge) ouders de mogelijkheid om er voor hun kroost te zijn of voor je ouders wat boodschapjes te doen.
mensen die minder werken kunnen zo nog steeds onderdeel van de organisatie zijn ook op ‘hoger geplaatste functies’. dit kost inderdaad een dag beschikbaarheid. maar levert uitgeruste medewerkers op, want thuis hebben ze meer tijd en aandacht voor de familie. en ook dan wordt dat naar bed gaan ritueel opeens wat minder langdradig. kinderen hebben aandacht nodig. en dat pakken ze hoe dan ook wel. de juffen en meesters zullen jullie eeuwig dankbaar zijn.
3 – gooi whatsapp & e-mail van je telefoon
we communiceren overmatig. zowel per e-mail als per telefoon. zo nu en dan neem ik (louis) een klaptelefoon mee waarom ik per sms en of per ouderwets bellen te bereiken ben. dit scheelt enorm veel prikkels en meldingen waardoor je minder afgeleid bent en minder prikkels hoeft te verwerken. de telefoon is ontworpen om je aandacht te behouden en beloont dat via meldingen (1tjes) waardoor we stiekem verslaafd raken aan de telefoon. het werkt op dezelfde beloningssystemen als bepaalde drugs.
4 – maak de dinsdagochtend en donderdagochtend als stilte ochtend.
we stellen dan ook voor om de dinsdagochtend en donderdag ochtend als stilte ochtend te gebruiken (bijvoorbeeld van 8:00 tot 10:00). dan kan je lekker even ongestoord werken. heb je niks te zoeken op kantoor. start je dag dan wat later. ga lekker sporten, wandel met je hond en skip die ochtendfile. je mede forenzen zullen je eeuwig dankbaar zijn. en je collega’s kunnen ongestoord werken. jullie kunnen natuurlijk ook andere dagen kiezen. zolang jullie dat elkaar maar laten weten in een cctje;) of hang gewoon gewoon weer lekker oldskool het op het prikbord op.
5 – doe je aan aanwezigheidsplicht. beperk dit dan tot 4 – 6 uur.
geef mensen de autonomie om naar eigen tijd en inzicht werk te doen. het lezen van stukken kan prima aan het eind van de dag. na die vergadering en of dat intensieve gesprek ben je niet in staat om een hoog concentratie niveau te halen. langer werken kan zelfs negatieve waarde creëren. naast vermoeidheid door de week heen leidt het ook tot mindere kwaliteit van het werk. uiteindelijk leidt dat ook tot mindere resultaten waaronder een lagere winst.
9 uur werken op een dag om meer salaris te krijgen is zowel voor jezelf als voor de werkgever niet echt snugger. de werkgever kan je beter voor minder uren hetzelfde salaris bieden of andere arbeidsvoorwaarden verbeteren (bijv: ouderschapsverlof verhogen). spreek een maximaal dagtarief af en fix die ‘shit’. hoe? zoek het lekker zelf uit.
is je werk gebonden aan aanwezigheid (werk je in de zorg?) dan pleiten we ervoor om de werkdag langzaam af te bouwen naar maximaal 6 uur en op den duur naar een werkweek van 4 dagen. zo maximeren we de werkweek op 30 uur. oja en die cao en pensioen onderhandelingen vinden wij vooral kleuren binnen de lijntjes. echte verandering komt er niet. je mag dan misschien wel wat minder laat met pensioen mogen gaan, maar als je al versleten bent op je 55ste dan maken die laatste jaren ook niet meer uit.
succes met het toepassen van 1 of meerdere van deze tips. mochten jullie hulp nodig hebben bij het aanpakken van de (on)zinnige rituelen binnen jullie organisatie: we helpen jullie graag! info@werkvierentwintig.nl > we lezen onze mail regelmatig, maar reageren doorgaans op dinsdagochtend en donderdagochtend. zo beginnen we de week zelden met ad hoc dingen die zich soms vanzelf oplossen.
wij houden van eenvoud. we gebruiken bestaande structuren om werken & leven wat leuker, fijner en beter te maken. 1 van de dingen die we daarom bedacht hebben is de 6=8 en de 24 = 40 filosofie. maar hoe komen we daar >> hier volgt onze uitleg:
8 uur
als we beginnen met werkdagen te maximeren op 8 uur. inclusief pauze en reistijd. altijd fysiek aanwezig zijn is niet direct meer nodig. voor beroepen waar aanwezigheid nodig is, is het natuurlijk ook fijn om dichter bij het werk te wonen. directe buren zijn hoeft overigens ook niet;)
op reistijd langer dan 15 – 30 minuten zitten veel mensen niet echt te wachten. alles langer dan dat neemt belangrijke tijd van mensen in beslag. als je in de trein stapt kan je daar vaak al wat doornemen en voorbereiden. dit gaat voor veel mensen niet af van de ‘effectieve werktijd’. even lekker van en naar het werk fietsen, rijden, rennen, wandelen hoeft daarentegen ook niet direct onder ‘werktijd’ te vallen. daarin is redelijkheid en gezond verstand een goede maatstaf.
de 6=8 filosofie
de volgende stap is de 6 = 8 filosofie. maar werkvierentwintig dan kom je nog steeds niet op 24 uur uit? dat klopt. dan kom je op 5 x 6 = 30 uur uit en niet op 24 uur. overigens verplichten wij niemand om korter te werken. je salarisvoorwaarden zijn simpelweg voldaan als je de 6 uur hebt ‘gemaakt’. de 2 uur extra uur heb je al betaald gekregen als startbedrag. je begint de dag dus eigenlijk op +2.
