Tag: gezondheid

Louis Goulmy Gelreman 2022

zet tijdswinst om in gezondheidswinst

werkvierentwintigmotivatieeffectievere werkweekgezondheidgezondheidswinstoptimale werkdagtijdswinstvitaliteit

uit de onderzoeken van de 4 day week global blijkt dat iedereen baat heeft bij de 4 daagse werkweek. zowel werkgevers als medewerker. het algemene welzijnsniveau steeg, het ziekteverzuim daalde en zelfs de omzet steeg. er kwamen meer aanmeldingen voor openstaande vacatures en mensen gingen minder snel weg. kortom, alles wat je eigenlijk wil in een gezonde organisatie.

nu is de vraag: wat zou jij doen met die extra vrije dag? let wel, als je 5 dagen werkt en je gaat 4 dagen werken heb je opeens 50% meer vrije tijd. de meeste mensen geven aan dat ze de extra dagen gebruiken om lekker te gaan sporten (61%) of beter gezegd: bewegen. van een lange wandeling met een kop koffie tot een lekkere hardlooptraining. een klein gedeelte geeft aan het vooral te gebruiken voor huishoudelijke taken (18%), een klein gedeelte geeft aan meer te rusten/slapen (17%) en andere geven aan het vooral te besteden aan mantelzorg (4%)

dat is allemaal erg logisch en begrijpelijk. 1 van de dingen die vaak gezegd wordt over de traditionele 5 daagse werkweek is dat alle klusjes zich ophopen tot het weekend, het huishouden, de boodschappen, de was… het moet allemaal nog gedaan worden. als het even kan wil je ook nog even lekker onderuit ploffen of wat leuks ondernemen. daarom voelt voor veel mensen het traditionele weekend tekort. wat zou het fijn zijn als mensen door de week heen hier meer ruimte voor hebben? 1 van de oorzaken is simpelweg een gebrek aan tijd.

tijd die voor jou veel belangrijker is dan voor je werkgever. wat nu als we elke dag 2 uur tijdswinst en die volle extra vrije dag kunnen inzetten voor onze gezondheid, gezin en samenleving? zijn we dan niet allemaal beter af als we meer oog hebben voor onbetaalde werkzaamheden? en dat terwijl we juist een tendens zien naar meer en langer werken? in dit artikel legt lynn berger uit waarom fulltime werken de economie niet gaat redden.

in tijden van schreeuwende personeelstekorten, vergrijzing en inflatie zit er maar één ding op: deeltijdparadijs nederland moet aan het werk. maar hoe moet het dan met ons andere werk – het onbetaalde werk dat het betaalde werk mogelijk maakt?

met werkvierentwintig pleiten we dan ook voor de effectievere werkweek. en dat komt volgens onze huidige parameters neer op een werkdag van tussen de 4 en de 6 uur en een 4 daagse werkweek. boven deze tijdsbelasting neemt de productiviteit niet meer toe of anders gezegd: de toegevoegde waarde die je week in week uit kan leveren. geloof je het niet? doe dan een keer mee met de pilot van werkvierentwintig. 6 weken lang een 4 daagse werkweek, met de meest optimale werkdag die je kan bedenken.

zo houd je tijd over voor dingen die ook belangrijk zijn. en omdat je dat allemaal weet te rocken ben je ook veel scherper als je wel aan het werk bent (ook al kunnen we niet helemaal vaststellen wanneer dat is). zo heeft de werkgever en de medewerker er baat bij. in de literatuur wordt dit de mutual gains theory genoemd, wij noemen het gewoon een win-win situatie. we helpen je er natuurlijk bij.

onze fysieke en mentale gezondheid holt achteruit en dat heeft hele hoge individuele, maatschappelijke en financiële kosten. je hoeft niet ziek te zijn om aan je gezondheid te werken. omdat we sporten en gezondheid heel belangrijk vinden krijg je in de maand maart en april 2023 er de pilot van sportvierentwintig (6 weken, 4 beweegmomenten) gratis bij. onder begeleiding van sportfanaat louis goulmy (triatleet, gespecialiseerd in motivatie & control) helpen we je een stukje fitter te worden en dagelijkse uitdagingen mentaal en fysiek aan te kunnen. samen zetten we de tijdswinst om in gezondheidswinst.

neem vandaag nog contact op en plan een intakegesprek in, mail naar info@werkvierentwintig.nl onder de noemer: pilot werkvierentwintig.

ps: nog even dit: eind maart 2023 komt het boek: echte mannen werken 4 dagen uit. het boek gaat over een frisse kijk op mens, werk & inkomen. wil jij op de hoogte gehouden worden van de release en als eerste een pre-order doen? stuur dan ook even een mailtje en we zetten je op de lijst van geïnteresseerde!

