Tag: vitaliteit

tandpasta

be like…toothpaste.

werkvierentwintigmotivatienu versus strakstandpastavitaliteitwerkvierentwintig

met werkvierentwintig lopen we wel eens tegen het volgende probleem aan. werkvierentwintig verkoopt geen brood om de trek direct te stillen, ook geen benzine waardoor je weer kan rijden, geen keurmerk, voor je wettelijke veiligheidscertificaat en niet iets wat je aan kan trekken ook geen technologie van dingen (zoals de nieuwste smartphone waar je lekker op kan swipen). we lossen ook geen acuut probleem op of beter gezegd lossen een probleem niet acuut op, want er is geen quick fix. de magische toverstaf bestaat niet.

ondertussen is het wel noodzakelijk, alleen de noodzaak ontbreekt en dat is zakelijk natuurlijk best een uitdaging. bovendien is het is niet zichtbaar of tastbaar (wel te ervaren) en geen technologie van dingen maar van idee technologie, ook wel bekend als sociale innovatie  (let wel: de (met hoofdletters) innovatie van de 21ste eeuw). hoe zorg je er dan voor dat organisaties het belang er van inzien?

wat werkvierentwintig dus doet is: het helpen van organisaties en de mensen die er werken met een voortdurend kabbelend ongenoegen dat uiteindelijk leidt tot mindere kwaliteit van motivatie en zelfs tot uitval door ziekte of ontslag (al dan niet op eigen initiatief). maar goed dan neemt de organisatie iemand anders aan die na 2 jaar weer vertrekt of nog erger die ongemotiveerd is en blijft. de korte termijn wint vaak van de lange termijn. terwijl we er dagelijks mee te maken hebben blijft het onderwerp ondergewaardeerd. motivatie is de brandstof waar we op draaien.

dan hebben we het niet over een of ander youtube video met zwoele stem over hoe je je droom kan leven. op z’n tijd ook wel even lekker om naar te kijken overigens , om vervolgens bij de eerste hardloopsessie geblesseerd te raken🤕😒. de meeste mensen willen gewoon-lekker-werken. de meeste mensen vinden hun werk wel leuk maar de manier waarop we werk georganiseerd niet. and there is where werkvierentwintig komt kijken. wij zijn de tandpasta die je een frisse adem geeft en er ook voor zorgt dat je tanden in goede staat blijven, zeg maar gerust duurzaam inzetbaar blijven gedurende je (werkzame) leven. daarom zijn we als tandpasta. het is de juiste mix tussen nu (direct effect) en straks (de lange termijn). dat hebben we nodig om in actie te komen.

de vraag is natuurlijk of organisaties hier wel genoeg bij stilstaan of opgaan in de waan van de dag en vergeten hun tanden te poetsen. zo acuut is het nog niet en het kan nog wel even door kabbelen. je hoeft er niks mee te doen, kijk dus maar wat je met deze blog doet, als je je tanden maar poetst. als het uitkomt en je een gaatje hebt om iets met het onderwerp te doen dan staan we voor je klaar (met organisatieadvies, pilots en de motivatiescan). >> info@werkvierentwintig.nl

Louis Goulmy Gelreman 2022

zet tijdswinst om in gezondheidswinst

werkvierentwintigmotivatieeffectievere werkweekgezondheidgezondheidswinstoptimale werkdagtijdswinstvitaliteit

uit de onderzoeken van de 4 day week global blijkt dat iedereen baat heeft bij de 4 daagse werkweek. zowel werkgevers als medewerker. het algemene welzijnsniveau steeg, het ziekteverzuim daalde en zelfs de omzet steeg. er kwamen meer aanmeldingen voor openstaande vacatures en mensen gingen minder snel weg. kortom, alles wat je eigenlijk wil in een gezonde organisatie.

nu is de vraag: wat zou jij doen met die extra vrije dag? let wel, als je 5 dagen werkt en je gaat 4 dagen werken heb je opeens 50% meer vrije tijd. de meeste mensen geven aan dat ze de extra dagen gebruiken om lekker te gaan sporten (61%) of beter gezegd: bewegen. van een lange wandeling met een kop koffie tot een lekkere hardlooptraining. een klein gedeelte geeft aan het vooral te gebruiken voor huishoudelijke taken (18%), een klein gedeelte geeft aan meer te rusten/slapen (17%) en andere geven aan het vooral te besteden aan mantelzorg (4%)

dat is allemaal erg logisch en begrijpelijk. 1 van de dingen die vaak gezegd wordt over de traditionele 5 daagse werkweek is dat alle klusjes zich ophopen tot het weekend, het huishouden, de boodschappen, de was… het moet allemaal nog gedaan worden. als het even kan wil je ook nog even lekker onderuit ploffen of wat leuks ondernemen. daarom voelt voor veel mensen het traditionele weekend tekort. wat zou het fijn zijn als mensen door de week heen hier meer ruimte voor hebben? 1 van de oorzaken is simpelweg een gebrek aan tijd.

tijd die voor jou veel belangrijker is dan voor je werkgever. wat nu als we elke dag 2 uur tijdswinst en die volle extra vrije dag kunnen inzetten voor onze gezondheid, gezin en samenleving? zijn we dan niet allemaal beter af als we meer oog hebben voor onbetaalde werkzaamheden? en dat terwijl we juist een tendens zien naar meer en langer werken? in dit artikel legt lynn berger uit waarom fulltime werken de economie niet gaat redden.

in tijden van schreeuwende personeelstekorten, vergrijzing en inflatie zit er maar één ding op: deeltijdparadijs nederland moet aan het werk. maar hoe moet het dan met ons andere werk – het onbetaalde werk dat het betaalde werk mogelijk maakt?

met werkvierentwintig pleiten we dan ook voor de effectievere werkweek. en dat komt volgens onze huidige parameters neer op een werkdag van tussen de 4 en de 6 uur en een 4 daagse werkweek. boven deze tijdsbelasting neemt de productiviteit niet meer toe of anders gezegd: de toegevoegde waarde die je week in week uit kan leveren. geloof je het niet? doe dan een keer mee met de pilot van werkvierentwintig. 6 weken lang een 4 daagse werkweek, met de meest optimale werkdag die je kan bedenken.

zo houd je tijd over voor dingen die ook belangrijk zijn. en omdat je dat allemaal weet te rocken ben je ook veel scherper als je wel aan het werk bent (ook al kunnen we niet helemaal vaststellen wanneer dat is). zo heeft de werkgever en de medewerker er baat bij. in de literatuur wordt dit de mutual gains theory genoemd, wij noemen het gewoon een win-win situatie. we helpen je er natuurlijk bij.

onze fysieke en mentale gezondheid holt achteruit en dat heeft hele hoge individuele, maatschappelijke en financiële kosten. je hoeft niet ziek te zijn om aan je gezondheid te werken. omdat we sporten en gezondheid heel belangrijk vinden krijg je in de maand maart en april 2023 er de pilot van sportvierentwintig (6 weken, 4 beweegmomenten) gratis bij. onder begeleiding van sportfanaat louis goulmy (triatleet, gespecialiseerd in motivatie & control) helpen we je een stukje fitter te worden en dagelijkse uitdagingen mentaal en fysiek aan te kunnen. samen zetten we de tijdswinst om in gezondheidswinst.

neem vandaag nog contact op en plan een intakegesprek in, mail naar info@werkvierentwintig.nl onder de noemer: pilot werkvierentwintig.

ps: nog even dit: eind maart 2023 komt het boek: echte mannen werken 4 dagen uit. het boek gaat over een frisse kijk op mens, werk & inkomen. wil jij op de hoogte gehouden worden van de release en als eerste een pre-order doen? stuur dan ook even een mailtje en we zetten je op de lijst van geïnteresseerde!

 

de illusie van ambitie

werkvierentwintigmotivatieambitiebedrijfsprestatiesmuller-lyer illusiesurvivorship biasvitaliteitwerkwerkplezier

de jeugd van tegenwoordig wil geen 40 uur meer werken, zijn niet ambitieus meer en vinden dingen buiten het werk om veel belangrijker. dit is vaak de kritiek die ik hoor als het gaat om mensen die minder dan de ‘norm’ werken, we hebben er zelfs allemaal termen voor: balanstrut, deeltijdprins of prinses. en dat terwijl ik juist mijn baan heb opgezegd vanwege de vele hoeveelheid onzinnige werkzaamheden en werkrituelen. ik zag met eigen ogen hoe we werk onnodig complex hebben gemaakt, hoe we onze tijd verdoen door bureaucratie, nodeloze overleggen en vooral door te denken dat je hard werkt als je lang werkt.

ondertussen skippen we de belangrijkste elementen om te kunnen functioneren (presteren) zoals rust, sporten en ontspanning. elke week kwam ik met minder energie terug, mijn conditie nam af en vroeg mij af hoe het überhaupt mogelijk is dat mensen prestaties kunnen leveren als ze amper in staat zijn de trap op te lopen zonder buiten adem te zijn (en dan heb ik het alleen nog maar over je fysieke gestel). s’avonds thuis plof je op de bank en ga je voor passief vermaak omdat de puf er wel uit is. je prefrontale lob is uitgeknepen, juist daar word je motivatie, creativiteit en probleemoplossend vermogen bepaald. de kans is ook groot dat je naast je werk verplichtingen hebt, van ouderschap tot mantelzorg.

