Tag: vakantie

vacation adam grant

de kracht van een korte vakantie

werkvierentwintigmotivatie4 daagse werkweekadam grantmini vakantievakantievitaliteit

ben jij zo’n type dat achter zijn laptop de lunch eet om een uurtje eerder naar huis te kunnen? of gun jij jezelf geen rust gedurende de werkdag? dan moeten wij eens even praten. kleine onderbrekingen gedurende de werkdag zijn cruciaal, voor jou, maar ook voor de kwaliteit van je werk. alhoewel we het misschien niet merken is het funest voor je ‘productiviteit’. je wordt trager, je geheugen neemt af en je hersteltijd neemt toe. niet doen dus. dat we dat doen is wel logisch, we hebben werktijd en pauze van elkaar losgekoppeld (en daar moeten werkgevers heel snel mee stoppen). hierdoor zijn mensen geneigd om ‘uren te maken’ en niet om resultaat te leveren.

werken gaat niet om hoe je af kan zien, maar hoe je herstelt. zo bestaat er het verschil tussen intern en extern herstel. intern herstel gaat over alle herstelmomenten gedurende de werkdag en extern herstel gaat over de herstelmomenten buiten de werkdag om. laat ik beginnen met intern herstel.

de optimale werkdag ligt tussen de 4 en de 6 uur. in het boek: echte mannen werken 4 dagen geef ik aan dat de meeste mensen prik hebben voor wat ik noem 2 a maximaal 3 ‘voetbalwedstrijden’. na elke helft (45 min) neem je even een break, je gaat naar de toilet, haalt een frisse neus, pakt een kop koffie of thee en je gaat daarna weer aan de slag. het maakt niet uit of je nu fysiek werk doet of je brein uitwringt. na ‘1 wedstrijd’ neem je een langere onderbreking. je gaat even lekker lunchen en het liefst loop je met de hond of in mijn geval: pakt een lekkere zwemtraining. want wat is dat lekker zeg voor je lijf en je brein. je kan weer een volgende blok aan.

verwar onderbrekingen niet met afleiding, elke afleiding kost minimaal 15 tot 20 minuten voordat je weer dieper in het werk zit. wees zuinig op je focustijd.

om heel eerlijk te zijn: 3 wedstrijden is wel de max, maar als je ze over de dag verdeelt kom je een heel eind. zelf zou ik gaan voor 2 ‘wedstrijden’. als je dat elke dag doet ben je niet alleen mega effectief, maar ook enorm consistent (consistency trumps intensity). de meeste mensen geven aan de meeste energie te hebben in de ochtend, tussen 0800 en 12:00 of tussen 10:00 en 14:00 afhankelijk van je voorkeur voor ochtend of middag. vaak hebben mensen een natuurlijke dip tussen 13:00 en 15:00. dit heeft alles te maken met je circadiane ritme (zeg maar gerust je dagritme).

dan hebben nog het externe herstel. alle tijd buiten het werk om (voor zover dat kan). 1 van de voordelen van de 4 daagse werkweek is dat er meer ruimte komt voor extern herstel. je hebt een dag in de week waarop je even uit kan slapen, de was of boodschappen kan doen, met vrienden af kan spreken of lekker lummelen. zo hoef je de huishoudelijke klusjes niet op te sparen voor het weekend en heb je tussendoor tijd voor je sociale behoefte.

hierdoor neemt het welbekende weekend effect af. mijn favoriete break in de week is de woensdag – ik noem het weekend woensdag. hierdoor neemt de kwaliteit van je werk, je week en je weekend toe. het is hiermee niet alleen goed voor je fysieke maar ook voor je mentale gezondheid. wist je trouwens dat sporten ook enorm bevorderend werkt voor je ‘werkresultaten’.