4 daagse werkweek
dan komt in de volgende stap. de 4 daagse werkweek. wat wij belangrijk vinden is dat we meer gehoor geven aan de wetenschap rondom werk en werkbelasting. 8 – 9 – 12 uur werken leidt niet tot meer productiviteit. het levert onnodige mentale en fysieke belasting op en is gebaseerd op korte termijn denken. laten we er in de ochtend een klap op geven.
we kunnen maximaal 3 uur intensief werken en maximaal 3 uur wat minder intensief werk doen. dit is structureel wel te verstaan. af en toe een langere dag maken is niks mis mee. met minder lang werken komt ook meer voldoening tot stand. even lekker aan slag geeft meer positieve energie dan ‘slenteren’ en de tijd doden…of jezelf dusdanig belasten dat je leeg thuis komt. een snelle ongezonde hap neemt en geen puf meer hebt om even te gaan sporten of erop uit te gaan.
autonomie
daarom vinden wij dat we meer autonomie in de werkdag moeten brengen. vind je het fijn om vroeg te beginnen? geen probleem. wil je de kinderen eerst naar school brengen: top. houd je ervan om in de ochtend te sporten: doen! zo kom je uitgeruster en scherper op het werk (of aan het werk). uiteindelijk kunnen we de term werktijd laten vervallen en komt er vertrouwen, gezond verstand (en een gezonde werkcultuur) voor in de plaats.
nog meer voordelen van anders werken zijn te lezen in onze andere blogs:
wat gebeurt er als je dingen niet meer doet? wij proberen dingen zo te maken dat we er ons er niet meer mee bezig hoeven te houden. we proberen dingen zo af te spreken dat mensen het zelf prima op kunnen lossen.
het zit nu een beetje in onze cultuur gebakken dat als we ergens wat over horen, we er een mening over hebben. dat houdt ons allen bezig. en vaak wordt de besluitvorming er niet altijd beter van. en wees eerlijk: hoe fijn was het om tijd door te brengen met je familie, gezin of vrienden afgelopen pasen?
hoe minder werk je hebt, hoe minder uren je maakt… we houden inefficiënte zaken zoals overmatig overleg, reistijd, mailverkeer en telefoontjes in stand. dat is ook waarom wij tegen het uren denken zijn. wat nu als tijd als meest waardevol wordt gezien?
en zoals iemand ooit grapte: “werken is wel leuk, maar het kost zoveel vrije tijd”. en dat heeft alles te maken met onze kijk op arbeid en het in uren denken. het gaat niet meer om goed je best te doen, hard te werken, maar om uren maken. en nee, dit gaat niet over luiheid of niet willen werken. daar wordt dit vaak aan gekoppeld. het gaat juist over intrinsieke waarden als je best doen. iets voor elkaar krijgen en vertrouwen hebben in elkaar. dit komt de besluitvaardigheid ten goede en vergroot tegelijkertijd de snelheid waarmee we kunnen handelen.
wij gebruiken regelmatig het voorbeeld van een vereniging. een vereniging kan je zo inrichten dat mensen zelfstandig kunnen handelen zonder toestemming van bestuur/penningmeester. je spreekt gezamenlijk kaders af. en dat vinden de meeste mensen ook fijn. neem het bedrag waarover iedereen zonder toestemming dingen kan inkopen. dit scheelt enorm veel onnodige communicatie.
in dit geval werd er een bedrag van 100 euro genoemd. een bedrag dat in sommige organisaties waar mensen betaald werk leveren nog geeneens geldt.
was er materiaal nodig voor het onderhoud dan kon het gehaald worden. en wat bleek, 80% van de communicatie ging hierover. bedragen erboven werden besproken in de maandelijkse bestuursvergadering, 12 x per jaar en maximaal 2 uur per keer. waarbij iedereen er zeggenschap over had. en dus niet alleen de penningmeester.
het voordeel hiervan was dat er geen onnodige heen en weer gebel was. de vrijwilligers voelde het vertrouwen om zelfstandig te handelen en de bestuursleden konden zich bezighouden met andere zaken. door dingen niet meer te doen bleek er veel tijd en ruimte te ontstaan. het werk werd als minder belastend gezien en meer mensen wilden een bijdrage leveren aan de vereniging. nu zit er bij vrijwilligers geen perverse prikkel om meer uren te maken en is iedereen gebaat bij het zo soepel mogelijk laten verlopen van het reilen en zeilen van de vereniging, bij betaalde arbeid blijkt dat toch anders te zijn…en is dat niet een beetje vreemd?
1 van de dingen waar werkvierentwintig daarom voor pleit is om eens goed te kijken naar de dagelijkse dingen die tijd kosten. wat is de werkelijk waarde van dat werk en kunnen we het niet anders met elkaar afspreken? dit is allemaal onderdeel van de werkvierentwintigmethode.
met de 124 dagen challenge helpen wij organisaties dit op een leuke manier met elkaar bespreekbaar te maken. wij zijn een detachering en adviesbureau in 1. omdat wij geloven dat ze elkaar kunnen versterken. dat doen we door mensen aan te reiken die al zo denken en doen. en dat doen we door organisaties te helpen met degelijk organisatieadvies (dit doen we dus ook niet op uurbasis).
organisatieadvies: wil jij dit binnen je organisatie wat meer naar voren toe brengen en weet je niet helemaal hoe: huur ons dan in! info@werkvierentwintig.nl
voor detachering: wil jij werken zoals we het hierboven omschrijven: mail ons dan! dan kunnen wij deze organisaties iemand aanbieden die vanuit de werkvierentwintigmethode werkt. soms hebben organisaties frisse mensen nodig die bereid zijn deze veranderingen vorm te geven. wij beloven je: je hoeft niet in uren te denken >> info@werkvierentwintig.nl
de huidige arbeidsmarkt kampt met tekorten. de productiviteit loopt terug. de werkdruk stijgt, stress neemt toe met als resultaat een hoog percentage mensen dat zich niet meer in staat voelt om te werken. laten we er samen wat aan doen: wij hebben daar de werkvierentwintigmethode voor bedacht: we hebben hr omgedacht en de werkvierentwintigmethode ontwikkeld. eenvoud werkt, terug naar de basis!
