de gemiddelde werkdag

motivatieemmafocusgezondheidkantoorproductitiviteittijdswinst

hoelang denk jij dat je effectief kan werken? uit brits onderzoek blijkt dat de gemiddelde kantoormedewerker 2 uur en 53 minuten effectief kan werken. ik ben zo vrij geweest om de gemiddelde werkdag op kantoor uit te tekenen. wat vinden jullie van mijn paint skills? met dat in het achterhoofd is die ’24 urige werkweek’ niet ver weg meer. we weten immers dat de meeste mensen tussen de 3 en de 5 uur per dag effectief, geconcentreerd kunnen werken. voeg daar een snufje social talk (ook niet onbelangrijk) en de werkdag kan je rekken tot 4 a 6 uur. dan is het gedaan met de puf, de energie en de focus. ga lekker naar huis, klap de laptop dicht, loop naar beneden (of welke variant er voor jou van toepassing is), maar werk vooral niet door. rust is geen luxe maar ook een cruciaal ingrediënt om te blijven functioneren.

ga je structureel langer door dan krijg je te maken met uitputting (depletion) van zowel je fysieke als je geestelijke gestel (als je fysiek zwaar werk doet bestaat er de inspanningsparadox). mensen die zwaar werk doen zijn minder fit en leven minder lang. dit verklaart voor een groot deel ook het verschil in verwachte leeftijd tussen deze type beroepen. ook in dat geval loont het om de werkdag in te korten. het gaat immers niet om hoe je af kan zien, maar hoe je herstelt.

desalniettemin kan ook een witte boorden beroep flink te leiden hebben aan onze 8 urige werkdag, zittend achter een beeldscherm is ook niet al te bevorderlijk voor je. je komt niet alleen vitamine d tekort, maar krijgt ook dikke enkels vanwege een slechte doorbloeding. de kantoorpop emma, vormgegeven door gedragsdeskundige william higman in 2019 laat een beeld zien van de worstcasescenario. emma is een vrouw die veel kantoorwerk doet, nauwelijks beweegt en verschillende kwalen ontwikkelt zoals een bochel, spataderen, rode ogen en een slechte huid met onder andere eczeem. de gedragsdeskundige ontwikkelde emma om duidelijk te maken welke gevolgen dit heeft voor de toekomstige medewerkers.

bovendien is uitputting in welke vorm dan ook niet bevorderlijk voor mensen. je kan op korte termijn prima een piekbelasting aan. zo liep ik afgelopen maart de 60 van texel, maar dat betekent wel dat er daartegenover hersteldagen zitten (en veel ook). wil je duurzaam inzetbaar zijn dan is het belangrijk dat we niet uitgeput thuiskomen (structureel) maar juist nog fit en dus niet moe of uitgeput. ik had meer km’s gemaakt als ik elke dag onder de 10 km loop dan 1 x 60 km. van die 10 km ben ik de volgende dag weer hersteld maar naarmate de inspanning toeneemt, neemt de hersteltijd nog meer toe.

helaas zijn veel mensen murw en overprikkelt na een dag werken en ploffen ze op de bank. de helft van de nederlanders kampt met overgewicht, eet ongezond (gaat voor de snelle keuze) en beweegt te weinig. een hele slechte combinatie voor je mentale en fysieke gezondheid, maar ook voor je inzetbaarheid. toch verwachten we dat ons lichaam (en geest) de volgende dag weer paraat is bij die vergadering (waarvan je nu weet ook twijfelachtige toegevoegde waarde heeft). we putten onszelf ermee uit en worden minder scherp.

daarom heeft werkvierentwintig een programma ontwikkeld. in deze pilot van 6 weken, werken we 4 dagen van 4 a 6 uur. waarin je zelf kan ervaren hoe het is om de werkweek effectiever in te delen. voor meer informatie over de pilot klik dan op deze link.