lees het artikel: to improve your work performance, get some exercise

naast de 4 daagse werkweek bestaan er de lange weekenden, denk aan hemelvaart of pasen. zulke momenten zijn ideaal en zijn een zegen voor je welbevinden. adam grant raadt aan om vaker kleine vakanties te nemen en de vakantiedagen niet allemaal op te sparen voor een lange vakantie. vanuit het oogpunt van duurzame inzetbaarheid en vitaliteit is het beter om vaker kleinere vakanties te nemen dan 1 x een grote. in de podcast van adam grant vertelt een eigenaar dat hij en zijn medewerkers elke 7 weken ‘verplicht’ 1 week vakantie hebben. met als gevolg een hogere productiviteit en lager verzuim.

beluister zijn podcast hier >> the science of recharging on weekends and vacations

wacht je te lang met het pakken van die vakantie dan kan er vacation sickness ontstaan. dit is een fenomeen dat beschrijft hoe mensen in de eerste week van de vakantie vaak heel beroerd worden. het lichaam (en geest) krijgen rust en kunnen toegeven aan de opgebouwde vermoeidheid, met als gevolg dat je eerste week van je vakantie in het teken van je ziekte staat en niet in het teken van, juist, vakantie. met een 4 daagse werkweek is natuurlijk de noodzaak voor een vakantie minder en wordt het weer de kers op de taart.

wil je hier nu werk van maken? doe dan bijvoorbeeld mee met de pilot van werkvierentwintig (individueel) of met de pilot van 4 day week global. voor meer informatie neem dan contact op met werkvierentwintig door te mailen naar info@werkvierentwintig.nl, we helpen organisaties met raad en daad.

slaven

spijbelen voor volwassenen.

werkvierentwintigmotivatieautonomiekapperpilotschuldigspijbelentandartsvakantie

voelt voor jou de maandag als vrije dag ook anders aan dan de zondag? veel zelfstandige zullen dit herkennen, je gaat… heel rebels, op maandag naar de kapper (zoals ik vandaag deed), maar het voelt als spijbelen. je doet eigenlijk iets wat gevoelsmatig niet mag, want volwassen mensen horen toch te werken op maandag? het is een soort van spijbelen voor volwassenen.

dat dit natuurlijk complete onzin is snap ik ook wel.

toch voelde dat loopje naar de kapper (op de maandag) de eerste grofweg 3 jaar van mijn zelfstandig ondernemerschap als keihard spijbelen. ik moest mij bijna verantwoorden naar de vaak wat oudere mensen die ik dan tegen kwam.. nee het is goed hoor, ik ben zelfstandig ondernemer. ik deel mijn eigen tijd in. van het gevoelsmatige spijbelen is niks meer over, toch had ik het voor die tijd keihard geïnternaliseerd.

nu denk ik: ik loop naar de kapper (en misschien is het wel een leuk onderwerp voor een blog).

op maandag tot en met vrijdag werk je van 9 tot 5 en bij een beetje een hip bedrijf heb je een 4 daagse werkweek. het kapen van iemand zijn tijd is een vorm van moderne slavernij. tijd is altijd van jezelf. zo bestaat er zelfs het guilty vacation syndrome. mensen die zich schuldig voelen als ze vakantie nemen, rust pakken, terwijl andere aan het ploeteren zijn, maar jij ligt met een cocktail op het strand te genieten van je vakantie.

rust en een kop koffie hoef je niet te verdienen (calvinist dat je er rondloopt).

wist je dat autonomie de belangrijkste voorspeller is van intrinsieke motivatie, welzijn en resultaten?

met werkvierentwintig help ik niet alleen organisaties en individuen bij het aanpakken van hoe we naar werk kijken. waardoor er ruimte komt voor andere dingen en mensen veel meer kunnen gedijen. dat betekent dat je geen ‘uren op hoeft te nemen’ als je naar de tandarts of de kapper moet. we delen werk zo in dat je meer autonomie krijgt over je tijd, je energie en je aandacht en dat komt zowel je werk als je gezondheid ten goede. dit wordt de mutual gains theory genoemd.

als je wil ervaren hoe het is om effectiever te werken, meld je dan aan bij de pilot van werkvierentwintig. de pilot duurt 6 weken en geeft je de mogelijkheid en de ruimte om aan jezelf en de werkgever aan te tonen dat die 5 x 8 of 4 x 9 uur uitermate ineffectief is. bevalt het niet, ga dan weer terug naar wat jullie gewend zijn. we starten in groepsverband elke 1ste van de maand.