bij werkvierentwintig zien we de mens. na jarenlang beleid waarin mensen als instrument worden gezien zeggen wij. stop: wacht eens even. waar zijn we nu helemaal mee bezig, neem een pauze…pick a side.
volgens ons werkt dat instrumentele denken juist averechts. mensen zijn geen radertje in een wiel, ze zijn niet te prikkelen door straffen of beloningen (op korte termijn wel, daarom hebben we managers). mensen zijn relationeel. dat is een moeilijk woord voor intrinsiek gemotiveerd.
laten we teruggaan naar de basis. eenvoud werkt. wat drijft mensen? we weten dat er grofweg 3 elementen zijn die werken bij werk (maar ook daarbuiten). ook wel bekend als de zelfdeterminatietheorie. vrij vertaald: ik wil het lekker zelf doen.
1: autonomie en vrijheid
2: betrokkenheid en verantwoordelijkheid
3: ontwikkeling en vooruitgang
willen jullie meehelpen de arbeidsmarkt een stukje duurzamer te maken. en tegelijkertijd de resultaten van jullie organisatie zien verbeteren. hanteer dan de werkvierentwintigmethode.
die methode pleit voor organiseren vanuit vertrouwen. waarbij we de logica hanteren van minimale structuur voor maximale vrijheid. zodat we weer kunnen vertrouwen op de mensen die het werkelijke werk doen.
fulltimers krijgen meer betaald dan parttimers omdat ze meer uren maken, logisch toch. ik denk dat het niet zo logisch is. is de term fulltime en of parttime niet achterhaald? en niet lang nadat ik deze hersenscheet had kwam ik in gesprek met iemand die minder uren was gaan werken. ze was van 40 uur contract naar 32 uur contract gegaan. 20% meer vrije tijd en 20% minder inkomen. eerlijk is eerlijk, dat was immers de afspraak….toch?
werkbelasting
maar wat bleek, ze hield dezelfde werkbelasting (en kon dit ook goed aan, zelfs beter dan in 40 uur) en het resultaat was dat ze die ook nog eens beter wist te behandelen. dit resulteerde in een betere kwaliteit van dienstverlening, een hogere klanttevredenheid, een hogere omzet. ze was fitter en ze zat daardoor beter in haar vel. allemaal dingen die voor haar, maar ook voor de organisatie van belang zijn.
prikkel?
dan stellen ik nu nog een keer de vraag: is het eerlijk dat ze 20% van haar salaris inleverde? ze ging immers ‘parttime’ en niet meer ‘fulltime’ werken. wij denken dat je nu iets anders naar dit vraagstuk kijkt. kort gezegd: we denken dat er een perverse prikkel is om ‘meer uren’ te maken. het is voor de medewerker en voor de organisatie als geheel niet goed. parttimers hebben een betere balans dan fulltimers en kunnen daardoor met hun volledige aandacht aanwezig zijn. een klein beetje tijdsdruk (getting things done) is een bijkomstigheid. we hebben het hier niet over onnodige tijdsdruk, maar zoals we weten vult werk zich met de tijd die ervoor beschikbaar is (de wet van parkinson).
one thing that is already clear is that longer hours do not necessarily mean greater productivity.
toegevoegde waarde
let wel, ik ben geen voorstander van het verlagen van het maandsalaris van iemand die fulltime werkt. je mag simpelweg betaald worden naar de toegevoegde waarden die je levert. door minder te gaan werken creëer je eerder MEER dan minder waarde. meer uren werken creëert zelfs negatieve waarde in financiële en niet financiële zin (lees deze zin alsjeblieft nog een keer). het loon weerspiegelt het deel van de toegevoegde waarde, min een arbitraire marge voor de bedrijfsvoering, winst, overhead etc…. toch?
wij kunnen jullie helpen bij het anders denken over werken. willen jullie hier meer over weten en zijn jullie benieuwd geworden naar de voordelen voor jullie organisatie en de mensen die er werken? neem dan contact met ons op: info@werkvierentwintig.nl of per telefoon: 0624444981. soms is minder ook echt meer.
„Jarenlang heeft Erik het geprobeerd: met hip vakjargon indruk maken op zijn collega’s. Toen ‘ie het had over „de benchmark in tegelwerk” kwamen ze niet meer bij van het lachen. En zijn term „outside the box bouwen”, leverde hem een middagje inside the bouwkeet op. Tot ‘ie op een dag zei: Ford Transit Custom. ‘Kijk. Da’s taal waar we wat mee kunnen!’ zeiden ze. De nieuwe Ford Transit Custom. Gewoon een hele dikke bus.”
in deze commercial zit een kern van waarheid. we sturen mensen op een cursus out of the box denken, maar mogen dan gewoon weer lekker inside the box doen. wij zijn op zoek naar organisaties die buiten de doos denken, omdenken, experimenteren en doen.
tegelijkertijd is dit uiteraard ook een pleidooi voor of eigenlijk tegen bijzonder taalgebruik. we kloppen met elkaar wollige tekst op om er nog maar iets van te maken. zo komt het reclame bureau met de tekst: gewoon een hele dikke bus. wij houden wel van deze benadering.
ga weg met die onzin en behoud dat wat er toe doet. als we deze aanpak nu ook eens bij organisaties gebruiken dan houden we tijd over voor dingen die ook belangrijk zijn. dat is onderdeel van de werkvierentwintigmethode.
geen moeilijke woorden, geen eindeloos gezwets. minder werken leidt tot meer welzijn & meer werken leidt niet tot meer productiviteit of een hogere kwaliteit.