vreemd toch dat we juist de elementen die zo belangrijk zijn onderschatten en zelfs negeren. nog steeds krijgen mensen die ‘lange dagen maken’ meer promotie. ook al weten we dat het niks met resultaat te maken heeft en zegt het al helemaal niks over andere kwaliteiten. als je als organisatie slim bent zou je niet degene die het langst nodig heeft voor taken promoveren, maar degene die het korts bezig is. wat kan je van hem of haar leren? wat doet hij of zij dat een ander niet of misschien wel doet? 

je kent vast de vliegtuigen wel die versterkt diende te worden in de WWII. de terugkerende vliegtuigen werden gecheckt op kogelgaten. daar waar ze het meest getroffen waren zouden volgens de officieren bepantserd moeten worden. de wetenschapper abraham wald gaf aan dat juist de plekken die niet of minder geraakt waren van de teruggekeerde vliegtuigen bepantserd moesten worden. de vliegtuigen die niet teruggekeerd waren, waren hoogstwaarschijnlijk juist daar geraakt en daardoor neergestort. hij noemde de denkfout van de officieren de survivorship bias.

er zitten de nodig vooroordelen (biases) in de manier waarop we denken over mens, werk & inkomen. zo beschrijft daniel kahneman in zijn boek ons feilbare denken over werkzaamheden die hij wist dat nutteloos waren, toch bleven ze het werk doen. hij refereert naar het muller-lyer illusie, de illusie waar de lengte van 2 lijnen vergeleken worden, maar 1 daarvan lijkt langer. ondanks dat je inmiddels weet waardoor het komt, handelen we er niet naar. 

dat onze werkcultuur maar weinig verandert heeft voor een groot deel te maken met het halo effect. mensen op cruciale posities hebben die bereikt door vooral te doen wat de mensen voor hun deden, we zijn geneigd nu eenmaal iemand aardiger en beter te vinden als ze meer op ons lijken. wie dan vervolgens de top haalt zal denken dat zijn of haar methode ‘de methode’ is. vanaf nu noemen we deze illusie: ‘de illusie van ambitie‘.

minder lang werken gaat helemaal niet om minder betrokken, ambitieus of gemotiveerd zijn. het gaat om een goede afweging tussen waar je je energie in stopt en hoe dat impact heeft. aan nutteloze werktijd heeft niemand wat. en ja de maatschappij is aan het veranderen, mensen zien aan hun eigen ouders dat het ‘alles geven voor je werk’ leidt tot uitputting en een vervroegd uittreden.

dat wil je toch niet? dat toekomstbeeld kan je mij niet warm voor laten lopen. het is dan ook niet gek dat ouders hun kinderen liever een kantoorbaan (hbo+ opleiding) zien krijgen dan zichzelf een hernia laten werken op de bouw of in de zorg, wat fysiek veeleisend is en waar intern en extern herstel nauwelijks mogelijk is. tijd om die werkweek eens goed tegen het licht te houden anno 2023;)

zo kwam er in het rapport van de VN naar voren dat “het aantal werkuren en werkroosters en wat voor invloed die hebben op zowel de bedrijfsprestaties als de balans tussen de baan en het privéleven van werknemers. dan is de logische uitkomst dat wie korter werkt de boel thuis ook beter kan regelen.” en dit: dit is precies waarom de 4 daagse werk (en school)week voordelig is voor zowel werkgevers als werknemers om nog maar te zwijgen voor de maatschappij als geheel. er is minder verzuim, meer werkplezier en de kwaliteit van het werk stijgt ook nog. wat willen we nog meer?


ik hoef geen dikke leasebak

werkvierentwintigmotivatieautonomieintrinsieke motivatieruimtevitaliteit

ik hoef geen dikke leasebak. ik wil geen vast kantoor of in de file staan van en naar het werk. ik wil daar kunnen werken waar ik denk dat ik het beste kan werken. ik wil resultaten boeken, vooruitgang zien en ervaren. ik wil autonoom kunnen handelen, ik wil kunnen samenwerken met mensen, soms op afstand, soms fysiek in 1 ruimte. ik wil de muren niet op mij af zien komen, thuis of op kantoor.

ik wil voldoende kunnen slapen, tijd met mijn familie doorbrengen. ik wil kunnen sporten, de hond kunnen uitlaten en tijdens het hardlopen op dat probleem kauwen. ik wil mijn best doen en van toegevoegde waarde zijn. ik wil het systeem niet tevreden houden of ja knikken als ik nee denk. ik wil niet opgeslokt worden door mijn agenda en geleefd worden. ik wil regie over mijn eigen tijd, leven en energie.ik wil soms helemaal fysiek kapot thuiskomen van werk en als een blok in slaap vallen zoals ik dat met sporten ook zo nu en dan heb.

ik wil ook in de avond een rondje kunnen hardlopen met vrienden of in de ochtend kunnen zwemmen voordat ik aan de slag ga. omdat ik dan scherper, fitter, gelukkiger en productiever ben. ik wil geen uren maken omdat ik in uren word betaald. ik wil zelf kunnen bepalen wanneer ik het best werk, waar ik het beste werk en met wie ik het beste werk. of dat nu 3 uur, 6 uur of 9 uur is die dag. ik wil als volwassenen behandeld worden.

ik wil als autonoom mens mij kunnen inzetten voor de organisatie waar ik (voor) werk. ik wil geld verdienen vanuit meerwaarde die ik en de organisatie gecreëerd heb. ik wil niet met pensioen moeten. ik wil niet snakken naar pensioen met een versleten rug of zonder motivatie (ik moet nog 3 jaar). ik wil gedurende mijn leven actief zijn. ik wil altijd kunnen leren en niet alleen tot mijn 25ste. ik wil geen studieschuld afbetalen tot mijn 50ste. ik wil op z’n tijd een keer op vakantie.

ik wil niet hoeven snakken naar het weekend. ik wil flexibiliteit om doordeweeks naar de tandarts te kunnen. ik wil de was kunnen doen en zelf kunnen stofzuigen. ik wil mijn kinderen niet uitbesteden aan de kinderdagopvang, ik wil ze er af en toe naartoe kunnen brengen omdat het goed voor hen is en goed voor mij.

ik wil niet dat mijn ouders meer tijd voor mijn kinderen hebben dan ik. zodat ik straks wel tijd voor mijn kleinkinderen heb als ik met pensioen ben, maar nooit tijd heb gehad voor mijn eigen kinderen. ik wil mijn hond niet uitbesteden aan de hondenuitlaatservice omdat ik zoveel op de weg moet zitten van en naar afspraken van een uur toe omdat ik dan druk was, en druk zijn goed was (tot corona).

ik wil leren en ontwikkelen niet vanuit cijfers en certificaten, maar omdat ik het wil en ik wil geprikkeld worden door nieuwe kennis. andere inzichten en andere mensen. ik wil op z’n minst 1,5 meter bewegingsvrijheid hebben als professional en als mens, zonder dat iemand op mijn vingers kijkt. ik wil fouten kunnen maken en ervan leren. ik wil soms degene zijn die wel in die 1,5 meter komt en dat te horen krijgt dat ik er met mijn poten vanaf moet blijven omdat ik niet aan het koken was. ik wil ruzie kunnen maken en het weer goed kunnen maken.

ik wil graag iets voor een ander betekenen, maar ook iets voor mezelf.

*deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd op linkedin op 25 november 2020. herken je dit ook en wil je ook graag gewoon-lekker-werken, neem dan contact op met werkvierentwintig. ik help je graag op weg. voor nu staat de lancering van mijn boek over een frisse kijk op mens, werk & inkomen gepland op maart 2023. we zijn volop bezig met de eindredactie. wil je graag op de lijst van geïnteresseerde staan, mail dan naar info@werkvierentwintig.nl

huizen worden niet gebouwd van uren

werkvierentwintigmotivatiebouwduurzame inzetbaarheidgezondheidproductiviteittijdurenvitaliteit

begin september was ik een week mee op een klus. ik vind naast cognitief werk ook fysiek werk erg leuk, ik heb het ook nodig. het liefst in een goede afwisseling. op kantoor mijn dagen slijten kropt een hoop fysieke energie op, maar gaat mijn mentale energie door het putje. de afwisseling vind ik het fijnst. het is niet voor niets dat ik ook aan triatlon doe. door de verschillende vormen van belasting blijf je niet alleen fitter maar is het werk ook beter te doen. zo’n week op de bouw is dan cognitief dan wel niet heel prikkelend. ik doe het opperwerk. kruiwagen vol, bak lijm aanmaken, schoonmaken en wat zaagwerk. ondertussen denk ik wat na.

in het begin van de week kwam er een oudere man naar mij toe. hij grapte: bij dit pand krijg je kilometergeld. het was voor een privé stulpje meer dan riant te noemen. we zouden er grofweg 4 dagen werken, dat was vooraf de inschatting van de klus, mijn weekend woensdag ging al naar de haaien, halverwege de donderdag waren we weer thuis.

net voordat we weggingen sprak ik nog even met de aannemer. ik vroeg waar de beste oude man gebleven was. de aannemer zei dat ie ziek was. vandaar dat ik hem de dinsdag, woensdag en donderdag niet meer gezien had. de aannemer vertelde dat hij 2 dagen werkte, de woensdag vrij had en dan weer 2 dagen werkte. met krabben en bijten redde hij het dan door de week heen. de beste man ‘moest’ nog 1 jaar. met bijna 50 jaar in de bouw was het op.

