ken je dat, je krijgt een belletje van de recruiter naar aanleiding van je motivatiebrief of cv. je hebt een leuk gesprek en dan komt de vraag die overeenkomt op die stapavond waarin je elkaars nummer vraagt, dat is de equivalent van, ik zie je graag nog een keer of wij zijn een match: “hoeveel uur wil je werken”. ik heb het altijd al een rare vraag gevonden.
het is voor sommige (organisaties, mensen, ouders, geliefden) vaak een dilemma. vasthouden of loslaten. als je iets vasthoudt dan heb je er controle over. als je iets loslaat niet. bij controle vraag je iets van de ander, bij vertrouwen iets van jezelf. als je iets waardevol vindt en je het bang bent om het te verliezen (verlies aversie) kan het ervoor zorgen dat je in de kramp schiet. zo zijn veel organisatie niet meer gemaakt op het benutten van kansen, maar het mitigeren van risico’s (alleen zo kan je een in control statement krijgen). als je iemand continu vasthoudt dan kan het beklemmend aanvoelen & kan het ervoor zorgen dat de ander zichzelf niet kan ontwikkelen (en jij zelf ook niet) & kansen te benutten. je houdt elkaar dan in een houdgreep. er ontstaat meerwaarde als het geheel meer is dan de som der delen.
de vakantieperiode zit er voor veel mensen weer op. na nog een goede eindsprint was het toch nog best een warme zomer. de maand augustus was dan ook een maand van rust. niet al te veel doen, zo kom je het beste door die periode heen. je kan immers weinig aan het weer veranderen, maar accepteren dat is de optie. je maakt het beste ervan door een duik te nemen, een boek te lezen en een palmboom op te zoeken.
ook binnen organisaties geldt dat niet iedereen gelijk is. we zijn allemaal anders. gelukkig maar! onze salarissen zijn dat echter ook. de roep om dit anders aan te pakken is groot vooral tussen mannen en vrouwen & terecht. wat mag het verschil tussen de ’top’ en de ‘werkvloer’ zijn? waar wordt de werkelijke waarde gecreëerd?
wederkerigheid is een sterk menselijk begrip. waarbij we een gift krijgen maar vervolgens die beantwoorden met iets terug te geven. het is dus geen cadeau maar ongeschreven regel. dit aspect wordt binnen de marketing vaak toegepast. maar dit kan ook binnen organisaties toegepast worden. in positieve en in negatieve zin.
we kunnen van alles maken, van taarten tot ruzie, maar uren kunnen we niet maken. tijd gaat voorbij of je dat nu wil of niet. maar tijd is altijd van jezelf. een werkgever die dus verlangt dat je uren maakt leeft nog in de vorige eeuw. het (on)zichtbaar klokken stamt af van het scientific management.