vrije tijd, wat is het toch lekker om op zondag uit te slapen. of juist op tijd wakker te worden om wat te gaan doen. in ons geval is dat vaak sporten. sommige gaan hardlopen andere gaan wielrennen. andere gaan lekker wandelen in het bos. en als je dan terugkomt dan is het tijd voor een lekker lunch. een beetje moe van het bewegen ploffen we dan op de bank. en soms vallen tijdens studio sport de oogleden dicht. wat relax zeg.
betrokkenheid
we spenderen tijd met mensen waar we om geven, we krijgen zelf de nodige ontspanning en vallen moe maar voldoen aan het eind van de dag in slaap. dat zondag gevoel is toch heerlijk? en volgens ons kunnen we dat vaker ervaren, zonder dat dit ten kosten gaat van de dingen die we ‘moeten’ of willen doen.
schuldig voelen
mensen die hun baan kwijtraken zeggen wel eens dat het gevoel op zondag chill is en op maandag voelt het als spijbelen. alsof je iets doet wat niet mag. wij snappen dat dit komt door de sociale druk over het ‘normaal’. normaal werk je 5 dagen in de week en heb je de zaterdag en zondag voor jezelf. wij geloven dat deze indeling inmiddels achterhaald is.
weekend woensdag
daarom pleiten we ook voor een andere werkweek. waarom is de woensdag niet de nieuwe 2e zondag? (of welke dag je prettig vindt). en de structuur maakt ons niet echt uit. het gaat ons meer om dat zondagsgevoel waarin we heel veel doen, maar niet beseffen dat we al die dingen doen. en dat is ook het resultaat van het inkorten van de werkweek. mensen kunnen beter omgaan met werk(druk). als daar tijd van ontspanning tegenover staat en dat is ook best logisch. na inspanning komt ontspanning.
de waarde van werk
werk is in onze huidige maatschappij best belangrijk. het geeft je een reden om uit bed te komen. de betekenis en zinvolheid van het werk is daarbij een belangrijk element. zielloos werk is zelfs schadelijk voor iemand zijn of haar welzijn. daarentegen staat vrijwilligerswerk bekend als een van de dingen waar we juist heel veel voldoening uit halen.
wij denken dan ook dat dit de komende jaren steeds meer gaat groeien. laagdrempelig werk dat betaalde arbeid ondersteunt maar niet overneemt. het is niet voor niets dat veel gepensioneerde meer tijd spenderen aan vrijwillig werk. wij geloven dat dit te maken heeft met de intrinsieke motivatie die wij mensen hebben. de wil om wat te betekenen voor een ander.
heilig huisje
wij pleiten daarom voor het afstappen van het heilige huisje betaalde arbeid (een baan). vanuit de overheid zien we dat er veel banen worden gecreëerd rondom werk, de bureaucratie is daar een voorbeeld van. het past echter binnen het huidige paradigma en denkbeeld over het belang van werk in onze samenleving in combinatie met onze ideeën rondom motivatie – lees ook de kracht van idee technologie
basisinkomen
het zal je dan ook niet verrassen dat we voorstander zijn van een basisinkomen. dat geeft je de werkelijke vrijheid om die dingen te doen waar jij voor staat. vrijheid is ons grootste goed en we vieren het ook elk jaar. echter er zijn heel veel mensen die vastzitten in werk dat weinig voldoening geeft, zelfs fysiek en mentaal schadelijk is en waarbij ze geen enkele ruimte voelen om nog iets anders te ondernemen dat is volgens ons niet wenselijk en zelfs onmenselijk.
autonomie is de determinant voor welzijn & voor prestaties
laten we daarom een stap zetten richting meer vrijheid of beter gezegd: meer autonomie. dit is een psychologische basisbehoefte van mensen. soms geef je uit jezelf (autonoom) een stukje vrijheid op. de indirecte effecten zijn dat mensen pro actiever worden omdat ze mentaal meer ruimte over hebben om dingen te ondernemen. het huidige beleid zorgt voor passiviteit in plaats van pro activiteit (en dat heeft te maken met achterhaalde ideeën over mensen).
er is heel veel heel belangrijk ‘werk’ te doen. zonder dat dit altijd als werk wordt gezien (en dat is maar goed ook). het zorgen voor de kinderen, het doen van het huishouden, helpen bij de sportvereniging, voor iemand in je directe omgeving zorgen, een keer helpen boodschappen doen of een kopje koffie gaan drinken met iemand. stel dat we daar meer oog en tijd voor hebben, welke effect zou het op jou hebben?
welzijn versterkt welvaart
wij geloven dat het tijdperk van welvaart nu wordt vervangen door het tijdperk van welzijn. welvaart heeft ons heel veel gebracht, en nu brengt het ons vooral veel welvaartsziekte. de stap richting een economie die ons welzijn bevordert is mogelijk en zeker met behulp van idee technologie waarover we vandaag de dag beschikken. welzijn versterkt welvaart (en dus niet andersom).
vandaag zaten we te kijken naar een leuke video over fietsen. The Backwards Brain Bicycle. Destin laat je zien hoe hij een omgekeerde stuur fiets gaat besturen. en dat is nog niet alles, het aanleren van nieuwe methodieken is lastig. maar om vervolgens weer het oude (voor ons normale manier van sturen) op te pakken blijkt ook apart te zijn. check het filmpje hieronder: tekst gaat verder onder de video.
in dit filmpje komen een paar hele leuke aspecten terug. namelijk het plezier dat Destin heeft in het aanleren van een nieuwe vaardigheid. trial and error en doorzettingsvermogen. uiteraard doet hij dit binnen de bandbreedte van risico’s die hij bereidt is om te nemen (overigens ook zonder zijwieltjes). Destin laat een growth mindset zien. en hij laat aspecten zien van de zelf determinatie theorie: autonomie, betrokkenheid en voortgang. super gaaf voor een organisatie die intrinsieke motivatie als uitgangspunt heeft.
