ziek gemeld en toch sporten? (om over strava nog maar te zwijgen).  als je vandaag niet naar school gaat, dan ga je vanavond ook niet voetballen. dat was vroeger het adagium, misschien nu ook nog wel. maar wat nu als dat sporten juist goed is, waarom doen we er dan zo geheimzinnig over. zelfs dat drankje op het terras is een dikke aanrader als je je niet lekker voelt. veel mensen zullen het herkennen, ze liggen mentaal/emotioneel even in de kreukels, maar voelen zich schuldig als ze toch iets gaan ondernemen. en als het fysiek kan: waarom ook niet!?

veel mensen hebben dit al als er vakantie/een vrije dag is: dat wordt het guilty vacation syndrome genoemd. terwijl jij ‘vrij’ bent ploeteren de andere door. als je ziek gemeld bent kan dit nog een tandje erger voelen. natuurlijk wil je geen sjaak afhaak zijn, toch voelt ziek zijn soms zo. Je wilt ook je deel bijdragen maar dat kan dan door de omstandigheden niet.

ziek zijn doe je niet voor je lol. tijdens mijn bore-out heeft het sporten mij op de been gehouden, ik knapte er van op. het zwemmen dat was als stofzuigen voor het brein: daar kan geen psycholoog tegenop. psychologen raden bewegen overigens ook aan. het vermindert de psychologische klachten. en dat in een tijd van burn-out (bore-out) en andere vormen van mentale kwalen…

in de ideale organisatie met een gezonde werkcultuur zou ik het fantastisch en heel gezond vinden als we mensen juist stimuleren om lekker hun gedachten te verzetten en leuke dingen te doen. en ja dat mag ook op social media. strava is dat tenslotte ook. ik tag je gewoon. in een calvinistisch land als nederland lijkt daar vooralsnog weinig ruimte voor te zijn. je moet de ‘koffie en koek immers eerst verdienen”. dit is niet alleen iets van de ander, maar hebben we vaak ook geïnternaliseerd en houden het daarmee in stand naar de ander toe. je hoeft daar helemaal niet geheimzinnig over te doen of je anders voor te doen. bovendien, je mag het leven ook aangenaam maken als je even wat minder lekker in je vel zit.

als je elke zondag fietst en dan je rit op strava zet: doe dat ook lekker als je een burn-out hebt. als je mijn collega bent geef ik je een dikke like en hoop ik dat je vormlijntjes op je bovenbenen en armen hebt. het is niet zo dat je voor het raam van het kantoor een ijsje gaat eten en een lange neus trekt naar je collega’s. laten we mensen als volwassenen behandelen, elkaar vertrouwen en wat ruimte gunnen en een einde maken aan het tijdperk niet naar school, is niet naar de voetbal. voel jij je wel eens schuldig als je ziek gemeld bent en toch nog gaat sporten of wat anders leuks gaat doen? ik ben benieuwd naar je antwoord (poll van juni 2022)

denk je nu ook: dit kan en moet anders, doe dan mee met de pilot van werkvierentwintig (eventueel i.c.m. sportvierentwintig). werkvierentwintig is gespecialiseerd in motivatie, ‘hr’ en control en helpt organisaties met een frisse kijk op mens, werk & inkomen. zo blijven jullie een moderne en aantrekkelijk werkgever en hebben jullie moeite geen moeite meer met het behouden van gemotiveerde medewerkers of het aantrekken van nieuwe talenten?