 

EenVandaag item over 4 daagse werkweek en productiviteit

werkvierentwintigmotivatie4 day workweek4daagse werkweekeenvandaaggezondheidproductiviteitwelvaartwelzijn

in engeland start een grootschalige pilot waaraan 70 organisaties meedoen. de labour voorman jeremy corbyn werd er nog om uitgelachen, zelf heb ik dat ook veel ervaren. vaak denken mensen eerst aan lui, niet willen werken etc. aan deze verouderde arbeidsethos moeten we wat doen, want het is een recept voor middelmaat en ziekteverzuim. de optimale werkdag ligt tussen de 4 en de 6 uur met een flinke dosis flexibiliteit en autonomie. de meeste mensen geven aan tussen de 3 en de 5 uur per dag geconcentreerd en effectief te kunnen werken. dat laatste is een cruciaal ingredient om het mentale welzijn op peil te houden.

door mensen meer (professionele) ruimte te geven zijn ze niet alleen gezonder en gelukkiger, ze ervaren meer werkplezier en voldoening maar zijn ook effectiever. zo verlaat 50% van de zorgmedewerkers binnen 2 jaar de zorg en zijn ze grofweg 40% van hun tijd bezig met administratieve werkzaamheden. door de werkweek in te korten en de werkdag effectiever te maken komt er meer ruimte voor intern en extern herstel. zo stapelen we geen vermoeidheid en zijn we elke dag 100% inzetbaar en is er meer ruimte voor fysieke en psychologische basisbehoeftes alsmede onvoorziene gebeurtenissen zoals een ziek kind of hulpbehoevende ouder.

voor de productiviteit maakt het niet of je 4 x 100% werkt of 5 x een gemiddelde van 80% inzetbaar bent.  die 80% is een gemiddelde van op maandag 120% geven op dinsdag 100% op woensdag 80% op donderdag 60% en op vrijdag 40% (400%/5=80%). daarom pleit werkvierentwintig al een tijdje voor weekend woensdag als meest ideale break in de reguliere week.

we hebben dan ook niet te maken met krapte op de arbeidsmarkt, maar met een organisatieprobleem. daarvoor hebben we sociale innovatie nodig. we werken immers nog op een zelfde wijze als dat 100 jaar geleden door ford als standaard is gezet. de grootste fout die we gemaakt hebben is dat we productiviteit/resultaat gelijk hebben gesteld aan tijd. wil je hier nu meer over weten, met een beetje geluk komt het boek over een frisse kijk op mens, werk en inkomen uit in het 3e kwartaal van 2022.

bekijk het item van een vandaag over waarom minder (lang) werken prima samen opgaat met de krapte op de arbeidsmarkt.

de gemiddelde werkdag

werkvierentwintigmotivatieemmafocusgezondheidkantoorproductitiviteittijdswinst

hoelang denk jij dat je effectief kan werken? uit brits onderzoek blijkt dat de gemiddelde kantoormedewerker 2 uur en 53 minuten effectief kan werken. ik ben zo vrij geweest om de gemiddelde werkdag op kantoor uit te tekenen. wat vinden jullie van mijn paint skills? met dat in het achterhoofd is die ’24 urige werkweek’ niet ver weg meer. we weten immers dat de meeste mensen tussen de 3 en de 5 uur per dag effectief, geconcentreerd kunnen werken. voeg daar een snufje social talk (ook niet onbelangrijk) en de werkdag kan je rekken tot 4 a 6 uur. dan is het gedaan met de puf, de energie en de focus. ga lekker naar huis, klap de laptop dicht, loop naar beneden (of welke variant er voor jou van toepassing is), maar werk vooral niet door. rust is geen luxe maar ook een cruciaal ingrediënt om te blijven functioneren.

ga je structureel langer door dan krijg je te maken met uitputting (depletion) van zowel je fysieke als je geestelijke gestel (als je fysiek zwaar werk doet bestaat er de inspanningsparadox). mensen die zwaar werk doen zijn minder fit en leven minder lang. dit verklaart voor een groot deel ook het verschil in verwachte leeftijd tussen deze type beroepen. ook in dat geval loont het om de werkdag in te korten. het gaat immers niet om hoe je af kan zien, maar hoe je herstelt.

desalniettemin kan ook een witte boorden beroep flink te leiden hebben aan onze 8 urige werkdag, zittend achter een beeldscherm is ook niet al te bevorderlijk voor je. je komt niet alleen vitamine d tekort, maar krijgt ook dikke enkels vanwege een slechte doorbloeding. de kantoorpop emma, vormgegeven door gedragsdeskundige william higman in 2019 laat een beeld zien van de worstcasescenario. emma is een vrouw die veel kantoorwerk doet, nauwelijks beweegt en verschillende kwalen ontwikkelt zoals een bochel, spataderen, rode ogen en een slechte huid met onder andere eczeem. de gedragsdeskundige ontwikkelde emma om duidelijk te maken welke gevolgen dit heeft voor de toekomstige medewerkers.