 

wat is het guilty vacation syndrome?

werkvierentwintigmotivatieasynchroon werkenguilty vacation syndromehyribde werkenintrojectieschuldig voelenvakantie

ken je dat gevoel, dat je vrij hebt maar je je een beetje onrustig en zelfs een beetje schuldig voelt? dat je dit voelt is niet zo heel gek, het heeft zelfs een naam: guilty vacation syndrome. we hebben een dusdanige nadruk op werk & aanwezigheid gelegd dat het lastig is om er afstand van te nemen. nagenoeg vanaf de basisschool krijg je mee dat je aanwezig moet zijn of je moet ‘echt ziek’ zijn. dit weerhoudt ons op latere leeftijd ervan om even uit te schakelen, niet aanwezig of zichtbaar te zijn.

rust is een cruciaal ingredient dat we vaak onderschatten en dat als eerste sneuvelt.

internaliseren

deze overtuiging hebben veel van ons ook geïnternaliseerd, het wordt ook vaak van je verwacht of je krijgt een negatieve opmerking naar je hoofd. zelf herken ik dit ook. net nadat ik voor mijzelf was begonnen had ik het gevoel dat ik spijbelde. dat gevoel had ik niet op zondag, maar wel op maandag. vreemd toch? alsof je iets doet wat niet mag. natuurlijk vinden we niet dat je altijd maar aanwezig moet zijn en dat iedereen lekker een dagje afwezig mag zijn. soms lopen we daardoor te lang door als we ziek zijn of we durven geen vakantie te nemen en dat is onwenselijk.

wat kunnen we eraan doen?

1 door afscheid te nemen van aanwezigheid als maatstaf voor werk. in veel beroepen doet aanwezigheid er niet toe. aanwezigheid en zichtbaarheid moet ik eigenlijk zeggen, want ook bij zoom mag je prima je camera uitdoen en je hoeft zeker niet bij elke vergadering aanwezig te zijn.

bovendien is het even afschakelen juist super belangrijk voor je (mentale) gezondheid. doorlopen met een kwetsbare gezondheid levert op termijn niet de beste resultaten op. niet voor jezelf en niet voor de organisatie. er is meer in het leven dan werken en dat verdient ook je aandacht. de nadruk op het belang van werk mag wel wat minder.

meer ruimte voor jouw persoonlijke behoefte.

het is dan ook de reden waarom het op afstand werken een mooie ontwikkeling is. met name het asynchroon werken helpt om mensen zelf te laten bepalen waar, wanneer en hoe(lang) ze werken. aangezien we mensen niet meer beoordelen op aanwezigheid of zichtbaarheid maar op basis van het geleverde werk zal het steeds makkelijker worden om je eigen down time te realiseren.

er zal ongetwijfeld nog heel lang een licht knagend gevoel zijn maar het zal je niet moeten weerhouden om vakantie te nemen, met de hond te wandelen of even je telefoon uit te zetten. zie het als een teken dat je graag je collega’s wil helpen en je verantwoordelijkheid wil nemen, alleen hoeft dat niet ten kosten van je eigen (mentale of fysieke) gezondheid.

lees ook dit artikel > 3 reasons why you shouldn’t give into guilty vacation syndrome.

 

 

 

werkvierentwintig

het ultieme vakantie gevoel

werkvierentwintigwerkweekautonomiepilotvakantievakantiegevoel

nu ook de scholen in het zuiden van het land vakantie hebben is de vakantietijd aangebroken. wat een fijne tijd is dat. de warmte, een zwoele zomeravond en alle tijd om dingen te doen (of juist niet) al dan niet met vrienden of familie. dat vakantie gevoel is voor vele een moment van berusting even niks. heerlijk! maar kan je dat gevoel ook vasthouden door het jaar heen?