ik haakte hier natuurlijk direct op aan. ik zei: zal ik je wat verklappen. ik ben ook voor de 4 daagse werkweek, met als ideale dag vrij de woensdag. de aannemer keek mij aan… ja, dat zou iedereen wel willen. maar hoe doe je dat dan? werk je dan elke dag 1 uur langer zodat je een dag vrij hebt? ik zei: nop. 4 dagen van grofweg 6 uur, dat is op termijn het meest effectief, productief en gezondst voor iedereen. zo ben je niet versleten op je 65ste en heb je gedurende je leven ook voldoende tijd, aandacht en energie thuis.

de aannemer reageerde dat hij dat niet zag gebeuren. er moest wel gewerkt worden en de uren moesten wel gemaakt worden. ik snapte zijn opmerking, maar ook ik merkte die week dat dagen van 12 uur in touw niet het beste effect had. na de maandag was de prik er bij mij wel uit. de dinsdag en de woensdag waren krap aan op 60%. ik vroeg de aannemer of de huizen van uren of van stenen en cement gemaakt werden?

de aannemer moest lachen. stenen en cement natuurlijk. waarop ik antwoordde: juist. zeker bij projecten die langer duren is het dan raadzaam om de strategie van de schildpad te nemen. voldoende rust te pakken en bijtijds te stoppen.
nu denk je misschien: dit is alleen bij fysiek werk en vice versa. zo zal degene op kantoor zeggen: ja in de bouw snap ik het wel dat je de dagen in kort en in de bouw zeggen ze: op kantoor snap ik het wel dat je de dagen in kort.

ik nam de vrijdag vrij, maar merkte gedurende het weekend dat de benen wat zwaarder waren dan normaal. nu kan iedereen prima even een piekbelasting aan. of dat nu fysiek, mentaal of emotioneel is. maar structureel te hoge belasting zorgt ervoor dat ook je herstel afneemt, waardoor een burn-out dreigt. mensen worden door de week, maand, jaar minder inzetbaar. van 100% op maandag in een glijdende schaal naar 60% op vrijdag,. waarbij we het weekend gebruiken om te herstellen en een vakantie om op te laden. super niet duurzaam als het mij vraagt. zeker als je hoort dat mensen op hun laatste tandvlees lopen als ze 65 zijn. dat is nu niet echt een motivator om je best te doen op het werk. nu maakt het gedurende je levensfase weinig uit, als je jong bent heb je nog kleinere kinderen en minder tijd ‘voor jezelf’. ik pleit dus niet voor een leeftijdsgrens. ook de jongere jongens op de bouw zag je na de ochtend minder vaart maken.

de vraag is of we durven af te stappen van wat we altijd gedaan hebben. durven we de 8 urige werkdag en de 5 daagse werkweek te laten varen en sociale innovatie toe te passen? ik hoop het van harte, want met resultaat heeft het weinig meer te maken. huizen worden namelijk niet gebouwd van uren.
 




deze sociale innovatie zorgt voor meervoudige winst

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekeffectiviteitkwaliteitmotivatieproductiviteitsociale innovatietijdswinstvitaliteit

wat is de sociale innovatie van de komende 10 jaar waarmee we vitaliteit en effectiviteit verhogen, productiviteit en kwaliteit verbeteren en tijd besparen?

vitaliteitswinst

intrinsieke motivatie is by far de beste voorspeller van vitaliteit. intrinsieke motivatie is de beste voorspeller van welzijn en van de prestaties die mensen kunnen leveren.

1 van de kenmerken van mensen in tegenstelling tot machines is dat we moe worden. niks baanbrekends natuurlijk. maar die vermoeidheid speelt wel een rol bij je inzetbaarheid. nu herstellen mensen prima van een inspanning en komt het ook voor dat we af en toe een piekbelasting hebben. dit kan fysiek, emotioneel, cognitief en mentaal het geval zijn. structureel lang werken zorgt ervoor dat je het weekend nodig hebt om te herstellen en een vakantie nodig hebt om op te laden.

zonde als je het mij vraagt. als we meer kwaliteit aan de tijd geven dan zijn mensen niet gelukkiger, maar ze functioneren ook beter, hebben ze meer tijd & energie thuis en is de thuisbasis ook beter op orde. vaak is het de combinatie tussen werk & privé waardoor mensen minder gemotiveerd en inzetbaar zijn en zelfs ziek uitvallen.

productiviteitswinst

nu is de term productiviteit ook redelijk gedateerd. veel werk is niet meer te vakken in meetbare eenheden. dat werk meetbaar moest zijn, was 1 van de fundamenten van het scientific management, het ontbreken van intrinsieke motivatie ook. wanneer mensen intrinsiek gemotiveerd zijn dan willen ze het beste resultaat mogelijk behalen. sturen op output is dan overbodig (overigens betekent het niet dat je nooit iets mag meten).

het sturen op input en zeker tijd is ook ouderwets, uren zijn een slechte graadmeter voor resultaat. dat wist kellogs (van de cornflakes) ook al. en bracht het aantal uren per dag terug naar 6. de output bleef hetzelfde. onlangs werd er gevraagd naar het aantal uren dat men per dag werkt en dat kwam op 5 uit. met een 4 daagse werkweek hoeven we ons ook geen zorgen te maken over de productiviteit. uit onderzoek blijkt dat we zowel de ineffectieve uren als een dag kunnen missen zonder dat het ten kosten gaat van het resultaat. zeker als we het combineren met technologie.

dit voorbeeld komt rechtstreeks van een productiebedrijf af: bij het productiebedrijf is er sprake van man-uren en machine-uren & voorrraad. de machine-uren kunnen omhoog als ze in de uren draaien waarin er geen mensen werkzaam zijn (meestal de nacht & het weekend). het programmeren van de machines gebeurt dan overdag voor kleinere hoeveelheden en tegen het eind van de werkdag worden de grotere hoeveelheden ingesteld. zo verhoog je de machine-uren maar hoef je de man-uren niet mee te verhogen om de productie te verhogen. uiteraard wil je ook niet een enorme voorraad opbouwen. het is dan de afweging die je maakt welke producten je overdag en welke producten je in de nacht kan maken.

het probleem is echter dat we het denken en het doen van elkaar hebben gescheiden en de medewerker niet betrekken bij het ‘schaarste’ vraagstuk. waardoor er een sub-optimale uitkomst ontstaat. hierdoor neemt niet alleen het plezier maar ook het resultaat af. dit geldt niet alleen voor het bovenstaande voorbeeld, maar denk ook aan de zorgmedewerker, de docent etc. gebruik de ideeën, use it or loose it.

effectiviteitswinst

wanneer we naar de hele keten kijken dan heeft het ook geen zin om 1 ding te optimaliseren als dat ten kosten gaat van andere facetten. daarom is het belangrijk dat we voorzichtig zijn met het sturen op ‘kpi’s’. zoals in het voorbeeld hierboven, machine-uren, arbeidstijd en voorraad. meestal geven deze in een dashboard aan hoe ‘productief’ men is. zo kan callcentermedewerker heel veel telefoontjes behandelen, maar als mensen niet goed geholpen zijn zullen ze weer terugbellen. er is dan sprake van een hoge output maar de kwaliteit van de contacten is beperkt om over de effectiviteit maar te zwijgen. de telefoontjes zijn wel heel efficiënt behandeld.

kwaliteit

veel organisaties zitten echter nu bomvol controle systemen om de kwaliteit van het werk te kunnen waarborgen. maar waar het vaak toch fout gaat is bij het menselijk handelen. hoe kan dat ongeluk gebeuren ondanks alle verantwoordingssystemen? het idee dat met meer controle het beter wordt is dan ook niet waar. het is de illusie van control en het maakt het dikwijls onveiliger doordat we niet meer zelf nadenken, maar het systeem laten denken. dit kan ten kosten van de kwaliteit/veiligheid gaan.

we verschuiven de verantwoordelijkheid graag naar de systemen. het denken wordt hiermee overgenomen, het maakt daarmee passief en reactief. wouter hart spreekt hierover het verkeerslicht versus het rotonde denken.  let op het woord verantwoordelijkheid. zo kan je ergens verantwoordelijk voor zijn, maar niet schuldig. tenzij iemand het willens en wetens heeft gedaan is er sprake van schuld. wanneer het schuld wordt genoemd is er sprake van een afrekencultuur. dit laatste is natuurlijk geen fijn uitgangspunt in een organisatie. als mensen bang zijn om fouten te maken dan is de risicoarme strategie vooral niks doen, dan kan je ook niks fout doen.

vermoeidheid zorgt ervoor dat mensen minder gaan functioneren waardoor de kansen op ongelukken/fouten toeneemt. het duurt langer om de machine te programmeren of je stelt het de machine verkeerd in. hier is al sprake van na 4 a 6 uur. bij sommige beroepen zelfs na 2 uur inspanning.

tijdswinst

wanneer we alle facetten inzetten dan is het resultaat ook tijdswinst. het komt niet alleen de gezondheid ten goede maar ook het resultaat. er is dan sprake van mutual gains. oftewel er is een win-win situatie mogelijk. deze tijdswinst kunnen we ook inzetten voor (maatschappelijke) gezondheidswinst. zo houden we de zaag scherp en zijn we allemaal goed ‘uitgerust’. niet alleen in de termen van energie, maar ook in termen van de zaag, het juiste gereedschap bij je hebben is het halve werk. de mensen zijn het menselijke kapitaal van de organisatie, waarom zagen we dan wel met een botte zaag?

