ken jij de meme van no thanks, we are too busy. deze springt dagelijks door mijn bovenkamer. alhoewel het heel logisch is dat de waan van de dag regeert is het soms ook goed om stil te staan en te kijken of je nog de juiste dingen doet.
beste [bedrijf],
ik wil u graag introduceren aan de pilot van werkvierentwintig: een programma dat u in staat stelt om in slechts 6 weken naar de optimale werkdag te gaan, met een 4 daagse werkweek en een ca. 6 uur durende werkdag.
veel mensen komen door de week heen fysieke maar ook psychologische basisbehoefte te kort. dat kan dus gaan van slaap cq. rust tot het tijd doorbrengen met geliefde (partner, gezin) en simpelweg ook even me-time. tijd om iets voor jezelf te doen en te ontprikkelen. dat kan gaan van het lezen van een boek, het kijken van een serie of gewoon met een kop thee op de bank of starend uit het raam. het kan allemaal met de effectievere werkdag van cq. 6 uur. en nee we pinnen je niet vast op uren.
ziek gemeld en toch sporten? (om over strava nog maar te zwijgen). als je vandaag niet naar school gaat, dan ga je vanavond ook niet voetballen. Dat was vroeger het adagium, misschien nu ook nog wel. maar wat nu als dat sporten juist goed is, waarom doen we er dan zo geheimzinnig over. zelfs dat drankje op het terras is een dikke aanrader als je je niet lekker voelt. veel mensen zullen het herkennen, ze liggen mentaal/emotioneel even in de kreukels, maar voelen zich schuldig als ze toch iets gaan ondernemen. en als het fysiek kan: waarom ook niet!?
voelt voor jou de maandag als vrije dag ook anders aan dan de zondag? veel zelfstandige zullen dit herkennen, je gaat… heel rebels, op maandag naar de kapper (zoals ik vandaag deed), maar het voelt als spijbelen. je doet eigenlijk iets wat gevoelsmatig niet mag, want volwassen mensen horen toch te werken op maandag? het is een soort van spijbelen voor volwassenen.
dat dit natuurlijk complete onzin is snap ik ook wel.
sporten onder werktijd staat heel hoog in mijn rijtje van waarom ik zelfstandige ben geworden. muffe kantoren, veel zitten en weinig bewegen. nu moet ik bekennen dat stilzitten niet mijn beste eigenschap is. met de term werktijd hoef je bij mij ook niet mee aan te komen (maar dat is inmiddels wel bekend). de grap is dat tijdens mijn pre corona zwemsessie op maandagmiddag en woensdagmiddag ik juist heel veel ideeën kreeg die ik vervolgens kon uitwerken. of als ik met de hond een wandeling maak. allemaal dingen die we niet bestempelen als werk, maar donders effectief zijn.
nu ook de scholen in het zuiden van het land vakantie hebben is de vakantietijd aangebroken. wat een fijne tijd is dat. de warmte, een zwoele zomeravond en alle tijd om dingen te doen (of juist niet) al dan niet met vrienden of familie. dat vakantie gevoel is voor vele een moment van berusting even niks. heerlijk! maar kan je dat gevoel ook vasthouden door het jaar heen?
“fitheid in nederland holt achteruit” dat was de kop vorig jaar van een hr blad. door het thuiswerken zijn vele van ons iets minder actief geworden. andere zijn juist meer gaan bewegen en dat is super. deze mensen gaven aan minder reistijd kwijt te zijn en dat in te zetten voor een wandelende/fietsende ‘fake commute’, tussen de middag een uitgebreidere lunchwandeling of lekker eerder stoppen met werken om nog even hard te gaan lopen voor het avondeten. om dan lekker voldaan op de bank te ploffen. zo dan: feierabend!
op naar een kortere (24urige) werkweek. een werkweek waarin we niet harder maar vooral slimmer gaan werken, met meer tijd voor de mens binnen het systeem van het werkende leven. bij attn hebben ze een mooie video gemaakt over een experiment waarin ze van 5 dagen werken naar 4 dagen werken gaan, maar hetzelfde salaris