ontspanning

het zal je ook niet vreemd in de oren klinken dat je de eerste week op zoek bent naar de ontspanning. van de dagelijkse automatische piloot naar even niks. bij mij ging het altijd gepaard met 1 dag volledig van de kaart zijn. vaak na een dag of 3 was ik aan mijn luchtbed gekluisterd. zo moe als een maai. bij andere komen er kleine pijntjes om de hoek zetten en andere hebben nog wat vakantie-inpak-stress te pakken, maar als die ontspanning er eenmaal is dan vliegt de tijd voorbij.

flow

dat laatste herken je waarschijnlijk wel aan de werkdagen waarin je lekker op kon schieten. je zat in een flow. de ideale mix tussen inspanning en ontspanning zorgde ervoor dat je lekker op kon schieten. je boekte vooruitgang en aan het eind van de dag kwam je moe & voldaan thuis (i.t.t. moe & leeg). op vakantie heb je die ervaringen ook. er zit geen tijdsdruk op en soms kan je de tijd helemaal verliezen. voor je het weet is de vakantie voorbij en zit je alweer in de auto/trein/vliegtuig terug naar huis.

waan van de dag

dat vakantiegevoel wilde je zo graag vasthouden, maar het is je niet gelukt. dat is ook niet gek. we gaan weer mee in de groepsnorm, de waan van de dag regeert. de omgeving bepaalt voor een groot deel je gedrag (werkpatroon, voedingspatroon etc). tegen de groepsnorm ingaan kost ook heel veel kracht en energie. aangezien we sociale wezens zijn voegen we ons al snel naar de groep. maar hoe zorg je ervoor dat je jezelf dan niet verliest in de waan van de dag? die 4 daagse werkweek en de kortere werkdag kan ervoor zorgen dat je dat vakantiegevoel kan behouden. door regie te houden over je eigen leven, tijd & energie. de ervaren autonomie dat is het ingredient waar we op zoek naar zijn, het is ook een psychologische basisbehoefte en maakt deel uit van dat vakantiegevoel.

wet van parkinson

werk vult zich met tijd die ervoor beschikbaar is, zo luidt de wet van parkinson. dit geldt ook voor budgetten en andere schaarse middelen. bewust tijd afblokken en de tijdswinst gebruiken om meer vrije tijd (niet ingekaderde tijd) te pakken zorgt ervoor dat je voor een deel dat weekend – vakantie gevoel kan behouden. daarmee is de vakantie en het weekend natuurlijk nog steeds extra chill, maar geen noodzaak meer. je gaat fitter het weekend in en start daarmee ook fitter de week. het is namelijk best vreemd dat we vakantie nodig hebben om op te laden en een weekend nodig hebben om te herstellen.

create a life you don’t need a vacation from.

pilot

met de pilot van werkvierentwintig verlengen we het vakantiegevoel & de goede intentie die vaak worden gezegd in de vakantie om in duurzaam gedrag. de pilot start 1 september 2021 en duurt 6 weken. deze 6 weken is lang genoeg om een nieuwe gewoonte aan te leren en bevalt het niet dan is de sprong naar de 5 daagse werkweek en de 8 urige werkdag zo weer gemaakt. je kan zelfs gratis meedoen >> hoe meer zielen hoe meer vreugde. voor wie meer wilt weten over de pilot, bekijk dan >> de pilot van 1 september

ps: ben je nog op zoek naar wat leesvoer voor op de camping? bestel dan het boek van andrew yang: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing.

pps: is je werkgever nu kritisch erop en wordt er gedacht dat dit alleen vanuit het perspectief van de medewerker is, laat hem of haar dan contact met werkvierentwintig opnemen. elke euro geïnvesteerd in welzijn kent een rendement van 12 euro. onderaan de streep levert het dus niet alleen vrije tijd op, maar ook keiharde euro’s

trail vrijdag

accepteren we teveel?