hard werken is niet het probleem

motivatieasynchrooneinde van de wereldfloortje dessingkantoorremote

floortje dessing gaat in haar programma naar het einde van de wereld. zo bezoekt ze een brits stel dat londen heeft verruild voor een klein dorpje in belize. een klein land gelegen in midden-amerika. ze zijn uit de ratrace gestapt en hebben een eigen paradijs gemaakt, een zeer creatief earthship dat gebouw is van autobanden, flessen en nog meer herbruikbare materialen. ze zijn nagenoeg geheeld zelfvoorzienend door de opvang van regenwater, zonnepanelen en een flink stuik grond waarop ze voedsel verbouwen en een paar kippen en paarden houden.

je denkt nu misschien, waarom schrijven we er bij werkvierentwintig over. de beste man richard vertelt over zijn leven als kantoortijger in londen. hij voelde zich opgesloten op het kantoor en wilde er vanaf. het maakte het diep en diep ongelukkig. ‘you can’t keep me cooked up in the office’. en daar gaat het dan over. terwijl het leven in afgelegen belize vraagt om meer werk (niks komt vanzelf) geeft het wel meer voldoening. het gaat dus ook niet om niet (hard) te willen werken, maar vooral om de autonomie die ontbreekt in de kantoorsetting. waardoor mensen niet moe en voldaan met hun hoofd het kussen raken, maar moe en leeg vanwege overprikkeling, te weinig rust en zinloze werkzaamheden en de gejaagdheid thuis komen. 

daarmee missen heel veel organisaties de talenten van mensen die zich niet kunnen vinden in de kantoorsetting. want waarom moet je als je kenniswerk doet op kantoor werken? structuren die we bedacht hebben in de vorige eeuw hebben hun langste tijd gehad. ze kunnen verlammend en beperkend werken. dat kan echt anders!

bij werkvierentwintig zijn we daarom voor asynchroon werken. daarmee maken we de processen zo dat je kan werken los van tijd en locatie. we pinnen je ook niet meer vast op tijd, aanwezigheid of zichtbaarheid. ga je wel goed op het kantoor, de ontmoetingen en de prikkels dan willen we je er niet van weerhouden om ernaartoe te gaan. maar waarom zouden andere dan door dezelfde hoepel moeten springen. zeker als we weten dat autonomie de determinant is voor intrinsieke motivatie en welzijn, maar ook cruciaal voor creativiteit en probleemoplossend vermogen.

en eigenlijk is werken niks anders dan het oplossen van problemen. wie het earthship ziet kan het niet ontgaan dat er de nodige creativiteit en vindingrijkheid aan te pas is gekomen. al doende is het huis tot stand gekomen en het is zelfs bestand tegen de zware orkanen. deze blog (en de uitzending) is dan ook een pleidooi voor meer ruimte voor creativiteit en niet voor het vastketenen van mensen op locatie en tijd.

bekijk de uitzending hier >>

floortje naar het einde van de wereld

 

 

 

het gaat niet om hybride of remote werken!

motivatieasynchroonhybridekantoorlocatieremotesynchroon

we horen het veel: gaan we straks hybride werken, volledig remote of toch weer traditioneel naar een vaste locatie toe? wat werkvierentwintig betreft is dit een te oppervlakkige verandering. locatie is het minst interessante aan de hele discussie rondom werken. we zijn thuis gaan werken zoals we dat op locatie deden. in plaats van fysieke aanwezigheid ging het om digitale aanwezigheid.

met gezicht vol in beeld werd het nieuwe normaal, maar leverde ook weer nieuwe vormen van overprikkeling op. van zoomvermoeidheid tot een overmatige focus op die terugtrekkende haargrens, de vraag naar haarimplantaten groeide;)

het gaat dus niet om tijd en aanwezigheid of zichtbaarheid maar om synchroon (tegelijkertijd) of asynchroon (werk van tijd en inkomen loskoppelen). we hebben er al eerder over geschreven, asynchroon werken is de toekomst. toch willen we het met het einde van het ’thuiswerken’ nog een keer bespreken. het biedt namelijk heel veel kansen en er zijn ook volop mensen die niet meer terug willen naar het oude. die willen die ochtend en middagwandeling met de hond, het kunnen sporten op de dag of het kunnen doen van de was.