nu denk je misschien, wat heeft dit fietsen te maken met dit titel van deze blog? hoe kunnen we werk als onderdeel van het leven omfietsen? we lezen vaak dat heel veel dingen goed zijn voor je werkende leven. of zoals de krantenkoppen soms plaatsen: voor de baas (honden hebben een baas, mensen niet;)). natuurlijk is gezond eten, voldoende bewegen, goed slapen, mindfulness goed voor ons, dat zal niemand tegenspreken.
alleen, hier komt de maar…deze activiteiten staan niet puur en alleen in het teken van beter presteren op het werk. en als dat wel zo gebracht wordt dan is het kleuren binnen de lijntjes. wij geloven dat werk niet de reden is waarom wij leven en pleiten daarom ook voor een herwaardering van werk. we halen werk even van het voetstuk. dit is overigens echt een heilig huisje. je bent al snel lui, nutteloos en landloper als je dit zegt. wij hebben daar lak aan. we zijn namelijk rebels. wij pleiten daarom voor het omfietsen van werk in ons bestaan. en met werk bedoelen wij betaalde arbeid.
wij zien het als volgt: als je dingen doet die goed zijn voor je mentale, emotionele en fysieke welzijn. dan zal je hetgeen je doet met meer ontspanning, focus en plezier kunnen doen. of dit nu betaalde of onbetaalde activiteiten zijn. werk is immers ook onder te verdelen in handelingen die weinig verschillen van handelingen buiten het werk. van ‘harde’ tot ‘zachte’ vaardigheden.
één van de dingen die bij ons zijn ingeprent is bijvoorbeeld de 8 urige werkdag. niemand weet waarom we dit ooit zo zijn gaan doen, maar we houden er nog wel aan vast. wij zijn naar organisaties op zoek die willen omfietsen. die met hetzelfde plezier als Destin zich willen ontwikkelen met vallen en opstaan. omdat het een leuke uitdaging is en omdat de uitkomsten wel eens fascinerend verrassend kunnen zijn!
meer weten over de werkvierentwintigmethode. speur dan wat rond op onze website. doen jullie mee? info@werkvierentwintig.nl met in de titel > omfietsen
deze blog gaat over 3 minder = plus en over prioriteit-tijd. sommige ideeën zijn geniaal alleen worden ze op de verkeerde oplossing (of probleem) geplakt. neem bijvoorbeeld die sticky notes, post its of geeltjes genoemd. de lijm die ze ontwikkeld hadden bleek niet echt te werken voor de bedachte toepassing, maar wel voor sticky notes. ze laten geen resten achter en blijven toch mooi hangen. zo ook de uitspraak “3 x minder”.
oplossing
wij plakken deze uitspraak op de juiste plaatst. wij geloven dat als we minder werken, we minder ziek zijn (en minder stress hebben), we minder in de file staan (dat is het logische gevolg van allemaal op dezelfde tijd richting werk/huis) en we meer gedaan krijgen. eigenlijk is minder werken de oplossing voor heel veel dingen in onze huidige samenleving. als jij dan minder gaat werken dan heb je meer rust en ruimte voor jezelf. je hebt dan meer tijd voor je naasten.
2019 is het jaar waarin we hier steeds meer aandacht voor hebben. een aandacht is dan ook het toverwoord. aandacht voor hetgeen je op dat moment aan het doen bent. we stellen dan ook voor om heel veel dingen even niet te doen. start het jaar met wat minder vergaderingen en wat minder e-mailtjes (dit is een instinker, want straks stuur jij ons een mailtje)
mini stap
om een wat grotere mini stap te zetten: laat die 8 uur los en ga richting 6 urige werkdag. als je dan toch aan aanwezigheidsplicht doet (niet te verwarren met aanwezigheidsverantwoordelijkheid) zeg dan: 6 uur verplicht, 2 uur prioriteit-tijd. doe daarin wat je wilt.
autonomie
als we de mensen de ruimte geven om op dat moment een inschatting te maken zul je zien dat dit zich terugbetaalt. deze toename in autonomie is uitermate belangrijk voor mensen (1 van de belangrijkere psychologische behoefte). wij helpen jullie graag met kleine stapjes te zetten richting een organisatie waar er meer autonomie is. meer weten: info@werkvierentwintig.nl
eerst even: wat later we achter in 2018: al die serieusheid en plannen maken. want zo denken wij, we maken plannen om plannen te maken om vervolgens plannen te maken om die plannen weer een beetje aan te passen. wij plannen dus veel minder, wij plannen grofweg een maand vooruit en hebben daardoor meer ruimte om te spelen. f*ck datumprikker.
het zal ongetwijfeld ook voorkomen dat we dan even niks gepland hebben, en dat maakt niet uit. we hoeven namelijk niet elk gaatje van onze tijd in te vullen. deze voor sommige ongewenste tijd (liever iets anders gedaan) gebruiken wij om te vervelen en dat stimuleert onze creativiteit dan weer. wij hebben niet zozeer last van het fomo syndroom: fear of missing out. we schoppen wat tegen een bal, suffen een beetje, wandelen met de hond en scrollen lekker doelloos onze social media af. kattenfilmpjes zijn gruwelijk.
in 2019 gaan wij verder met werkvierentwintig. we willen dat dit gemeengoed wordt en dat wij uiteindelijk overbodig zijn (super chill). ons doel is dus om weer out of business te gaan. dan is onze missie geslaagd. en nu klinkt het misschien een beetje raar, maar wij zijn op zoek naar organisaties die ons helpen met deze missie.
