over werkvierentwintig

werkvierentwintig* is in 2018 opgericht door louis goulmy met als doel een gezondere & gelukkigere samenleving te creëren. een samenleving waarin we de wetenschap en kracht van intrinsieke motivatie benutten, zodat mensen, bedrijven en organisaties optimaal kunnen functioneren.

werkvierentwintig laat nederland effectiever en relaxter werken.

werkvierentwintig organisatieadvies is een onconventioneel organisatieadviesbureau, samen pakken we de illusie van de 40-urige werkweek en de fundamenten die eronder liggen aan.

werkvierentwintig detachering is de enige detachering op basis van de 4-daagse werkweek en de effectievere (ca. 6 urige) werkdag. bij ons kunnen uren gestolen worden. waarom zouden we je vastpinnen op tijd (of locatie). alleen omdat het het meest gangbare verdienmodel is?

sociale innovatie

werkvierentwintig is gespecialiseerd in motivatie, ‘hr’ & control. we nemen samen afscheid van het scientific management, de fabrieksmindset op mens, werk & inkomen. wij denken graag win-win-win. wij vinden ‘hr’ maar stom en dus verleden tijd, want mensen zijn toch geen resource. daarmee zetten we de stap van hrm (human resource management) naar htm (human talent & motivation). werkvierentwintig verbetert niet alleen de prestaties & de motivatie van medewerkers maar verhoogt ook de fysieke & mentale gezondheid. met als grote voordeel dat het een positief effect heeft op de gehele bedrijfsvoering. tel uit je winst.

intrinsieke motivatie

intrinsieke motivatie is niet alleen de determinant voor welzijn, maar ook van prestaties. dat komt neer op: investeren in intrinsieke motivatie loont. dit wordt bekrachtigd door de zelf determinatie theorie en de mutual gains theorie. elke euro geïnvesteerd in welzijn bespaart en of levert bovendien ergens tussen de 6 en de 12 euro op. alhoewel welzijn geen verdienmodel nodig heeft om het in te voeren is het wel een lekkere roi.

betaald en onbetaald werk

wij geloven dat je naast betaalde arbeid ook bijzonder veel toegevoegde waarde kan leveren door onbetaalde activiteiten te doen. of dit nu gaat om het ouderschap, een studie volgen, mantelzorg, sporten, vrijwilligerswerk of juist even niks te moeten doen, lekker te ontspannen, te sporten of te chillen. dit stelt je daarna weer in staat om de andere activiteiten beter te doen. ja sporten noemen wij 2 x, bewegen vinden wij erg belangrijk.

bureaucratie

we zijn dwars van onnodige bureaucratie. we vertrouwen op de professionaliteit van de mensen in onze organisatie (en daarbuiten). de erfenis van het scientific management in combinatie met de wortel en de stok hebben geleid tot verantwoordingsdrift. in de theorie heet dit coercive control. dan ariely geeft aan dat bureaucratie vanuit wantrouwen 1 van de grootste “drijfverenkiller” is. heb jij er ook een hekel aan >> welkom bij de club!

24=40

bij werkvierentwintig gaat het niet alleen om de werkduur, want uit onderzoek blijkt dat als mensen hun werk leuk vinden, ze eerder meer tijd aan hun werk willen besteden. daarom hanteren we een 24=40 logica. je bent vrij om langer te werken, maar vinden dat we dat mensen niet kunnen verplichten. er zit zelfs een perverse prikkel in ons systeem waardoor we uren nog steeds erg hoog waarderen (en minder gedaan krijgen).

het schiet dus voor organisaties en voor het individu niet zoveel op om deze prikkel in stand te houden. jouw tijd, wordt weer jouw tijd. de tijd van lange dagen en uren maken is voorbij. de mens is niet gemaakt voor structureel lange dagen. we gaan er significant minder van functioneren en worden er minder vitaal van. zo kunnen we tot op latere leeftijd en in combinatie met andere levensgebeurtenissen werk en privé beter combineren. daarom vinden wij ook dat de pensioenleeftijd naar 18 kan. het concept pensioen kennen ze in de blue zones niet. een actief leven hoeft geen gejaagd leven te zijn, maar mensen voor die tijd of na die tijd afschrijven is voor niemand goed.