veel bedrijven geven mensen nu een bepaalde flexibiliteit (als je je uren maar maakt) maar doen vaak wel een beroep op fysieke tijd. maar wat nu als dat niet overeen komt met jouw levenspatroon, energie en andere levensgebeurtenissen, en wat nu als je niet vast kan stellen wanneer je werkt. nadenken kan je ook of misschien juist wel heel goed als je met de hond wandelt, uitgeslapen bent en niet loopt te stressen.

met asynchroon werken richt je de organisatie zo in dat iedereen op zijn of haar eigen tijd kan werken. dat sluit af en toe samenkomen echter niet uit, maar voorkomt dat we elkaar bezig houden met druk doen en geen werk verzetten. iets wat de professional vanuit intrinsieke motivatie graag wilt. dat geeft immers ook heel veel voldoening.

we kunnen dit eenvoudig mogelijk maken door bijvoorbeeld het instellen van 3 vergadervrije dagen per week steeg de productiviteit met 74% evenals andere facetten zoals betrokkenheid en zelfstandigheid.  “Thus, we conclude that the optimum number of meeting-free days is three, leaving two days per week available for meetings, for two reasons: maintaining social connections and managing weekly schedules.”

de generatie z hoeft al helemaal niet meer naar kantoor en in de file staan van en naar het werk is ook zinloos, niet goed voor jezelf of het milieu. uiteraard heeft de traditionele werkdag ook goede elementen, de 9 tot 5 afkadering zorgt ervoor dat mensen werk & privé gescheiden houden. als je aan staat sta je aan, als je uit staat sta je uit. natuurlijk werkt het zo niet, maar het recht op onbereikbaarheid heeft hier deels mee te maken.

mensen snappen zelf heel goed hoe, waar, wanneer en met wie ze samen kunnen werken. mensen snappen ook donders goed dat je steunkousen niet op afstand aan kan trekken. locatie is dan ook altijd ondersteunend aan het werk (faciliterende structuren). asynchroon werken vraagt dan ook op wat ze in de control literatuur noemen: enabling control toe te passen. de tegenhanger daarvan is coerive control (beperkend en opgezet vanuit wantrouwen).

wat werkvierentwintig betreft hoog tijd voor sociale innovatie. daarom start er elke 1ste van de maand een pilot waarin we 6 weken lang overgaan op een effectievere werkweek, waarin zoveel mogelijk asynchroon gewerkt wordt. uiteraard valt de 4 daagse werkweek en de effectievere werkdag er ook onder.

 

tuinvierentwintig

een ode aan de thuiswerkers

dienstenmotivatieburn outfabrieksmindsetkantoorlocatie-onafhankelijkthuiswerkenthuiswerkerstuinvierentwintig

daar zat je dan, van de ene op de andere dag moest je je (tuin)kantoor verlaten en thuiswerken. sommige hadden al een prachtig ingericht kantoortje thuis, andere zette de laptop op de stapel was die nog opgevouwen moest worden. dat was niet voor iedereen even prettig. wij willen graag een kleine ode aan de thuiswerkers brengen.

het was niet makkelijk

dat thuiswerken klonkt wel leuk, maar al snel kwam je erachter dat ook dit niet zaligmakend was. je partner (als je al samenwoonde) was opeens ook je collega. voor de happy single kwam eenzaamheid om de hoek kijken. waar de hele week voorheen gevuld was van drankjes doen en sporten, bleek er nu een sociale leegte te ontstaan. je wereldje werd een stuk kleiner en het contact met je collega’s was via de video. je was zo gewend om een groot deel van je dag met deze mensen door te brengen dat je een leegte voelt. die leegte had je nog niet gevoeld. werk bracht je namelijk ook de sociale component. de dagindeling was van je bed, naar je ‘bureau, een kleine wandeling om vervolgens weer op de bank of in je bed te ploffen met een netflix serie en afspreken was ook not done. gelukkig mocht je van de ggd 1 seksbuddy hebben.