wij geloven dat al dat streven naar prestaties namelijk zorgt voor mindere resultaten. als je vanuit ontspanning dingen doet (zonder focus op het resultaat) je uiteindelijk beter presteert. zie daar het voorbeeld van een potje ping pong. wij waren niet bezig met de score en wat bleek we stonden ruim voor. de voldoening zit hem namelijk niet in het winnen of verliezen, maar in de activiteit zelf: zoals helle hein het aangeeft: de prima donna: iemand die voldoening haalt uit het esthetisch en technisch perfect doen van een activiteit (met als gevolg in haar voorbeeld een wereldrecord). bij veel activiteiten is ontspanning namelijk belangrijker dan hard werken: daarmee forceer je vaak dingen en kosten ze ook nog eens meer energie met vaak als gevolg minder resultaat, wat weer tot frustratie kan leiden.
onze wens is dan ook dat we dit voor meer mensen mogelijk kunnen maken. dat mensen vanuit intrinsieke motivatie (autonomie, betrokkenheid en de wil om te leren) zich kunnen ontplooien. de lol die voortkomt uit spelen (wat minder controle) is fantastisch, maar wat denk je van de ongedwongen sfeer waarin je jezelf ontwikkelt. en dat zal soms met een gekneusde pols gaan en wat blauwe plekken. ons maakt dat niet uit. zoals erben wennemars het zegt over de olympische spelen: wat nemen we niet mee als we naar de copacabana gaan?
daarom zijn wij ook voorstander van een basisinkomen. rommel lekker aan en ga op je plaat. wij zien namelijk ook dat heel veel mensen in een structuur zitten waarvan ze de meerwaarde afvragen. die 40urige werkweek breekt veel mensen op, ze hebben dan een vakantie nodig om te herstellen. super niet duurzaam dus. oplossing: meer spelen. een vakantie zou niet nodig moeten zijn, maar een mooie gelegenheid om iets anders te ondernemen.
de huidige indeling van onze werkzame leven is als volgt: we hebben vakantie (fresh start) gaan aan het werk, hunkeren naar het weekend, balen soms van de maandag en weten niet hoe snel we op vrijdag weg moeten zijn, we hopen op de eerstvolgende vakantie en we herhalen dit. je kan hier vast zelf een visuele voorstelling bij maken. een grote piek, daling, klein herstelmoment en vervolgens zet die dalende trend verder door. tot we ongeveer 5 – 10 – 25 jaar later met overgewicht, hartkloppingen en een versleten wifiheup bij de dokter zitten. nee nu chargeren we natuurlijk. wij hebben zelden gelijk maar vaak wel een punt.
waar wij naartoe willen is dat we naast betaalde arbeid volop ruimte hebben voor andere dingen in ons leven, productiviteit op lange termijn is namelijk niet gekoppeld aan uren (ook niet aan 8 uur). dan ziet het er als volgt uit: vakantie (fresh start) we gaan naar het werk, hebben gedurende de week voldoende tijd voor vrienden, familie en sporten etc. wij vinden een weekend relax, als soort van two/three day holiday, gaan een willekeurige dag weer aan de slag en fantaseren over wat te doen in de eerstvolgende ‘grote vakantie’. visueel zal deze voorstelling een stuk horizontaler lopen dan de voorgaande. wat we doen is dat we naast tijd ook goed omgaan met onze energie (mentale, emotionele en fysieke energie). dat vinden wij pas duurzame inzetbaarheid en vitaliteit.
wij organiseren een hardloopwedstrijd, ren jij mee in de ren – je – rot – maatschappij hardloopwedstrijd. wie het eerste bij de finish komt krijgt een…uhh. dat weten we eigenlijk nog niet. wat krijg je als je in deze wedstrijd meeloopt? hogere cijfers, een groter huis, een beter betaalde baan, een leukere relatie, een grotere auto, duurdere vakantie en nog meer GELUK. nop. we schuiven geluk juist achter wat shawn achor noemt: de cognitieve horizon.
burn-out
juist, grote kans dat jij naast een prachtige medaille voldoende lichamelijke en geestelijke ongemakken krijgt ook tegen een burn out op loopt. nu klinkt het alsof je daar geen enkele invloed op hebt. op loopt, alsof het iets is waar je HELEMAAL niks aan kan doen. en voor een deel klopt dat ook. zodra je ermee stopt wordt er vanuit allerlei instanties gedwongen om mee te doen via verplicht sollicitaties en cursussen en nog meer van die ongein. we houden het in stand omdat anders deze mensen geen betaalde baan hebben (snap jij het, dan snappen wij het ook).
omgevingsfactoren
en nee je hoeft ook echt geen persoonlijke ontwikkelingscursus voor te nemen: het goede nieuws: het ligt echt niet allemaal aan jou. laten ze je dat niet wijs maken. helaas valt daar wel geld aan te verdienen, dus bij nader inzien het ligt aan jou, marketeers bedenken dan een slogan van: because you’re worth it;) iets in die trant. wij vinden namelijk dat al dat rennen best slecht is voor ons (1 op de 7 heeft of krijgt een burn-out), maar zodra je je ervan afzet en het wat rustiger aandoet dan krijg je de nodige opmerkingen uit je omgeving. voor iedereen die daar een beetje last van heeft spreekt u dan de volgende zin uit: mogen de vlooien van duizend kamelen uw oksels teisteren. grapje, maar het lucht wel lekker op. denk het dan maar…of stuur ze door naar deze blog (thanks).
vrije tijd is het nieuwe goud
vrije tijd is een medicijn tegen die drukte. wij van wc eend adviseren natuurlijk wc eend. daar komt deze blog ook wel een beetje op neer. wij denken namelijk dat als je wat meer tijd hebt voor dingen buiten (betaalde) arbeid om je namelijk veel fitter, energieker, vrolijker, liever, aardiger bent. super chill toch! en ook nog eens als je wel werkt productiever bent en minder vaak ziek bent: wij kunnen het bijna niet geloven. alsof we met z’n alle goud in handen hebben. vrije tijd levert dus eigenlijk super veel op. vrije tijd is het nieuwe goud!