“ik blijf mij verbazen over hoe oude structuren waarop we werken nog steeds bestaan? hoe kan het dat we mensen klemzetten in ouderwetse systemen de ze ’tevreden moeten houden’. het grote aantal zelfstandige en de gebrekkige motivatie bij mensen in loondienst is een logisch gevolg van de manier waarop we organisaties ingericht hebben. daarom ben ik ook van fan: de grootste werkgever van. lees ook manifest van de grootste werkgever van nederland.

als triatleet ben ik altijd op zoek naar de perfecte balans tussen inspanning & ontspanning. hoe zorg je ervoor dat je (trainings)arbeid het meest tot zijn recht komt? bij werken geldt dit ook. de ideale werkdag is tussen de 4 en de 6 uur. langer werken (structureel) draagt niet meer bij aan het uiteindelijke resultaat en ook niet aan je gezondheid.

de manier waarop we werken is nog gebouwd op het scientific management, een 100 jaar oude niet wetenschappelijk managementfilosofie. toch houden we nog steeds vast aan deze fabrieksmindset op mens, werk & inkomen en dat zit door al onze organisaties en instituten verweven. bizar, ouderwets en hopeloos achterhaald. funest voor onze gezondheid, motivatie en resultaten.

een gebrek aan autonomie is de bron voor ontevredenheid, zorgt voor gebrekkige betrokkenheid, stijgend ziekteverzuim en draagt niet bij aan intrinsieke motivatie. we kunnen makkelijk in het aantal uren snijden zonder aan resultaat in te boeten. de ineffectiviteit is niet alleen zonde van de tijd, maar ook energie. ik heb wel wat beters te doen dan ‘druk’ zijn en die vergadering sla ik ook graag over. ik maak geen uren, maar lever resultaat. daarom ben ik voorstander van asynchroon werken.

het is de reden dat ik mijn baan opgezegd heb en werkvierentwintig begonnen ben. niet omdat ik niet wilde werken, maar omdat de manier waarop we werken niet werkt. die 8 urige werkdag slaat nergens op. zonder die oude maatstaf heb ik voldoende tijd en energie voor dingen buiten het werk om en als ik aan het werk ben kan ik lekker knallen. nadenken kan ik ook als ik met de hond wandel, naar een scherm kijken staat niet gelijk aan werken en aanwezigheid zegt niks over wat je klaarspeelt. werken gebeurt zelden op het werk.

hoog tijd voor sociale innovatie!
louis goulmy, eigenaar werkvierentwintig.

voor wie zijn wij er?

we zijn er voor die mensen die geloven dat werk anders ingedeeld kan worden.

we zijn er voor die mensen die denken dat het anders kan en anders moet.

wij zijn er voor werkgevers die stoeien met betrokkenheid, ziekteverzuim, gebrek aan en een gebrek aan proactiviteit.

we zijn er voor de organisaties die het lef hebben om deel te nemen aan kleinere en grotere experimenten (pilots).

we zijn er ook voor de organisaties die nog niet weten hoe, die twijfelen, maar die het bovenal belangrijk vinden dat duurzaamheid ook gaat over het leven van mensen (en de gezinnen) met uiteraard oog voor het bedrijfsresultaat. ze kunnen elkaar namelijk positief versterken als we het op de juiste manier aanpakken.

nog niet helemaal overtuigd: bekijk dan onderstaande fragment. het gaat hier over idee technologie. want dat ligt aan de basis van deze sociale innovatie.

waarschuwing:

we zijn the a-team onder de organisatieadviseurs. een tikkeltje rebels omdat gezonde tegenspraak noodzakelijk is om organisaties goed te laten functioneren. zoals je van werkvierentwintig mag verwachten is onze dienstverlening anders dan reguliere bureaus. veel organisatieadviseurs verhuren fysieke tijd (uren).  dit wordt regelmatig door de mensen zelf een urenfabriek genoemd.

deze manier van werken zit bomvol verantwoordingsdrang, bureaucratische onzin (het hrm softwaresystemen) en is volledig gebaseerd op een ouderwetse fabrieksmindset op mens, werk & inkomen. wie betaalt voor uren krijgt uren, zonder de creativiteit en vindingrijkheid. terwijl nadenken het beste gaat als je met de hond wandelt, een rondje fietst of lekker even gaat zwemmen. dan komt je brein in wat heet het default mode network. dat lastige vraagstuk heb je niet opgelost terwijl je druk was, maar juist toen je lekker dat rondje aan het wielrennen was. werk gebeurt simpelweg niet altijd op werk.

aanwezigheidsplicht, tijd als proxy voor resultaat… en het vaststellen of iemand ‘werkt’ of niet kan niet meer in een kennisintensieve samenleving. het werkt zelfs averechts op resultaat, motivatie en welzijn. we zijn van zichtbaar klokken naar onzichtbaar klokken gegaan. wij vinden het urencriterium voor ondernemers by far ook het meest achterhaalde criterium van ons belastingstelsel. in loondienst vinden wij het al behoorlijk twijfelachtig, maar voor ondernemers des te meer. mocht louis ooit een ministerspost gaan bekleden dan is dit een keihard breekpunt in de onderhandeling. mocht ik er geen actieve herinnering aan hebben, stuur mij dit fragment dan even door.

lees het voorbeeld van bart, gebruikt door de belastingdienst (en dat is geen grap).