zaligmakend

dat thuiswerken is net zoals op kantoor niet zaligmakend. de vraag is natuurlijk, waar werk jij het fijnst. waar krijg jij het meest voor elkaar. voorheen waren er mensen die aanwezigheid op kantoor gruwelijk vonden, nu zijn er mensen die thuiswerken (of locatie onafhankelijk) erg vervelend vinden. laten we niet de fout maken door weer iedereen door dezelfde hoepel te laten springen. als jij behoefte hebt aan werken op kantoor. ga je gang. als je beter thuiswerkt, doe dat dan. wil je een combinatie van beide (ook goed). al dat gereis en de hele week door vroeg opstaan om een plekje te bemachtigen in dat flexkantoor was natuurlijk ook niet fijn, zeker omdat dit een race was naar steeds eerder beginnen, terwijl jij toch die slaap nodig had. wist je dat al een slaaptekort van 16 minuten (structureel) van invloed is op je functioneren. ook dat was onderdeel van het ritueel. uit onderzoek blijkt dat mensen liever bij een groep horen die iets minder prettigs ervaart dan uitgesloten worden van de groep. zo sterk kan het groepseffect zijn op het menselijke gedrag.

sociaal

laten we dan ook een beetje eerlijk zijn en opbiechten dat omdat we zoveel tijd op kantoor doorbrachten… we ook best veel tijd verkletsen. een beetje social talk is ook functioneel. we hadden een ritueel bedacht om die werkdag naar 8 of 9 uur te rekken (9 uur voor de 4 daagse werkweek). thuis had je ook het idee dat je 8 of 9 uur moest werken, maar door alle afleiding had je het idee dat het niet altijd opschoot. thuis was het eigenlijk niet anders dan in een kantoortuin. na elke onderbreking duurt het 15 a 20 minuten voordat je brein weer dieper in de stof zit. multi-tasken kunnen wij mensen nu eenmaal niet zo goed. we zijn dan ook thuis gaan werken zoals we op kantoor deden. deze fabrieksmindset op werk, werkt averechts en is op termijn zelfs schadelijk.

burn out golf

nu wordt er gewaarschuwd voor een burn out golf. mensen hebben dikwijls meer tijd besteed aan het werk, dat terwijl er vaak een combinatie van extra belasting op zich afkwam. van spelende kinderen tijdens de lockdown tot een partner en alle videocalls. er zijn uiteraard beroepen die er niks van gemerkt hebben, maar onderschat de psychologisch druk niet. fysiek werk heeft zo zijn nadelen, maar kantoorwerk ook. het is niet voor niets dat mensen op kantoor vaak minder fit zijn, vitamine d tekort hebben en te weinig bewegen gedurende de dag. dat kan je nu eenmaal niet compenseren door in de avond een hit-trainingen te volgen. dit noemt men overcompensatie. met sportvierentwintig i.c.m. de pilot van werkvierentwintig helpen we mensen gedurende 6 en 12 weken een fijnere & gezondere structuur in de werkdag en werkweek te brengen.

tuinvierentwintig

nu zijn wij een nieuwe dienst begonnen, eerst uit noodzaak omdat het bij ons ook stilviel, maar nu als dienst voor mensen die hinder hebben ervaren van de lockdown. de dienst heet tuinvierentwintig. misschien niet de meest alledaagse combinatie voor een organisatieadviesbureau, maar hierbij laten we zien dat theorie en praktijk wel degelijk samengaan. wij nodigen mensen uit om een dag mee te gaan. we passen de werkvierentwintigmethode toe. ook voor ons is het leuk om buitenwerk en denkwerk te combineren. deze combinatie is ideaal ook voor de vitaliteit en duurzame inzetbaarheid. tuinvierentwintig is de praktische toepassing van werkvierentwintig. we nodigen in het bijzonder mensen uit met burn out klachten. de buitenlucht in combinatie met zichtwerk (dat ontbreekt vaak bij kantoorwerk) levert enorm veel voldoening op. niet te veel met het hoofd maar juist met de handen bezig zijn creëert ruimte voor oplossingen.

mocht je een klus gedaan wil hebben voor je tuin, oprit, achtertuin. dan horen we het uiteraard ook graag. mail naar info@werkvierentwintig als je graag deel wilt nemen. je bent van harte welkom.