bovendien is uitputting in welke vorm dan ook niet bevorderlijk voor mensen. je kan op korte termijn prima een piekbelasting aan. zo liep ik afgelopen maart de 60 van texel, maar dat betekent wel dat er daartegenover hersteldagen zitten (en veel ook). wil je duurzaam inzetbaar zijn dan is het belangrijk dat we niet uitgeput thuiskomen (structureel) maar juist nog fit en dus niet moe of uitgeput. ik had meer km’s gemaakt als ik elke dag onder de 10 km loop dan 1 x 60 km. van die 10 km ben ik de volgende dag weer hersteld maar naarmate de inspanning toeneemt, neemt de hersteltijd nog meer toe.

helaas zijn veel mensen murw en overprikkelt na een dag werken en ploffen ze op de bank. de helft van de nederlanders kampt met overgewicht, eet ongezond (gaat voor de snelle keuze) en beweegt te weinig. een hele slechte combinatie voor je mentale en fysieke gezondheid, maar ook voor je inzetbaarheid. toch verwachten we dat ons lichaam (en geest) de volgende dag weer paraat is bij die vergadering (waarvan je nu weet ook twijfelachtige toegevoegde waarde heeft). we putten onszelf ermee uit en worden minder scherp.

daarom heeft werkvierentwintig een programma ontwikkeld. in deze pilot van 6 weken, werken we 4 dagen van 4 a 6 uur. waarin je zelf kan ervaren hoe het is om de werkweek effectiever in te delen. voor meer informatie over de pilot klik dan op deze link.

chronisch slaaptekort en pepmiddelen

werkvierentwintigmotivatiechronisch slaaptekortgezondheidstructurenvermoeidheidvitame dwinterzomer

wat is het heerlijk dat de zon weer wat eerder op komt, wist je dat de meeste mensen in de winterperiode rondlopen met een slaaptekort? daardoor functioneren we minder, zijn we minder gezond en krijgen we minder werk gedaan. we bouwen zelfs een chronisch slaaptekort op en dat is schadelijker dan we denken.

“wetenschappers hebben chronisch slaaptekort in verband gebracht met een aantal gezondheidsproblemen. dit varieert van gewichtstoename tot een verzwakt immuunsysteem.”

maar denk ook aan prikkelbaarheid, een slecht geheugen, hoge bloeddruk en stemmingswisselingen. je kan dan wel ‘je uurtjes’ maken maar wat als je dat maar op halve (cognitieve) kracht doet. slaaptekort heeft heel veel invloed op hoe scherp, vriendelijk en alert je bent. met productiviteit en resultaten heeft het weinig te maken. met fouten, ongelukken en ziekte des te meer.

zo blijkt het ook dat het puberbrein later wakker wordt dan dat van een volwassenen. toch moeten ze om 08:30 bij de wiskundeles aanwezig zijn. lichamelijk ‘wakker’ maar cognitief nog in een diepe coma. het is dan ook niet gek dat deze leeftijdsgroep zich vol gooit met energydrinks. al kunnen volwassenen er ook wat van met koffie. de meest actieve momenten op een dag zijn halverwege de ochtend en begin van de avond.

de traditionele werkdag (van 9 tot 5) is dan meer een gewoonte dan een manier om werk te doen. al is er zeker wat te zeggen voor het af kaderen van de werkdag. downtime is prima en het recht op onbereikbaarheid ook. al goed, daar hebben we in de vorige blog over asynchroon werken al het nodige over geschreven.

daarom is het ook vreemd dat we doen alsof we altijd maar hetzelfde levenspatroon hebben. zo word ik in de winter tussen 08:00 en 09:00 wakker, als de zon op komt. maar in deze periode en richting de zomer verschuift dat naar 07:00 en 08:00. soms zelfs wel eerder en dat is toch heerlijk, meegaan met het ritme van de natuur. met zon ondergang naar bed en met zonsopkomst iuit de veren. vroeger werd die extra uren daglicht gebruikt om het oogst van het land te halen (daarom was er ook een lange zomervakantie voor de kinderen).

waarom passen we de structuren niet aan onze fysieke en psychologische basisbehoefte aan? ervaar jij ook slaap en energie tekorten in de winter ten opzichte van de zomer? bij werkvierentwintig lopen we niet op energydrinks maar op vitamine d(aglicht) en voldoende slaap. uitputting, lange dagen (uren maken), weinig bewegen en slaaptekort zijn een recept voor ziekte & middelmaat en niet voor gezondheid en motivatie. laat staan voor (financiële) resultaten.

