werkvierentwintig

met deze hamvraag liep ik rond, jawel, toen ik met de hond liep. de meeste mensen zullen denken: nee, je hond uitlaten is een privé aangelegenheid en dus is het geen werk(tijd). ik had de vraag ook anders kunnen stellen: is nadenken terwijl je wandelt werktijd en wat nu als je ook je hond meeneemt? nu wordt het al wat minder klip en klaar. want waarom zou je achter een laptop alleen na kunnen denken en tegelijkertijd bestempelen als werk(tijd), terwijl je misschien juist als je beweegt (hell yeah) je beter na kan denken en meer ontspannen bent? je brein komt dan in het default mode network en is in tegenstelling tot de active mode network een stuk creatiever. voor je het weet heb je dat eureka moment.

waar het mij natuurlijk om gaat is de zin en onzin om dingen als werktijd te bestempelen, weten dat het gros van de mensen niet meer in een fabriekssetting werken. die fabriekssetting werd gevormd op basis van het scientific management. daarin was het werk meetbaar en controleerbaar, was wantrouwen de basis en intrinsieke motivatie afwezig. fundamenten die we vandaag de dag nog steeds gebruiken ook al heeft de wetenschap deze filosofie al ontkracht.

wat nu als we mensen minder vastpinnen op tijd of locatie, omdat het werk niet controleerbaar of meetbaar meer is (en je dat ook niet altijd moet willen), de mensen in de basis te vertrouwen is en ze tot het bot toe gemotiveerd zijn? zouden we dan nog steeds het kunstmatige onderscheid maken tussen werktijd en privétijd. waarmee we impliciet mensen ook ontmoedigen om ‘met de hond te wandelen’ terwijl dat misschien juist wel het middel was om tot die oplossing te komen. of even op te laden zodat er in de middag weer geconcentreerd gewerkt kan worden? immers werken gaat niet hoe je af kan zien maar hoe je herstelt. door ’te blijven werken’ bouw je afvalstoffen op, als dat cognitief is dan is dat glutamaat (lees er in dit artikel uit de NRC meer over >> waarom je moe wordt van van diep nadenken.

als dat fysiek is gaat het om de eentonigheid van werkzaamheden en dat kan leiden tot overbelasting en uitputting. wist je bijvoorbeeld dat er zoiets bestaat als de fysieke inspanningsparadox. dit artikel noemt het de industriële atleet.

nu zit ik zelf met een probleem, want misschien doen jullie op het werk niet meer aan zichtbaar of onzichtbaar klokken, maar onze belastingdienst wel. zo hebben zelfstandige een urencriterium, waarbij er aangetoond moet worden wanneer er gewerkt is. terwijl zelfstandige zelden nog in ‘uren’ denken. dit is wat de belastingdienst op hun website schrijft.

“u moet de hoeveelheid tijd die u aan uw onderneming besteedt wel aannemelijk kunnen maken. u kunt dat bijvoorbeeld doen aan de hand van uw agenda, offertes, urenbriefjes en facturen.”

er zitten nogal wat aannames onder deze maatstaf en stel dat je dan de maatstaf uren legitiem vindt, los van de uitvoerbaarheid dan is de hoogte van het urencriterium arbitrair. wie zegt namelijk dat 1225 uur per jaar de meest effectieve manier van werken is (ik heb daar mijn redelijk goed onderbouwde twijfels bij). en wat was de bedoeling van het urencriterium eigenlijk? het compenseren van het ondernemersrisico (dat kan dus zijn dat je wellicht geen werk hebt ‘en geen uren maakt’).

algoed, kunnen we gewoon niet stoppen met deze uren onzin? laat je hond lekker uit, ontspan of span je in. achter je laptop zitten staat niet gelijk aan werken, zo staat wandelen ook niet gelijk aan privé. we weten het simpelweg niet meer. werk vandaag de dag is anders ingedeeld dan in 1923. en ja ook het urencriterium mag dan weg. dat vervangen we net zoals de toeslagen door een basisinkomen. de fundamenten die aan het basisinkomen ten grondslag liggen zijn een stuk moderner en wetenschappelijk gegronder dan het urencriterium en alle onzinwerkheden die we eromheen gecreëerd hebben.

kunnen jullie wel hulp gebruiken bij een frisse kijk op mens, werk & inkomen en wellicht je beleid erop aanpassen (knipoogt naar de belastingdienst). dan help ik je vanuit werkvierentwintig graag. denk je nu, dit is de grote onzin! neem de blog dan ter kennisgeving aan en blijf op uurbasis werken, maar dan wil ik ook wel dat je dat doet op basis van zuivere speeltijd met een stopwatch om je nek, maak een staafje tijdschrijven voor tijdschrijven aan, succes! 

nog even dit: als je het leuk vindt, binnenkort komt het boek uit: echte mannen werken 4 dagen. denk je, wat kijkt die een beetje glazig en gelukzalig uit zijn ogen. dat klopt, ik had zojuist een halve triatlon voltooid.