ren je rot
het is al aangetoond dat we maximaal 6 uur op een dag productief zijn en die andere 2 zijn eigenlijk maar onzin. maar doe lekker mee, wat anders krijg je namelijk maar 6 uur (x 4 of 5) betaald en kan jij aan de het eind van de maand je hypotheek of huur niet meer betalen. maar wij denken een deel van de oplossing te hebben. namelijk de hardloopwedstrijd voor de ren – je – rot – maatschappij. elke dag, altijd en overal. dat is de slogan. niet helemaal fit, rennen zal je. iets gebeurd in je thuissituatie, geen probleem: gewoon rennen. je concentratie er niet meer bij? geen probleem: lekker naar dat beeldscherm blijven staren (zolang je dat doet werk je namelijk, schijnt, hebben wij van horen zeggen), suffe vergadering: lekker naartoe gaan. allemaal tegelijkertijd naar huis rijden: file. thumbs up!
hardloopwedstrijd met alleen maar verliezers
volgens werkvierentwintig komen we dan met z’n alle verder als we allemaal (moet niet mag wel) iets minder hard gaan rennen. wij vinden duurzame inzetbaarheid en vitaliteit pas echt duurzaam als we een stoppen met die ratrace, de prestatiemaatschappij en de ren je rot maatschappij (ook al dat toetsen bij kinderen op school, waarom?). want waar rennen we eigenlijk heen? bij nader inzien cancelen wij de hardloopwedstrijd toch maar, loop lekker in je eigen tempo, train met vrienden, ontspan.
ast but not least, laat ons weten of je hier wat voor voelt. en als je als organisatie(mens) dit leest, stuur ons een mail en laat weten of je een keer met ons wil praten over een andere manier van werken.
slapen rijk worden, en jij dacht dat die jongen op de rommelmarkt (met koningsdag) onder zijn dekentje en een hoed ervoor een grapje maakte. nou waarschijnlijk wel, maar hij had wel een punt. nee slapend (financieel) rijk worden dat zit er niet in. of misschien toch wel. in de video van world economic forum geven ze al sinds enkele jaren aan dat meer slaap goed is voor ons welzijn en het kan ook nog eens zorgen voor een hoger inkomen.
armpje drukken
waarom zien wij slaap als niet productieve tijd. het is bijna zonde van je tijd als je slaapt. nee dat vinden we natuurlijk niet echt, maar we armpje drukken om wie het minst slaap aankan. good job! ga zo door. bij werkvierentwintig vinden wij dat maar raar.
te weinig slaap?
te weinig slaap heeft bijzondere nadelige effecten, zoals een verminderd geheugen en wat prikkelbare lichaam (en geest), maar ook een verminderde productiviteit. er is nog een hele waslijst aan andere voordelen, maar die kan je hier checken << plus allemaal onderzoek. er is zelfs onderzoek dat te weinig slaap de samenleving geld kost.
win-win-win
dit is een van de redenen waarom werkvierentwintig voor een kortere werkweek is. we hebben daardoor meer tijd over voor dingen die OOK belangrijk voor ons zijn. die daardoor weer voordelig zijn voor onze productiviteit, zijnde een economische (geld verdienen) of voor jezelf of je directe omgeving en misschien wel voor lagere zorgkosten.
wat zijn nu de voordelen van een kortere werkweek? kijk onderstaande filmpje en je vraagt je af, waarom doen we dat eigenlijk niet. nou, dat hadden wij dus ook. nee we nemen geen cup a soup op 4 uur als we erdoorheen zitten, het beeldscherm begint te tollen en je een droge smoel hebt van de kantooratmosfeer. maar ook als je niet op een kantoor werkt is het belangrijk om geconcentreerd te zijn. concentratie en focus zijn voor veel werkzaamheden immers belangrijk, anders hadden we het niet door mensen laten doen.
in het kort: een korte werkdag en dus een werkweek (allemaal constructen die door ons bedacht zijn) kunnen leiden tot 1: minder stress (chill), ja er bestaat ook zoiets als goede stress, waarbij de adrenaline voor kortere tijd wat verhoogt is zodat je ready to rumble bent. denk aan die presentatie of die hardloopwedstrijd. iets meer focus en scherpte kan echt geen kwaad. langdurige verhoogde stresslevels wel.
dus relax, neem een time out, loop een rondje met de hond, doe een dutje en rommel wat aan (we moeten meer lummelen wordt wel eens gezegd) al dat druk doen, leidt tot druk doen, en niet zozeer tot productiviteit, je creativiteit neemt immers af. dat waren dan ook gelijk voordelen 2 en 3.
wil je meer weten over de zin en onzin van de manier van werken van vandaag de dag, neem dan contact op met info@werkvierentwintig.nl, we hebben bij de contactpagina geen telefoonnummer staan want de kans dat je belt en wij nemen op is klein. maar we maken voor dit keer een uitzondering: je kan wel een oldskool smsjes sturen: 0624444981 met de vraag of wij je terugbellen met het liefst een tijdstip (dan laten wij per sms weten of dat OK is). voicemail is namelijk de nieuwe fax.
de laatste tijd lijken we met z’n allen in de ban van geluk en met name werkgeluk. het lijkt ook wel alsof werk zaligmakend is in onze maatschappij. werk jezelf gelukkig. bij werkvierentwintig geloven we dat arbeid (iets doen voor een ander en aan iets bijdragen dat groter is dan jezelf) zeker een bijdrage kan leveren aan een fijn leven, waarin geluk en ongeluk beide aanwezig zijn. met o.a. automatisering en het aanpakken van onnodige bureaucratie zal werk in de huidige vorm minder dominant zijn.