Afbeelding van Ryan McGuire via Pixabay

werken onder sporttijd

werkvierentwintigmotivatieavondlockdownbewegenerik scherdergezondheidpilotsportensporten onder werktijd

sporten onder werktijd staat heel hoog in mijn rijtje van waarom ik zelfstandige ben geworden. muffe kantoren, veel zitten en weinig bewegen prikkelen nu niet je energiesystemen. nu moet ik bekennen dat stilzitten niet mijn beste eigenschap is. met de term werktijd hoef je bij mij ook niet mee aan te komen (maar dat is inmiddels wel bekend). de grap is dat tijdens mijn pre corona zwemsessie op maandagmiddag en woensdagmiddag ik juist heel veel ideeën kreeg die ik vervolgens kon uitwerken. of als ik met de hond een wandeling maak. allemaal dingen die we niet bestempelen als werk, maar donders effectief zijn.

daarom pleiten we niet voor sporten onder werktijd, maar werken onder sporttijd;)

structuren

dat dit logisch is is voor de structuren die we in nederland hebben niet zo logisch. nog steeds wordt pauze gezien als eigen tijd en achter je laptop zitten als werktijd (er zijn zelfs bedrijven die trackingapps hebben geïnstalleerd op laptops om het aantal minuten van inactiviteit of zelfs toetsaanslagen te monitoren). als je bij zo’n bedrijf werkt: get the f*ck out of there. maar aangezien zelfs de belastingdienst nog een urencriterium voor ondernemers heeft zijn we qua werken nog steeds niet in de 21ste eeuw beland.

landelijke pilot

natuurlijk denkt iedereen ruimer maar vragen we mensen nog wel om ‘urenverantwoording’. dat we hier langzaam maar zeker van loskomen is dan ook een heel mooie bijkomstigheid. en toen kwam: de avondlockdown. we worden gedwongen om dan ook anders te kijken naar hoe we de dag indelen, laten we daar dan ook volop gebruik van maken. het is een soort van landelijke pilot, een unieke kans die we niet willen laten schieten!

(en er is al genoeg ellende waar we geen invloed op hebben, laten we onze energie dan richten op dingen waar we wel invloed op hebben). als zelfs experts zoals erik scherder zeggen dat we dan maar moeten sporten cq. bewegen onder ‘werktijd’ dan zal het vast goed voor je zijn;)

schuldgevoel

veel mensen ervaren echter een soort van schuldgevoel als ze tussendoor iets anders doen dan dat we bestempelen als werk (met je bakkes op zoom de hele dag is vermoeiend, maar of het werkt is een tweede). er bestaat zelfs zoiets als the guilty vacation syndrome. dit schuldgevoel komt doordat we dingen geïnternaliseerd hebben.

 ken je dat gevoel, dat je vrij hebt maar je je een beetje onrustig en zelfs een beetje schuldig voelt? dat je dit voelt is niet zo heel gek, het heeft zelfs een naam: guilty vacation syndrome. we hebben een dusdanige nadruk op werk & aanwezigheid gelegd dat het lastig is om er afstand van te nemen. nagenoeg vanaf de basisschool krijg je mee dat je aanwezig moet zijn of je moet ‘echt ziek’ zijn. dit weerhoudt ons op latere leeftijd ervan om even uit te schakelen, niet aanwezig of zichtbaar te zijn.

asynchroon werken

daarom pleit werkvierentwintig voor het asynchroon werken. daarmee sluit je synchroon werken niet uit (dat kan immers nog steeds). je voorkomt dat mensen zich gedwongen voelen om direct te reageren of zoombies worden, omdat we thuis zijn gaan werken zoals we op kantoor deden. wil je hier mee over lezen, lees dan dit toffe artikel op HBR.

als modern en hippe organisatie wil je natuurlijk dat medewerkers gezond, fit en scherp zijn. wie te weinig beweegt kakt in, zo eenvoudig kunnen we het wel stellen. ons brein heeft zuurstof nodig en dat komt door de bloedsomloop te stimuleren. met de pilot van werkvierentwintig i.c.m. sportvierentwintig pakken we niet alleen de illusie van de 8 urige werkdag aan, maar faciliteren en stimuleren we ook beweegmomenten.

let’s go for a walk (or run, swim, bike). voor je het weer doe je een triatlon op een doordeweekse dag;)🏃‍♂️🏃‍♀️

 

huizen worden niet gebouwd van uren

werkvierentwintigmotivatiebouwduurzame inzetbaarheidgezondheidproductiviteittijdurenvitaliteit

begin september was ik een week mee op een klus. ik vind naast cognitief werk ook fysiek werk erg leuk, ik heb het ook nodig. het liefst in een goede afwisseling. op kantoor mijn dagen slijten kropt een hoop fysieke energie op, maar gaat mijn mentale energie door het putje. de afwisseling vind ik het fijnst. het is niet voor niets dat ik ook aan triatlon doe. door de verschillende vormen van belasting blijf je niet alleen fitter maar is het werk ook beter te doen. zo’n week op de bouw is dan cognitief dan wel niet heel prikkelend. ik doe het opperwerk. kruiwagen vol, bak lijm aanmaken, schoonmaken en wat zaagwerk. ondertussen denk ik wat na.