nu is er hier 1 maar: in de visie van werkvierentwintig is niet de medewerker het gereedschap (resource) maar is de organisatie het gereedschap van de medewerker. hoe kan de organisatie de medewerker helpen het werk zo goed mogelijk uit te voeren? in de theorie wordt dit enabling versus coercive control genoemd. zoals je kan lezen draai ik het paradigma 180 graden om. dit noem ik van hrm naar htm, van human resource management naar human talent & motivation. de 21ste eeuw vraagt om een andere manier van werken. deze sociale innovatie maakt het verschil in de komende 10 jaar.

wil je nu meer weten over sociale innovatie binnen jouw organisatie, neem dan contact op met mij: info@werkvierentwintig.nl

de inspanningsparadox

werkvierentwintigstructurenwerkweek6 urige werkdagautonomieinspanningsparadoxinzetbaarheidvitaliteitweekend effectwerkdagwerkweek

hoe kan het dat je gezonder en gelukkiger wordt van sporten in je vrije tijd, maar dat je bij een zwaar beroep meer slijt en dat er daar dus een negatief verband is tussen inspanning en gezondheid. deze inspanningsparadox blijkt uit deens onderzoek. in dit artikel > de bijwerkingen van werk wordt het mooi uitgelegd.

nu sluit het super aan bij de pilot van werkvierentwintig i.c.m. sportvierentwintig. 6 weken. 4 daagse werkweek, 6 urige werkdag en 4 sportmomenten per week. daaruit bestaat de pilot. dit doen we juist ongeacht type beroep om de gezondheid, inzetbaarheid en productiviteit van mensen te verbeteren. de inspanningsparadox is een paradox waar we met werkvierentwintig aan werken.

de onderzoeken rondom motivatie & welzijn laten zien dat autonomie de determinant is van mensen. het is een psychologische basisbehoefte. dat wat ontbreekt op het werk (of aan het werk) maar er juist in je vrije tijd wel is. dit wordt ook wel gekenmerkt door het weekend effect.

mensen zijn gelukkiger, gezonder en vitaler (meer energie) in het weekend omdat ze dan meer ruimte hebben voor een fysieke en psychologische basisbehoefte. kortom, het draait minder om tijd, om werk, maar om autonomie, om regie hebben over je eigen leven (tijd, geld, energie etc). dat is dan ook 1 van de redenen dat werkvierentwintig (ik, louis) het liefst bij de caravan vertoef.

doe jij mee met de pilot, meld je dan aan via info@werkvierentwintig.nl

(weekend) winter-dip

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweek4 daagse werkweekik werk 4 x 9moemotivatieschaarstevitaliteitweekendwerkweekwinterdip

ervaar jij aan het eind van de week ook een dip & snak je naar het weekend. een moment voor jezelf. dat je even niks moet? grote kans dat je last hebt van wat heet het weekend effect. je hebt door de week heen te weinig ruimte voor je fysieke en psychologische basisbehoefte. hoe groter de discrepantie tussen de werkweek en het weekend hoe groter je het weekend effect ervaart.

energie

als de blaadjes vallen trekken we weer meer in onze schulp. we zijn wat minder buiten en maken wat minder vitamine d aan. een dipje is voor vele niet ver te zoeken. we zijn ook wat vrolijker als de zon schijnt, de vogeltjes fluiten en je lekker naar buiten kan. nu kan je uiteraard ook snakken daar de winterse kou, windstil, -5 en met die prachtige laaghangende zon. van nature hadden we ook meer energie nodig in de zomerperiode (langer daglicht) dan in de winter. het is dus ook niet gek dat je energiepeil wisselt. dat hoort bij de natuur en bij ieders leven. het is dan ook best gek dat we het hele jaar door nagenoeg hetzelfde ritme hebben.

ruimte

het is dan ook belangrijk om ruimte te hebben om hieraan toe te geven en er geen snelle oplossing voor te zoeken. heb je slaap, rust dan even uit en pak geen koffie. het is dan ook niet gek dat jongeren zoveel energiedrink tot zich nemen. het puberbrein wordt vaak pas tegen 0930 wakker, maar vragen ze al wel om rond 8:30 bij de wiskundeles paraat te staan.

is het 1530 dan is het geen cup a soup tijd, maar dan geef je lichaam aan dat je af bent. stop dan met werken en ga lekker naar huis (of naar beneden). het is belangrijk dat je de ruimte hebt om hier naar te luisteren en het niet te maskeren met suiker, cafeïne of een ander pepmiddel. laten we de oorzaak aanpakken. 1 van de dingen die direct effect heeft is de kortere werkdag.

hierdoor houd je meer tijd over om te lummelen, te slapen, te wandelen en andere dingen te doen die je ook op je bordje hebt (en noodzakelijk zijn). zo voorkom je dat je in een mentaliteit van schaarste komt. hierin ben je effectiever en scherper en heb je meer ruimte (sociaal, emotioneel, financieel) om verder te denken dan die quick fix.

werkdag

in de winter is het donker als je start met werken en weer donker als je stopt (bij de 8 of 9 urige werkdag. de meeste mensen starten de dag om 08:00 ( + of – 1 uur). het is dan vaak nog donker. ze werken vervolgens 8/9 uur (zonder pauze van 1 uur) tot 16:00/17:00. voor corona was er nog reistijd, die nemen we  nu niet mee. tegen 18:00 eten de meeste mensen om vervolgens nog even de afwas te doen, kinderen naar bed of nog te sporten.

voor je het weet is het 21:00 en maak je je weer klaar om om tijd naar bed te gaan. echt veel lummeltijd is er niet, mensen hebben even een ‘momentje voor zichzelf nodig’ juist die tijd zorgt ervoor dat je een buffer hebt waardoor je niet gestresst raakt als er iets niet loopt zoals het zou moeten lopen. dit geldt ook voor geldschaarste of emotionele tegenslagen maar uiteraard ook voor slaap. hierdoor hebt je minder grip op je impuls beheersing. je wordt eerder boos en je snaait eerder meer dan je anders zou doen: de remming is weg.

wist je dat schaarste ervoor zorgt dat je minder goede beslissingen neemt. het scheelt zelfs 13 IQ punten al bij het denken aan schaarste. zo werd er een test afgenomen en moesten mensen zich voorstellen dat ze net een boete hadden gekregen maar deze konden ze niet direct betalen. deze mensen presteerde slechter ook al was het fictief. schaarste is funest voor je functioneren.

tips

in deze blog willen we je ook wat tips mee geven. die voor sommige een open deur is.

  • by far, de 6=8 filosofie. korter werken loont, af en toe wat langer werken kan geen kwaad. tijd is ook kostbaar, verspil het niet met too much social talk, werk gaat over resultaten boeken (dingen voor elkaar krijgen), een beetje social talk is fijn, je voelt je betrokken, maar het kan je dag ook bepalen en je tijd schaars maken. je agenda loopt vol en voor je het weet heb je geen regie meer over je eigen tijd, energie en werk.  niksen/dagdromen is daarom ook erg belangrijk. je brein komt dan in de default mode netwerk en is juist dan super sterk! (zie onderste video). dit ontstaat als je even nergens aan denkt, even in niemandsland bent. dit kan tijdens het sporten (flow, in the zone) of tijdens het mediteren of het lezen zijn. je vergeet de tijd en soms zelfs waar je bent.
  • autonomie & flexibiliteit, werk naar gezond verstand met een lekkere break om even te wandelen, bewegen is de beste manier om weer scherp te worden, zaken te relativeren en oplossingen te bedenken. doe af en toe die boodschapjes, wandel met de hond of ga naar de tandarts. als je het idee hebt dat je alle ballen in de lucht moet houden, dan vraag je wel heel veel van jezelf.
  • de 4 daagse werkweek: de woensdag is de ideale dag, je werkt 2 dagen, dag vrij en je werkt weer 2 dagen. hierdoor kan je optimaal presteren en raak je niet in het rood. hoe eerder je herstelt hoe eerder je weer een belasting aan kan. 1 kenmerk van mensen in tegenstelling tot machine is dat we moe worden. dat is niet iets voor watjes, dat is menselijk. andere vinden een lang weekend fijner, leef je uit (al is dat qua werkbelasting iets minder ideaal, gedwongen vrij zijn om woensdag is niet wat we bedoelen, het kan soms praktisch ook niet).
  • niet elke dag is hetzelfde, qua werk, qua gemoedstoestand & qua motivatie. standaard 8 uur werken kan dus niet tenzij je teveel focust op het maken van uren. de ene dag is de andere niet. soms is de prik er voor 12:00 uit. soms kan je oneindig doorgaan. gebruik je gezonde verstand. put jezelf niet uit en loop ook voor jezelf niet de kantjes er vanaf. daar mogen we je als professional en volwassenen wel op vertrouwen.
  • accepteer als je een keer een lekkere dag hebt (of juist niet). een goede regenbui hoort er ook bij. een mooie zomerse dag is ook nodig. nu hebben mensen dit meer in de herfst/winter dan in de lente en zomer, maar accepteer dat je af en toe een off day hebt. zet er een flinke streep doorheen, trek de dekens over je hoofd en vertroetel jezelf. je hebt voldoende motivatie in je lijf om er weer tegenaan te gaan. zodra dingen voelen als moeten, verplichtingen dan gaat het je tegenstaan. af en toe een SASdag kan echt geen kwaad.
  • dit hebben we in de huidige maatschappij vaker meer geestelijk dan fysiek (als je mentaal erdoorheen zit, heb je uiteraard ook minder energie). je brein gebruikt verhoudingsgewijs erg veel energie. put jezelf dus niet uit. overprikkel jezelf niet en stop op tijd, die 2 uur ‘extra werken’, van 6 uur naar 8 uur levert niet betere resultaten op. je levert zelfs in op kwaliteit en productiviteit, gezondheid en vrolijkheid en gaat ten kosten van je weekend.als jij het weekend nodig om op te laden… dan heb je dus last van het weekend effect. geef je hier goed gehoor aan dan heb je minder last van herst-winter- weekend dipjes. helemaal weggaan zullen ze nooit. soms zal je af, murw en moe zijn, maar elk weekend eraf liggen is ongezond en niet normaal.