we zullen veel meer onbetaald werk doen. niet schrikken, dat is vrijwilligers werk, onbetaald maar niet onbelangrijk of niet waardevol, namelijk zorgen voor je kinderen, je ouders en door deel name in je omgeving in welke vorm dan ook. lees er meer over in het boek van andrew yang: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing?
geluksbalans
we lossen de problemen niet op door een chief happiness officier en of een werkgelukdeskundige in te huren of door veel geld uit te geven om geluk te meten, want meten is weten en cijfers zijn objectief…nee, we creëer daarmee wellicht nieuw (zinvol?) werk binnen de hr, die dat vervolgens als een controller monitort hoe het met de geluksbalans van de organisatie staat. we besteden dan dus geld aan nog een systeem terwijl we het een onderdeel van de organisatie en de mensen die er werken kunnen laten zijn. oftewel, het zou niet nodig moeten zijn.
oorzaak of gevolg?
dat er meer oog voor het welzijn van mensen is, is uiteraard een goede ontwikkeling. het is allemaal uitermate goed bedoeld, maar lossen we daarmee dan wel het werkelijke probleem op? en creëren we daarmee dan niet gewoon een nieuw probleem. dat ondanks de goede bedoelingen averechts werkt? de obsessie van geluk en de maakbaarheid daarvan? en een nog hogere prestatiedruk omdat de omstandigheden allemaal zijn aangepakt en je dus geen reden hebt om ‘ongelukkig’ (en daarmee) niet productief te zijn. gelukkige mensen zijn immers productiever.
intrinsieke motivatie
bij werkvierentwintig staat daarom intrinsieke motivatie aan de basis, dat is de ongefilterde term waar mensen bij werkgeluk vaak deels op doelen, al is het maar de vraag of geluk maakbaar is. intrinsieke motivatie is niet maakbaar, we kunnen er alleen voor zorgen dat de juiste voorwaarden ontstaan waarin intrinsieke motivatie gedijt. werkvierentwintig neemt als uitgangspunt o.a. de zelf- determinatie theorie (deci & ryan). deze theorie geeft aan dat als er voldoende betrokkenheid, autonomie en vaardigheden zijn mensen intrinsiek gemotiveerd zullen blijven.
warm bad
het probleemoplossend vermogen/creativiteit gedijt immers het best in momenten van ontspanning. je brein komt dan in het default mode network. dus wanneer jij met de hond aan het wandelen bent schiet er opeens een mogelijke oplossing voor die klant te binnen, het zijn de kleine eureka momentjes (ook ontstaan in een warm bad) “in de uitroep Eureka is sprake van een Perfectum Resultativum; dat wil zeggen dat de nadruk ligt op het resultaat van de activiteit, en niet zozeer op de activiteit die tot het resultaat leidde. In dit geval is het resultaat de vondst”
bron: wikipedia
“one day of full autonomy”
we zouden, zo vindt werkvierentwintig, hier veel meer oog voor kunnen hebben. werk vindt immers niet altijd plaats op ‘het werk’. dat is één van de redenen waarom wij minder in uren denken, en jazeker de naam werkvierentwintig zal dat niet doen vermoeden;) bekijk onderstaande filmpje van daniel pink, the suprising truth about what motivates us.
parttime / fulltime, het zijn begrippen die we allemaal wel kennen. vaak vinden we parttime maar vreemd, zeker voor mannen. voor vrouwen was het echter 30 jaar geleden maar vreemd. je moest en zou fulltime werken, want waarom zou jij naar huis gaan en ‘op de bank’ gaan zitten. dat was, zo vertelde een vrouw mij onlangs een beetje hoe er tegen deeltijdbanen aangekeken werd. en dat terwijl mensen die deeltijd werken fitter en vitaler op hun werk komen. ze hebben namelijk ook meer tijd om in hun dagelijks leven andere dingen te doen die erg belangrijk zijn voor hen. daarmee verdwijnt een heleboel druk en de daarmee gepaarde stress, ontstaat er tijd voor de nodige ontspanning en daarom komen ze vitaler naar het werk. wie wil dat nu niet?
productiviteit
mensen die deeltijd werken hebben minder tijd aanwezigheid (op het werk) en willen wel de nodige dingen doen in die tijd. ze gaan daarom wat efficienter en effectiever met hun tijd om. mensen die deeltijd werken zijn daarmee productiever per uur. waarom maken we van die deeltijd gedachte niet de nieuwe standaard zonder mensen al te veel vast te pinnen op tijd.
verdienmodel
1 van de redenen is natuurlijk, maar wie betaalt dat dan? juist. dat is een legitieme vraag. daarom is werkvierentwintig ontstaan. werkvierentwintig is voor die partijen die wel geloven in een kortere werkweek, maar nog niet, of niet individueel die keuze kunnen maken. werkvierentwintig vraagt daarom van alle partijen een bijdrage. de bijdrage voor organisaties is het loslaten van het ‘uren’ denken, en ja dat komt er waarschijnlijk op neer dat als je het toch terug gaat rekenen , dat het uurtarief hoger ligt dan het reguliere uurtarief. niet doen dus.
duurzame inzetbaarheid
het vraagt van de medewerker soms een kleine offer in het maandsalaris en het vraagt van werkvierentwintig vertrouwen in beide betrokken partijen dat het werkt. werkvierentwintig gelooft in lange termijn relaties, waarin duurzaamheid in alle facetten haalbaar is. dat betekent naast duurzaamheid voor mens en milieu, ook duurzame bedrijfsresultaten. we zullen hier dan uiteraard bij alle opdrachtgevers oog voor hebben.
24 uur is daarmee de nieuwe standaard. durven jullie het aan? neem dat contact op met info@werkvierentwintig.nl