in het begin van de week kwam er een oudere man naar mij toe. hij grapte: bij dit pand krijg je kilometergeld. het was voor een privé stulpje meer dan riant te noemen. we zouden er grofweg 4 dagen werken, dat was vooraf de inschatting van de klus, mijn weekend woensdag ging al naar de haaien, halverwege de donderdag waren we weer thuis.

net voordat we weggingen sprak ik nog even met de aannemer. ik vroeg waar de beste oude man gebleven was. de aannemer zei dat ie ziek was. vandaar dat ik hem de dinsdag, woensdag en donderdag niet meer gezien had. de aannemer vertelde dat hij 2 dagen werkte, de woensdag vrij had en dan weer 2 dagen werkte. met krabben en bijten redde hij het dan door de week heen. de beste man ‘moest’ nog 1 jaar. met bijna 50 jaar in de bouw was het op.

ik haakte hier natuurlijk direct op aan. ik zei: zal ik je wat verklappen. ik ben ook voor de 4 daagse werkweek, met als ideale dag vrij de woensdag. de aannemer keek mij aan… ja, dat zou iedereen wel willen. maar hoe doe je dat dan? werk je dan elke dag 1 uur langer zodat je een dag vrij hebt? ik zei: nop. 4 dagen van grofweg 6 uur, dat is op termijn het meest effectief, productief en gezondst voor iedereen. zo ben je niet versleten op je 65ste en heb je gedurende je leven ook voldoende tijd, aandacht en energie thuis.

de aannemer reageerde dat hij dat niet zag gebeuren. er moest wel gewerkt worden en de uren moesten wel gemaakt worden. ik snapte zijn opmerking, maar ook ik merkte die week dat dagen van 12 uur in touw niet het beste effect had. na de maandag was de prik er bij mij wel uit. de dinsdag en de woensdag waren krap aan op 60%. ik vroeg de aannemer of de huizen van uren of van stenen en cement gemaakt werden?

de aannemer moest lachen. stenen en cement natuurlijk. waarop ik antwoordde: juist. zeker bij projecten die langer duren is het dan raadzaam om de strategie van de schildpad te nemen. voldoende rust te pakken en bijtijds te stoppen.
nu denk je misschien: dit is alleen bij fysiek werk en vice versa. zo zal degene op kantoor zeggen: ja in de bouw snap ik het wel dat je de dagen in kort en in de bouw zeggen ze: op kantoor snap ik het wel dat je de dagen in kort.

ik nam de vrijdag vrij, maar merkte gedurende het weekend dat de benen wat zwaarder waren dan normaal. nu kan iedereen prima even een piekbelasting aan. of dat nu fysiek, mentaal of emotioneel is. maar structureel te hoge belasting zorgt ervoor dat ook je herstel afneemt, waardoor een burn-out dreigt. mensen worden door de week, maand, jaar minder inzetbaar. van 100% op maandag in een glijdende schaal naar 60% op vrijdag,. waarbij we het weekend gebruiken om te herstellen en een vakantie om op te laden. super niet duurzaam als het mij vraagt. zeker als je hoort dat mensen op hun laatste tandvlees lopen als ze 65 zijn. dat is nu niet echt een motivator om je best te doen op het werk. nu maakt het gedurende je levensfase weinig uit, als je jong bent heb je nog kleinere kinderen en minder tijd ‘voor jezelf’. ik pleit dus niet voor een leeftijdsgrens. ook de jongere jongens op de bouw zag je na de ochtend minder vaart maken.

de vraag is of we durven af te stappen van wat we altijd gedaan hebben. durven we de 8 urige werkdag en de 5 daagse werkweek te laten varen en sociale innovatie toe te passen? ik hoop het van harte, want met resultaat heeft het weinig meer te maken. huizen worden namelijk niet gebouwd van uren.
 




probleem of oplossing

het fundament

werkvierentwintigmotivatie4daagse werkweekbasisinkomeneconomiefundamentgezondheidoplossingprobleemwelvaartwelzijn

bij werkvierentwintig denken we graag over het grotere geheel na. we gaan dus niet voor deelbelangen of de ‘eigen positie’ maar willen graag the big picture blijven zien, sommige noemen het een holistische kijk, prima! in de control literatuur wordt dit globale transparantie genoemd. een kenmerk van een ondersteunend controle systeem is de mate waarin je kan zien wat jouw bijdrage aan het grotere geheel is. wat doet de schakel in het geheel van alle schakels. interne transparantie gaat over de inzichtelijkheid van de individuele schakels, of dit nu om een functie, procedure of een stelsel gaat (denk aan ons belastingstelsel).

we pakken graag de oorzaak aan en niet het gevolg. door het fundament aan te pakken is dat mogelijk. immers elk huis dat gebouwd is op een slechte fundering zal vroeg of laat scheuren vertonen ongeacht hoe goed het stucwerk erop gezet is. toch zijn we in nederland vaak bezig met de symptomen bestrijden. met het plakken van deze pleisters valt het meeste geld te verdienen. op individueel niveau doen we dan fantastisch werk, maar op systeemniveau bestaat er een business die hun eigen deelbelangen nastreeft. zo worden zo onderdeel van het probleem en niet de oplossing en pakken we niet de oorzaak aan maar het gevolg. een leger aan mensen die werken in het sociaal domein, onderzoeken en ongelezen rapporten worden er geschreven door beleidsadviseurs terwijl we het probleem gewoon weten: te weinig geld en te hoge lasten. 