 

 

 

 

hardloopschoenen

hardloopschoenen…

werkvierentwintigmotivatiewerkweekbewegenfabrieksmindsetgelukgezondheidhardloopschoeneninvesterenpreventiefsportenvitaliteitwerkdagwerkvierentwintigmethode

het werd weer tijd voor nieuwe hardloopschoenen, maar toch bleef ik (louis goulmy) nog op de oude schoenen doorlopen. er waren voldoende redenen om dat te doen. het viel wel mee, de demping was nog wel goed, zonde van geld en het milieu. ze zien er nog prima uit. je kan het zo gek niet bedenken of er was wel een reden om geen nieuwe schoenen te kopen.

korte termijn

de korte termijn won het van de lange termijn. nu andere schoenen betekende straks geen blessures. maar nu nieuwe schoenen betekende investeren in mijn gezondheid, voordat er zich fysieke ongemakken voordeden. laten we wel wezen, 2 x naar de fysio en 2 weken niet kunnen hardlopen dat staat in geen verhouding tot de aanschaf van schoenen (in tijd, gezondheid & geld).

werkdag

dit deed mij denken aan de werkdag. we gaan vaak langer door dan dat we eerder stoppen. we verzinnen er allerlei redenen bij waarom langer doorlopen beter is dan eerder stoppen. volgens mij en daar staat werkvierentwintig dan ook voor, is het belangrijk om te investeren in gezondheid en niet de kosten te betalen van ziekte te dragen.

zo sprak iemand (bron onbekend), als je geen tijd/geld of andere middelen hebt om op je gezondheid te letten, heb je dan wel tijd (en geld) om ziek te zijn?

vitaliteits-(manager)

bij werkvierentwintig pakken we de oorzaak bij de wortel aan. vitaliteit is geen bijzaak, maar integraal onderdeel van de bedrijfsvoering. soms zijn we echter penny wise and pound foulish. we vertikken het dan om preventief en proactief te handelen. ziekteverzuim is een gegeven. die kosten die dragen we financieel (en sociaal). wat vergis je niet, voordat iemand ziek is geworden is het leed al begonnen.

zwak?

mensen lopen vaak erg lang door voordat de handdoek in de ring gegooid wordt. het lijkt wel of het een teken van zwakte om aan te geven dat je het even niet trekt, wat langer slaap nodig hebt of dat het vandaag gewoon niet lekker ging. dan kan het lonen om de werkdag anders in te richten, met meer autonomie, meer flexibiliteit en zonder de fabrieksmindset op mens & werk.

sluitpost of prioriteit?

de vitaliteitsmanager is in het leven geroepen om mensen hierbij te helpen. werkvierentwintig is een beetje dwars van managers, want dit ondermijnd dikwijls de eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid van mensen. toch kan een partner in vitaliteit ervoor zorgen dat dit prioriteit blijft en geen financiële sluitpost is.

werkvierentwintigmethode

wij bieden dan ook de mogelijkheid aan om de werkvierentwintigmethode toe te passen. waarbij werkvierentwintig ondersteund bij het vormgeven van beleid. de richtlijnen die kunnen helpen om wat structuur aan te brengen in de manier waarop er gewerkt wordt.

daarbij hebben we ook oog voor individuele oplossingen zoals het sportprogramma van sportvierentwintig. in 6 of 12 weken wordt de stap gezet richting een nieuwe leefstijl en daar hoort werk en de werkdag ook bij. werkgevers die snappen dat mensen meer zijn dan hun functie investeren in mensen voordat ze ziek worden. want al lijkt het ‘duur’ om op tijd nieuwe hardloopschoenen te kopen. langer doorlopen op oude schoenen zorgt uiteindelijk voor een hoger kostenplaatje.

meer weten, neem dan contact op met werkvierentwintig. info@werkvierentwintig.nl of 0624444981

 

vrijheid werkt

blue zones

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekambachtandrew yangautonomieduurzame inzetbaarheideconomievitaliteitwelvaart & welzijnzelfstandigheid

in de wereld zijn er verschillende plekken waar mensen in relatief goede gezondheid erg oud worden. een appel plukkende vrouw van 97 die nog in bomen klimt, of dansende echtparen van in de 100. het kan en het is niet onmogelijk. nee het is ook geen uitzondering. het blijkt dat in blue zones de gemiddelde leeftijd hoger is dan in andere delen van de wereld.

het recept?

1 van de factoren die er wordt genoemd is get gunstige klimaat waardoor er 2 x per jaar een oogst mogelijk is. in deze regio’s eten mensen daarom veel groenten, relatief weinig vlees, vet, zout en suiker. maar, je zou zeggen: als we dat hier ook zouden doen dan zou er hier ook een blue zone moeten zijn.

een tweede factor is dat mensen niet met pensioen gaan. en voordat vakbonden, politici en andere mensen in de kramp schieten: pensioen is slecht voor je! mensen afschrijven op basis van leeftijd en daarna een passiever leven te laten leiden is niet goed voor de vitaliteit van mensen.

maar hoe doen we dat dan met zware beroepen?!

oplossing

bij werkvierentwintig denken we graag na over een samenleving waarin mensen in goede gezondheid kunnen werken, wonen en leven. de oplossing is heel simpel: we verplaatsen de aow naar 18. oftewel je gaat op je 18e met pensioen en krijgt de aow (basisinkomen).

hierdoor kan je gedurende je leven veel beter letten op fysieke en mentale belasting zonder dat je ooit echt met pensioen moet. je spaar gedurende je leven voor als je inkomen uit arbeid afneemt, maar je hebt altijd de basis van het basisinkomen.

basisbehoefte

het grote voordeel is dat mensen langer zelfstandig blijven omdat ze (financieel) gezonder zijn. dit zorgt voor betere inzetbaarheid, minder ziekteverzuim en meer autonomie. dat laatste is de determinant voor welzijn en het is een psychologische basisbehoefte zoals zuurstof dat voor je lijf is.

optimale werkdag

we weten dat een werkdag van ergens tussen de 4 en de 6 uur de beste resultaten geeft. uren als proxy voor resultaat en productiviteit is verouderd gebleken. dit gaat daarna zelfs een averechts effect opleveren. dit heeft voor de kritische mensen onder ons niks te maken met luiheid, maar simpelweg met fysieke en cognitieve vermogen om een inspanning te leveren. voor degene die hele dagen slenteren wel motiverend vinden (maak lekker je uurtjes).

als we beter omgaan met ons tijd en mentale energie dan houden we ook tijd, aandacht en energie over voor dingen die buiten het werk om belangrijk zijn. dit kan gaan van je gezin, sporten, vrijwilligerswerk (dwangarbeid bij betaald werk zijn we ook tegen) en mantelzorg.

als je jong bent heb je tijd, energie en geen geld

als je van middelbare leeftijd bent heb je energie, geld en geen tijd

als je oud bent heb je tijd, geld en geen energie

een nieuwe frisse kijk op werk en inkomen

daarom hebben we een nieuwe frisse kijk op werk en op inkomen nodig. nee, dit is geen ideologische luchtfietserij, maar hierdoor maken we gebruik van de kennis die er is op het gebied van welzijn, welvaart, productiviteit, effectiviteit, intrinsieke motivatie en vooruitgang.

oproep aan de politiek

nadat alle politici de mond vol hadden over hoe belangrijk vrijheid is (na 5 mei) vragen we ons af welke vrijheid er bedoeld wordt. door mensen meer onafhankelijk te maken komt er meer stabiliteit en autonomie, dat is volgens ons vrijheid. er zijn in onze politieke bestel een aantal partijen die met vrijheid schermen maar daar volgens ons weinig richting aan geven of het vooral erg eenzijdig maken.

politiek

we vragen de politiek dan ook om in deze tijd wat verder te kijken dan de ideologische schuttersputjes waar men in verkeert en op zoek te gaan naar oplossingen waardoor er een win-win-win situatie ontstaat.  want als we willen dat de economie aantrekt en er financieel stabiliteit is bij de nederlandse huishoudens dan is het basisinkomen the way to go. kost een boel, maar levert enorm veel op.

rocket science

mensen hebben namelijk 2 dingen nodig om de economie van onderop te stimuleren. 1: vrije tijd (dat heb je nodig om op een terras te gaan zitten) en 2: besteedbaar inkomen (dat drankje moet betaald worden). het is geen rocket science. daarmee maken we gelijk beroepen waar ambacht in zit aantrekkelijker.

