een leven lang leren, of je nu op je 45ste extra cursussen gaat doen, je volledig om laat scholen op je 54ste, op je 70ste nog een studie wilt doen het zou niet uit moeten maken. soms zie je de berichten van iemand die op zijn of haar 80ste nog een master haalt. geweldig, ik word er vrolijk van! maar voor de meeste mensen geldt simpelweg, bijblijven in het vakgebied, soms een uitstapje en in andere gevallen daadwerkelijk een omscholing.
een leven lang leren, daar moeten we mensen toe in staat stellen. dat doen werkgevers door cursussen tijdens het werk of door het promoten van studie door de het STAP budget (hier zat een leeftijdsgrens aan). leren tijdens je job vinden we heel normaal en vaak ook noodzakelijk. alhoewel mensen niet volledig kneedbaar zijn, blijken we wel flexibel te zijn. bovendien is het ook goed om af en toe (cognitief) geprikkeld te worden. dat zorgt voor andere prikkels en de nodige uitdaging. is het niet voor je vakgebied of de kansen op de arbeidsmarkt, dan is het wel voor je eigen ontwikkeling, zelfvertrouwen en voldoening.
in amerika wordt de grap gemaakt: learn to code. de uitspraak gaat over mijn werkers die hun baan verliezen en vervolgens omgeschoold worden tot ict’er. niet dat het onmogelijk is, maar voor een groot deel van de mensen is het niet toereikend of passend. learn to code is de gimmick geworden voor iedereen die maar zegt: omscholen omscholen omscholen.
maar nu komt het: voor volwassenen vinden we het ook heel normaal dat ze ‘gewoon’ betaald krijgen. voor jongeren vinden we het wat minder vanzelfsprekend. veel studenten (wo/hbo/mbo) doen voor de studie een stage. een stagiair draait vaak volop mee (al is het met soms wat begeleiding) en krijgt dat in sommige gevallen ook nog wel een beetje voor betaald. nouja, betaald, vaak is het een fooi. sommige organisaties draaien zelfs op stagiaires om de bezetting rond te krijgen. we buiten de stagiair uit. eigenlijk is het een vorm van moderne slavernij.
iedereen die weleens stagiair is geweest weet dat je gewoon werk doet
een leven lang leren is dan voor hen vooral een leven lang je studielening terugbetalen geworden. op 1 of andere manier vinden we het heel logisch dat we (met name jonge) mensen met een schuld opzadelen, die vaak alleen gemaakt moet worden om in hun eigen levensbehoefte te kunnen voorzien, simpele basisbehoefte zoals een dak boven je hoofd, wat eten en kleren. vervolgens laten we deze mensen met een schuld aan hun leven beginnen.
tijdens covid ontvingen zelfstandige ondernemers de tozo (tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandige ondernemers). voor de overheid werd een studielening gezien als inkomen, was je een ondernemer en studeerde je ernaast, dan had je geen recht op de tozo. als je iemand uit moet leggen wat het verschil is tussen inkomen en inkomsten dan wordt het tijd voor bijscholing.
als we een leven lang leren willen promoten dan moet je ongeacht je leeftijd de sprong kunnen wagen. daarmee verhogen we de arbeidsmobiliteit. echt aantrekkelijk maken we het er niet mee, laat ik het woord faciliteren maar niet noemen. we hebben bovendien niet voor niets afgesproken wie werkt verdient minimaal het minimumloon.
soms zijn werkzaamheden niet direct maar indirect van waarde. dat we daar een uitzondering voor stagiaires op bedacht hebben vind ik maar vreemd, zeker als we een leven lang leren willen promoten. daarom zou ik voor willen stellen: betaal ook mensen die een stage doen het minimumloon. geen uitzonderingen, geen werkervaringsplekken, nee. minimumloon=minimumloon. dat doen we ter bescherming van de student (en het verlagen van studie-schulden) en ter bevordering van de arbeidsmobiliteit. volgens mij is dat wat we graag willen, maar als ik de reacties op linkedin zie, was dit geen 100% score, dat stemt mij droevig, daarom nog even dit artikel >>
ps: als werkgever is het ook een kans om te investeren in de ‘jeugd’ (mompelt iets met maatschappelijk verantwoord ondernemen) en tegelijkertijd is het een knaller van een recruitmentmagneet. aantrekkelijk werkgeverschap begint voordat je met die fancy (dure) recruitmentcampagne op de proppen komt. kijk, we kunnen het nog steeds een stagevergoeding noemen, maar dan wel ter hoogte van het minimumloon. probleem opgelost.