het boek van andrew yang: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing weet dit prachtig in kaart te brengen. het heet in het engels the war on normal people. 1 van de elementen is dat mensen die in schaarste leven minder goede besluiten nemen en zich meer richten op korte termijn (een beperkt gezichtsveld). deze schaarste levert tot wel 13IQ punten lager op, zelfs een hypothetische boete kan ervoor zorgen dat ook jij slechter gaat functioneren en lager scoort op een test.

ook binnen het werk weten we dat de 5 daagse werkweek en de 8 of soms wel 9 urige werkdag niet het beste is en dat mensen simpelweg rust en lummeltijd tekort komen. ondertussen staan er pooltafels, haasten we naar yogales worden er workshops werkgeluk bedacht. een hele business die de gevolgen aanpakken, maar niet de oorzaak. die oorzaak is een verouderde kijk op mens, werk & inkomen. deze fabrieksmindset is in veel gevallen nog het fundament waarop onze samenleving gebouwd is, ook al is het wetenschappelijk niet meer valide.

soms is het tenenkrommend hoe we de wetenschap rondom control & motivatie links laten liggen. gedragseconomen, psychologen en bedrijfskundige weten dat intrinsieke motivatie niet alleen de determinant is voor welzijn maar ook van prestaties die mensen kunnen leveren, zeg maar: hoe beter iemand functioneert hoe gezonder de uitkomsten zijn.

het volgt uit het aanpakken van de oorzaak. met werkvierentwintig pleiten we dan ook voor een nieuw fundament gebouwd op de juiste idee technologie. hierin zijn een paar fundamentele elementen:

  • het basisinkomen. het waardeert onbetaalde arbeid, het maakt de 4 daagse werkweek voor iedereen mogelijk en het maakt minder afhankelijk van overheid, markt & familie
  • de 4 daagse werkweek (een betere werk/privé balans) die ook nog eens op het werk voor betere resultaten zorgt (mutual gains).
  • organiseren op basis van vertrouwen (enabling control).
  • intrinsieke motivatie als startpunt (en de wetenschap erachter).
mini vakantie

mini vakanties!

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekavonturiergezondheidmini holidaymini vakantieweekend effectwerkweek

bij werkvierentwintig kijken we altijd naar hoe we het beste kunnen werken. nu pleiten we voor weekend woensdag als meest ideale break in de week. vanuit een productiviteits-en gezondheidsperspectief. maar het gaat niet om one size fits all. verplicht vrij zijn om een bepaalde dag klinkt nu niet zo lekker in de oren. het kan soms ook praktisch niet. al lijkt het voor vele op zondag wel te kunnen. het is dus in veel gevallen ook simpelweg een kwestie van willen en van een gewoonte. maar een mini vakantie is wellicht ook een mooie invulling.

liever niet de woensdag

veel mensen geven aan liever op een andere dag vrij te zijn: want dan is het lekker rustig, dat komt met mijn man/vrouw beter uit. zo verdelen we de zorg met de kinderen beter. je kan het zo gek niet bedenken of iedereen heeft een andere reden. de leukste vinden wij de avonturier die pleit voor mini vakanties.

deze groep wil dan de ene week op de vrijdag en de aangrenzende week op de maandag vrij zijn. zo hebben ze elke 14 dagen een mini vakantie van 4 dagen onafgebroken. zodat ze even met de camper, vouwwagen of met de fiets ervandoor kunnen. ja ook stedentripjes met het vliegtuig horen dan tot de mogelijkheid (of je dat moet willen voor zo’n korte vakantie is dan nog even een tweede).

goed voor je relatie

mini vakanties zijn dan ook een ideale manier om even los te komen van het werk en kwaliteit tijd met elkaar door te brengen. dit is natuurlijk erg bevorderlijk voor je relatie. je hebt echt tijd en aandacht voor elkaar in plaats van alleen de avond of het weekend. een weekend waarin vaak ook nog 1 dag opgaat aan je huishouden, boodschappen. voor je het weet is dat omgevlogen. sommige mensen vinden het weekend dan ook net te kort.

bekijk ook >> is jouw weekend te kort?)

weekend effect

er bestaat zelfs zoiets als een weekend effect. mensen ervaren een tekort aan fysieke & psychologische basisbehoefte die ze in het weekend wel ervaren. hoe groter de discrepantie tussen weekend en werkweek, hoe groter het effect. dit hoeft namelijk niet zo te zijn, zeker niet met de wetenschap dat mensen dan ook minder goed functioneren (floreren). daar komt werkvierentwintig om de hoek zetten.

meer weten, neem dan contact met ons op via info@werkvierentwintig.nl

 

 

opgebrand!