 

 

 

triatlon

triatlon

werkvierentwintigmotivatieduurzaamheidintrinsieke motivatietriatlonvitaliteitwerkdag

bij werkvierentwintig zijn we fan van sporten. in het bijzonder triatlon. 3 disciplines die allemaal net iets anders van je vragen. zo is het vaak op de werkdag ook. sommige activiteiten vragen wat meer tijd, energie en inzet dan andere. sommige onderdelen gaan je wat makkelijker af dan andere onderdelen en grote kans dat je niet altijd alles even leuk vindt. toch is er bij triatlon sprake van intrinsieke motivatie. tijdens het trainen is er sprake van autonomie (het gevoel van vrijheid op de fiets is enorm), door het trainen ontwikkel je jezelf en soms kan je samen met teamgenoten trainen. in hoeverre is dit op het werk aanwezig?

het weekend effect

er bestaat zoiets als het ‘weekend effect’. mensen ervaren meer autonomie, meer betrokkenheid gedurende het weekend en voelen zich daardoor beter. in organisatie waar voldoende ruimte is voor de relationele zaken ervaren mensen dit minder omdat het gedurende de week al voldoende aanwezig is.

positieve energie

bij sporten gaat het ook om duurzaamheid. hoe ga je duurzaam om met je tijd, energie en je lichamelijke belasting. vaak trainen en hard trainen werkt niet. dan brandt het lichaam (en soms ook je geest) op. je herstelt minder snel en kan dus minder snel een volgende training aan. sportfysiologen zijn er wel uit dat om een goede duursporter te worden men over het algemeen rustig moet trainen. af en toe mag de gaskraan los. ze noemen dit de groene, gele en rode zone. in de link word er gesproken over de mentaliteit – no pain no gain. maar juist dat blijkt een recept voor blessures te zijn (is dit ook een recept voor burn out). zo is er in het werk de slogan, work hard, play hard. we veranderen die graag in:

work smart, play a lot

werk lijkt het meeste op duursport. over een langere periode verrichten we bepaalde werkzaamheden, vaak zit er een herhaling in het werk, die ofwel cognitief of wel fysiek (of een mix ervan) belastend kunnen zijn. sommige onderdelen geven je ook meer voldoening en (positieve) energie dan andere. dat levert dan een goede voldane vermoeidheid op. je weet wel, die lekkere vermoeidheid waar je de volgende dag niks van merkt. meestal op de zondag;). zoals je moe kan zijn na een lange fietstocht, wandeltocht of hardloopwedstrijd.

effectiviteit

het gaat hier dus vooral om effectiviteit. wanneer ben je effectief en wanneer wat minder. neuropsychologie laat zien dat we 3 uur maximaal geconcentreerd kunnen werken (mits we niet afgeleid worden). daarna kunnen we nog max 3 uur gemiddeld intensief werk doen. dingen die wat minder van je fysieke of cognitieve vermogen vraagt. na 6 uur is de prik er wel uit. de meeste mensen geven al wel aan dat ze tussen de 3 en 5 uur per dag effectief zijn. het 9e uur is meestal voor de bühne (de 4 x 9 uur raden wij dan ook niet aan).

harken

bij het sporten geldt ongeveer hetzelfde, al is de tijdspannen wat korter. de zwemtrainingen zijn het meest effectief tussen een 30 min en een uur. daarna gaat men ‘harken’, de techniek neemt af en je gaat slordig zwemmen. je stopt er meer energie in en het resultaat blijft hetzelfde of gaat zelfs achteruit. dit is bij een duurinspanning niet verstandig. zeker omdat het nooit eindigt, er komt immers weer een volgende dag. daarom zeggen mensen dat ze aan vakantie toe zijn. gedurende de weken is er te weinig tijd voor herstel vooral na piekinspanningen.

triatlon en werkdag

stel dat een triatlon je werkdag voorstelt. het zwemmen is je privé situatie thuis het ochtend ritueel. je gaat aan het werk (of naar het werk) en daar heb je het grootste blok van de dag- het fietsen. om vervolgens thuis aan het laatste looponderdeel te beginnen. om 20.00 plof je uitgeteld op de bank. je hebt de triatlon erop zitten, zo voelt het voor sommige. om vervolgens nog even lekker te gaan sporten? juist…netflix aan, dekentje over je heen en laat dat hardlopen maar zitten. zitten we er ver naast?

hoe verdeel jij je energie? wij geloven dat als we beter omgaan met de wetenschap rondom motivatie, vitaliteit en inspanning dat de werkdag en de werkweek een stuk beter en leuker wordt. daarom zouden wij het tof vinden als we hier meer (mentale)ruimte voor hebben. waarin we minder in tijd denken en meer in effectiviteit. waarbij het niet zozeer om uren en des te meer om autonomie gaat.

sportvierentwintig

met sportvierentwintig bieden we een sportprogramma aan gebaseerd op wetenschappelijke inzichten over motivatie. in combinatie met de 6=8 filosofie en een dosis gezond verstand kunnen we samen werk een beetje leuker en beter maken. meer weten? mail ons dan >> info@werkvierentwintig.nl

 

 

één goede klap!

werkvierentwintigmotivatieeffortscherpvitaliteitvoldoening

scherp

wanneer ben jij op je scherpst en hoe houd je jezelf scherp? uit onderzoek komt naar voren dat we ongeveer 3 uur intensief werk kunnen doen. daarna is de meeste prik er wel uit. na 6 uur is het wel gedaan. nu komt het zelden voor dat we onafgebroken geconcentreerd kunnen werken. om dieper in de materie te komen heeft ons brein minimaal 15 minuten nodig. te veel afleiding gedurende de dag zorgt er dus voor dat je elke keer weer een bepaalde tijd moet investeren voordat de diepgang er weer in zit. het is dus alsof je die boomstronk probeert te klieven maar telkens gestoord wordt. zo heb je aan het eind van de dag niet voldoende haardhout.

techniek

een goede klap werkt beter dan een paar kleine zachte klapjes. dat kost uiteindelijk meer energie dan 1 goed geconcentreerde en geplaatste klap. we pleiten er dan ook voor dat we op een dag een paar keer een goede spreekwoordelijke klap uitdelen. de stratenmaker die met de klinkerhamer de steen halveert doet dat niet met kracht maar vanuit techniek.

energie

dat levert meer op en het kost minder energie zowel fysiek als mentaal. in de bouw zeggen ze daarom: in de ochtend moet je er een klap op geven. na de pauze is de oemf er wel uit en komt er minder uit je vingers. dat geldt ook voor kantoorwerk. bij het hardlopen en zwemmen wordt er gezegd dat je er op een gegeven moment voor moet ‘werken’. dan neemt de techniek af en ga je harken. dat is op zich niet erg zolang je maar aan het eind van de tocht bent. duurt dit te lang dan brand je op.

moeite

een beetje moeite (effort) ergens in stoppen is niet erg, dat geeft zelfs een goed gevoel. het is dus niet per definitief negatief. duurt dit te lang en te vaak dan zal je merken dat je opbrandt. je stopt er nog meer moeite in maar het resultaat blijft uit of wordt zelfs minder gedurende de week/maand. 1 van de aspecten die een mens voldoening geeft is het boeken van vooruitgang. dat is niet altijd direct zichtbaar maar dat voel je wel. de trots die je daaruit ontleent zorgt er voor dat je de volgende dag weer aan de bak wil.

6=8

passen jullie al de 6=8 filosofie toe. zodat je gedurende de dag en de week je bijl scherpt houdt en deze niet in het weekend hoeft te slijpen?

speelt dit onderwerp bij jullie op het werk? wij helpen graag om werk een beetje leuker en beter te maken. stuur ons dan een e-mail met een casus en zet dan graag in de kop: één goede klap. je ontvangt dan 1 advies geheel gratis.

welzijn als verdienmodel

werkvierentwintigmotivatieandrew yangarbeidsmarktvitaliteitwelzijn

bij werkvierentwintig schoppen we tegen heilige huisjes aan. zoals de vrije denkers zeggen: structuren worden onopgemerkt voor werkelijkheid aangezien. het doorbreken van vaste overtuigingen kost tijd. zo werk het ook met het idee dat welzijn geld kost. wij denken dat hier geen aandacht aan besteden juist heel veel kost (financieel en sociaal). zo zit het maken van uren als zijnde dat is werk er bij mensen ingeprent.

de wetenschap rondom welzijn en vitaliteit laat zien dat mensen die meer autonomie ervaren zich beter voelen. autonomie (the desire to be self-directed is universeel). aandacht aan welzijn besteden loont. het levert rendement op. keiharde euro’s die de organisatie bespaart en de privé het gezin worden bespaard, dat betekent dus ook dat het ook belangrijk is om de structuur van de werkdag tegen het licht te houden.

aangezien wij ons bezighouden met de arbeidsmarkt maakt dat we schuren met politieke opvattingen. we denken dat onze kijk op werk en inkomen daarom een update nodig heeft. eentje waarin we niet alleen naar de werkgevers of naar de overheid maar ook naar de mensen. deze driehoek is belangrijk omdat we het alleen niet kunnen fixen. we denken vaak dat het of/of is. of meer welvaart of meer welzijn.