werkvierentwintigstructurenwerkweekafhankelijkheidinkomententvakantiewederkerigheidzekerheid

de vakantieperiode zit er voor veel mensen weer op. na nog een goede eindsprint was het toch nog best een warme zomer. de maand augustus was dan ook een maand van rust. niet al te veel doen, zo kom je het beste door die periode heen. je kan immers weinig aan het weer veranderen, maar accepteren dat is de optie. je maakt het beste ervan door een duik te nemen, een boek te lezen en een palmboom op te zoeken.

regiemodel

je kan de situatie al dan niet accepteren, veranderen of ontwijken. bij het weer lukt alleen het 1ste. uiteraard met wat sidenotes. je kan uiteraard  je vakantie naar een warm land toe kiezen, maar op het moment nu is en blijft het weer een gegeven. komt jullie dit bekend voor? het gaat over het regiemodel.in organisaties geldt dit iets minder. bevalt de situatie al dan niet, dan kan je ervoor kiezen om het te accepteren (het is geen issue), het te veranderen (met de meeste kleine stap die je maar kan bedenken) of je kiest ervoor om de organisatie of onderdeel van de organisatie te ontwijken. soms betekent dat zelfs dat je de organisatie verlaat en ergens anders een fijnere werkplek weet te vinden.

accepteren we teveel?

we ondergaan vaak dingen omdat we denken weinig aan de situatie te kunnen veranderen. dat is vaak ook maar beperkt en zeker omdat veel mensen afhankelijk zijn voor hun voortbestaan, we accepteren dingen die we eigenlijk niet zouden willen accepteren. de koning zei het mooi: niet normaal maken wat niet normaal is. chronische vermoeidheid en stress is niet normaal. een slechte werksfeer is niet normaal. we accepteren het echter niet helemaal want we klagen wel graag bij het koffiezetautomaat. dit ritueel wordt nu dan gemist met het vele thuiswerken. we klagen over de tent, maar durven niet aan de tent te morrelen. daarmee komen we op de metafoor waar we graag over willen uitweiden.

de tent

de tentstok die de tent omhoog houdt halen we niet weg, anders klapt de tent in. wellicht een haring verzetten of een scheerlijn op spanning zetten? in onze huidige samenleving is werk vaak de enige tentstok die we hebben. het is daarom dus ook belangrijk om niet te afhankelijk te zijn (of op te stellen) tegenover een werkgever of opdrachtgever. niet omdat deze perse slecht zijn, maar omdat je hiermee kwetsbaar bent. zoals we met corona gemerkt hebben was het adagium just in time. nu willen we just in case. daarom is het belangrijk dat de tent meerdere tentstokken heeft. zodat als er 1 wegvalt niet de hele tent inzakt. daarmee zijn we te kwetsbaar.

gedeelde verantwoordelijkheid

wij denken dat iedereen er baat bij heeft als er een gedeelde verantwoordelijkheid is. zeker met het oog op minder economische tijden. daardoor komen organisaties en de mensen die er werken wat meer onder druk te staan. laat de overheid voor een stabiele basis zorgen van onderwijs en zorg tot een basisinkomen. laat de opdrachtgever en de organisaties (de markt) voor een inkomen uit o.a. arbeid zorgen en laten we daarmee een gezonde samenleving vanuit gelijkwaardigheid bouwen. de markt heeft hier immers ook baat bij.

zekerheid

we vragen vaak zekerheden van organisaties die dat zoals we nu gemerkt hebben niet kunnen leveren, ook al zouden ze het wel willen. terwijl onze samenleving, de economie en de mensen die erin actief zijn gebaat zijn bij een bepaalde mate van (inkomens)zekerheid. dat brengt rust, vertrouwen & stabiliteit. waardoor we langere termijn kunnen denken & doen. dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor organisaties. juist dat kwam nu in het geding.

mensen lijden immers het meest aan het lijden dat men vreest. dit is uiteraard ook goed voor de markt, waarbij er opdrachten ruim van tevoren worden verstrekt maar vanwege angst en onzekerheid worden afgezegd. we zullen dan de komende tijd ook blijven pleiten voor een basisinkomen. temeer omdat dit autonomie geeft, de determinant voor welzijn en omdat dit het trickle up effect creëert.