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekgezondheidmentaliteit van schaarstementalititeit van overvloedoverheidproactief beleidreactief beleidsysteem

veel mensen ervaren door de week heen te weinig autonomie. ze hebben het gevoel niet in control te zijn over hun eigen tijd, energie en leven. het gebrek aan psychologische en fysieke basisbehoefte gedurende de werkweek wordt ook wel het weekend effect genoemd. hoe groter het contrast tussen ‘werkweek’ en ‘weekend’ hoe groter het weekend effect is.

tijdens het weekend geven mensen aan gezonder en gelukkiger te zijn en daarmee ook beter inzetbaar. tijdens de werkweek lopen we als het waren leeg (daarom zijn we voor weekend woensdag). er ontstaat vaak tijd en energie schaarste. soms ontnemen we mensen hun psychologische basisbehoefte zelfs! dat doen we veelal vanuit oude opvattingen over motivatie.

dat kan anders!

bij werkvierentwintig zijn we dan ook voor een basisinkomen (en een vereenvoudiging van het belastingstelsel)., maar waarom dan? omdat tijd & financiële armoede leidt tot een mentaliteit van schaarste waar mensen maar lastig zelf uitkomen. met ons huidige systeem ontnemen we mensen die autonomie ook nog eens. onze overheid (bijstanduitkering, het uwv, belastingdienst is wat dat betreft een grote boosdoener. ze zijn gebouwd op oude fundamenten of zoals barry schwartz het noemt: oude idee technologie. bij werkvierentwintig noemen we dit de fabrieksmindset op mens, werk & inkomen. deze structuren zijn verdomd hardnekkig en veelal ideologisch sterk geladen.

is het gdp achterhaald?

even een uitstapje. we hebben door ons economische & politieke systeem vanaf de jaren 70/80 van onbetaalde arbeid steeds meer betaalde arbeid maakt. vrouwen zijn meer gaan werken (emancipatie=gelijkwaardigheid), maar mannen zijn niet minder gaan werken. we zijn in totaal zelfs meer uren gaan maken. met alle gevolgen van dien. voor een deel komt dit in het weekend nog op je bordje en voor een deel van het werk geldt we het uitbesteed hebben (hondenuitlaatservice, huishouden, boodschappen, kinderen).

hiermee groeide de economie (het werd geëconomiseerd) maar feitelijk is er weinig veranderd. je kan je dan ook afvragen of het gdp achterhaald is en meet het nog wel wat we willen dat het meet? andrew yang legt in het boek: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing uit dat deze maatstaf 100 jaar geleden bedacht is en waarvan de bedenker (kuznets) zelf al aangaf dat cruciale andere activiteiten niet meegerekend zijn in deze maatstaf.

proactief beleid

met een basisinkomen waarderen we onbetaalde arbeid van studeren tot mantelzorg en zorgen we tegelijkertijd dat mensen hier de ruimte voor hebben zonder dat het ten kosten gaat van henzelf. we willen immers geen mantelzorger voor de mantelzorger. we hebben een systeem gecreëerd dat deze schaarste in stand houdt. waardoor we achteraf de kosten betalen i.p.v. vooraf investeren in de mentale, fysieke en financiële gezondheid van mensen.

kreukelzone

het is niet voor niets dat mensen ziek worden niet zozeer vanwege het werk, maar vanwege het werk i.c.m. privé. waarbij er weinig ruimte is om piekbelastingen op te vangen en daarvan te herstellen. er is als het waren een gebrek aan kreukelzone. iedereen krijgt wel eens te maken met een tegenslag, maar de vraag is of je kan herstellen van deze piekbelasting. dit kan alles zijn, emotioneel, mentaal, maar ook fysiek. door onze huidige ideeën over werk & inkomen hebben we een systeem gemaakt waarin veel mensen het idee hebben dat ze het lijdend i.p.v. het leidend voorwerp zijn. hoe zorg je ervoor dat we een mentaliteit van schaarste inleveren voor een mentaliteit van overvloed? gelukkig gaan veel organisaties om en geven mensen de ruimte om dit op te vangen, maar ook zij kunnen het niet alleen.

stresshormoon

deze mentaliteit van schaarste zorgt ervoor dat je slechter gaat functioneren. dit kan om geld, slaap maar dus ook conditioneel gaan. de angst speelt op, red ik het wel en de wat als ideeën laten je blokkeren. van flow is weinig spraken. je bent gespannen in plaats van ontspannen en daardoor verbruik je meer energie. uit onderzoek blijkt dat zelfs een hypothetisch boete die je niet kan betalen ervoor zorgt dat je 13 IQ punten inlever en minder goede beslissingen neemt op lange termijn & steeds kortere termijn gaat denken (en doen). je komt als het ware in een overlevingsmodus. met daarin structureel te hoge levels van cortisol (stresshormoon). je staat erdoor ook minder open voor (onverwachte) en maatschappelijke veranderingen.