in amerika staat ondernemer andrew yang op. hij pleit voor een basisinkomen, maar noemt het een freedom dividend (van oorsprong bipartisan). een basisinkomen zorgt ervoor dat het welzijn toeneemt en dat de economie sterker wordt. het maak de arbeidsmarkt democratischer en het zorgt dat werken altijd loont. het zorgt ook voor minder bureaucratie. allemaal belangrijke zaken voor mensen, voor de economie en voor de overheid. als adviesbureau nemen we hier ook stelling in. maar dat doen we wel zoveel mogelijk op basis van wetenschap. we open graag het debat over een moderne kijk op werk & inkomen. eentje die zowel sociaal als liberaal is en die recht doet aan de wetenschap rondom werk, productiviteit, motivatie, kwaliteit, welzijn en economie.

dit debat was al gaande in de tijd van adam smith (vrije markt) & van karl marx (communisme). in de tijd van taylor (scientific management) en fayol (relationele behoefte) en tussen de agentschap theorie en de stewardship theorie, tussen het angelsaksisch en rijnlandse organiseren. op het gebied van hr zeer belangrijke inzichten.

wij geloven dat alle grote denkers wat bij te dragen hebben. 21 december wordt daar een 5e strijd aan toegevoegd. dat is de strijd tussen de twee grootste filosofen van deze tijd, badr en rico. geheel in werkvierentwintig stijl weten zij dat je er een klap op moet geven. kort en krachtig.

soms slaan we iets te ver door en wordt één van de opvattingen dominant en wordt de ander vergeten. dat geldt ook voor de manier waarop we werken. daarom worden wij blij van iemand die het ‘gulden midden’ vertegenwoordigt. zoek andrew yang eens op, hij pleit voor een bredere kijk op werk en inkomen. op youtube of neem een kijkje op zijn website >> www.yang2020.com

meer weten over wat jij kan doen om binnen jou organisatie het verschil te maken (bijvoorbeeld de 6=8 filosofie)? neem dan contact met ons op. we zijn er ook voor vakbonden en werkgeversverenigingen. voor politieke partijen en voor zorgverzekeraars. een andere kijk op werk en inkomen heeft namelijk invloed op iedereen. wij noemen dat het post-kapitalisme. is het tijd voor een deltaplan?

 

 

de kracht van dingen niet doen

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekautonomieminderpeacockvitaliteit

er wordt vaak gepleit om iets extra’s te doen, maar zelden om dingen simpelweg niet te doen. een appel is niet de oplossing voor een slecht eetpatroon en een cursus mindfulness lost de oorzaak van stress op het werk niet op. de activiteiten op zich zijn natuurlijk niet ‘slecht’ maar het zijn grotendeels pleisters. het houdt de oorzaak in stand, maar leert ons tijdelijk met beter met de situatie om te gaan. we zijn hier dus niet tegen, maar het is dweilen met de kraan open. we pleiten er in deze blog dan vooral voor om de oorzaak aan te pakken.

magische pil

het idee dat we een magische pil hebben is erg aantrekkelijk en eenvoudig. dan hoeft er structureel niet zoveel te veranderen. daar stappen bedrijven gretig op in, want met iets aanbieden kan je meer geld verdienen dan met iets niet aanbieden. wij bieden ‘niks’ aan.

juridisering hr

ondertussen is hr geworden tot een optelsom van juridische verplichtingen. een vak waar het juist om de medewerker zou moeten draaien, draait nu om het inperken van risico’s en het maximaliseren van de resources. de naam human resources geeft daarmee aan hoe er naar mensen gekeken wordt.

motivatie

om het maximale rendement uit medewerkers te halen doen bedrijven aan als performance management en passen van allerlei methodes toe om de mens nog meer ’te motiveren’. de manager is inmiddels al tot coach gemaakt en om de oudere medewerker duurzaam inzetbaar te houden plaatsen we hier ook een coach bij.

je eigen draai

is het probleem niet juist dat we een stukje van jezelf niet in het werk kwijt kan, je eigen draai eraan kan geven? deze creativiteit geeft zoveel voldoening en die creativiteit verliezen we doordat we steeds meer werk geformaliseerd, geprotocoliseerd en gestandaardiseerd hebben. vaak vanuit control perspectief, maar ook simpelweg door het opschalen van productiemethodes.

scientific management

stel nu dat heel misschien, heel misschien mensen graag vanuit zichzelf het juiste willen doen. dat het fundament waarop het werk gebaseerd is daar te weinig rekening mee heeft gehouden? stel nu dat de instrumentele en industriële kijk op mens en arbeid ervoor heeft gezorgd dat we steeds minder plezier en voldoening uit werk halen? dat de defaultmodus wantrouwen en verantwoording is in plaats van vertrouwen en verantwoordelijkheid? laten we samen de oorzaak aanpakken. het fundament waarop het werk gebouwd is stamt uit de vorige eeuw. het scientific management heeft hier behoorlijk zijn stempel op gedrukt.

wetenschap: psychologen & (gedrags)economen

gedragseconomen dan ariely, barry schwartz en daniel pink en psychologen, richard ryan en edward deci doen hier al een tijdje onderzoek naar. combineer dit met inzichten vanuit de neuropsychologie en de oplossingen zijn dan doorgaans vrij eenvoudig. zorg dat werk (zolang het nog in de huidige vorm bestaat) veel meer relationele aspecten heeft. zo maken we weer tijd en ruimte die de professional zo hard nodig heeft. weg van het doorgeslagen korte termijn meetbare efficiëntie denken. dat is de kracht van iets niet doen.

zelfdeterminatie theorie

stop met het plakken van pleisters en omarm de wetenschap rondom werk, motivatie en vitaliteit. we verklappen het vast: voor een groot deel heeft de zelfdeterminatietheorie hier het antwoord op. zorg voor meer autonomie en voor autonomie ondersteunende structuren. schakel ons in en pas de werkvierentwintigmethode toe. doe gewoon dingen lekker niet (behalve dat).

mocht je in de situatie komen dat je graag meer professionele ruimte nodig hebt, haal dan wat inspiratie uit onderstaande fragment waarin de politieagent in de film: the other guys zegt ” i am a peacock, you gotta let me fly”

 

waarom 6=8?

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekautonomieproductiviteitvitaliteitwerkweek

6=8 we zien dat veel organisaties nog in uren denken. alhoewel uren niet zoveel meer zegt over resultaat of productiviteit is het voor vele een voldongen feit. je werkt een x aantal uur in de week (punt). we kennen niet voor niets de term fte.

het uren denken stamt uit het industriële tijdperk met een industriële kijk op mens en arbeid. dit in combinatie met het scientific management betekent dat we controlesystemen opgezet hebben. zoals aanwezigheidsplicht en klokken (dat laatste gebeurt fysiek nauwelijks meer maar stiekem onzichtbaar nog wel).

werk is niet iets waar je naartoe gaat, maar wat je doet.

probeer eens een sociale innovatie. bijvoorbeeld de 6=8 gedachte.

met 6=8 zorg je niet alleen voor meer autonomie en flexibiliteit voor de medewerker maar zal je ook zien dat resultaat en uren na een bepaalde tijd een negatief verband heeft. meer uren werken is niet altijd beter. niet voor de mens (en zijn of haar gezin) maar ook niet voor de organisatie.

het is een opmaat naar de 4 daagse werkweek. mensen zijn over het algemeen bereid om 80% (4 dagen) te werken tegen 90% salaris. maar wat als blijkt dat de resultaten juist verbeteren? zijn we dan ook bereid om het volledige salaris te betalen?

 

 

is werk geworden tot betaalde dagopvang voor volwassenen?

werkvierentwintigstructurenwerkweekdagopvangduurzame inzetbaarheidvertrouwenvitaliteitvolwassenenwerkwerkweek

heilig huisje

wij grappen soms “werk is geworden tot betaalde dagopvang voor volwassenen” deze opmerking valt niet bij iedereen in goede aarde. dat snappen wij. wij zullen in deze blog uitleggen wat we ermee bedoelen. werk gaat niet zozeer om wat je bereikt maar om de uren die je maakt. in de ochtend moet je er een klap op geven. dit is wat men zegt in de bouw. zo ben je niet alleen op maandag fit (en productief) maar ook op donderdag (en vrijdag).

we weten dat de productiviteit in de breedste zin van het woord na 6 uur beperkt is. dat geldt voor zowel beroepen waarbij je cognitief (met je hersenen) maar ook fysiek bezig bent. het 1 sluit het 1 het ander overigens niet uit. de werkdag en werkweek is daarmee een behoorlijk heilig huisje.

pauze?

die 6 uur is inclusief de noodzakelijke pauze, die pauze zorgt dat er weer even wat zuurstof naar je brein komt of dat je even kan ontspannen en wat kan eten (& ouwehoeren). het is daarom ook best gek dat pauze losgekoppeld wordt van de werkdag. het is namelijk cruciaal voor je functioneren. het is een teken van wantrouwen dat medewerkers niet worden vertrouwd om daar op een fatsoenlijke manier mee om te gaan. deze kijk op de werkdag stamt uit het industriële tijdperk.

aanwezigheid

aanwezigheid is vandaag de dag nog steeds de norm binnen organisaties. dat is soms functioneel, maar vaak ook niet. daarom pleiten wij voor een werkdag van tussen de 4 & de 6 uur. werk gebeurt regelmatig ook niet op het werk door alle afleiding. we stoppen je in een kantoortuin en je bent er om 9 uur en je mag om 5 uur weer gaan. en laten we niet flauw doen over de flexibiliteit. er zijn al organisaties die toestaan dat je om 8 uur begint en om 4 uur gaat. of je productief bent geweest maakt in zulke organisaties niet uit. vaak zijn hier overleggen en cctjes sturen aan elkaar de activiteiten waarmee mensen de dag vullen.

bezigheidstherapie

voor sommige mensen is werk ook een bepaalde bezigheidstherapie. uit onderzoek blijkt dat 8 uur werk per week al voldoende is om de behoefte aan sociale contacten & zinvolheid te vervullen.

