van burn-out naar bore-out

hebben jullie dit was het nieuws gekeken? peter pannekoek legt kort uit dat hij onlangs een nieuwe term had gehoord. een bore-out. een term die sommige mensen nu door de lockdown aan den lijve ervaren. uit ervaring kan ik (louis) er helaas ook over meespreken. een bore-out is onderprikkeld zijn, je uren tellen tot je weer naar huis mag en het nut van je werkzaamheden niet inzien.

1 van de meest demotiverende werkzaamheden zijn werkzaamheden waarvan je de toegevoegde waarde niet inziet. denk aan onnodige administratie. mensen zijn best bereid klussen te doen die minder leuk zijn, zolang ze maar bijdrage aan het grotere geheel. zo is de afwas doen misschien niet je hobby, maar het draagt wel bij aan een prettig woonklimaat. er is dan vaak ook een misverstand dat intrinsieke motivatie over ‘leuk’ gaat. een bore-out is de afwezigheid van de elementen die je intrinsieke motivatie voeden.

ontstaan werkvierentwintig

dat is nu ook 1 van de redenen dat ik werkvierentwintig ben gestart. nadat ik al onderzoek gedaan had naar control & motivatie heb ik mij verdiept in de effectiviteit van de reguliere werkdag. nu werkte ik in de zomer bij een stratenmaker en daar was ik gewend om er in de ochtend een klap op te geven. dat ben je het productiefst, heb je er het meeste zin in en kan je lekker gas geven. het is dus niet alleen goed voor de productiviteit maar ook voor de voldoening die je uit het werk haalt. voortgang en resultaat boeken zijn nu eenmaal motiverende aspecten. of dit nu om je progressie van het hardlopen gaat of het werk dat je hebt verzet.

na een uur of 4 a 6 uur neemt dat aanzienlijk af. mensen worden nu eenmaal moe. de hersteltijd neemt toe en voor je het weet ben je op vrijdag om 10:00 al uitgewerkt. je leent voor de sier nog een beetje op je bats, maar van meters maken is geen spraken. die 5 daagse werkweek en de 8-9-10 urige werkdag heeft weinig meer met productiviteit/resultaat te maken en meer met een ingesleten gewoonte. dit noem ik dan ook de fabrieksmindset op werk.

geloof in eigen kunnen (self-efficacy)

algoed, dat in een notendop waarom werkvierentwintig begonnen is. nu speelt er bij veel mensen geen burn-out (overwerkt, te weinig rust en het gevoel dingen nooit af te hebben) en vervolgens harder te gaan trappen omdat je bang bent, dat als je stil komt te staan je omvalt.

een bore-out is vaak het tegenovergestelde. een geleidelijk verlies van motivatie, de dagen duren heel lang en je ziet geen resultaat. je komt elke dag met een beetje minder energie thuis dan dat je vertrok en op den duur heb je aan een weekend niet meer genoeg om ’te herstellen’ tot het punt dat zelfs een langere vakantie je niet op laadt.

een bore-out is daarmee potentieel schadelijker dan een burn/out omdat veel mensen aan zichzelf gaan twijfelen. daar kan ik over meepraten, want hoe kan het dat ik al klaar was en hoe kon het zijn dat de andere nog vol aan het buffelen waren. deze afname van de self-efficacy (het geloof in eigen kunnen) wordt in de literatuur beschreven door bandura.

blik op jezelf

deze eerste blik op jezelf is niet erg, het is zelfs ook best goed om eerst naar jezelf te kijken, maar doe dit niet te lang. veel mensen houden het ‘systeem tevreden’ en soms is een bepaalde organisatie niet jouw organisatie.zo bestaat er de wet van parkinson: werk vult zich met de tijd die ervoor beschikbaar is. koppel dit aan ‘je moet je uren maken’ dan staat de incentive om je werk gewoon te doen ongeacht tijd weg. het werkt zelfs averechts, degene die eerder klaar is en naar huis gaat mag uren inleveren.

psychologische basisbehoefte

als we dit benaderen vanuit de zelfdeterminatietheorie dan zijn alle 3 de factoren afwezig die zorgen voor intrinsieke motivatie. die 3 basis psychologische behoeftes zijn autonomie (je hebt het gevoel dat je uren moet maken, je mag niet weg en als je wel weg gaat wordt je ervoor gestraft). 2: je voelt je alles behalve competent (vooruitgang boek je niet) en 3: je lijkt los te staan van alle je andere collega’s dus echte betrokkenheid is er niet. het kan dus ook heel eenzaam voelen. reken in het begin ook op niet te veel compassie uit je omgeving door relatieve onbekendheid van het begrip weten mensen simpelweg niet wat de impact op mensen is.

bore-out wordt weggelachen

een bore-out wordt vaak weggelachen en als je je baan opzegt om die reden dan ben je luiwammes. zo hard kunnen mensen zijn als ze niet weten welke impact het al had. nu draag je niet alleen de financiële & psychologische consequenties van je keuze, maar ook de sociale. doordat veel mensen dit nooit zelf hebben ervaren is het ook lastig om zich te verplaatsen in de ander.

fabrieksmindset

het mooie is dat steeds meer bedrijven inzien dat de oude fabrieksmindset op mens, werk en inkomen niet werkt! bedrijven die het anders doen vanaf de start. die het fundament onder werk aanpakken. die werkdag kan namelijk zoveel leuker, beter effectiever. niet alleen qua werk, maar ook qua energie, tijd en aandacht. zonde dat het onnodige tijdsdruk oplevert. daarom pleit werkvierentwintig voor de 6=8 filosofie. af en toe wat langer werken kan echt geen kwaad.

zo kunnen we die ‘winst’ inzetten voor dingen die ook heel belangrijk zijn in je leven, zoals familie/gezin, sporten, vrienden, ontspanning in het algemeen. bekijk eens het fragment van peter pannekoek en vraag jezelf af of je iemand kent die een bore-out heeft.

vond je dit nu een toffe blog en wil je graag een frisse kijk op werk & inkomen steunen, bestel dan het t-shirt > bore out, je de t*ring vervelen op het werk

https://www.youtube.com/watch?v=ZHQMZ5Eem9k