opgebrand!

tijdens het wielrennen kan dat ook ontstaan. het gaat net te hard maar je wilt wel graag bij de groep blijven. maar hoe lang gaat het nog zo hard en wanneer stopt het? hoe ver rijden we en kan ik het wel aan? vragen die door je hoofd gaan. tekenen dat je weinig ruimte over hebt voor veranderingen en kleine tegenslagen, die heuvel kan je de das om doen. je bent er dan klaar mee. het is op, jij bent op. voor je het weet wordt er een sport burn-out geconstateerd. het elastiek is niet alleen uitgerekt, maar ook geknapt.

pilot

bij werkvierentwintig & in het geval van sporten met sportvierentwintig helpen we mensen met de overstap van de mentaliteit van schaarste naar een mentaliteit van overvloed gedurende de pilot van 6 weken. eventueel in combinatie met werkvierentwintig/sportvierentwintig. meer weten, neem dan contact op met ons >> info@werkvierentwintig.nl

hardloopschoenen

hardloopschoenen…

werkvierentwintigmotivatiewerkweekbewegenfabrieksmindsetgelukgezondheidhardloopschoeneninvesterenpreventiefsportenvitaliteitwerkdagwerkvierentwintigmethode

het werd weer tijd voor nieuwe hardloopschoenen, maar toch bleef ik (louis goulmy) nog op de oude schoenen doorlopen. er waren voldoende redenen om dat te doen. het viel wel mee, de demping was nog wel goed, zonde van geld en het milieu. ze zien er nog prima uit. je kan het zo gek niet bedenken of er was wel een reden om geen nieuwe schoenen te kopen.

korte termijn

de korte termijn won het van de lange termijn. nu andere schoenen betekende straks geen blessures. maar nu nieuwe schoenen betekende investeren in mijn gezondheid, voordat er zich fysieke ongemakken voordeden. laten we wel wezen, 2 x naar de fysio en 2 weken niet kunnen hardlopen dat staat in geen verhouding tot de aanschaf van schoenen (in tijd, gezondheid & geld).

werkdag

dit deed mij denken aan de werkdag. we gaan vaak langer door dan dat we eerder stoppen. we verzinnen er allerlei redenen bij waarom langer doorlopen beter is dan eerder stoppen. volgens mij en daar staat werkvierentwintig dan ook voor, is het belangrijk om te investeren in gezondheid en niet de kosten te betalen van ziekte te dragen.

zo sprak iemand (bron onbekend), als je geen tijd/geld of andere middelen hebt om op je gezondheid te letten, heb je dan wel tijd (en geld) om ziek te zijn?

vitaliteits-(manager)

bij werkvierentwintig pakken we de oorzaak bij de wortel aan. vitaliteit is geen bijzaak, maar integraal onderdeel van de bedrijfsvoering. soms zijn we echter penny wise and pound foulish. we vertikken het dan om preventief en proactief te handelen. ziekteverzuim is een gegeven. die kosten die dragen we financieel (en sociaal). wat vergis je niet, voordat iemand ziek is geworden is het leed al begonnen.

zwak?

mensen lopen vaak erg lang door voordat de handdoek in de ring gegooid wordt. het lijkt wel of het een teken van zwakte om aan te geven dat je het even niet trekt, wat langer slaap nodig hebt of dat het vandaag gewoon niet lekker ging. dan kan het lonen om de werkdag anders in te richten, met meer autonomie, meer flexibiliteit en zonder de fabrieksmindset op mens & werk.

sluitpost of prioriteit?

de vitaliteitsmanager is in het leven geroepen om mensen hierbij te helpen. werkvierentwintig is een beetje dwars van managers, want dit ondermijnd dikwijls de eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid van mensen. toch kan een partner in vitaliteit ervoor zorgen dat dit prioriteit blijft en geen financiële sluitpost is.

werkvierentwintigmethode

wij bieden dan ook de mogelijkheid aan om de werkvierentwintigmethode toe te passen. waarbij werkvierentwintig ondersteund bij het vormgeven van beleid. de richtlijnen die kunnen helpen om wat structuur aan te brengen in de manier waarop er gewerkt wordt.

daarbij hebben we ook oog voor individuele oplossingen zoals het sportprogramma van sportvierentwintig. in 6 of 12 weken wordt de stap gezet richting een nieuwe leefstijl en daar hoort werk en de werkdag ook bij. werkgevers die snappen dat mensen meer zijn dan hun functie investeren in mensen voordat ze ziek worden. want al lijkt het ‘duur’ om op tijd nieuwe hardloopschoenen te kopen. langer doorlopen op oude schoenen zorgt uiteindelijk voor een hoger kostenplaatje.

meer weten, neem dan contact op met werkvierentwintig. info@werkvierentwintig.nl of 0624444981