(on)betaalde arbeid

betaalde of onbetaalde arbeid is dus wel degelijk belangrijk voor mensen. het gaat hier dan ook om de voldoening die mensen halen uit werk. na 6 uur is de fut eruit, dat geldt overigens voor bijna alle activiteiten van netflixen, wandelen tot je leukste hobby. na 6 uur turen naar een dobbertje of 6 uur fietsen zijn de meeste mensen er wel klaar mee.

meerwaarde creeëren

als we met een andere bril naar werk gaan kijken dan hebben we volgens ons een gezamenlijk doel. namelijk van meerwaarde zijn voor de organisatie waar je werkt en wat betekenen voor een ander. daarbij is het uiteraard ook simpelweg een manier om geld te verdienen waarmee je ook nog wat leuke dingen kan doen. wat dat dan ook mag zijn.

effectivi-tijd & vitaliteit

wij helpen organisaties om hun kijk op werk aan te passen. door slimmer te werken krijgen organisaties meer gedaan in minder tijd. de mensen die er werkzaam zijn zullen met meer plezier naar het werk toe gaan (en weer huiswaarts keren) terwijl ze ook nog eens gezonder en gelukkiger zijn. investeren in vitaliteit en duurzame inzetbaarheid loont. zo simpel is het.

wij zijn een tikkeltje rebels. we schrijven daarom ook dat we dat doen met woorden en met tandenstokers. die laatste is erg belangrijk om een gezond gebit te houden, wij zijn de tandenstoker voor jullie organisatie;) meer weten, neem dan contact met ons op. durf jij het aan en huur jij ons in?

vrije tijd is het nieuwe goud!

werkvierentwintigwerkweekduurzame inzetbaarheidprestatiemaatschappijvitaliteit

wij organiseren een hardloopwedstrijd, ren jij mee in de ren – je – rot – maatschappij hardloopwedstrijd. wie het eerste bij de finish komt krijgt een…uhh. dat weten we eigenlijk nog niet. wat krijg je als je in deze wedstrijd meeloopt? hogere cijfers, een groter huis, een beter betaalde baan, een leukere relatie, een grotere auto, duurdere vakantie en nog meer GELUK. nop. we schuiven geluk juist achter wat shawn achor noemt: de cognitieve horizon.

burn-out

juist, grote kans dat jij naast een prachtige medaille voldoende lichamelijke en geestelijke ongemakken krijgt ook tegen een burn out op loopt. nu klinkt het alsof je daar geen enkele invloed op hebt. op loopt, alsof het iets is waar je HELEMAAL niks aan kan doen. en voor een deel klopt dat ook. zodra je ermee stopt wordt er vanuit allerlei instanties gedwongen om mee te doen via verplicht sollicitaties en cursussen en nog meer van die ongein. we houden het in stand omdat anders deze mensen geen betaalde baan hebben (snap jij het, dan snappen wij het ook).

omgevingsfactoren

en nee je hoeft ook echt geen persoonlijke ontwikkelingscursus voor te nemen: het goede nieuws: het ligt echt niet allemaal aan jou. laten ze je dat niet wijs maken. helaas valt daar wel geld aan te verdienen, dus bij nader inzien het ligt aan jou, marketeers bedenken dan een slogan van: because you’re worth it;) iets in die trant. wij vinden namelijk dat al dat rennen best slecht is voor ons (1 op de 7 heeft of krijgt een burn-out), maar zodra je je ervan afzet en het wat rustiger aandoet dan krijg je de nodige opmerkingen uit je omgeving. voor iedereen die daar een beetje last van heeft spreekt u dan de volgende zin uit: mogen de vlooien van duizend kamelen uw oksels teisteren. grapje, maar het lucht wel lekker op. denk het dan maar…of stuur ze door naar deze blog (thanks).

vrije tijd is het nieuwe goud

vrije tijd is een medicijn tegen die drukte. wij van wc eend adviseren natuurlijk wc eend. daar komt deze blog ook wel een beetje op neer. wij denken namelijk dat als je wat meer tijd hebt voor dingen buiten (betaalde) arbeid om je namelijk veel fitter, energieker, vrolijker, liever, aardiger bent. super chill toch! en ook nog eens als je wel werkt productiever bent en minder vaak ziek bent: wij kunnen het bijna niet geloven. alsof we met z’n alle goud in handen hebben. vrije tijd levert dus eigenlijk super veel op. vrije tijd is het nieuwe goud!

ren je rot

het is al aangetoond dat we maximaal 6 uur op een dag productief zijn en die andere 2 zijn eigenlijk maar onzin. maar doe lekker mee, wat anders krijg je namelijk maar 6 uur (x 4 of 5) betaald en kan jij aan de het eind van de maand je hypotheek of huur niet meer betalen. maar wij denken een deel van de oplossing te hebben. namelijk de hardloopwedstrijd voor de ren – je – rot – maatschappij. elke dag, altijd en overal. dat is de slogan. niet helemaal fit, rennen zal je. iets gebeurd in je thuissituatie, geen probleem: gewoon rennen. je concentratie er niet meer bij? geen probleem: lekker naar dat beeldscherm blijven staren (zolang je dat doet werk je namelijk, schijnt, hebben wij van horen zeggen), suffe vergadering: lekker naartoe gaan. allemaal tegelijkertijd naar huis rijden: file. thumbs up!

hardloopwedstrijd met alleen maar verliezers

volgens werkvierentwintig komen we dan met z’n alle verder als we allemaal (moet niet mag wel) iets minder hard gaan rennen. wij vinden duurzame inzetbaarheid en vitaliteit pas echt duurzaam als we een stoppen met die ratrace, de prestatiemaatschappij en de ren je rot maatschappij (ook al dat toetsen bij kinderen op school, waarom?). want waar rennen we eigenlijk heen? bij nader inzien cancelen wij de hardloopwedstrijd toch maar, loop lekker in je eigen tempo, train met vrienden, ontspan.

ast but not least, laat ons weten of je hier wat voor voelt. en als je als organisatie(mens) dit leest, stuur ons een mail en laat weten of je een keer met ons wil praten over een andere manier van werken.

 

op naar een 24urige werkweek

werkvierentwintigwerkweek6 uur werkdagduurzame inzetbaarheidintrinsieke motivatiepilotprestatiesproefvitaliteitwelzijn

op naar een kortere (24urige) werkweek. een werkweek waarin we niet harder maar vooral slimmer gaan werken, met meer tijd voor de mens binnen het systeem van het werkende leven. bij attn hebben ze een mooie video gemaakt over een experiment waarin ze van 5 dagen werken naar 4 dagen werken gaan, maar hetzelfde salaris blijven ontvangen. je vraagt je misschien af, maar hoe betalen ze dat dan?

resultaat

bij veel organisaties gaat het om productiviteit en niet om de uren die iemand maakt. in dit soort organisaties doen uren er dan ook minder toe. deze benadering zorgt ervoor dat o.a. de werkdruk als minder groot werd ervaren en dat er naast het werkende leven ook een gezinsleven bestaat dat tijd en energie vraagt.

energie & autonomie

geef de mensen de autonomie om naar eigen inzicht dit in te richten en je krijgt niet alleen betere resultaten, maar ook gezondere en gelukkigere medewerkers. die op hun beurt weer tijd en energie hebben om dat thuis en op andere plekken te gebruiken.

vitaliteit

de werkweek van 40 uur is achterhaald. daar zijn we inmiddels wel achter. we gebruiken het weekend om op te laden. dat betekent dat er in de tussentijd energie weglekt. in het kader van duurzame inzetbaarheid en vitaliteit is dat geen wenselijke situatie. voor elke organisatie is het belangrijk om hier oog voor te hebben. het ziekteverzuim speelt namelijk in veel organisaties een grote rol. het is financieel maar bovenal menselijk onwenselijk. laten we daarom een proef doen. 32=40 om mee te beginnen en daarna mogelijk naar 24=40.

proef

laten we beginnen met een maximaal 8 uur werkdag. spreek dan bij twijfel een 6 uur minimale werkdag af. dat betekent grofweg dat je ipv 5 x 8 naar 5 x 6 uur werken gaat. deze stap is vrij gemakkelijk te maken. je zult zien dat naarmate je de autonomie van medewerkers vergroot er meer verantwoordelijkheid en eigenaarschap gecreëerd wordt.

aanwezigheid/bezetting

nu vraag je je misschien ook af, maar wat nu daar waar de aanwezigheid de belangrijkste factor is. in deze beroepen (bijvoorbeeld de zorg, bouw en onderwijs) moeten we sowieso naar een kortere werkdag. deze beroepen zijn namelijk fysiek en mentaal erg belastend. dit zal zonder meer in het begin extra investeringen vergen, maar is het proberen waard. wie doet er mee?