Tag: rust

fabriek

rust is geen beloning voor succes, maar een voorwaarden.

werkvierentwintigmotivatiedrukrustsucces

“zo jij hebt die vakantie wel verdiend” herken je dat zinnetje? dat is niet zo gek. we gebruiken het best veel en het heeft voor een deel te maken met onze calvinistische insteek. je moet eerst afzien voordat je rust kan pakken (of koffie en gebak). maar rust en of vakantie is geen beloning voor succes, maar een voorwaarden om goed te blijven functioneren.

alex soojung-pang, de global director van 4 day week global legt dit haarfijn uit in 1 van de video’s van de foundation course. hij geeft mooi aan dat de behoeft aan rust vaak als een zwakte en zelf een moreel falen wordt gezien, terwijl rust essentieel is om niet alleen effectief om te gaan met je tijd (en energie) maar ook om je creativiteit en probleemoplossend vermogen te verbeteren.

wat mensen dus vooral nodig hebben is niet vol gestampt worden met afspraken maar een dag niks, kunnen lanterfanten, dagdromen. de grootste denkers in de geschiedenis waren hier heel duidelijk over. in de ochtend werkten ze dingen uit en de middag gebruikte ze om na te denken, tijdens een lange wandeling. rust is geen beloning voor succes, maar een noodzakelijk ingredient. het is niet voor niets dat ze de ruimte pakte, door een lekkere wandelingen te maken om hun creativiteit te laten bloeien.

door afstand te nemen van een onderwerp en je brein de mogelijkheid te geven om te ‘dagdromen’ ontstaan de mooiste ideeen en de beste oplossingen, een warm bad, een lekkere douche. voor je het weet heb je het geweldige idee te pakken, eureka!

voor alle duidelijkheid: swipen op je telefoon geldt niet als actieve rust, maar passieve consumentisme. onze telefoon kan wel eens het meest onze cognitieve capaciteiten en creativiteit vermorzelen, waardoor ons brein volgestopt wordt met, ik kan het niet anders zeggen dan: troep. wie cognitief al murw is heeft echter weinig weerstand meer tegen de snelle impuls van deze dopamineshotjes.

rust – en dan met name actieve rust is daardoor een cruciaal onderdeel van wat ze voor elkaar gekregen hebben. daarom is het gek dat we wandelen pauze noemen en achter je laptop zitten werktijd. beide hebben we nodig. tijd om dingen uit te werken (lees een bepaalde ‘productie te draaien’) en andere momenten denken we na over hoe we dat het beste kunnen doen. het uitwerken van iets dat nooit uitgewerkt had hoeven worden is natuurlijk het meest zonde. zonde van je tijd, energie en uiteraard ook geld.

bovendien zien we rust/ontspanning zelden meer als een zelfstandig iets en staat als we de rust pakken bijna altijd in het teken van nog meer productiviteit. wat blijkt, inspannen en ontspanning, werken & rust zijn complementair en tegelijkertijd ook afhankelijk van elkaar. we kunnen het één niet zonder het ander of dit nu werkgerelateerd of sportend is. wil je rendement uit je trainingsarbeid halen? bouw dan momenten van rust in. op het moment van schrijven is mijn hersteltijd nog 4 uur.

vandaag de dag (meer dan vroeger) is productiviteit lastig te meten en dan dan neemt uren het over als maatstaf voor werk, koppel dat aan het geromantiseerde idee waarbij mensen dingen opofferen voor hun werk en dat gezien wordt als ambities, betrokken en gemotiveerd. overwerk is in onze maatschappij cultureel ingebakken. druk zijn wordt ook nog steeds in nederland gezien als ‘a badge of honeur’, moreel juist en zelfs superieur.

wie zijn agenda niet vol heeft is niet goed genoeg, zelfs als je aangeeft op linkedin dat je open to work bent kan een teken zijn dat je blijkbaar niet ‘goed genoeg’ bent, je kan dus maar beter druk zijn (of doen) dan toegeven dat je het rustig hebt. en daar zijn we allemaal als de dood voor.

hoe vaak wordt er niet opgeschept over lange werkdagen en volle werkweken (ondanks het feit dat bewezen is dat mensen na 24 uur minder gaan functioneren, na 40 uur het een duikvlucht neemt en dan 60 uur zelfs gezondheidsproblemen veroorzaakt).

werkvierentwintig helpt individuen en organisaties met een frisse kijk op mens, werk -& inkomen. samen zetten we de stap naar de optimale (werk)week. dat doen we d.m.v. pilots, trainingen en organisatieadvies. meer weten? mail naar info@werkvierentwintig.nl

 

 

niet merkbaar wel significant

werkvierentwintigmotivatieno pain no gainpauzerustuitgerustvermoeidwork hard play hardzelfoverschatting

na 4 bier kan ik nog makkelijk rijden of ik kan prima met 4 uur slaap. ik maak weken van 50+ uur. hoor je dit ook wel eens om je heen? een typisch geval van iets dat niet merkbaar is maar wel significant. mensen met alcohol op reageren significant later op voorvallen. mensen die een slaaptekort hebben functioneren significant slechter. het is zelfs zo dat slaaptekort onderschat wordt en erger kan zijn dan een glaasje teveel. “uit ons onderzoek (Jongen en collegae, 2015) blijkt dat 24 uur wakker zijn een groter effect op slingering laat zien dan de legale limiet voor rijden onder invloed van alcohol.” (bron).

niet merkbaar

nu denk jij, ja natuurlijk dat weet ik wel, maar slaaptekort en dus ook vermoeidheid beïnvloed je functioneren enorm. het is 1 van de redenen dat pauze juist goed is voor je productiviteit. het is dan ook vreemd dat pauze als eigen tijd wordt gezien. algoed dit is een andere discussie die valt onder de naam werktijd. de vermoeidheid die mensen gedurende de week opbouwen heeft ook een significante invloed op je vermoeidheid cq je herstelvermogen. hier zit dan ook precies de crux bij de 8 of 9 urige werkdag. mensen die hele lange dagen maken en weinig rust pakken functioneren significant minder goed, maar ze merken het zelf niet.

zelfoverschatting

mensen zijn helemaal niet in staat om effectief zo lang te werken. de optimale werkdag ligt tussen de 4 en de 6 uur. bij intensief cognitief of fysiek werk zelfs onder de 2 uur, bij goede gezondheid. door korter te werken ben je misschien op maandag minder productief maar door de week geen wel. doordat het effect van de vermoeidheid heel geleidelijk is merken we niet dat we langer doen over het werk. je geheugen neemt af en je moet vaker je werk controleren. denk bijvoorbeeld alleen al aan het onthouden van een bepaalde lengte, een cijfercombinatie uit je excelsheet. doordat we het niet merken denken we dat we het wel kunnen. in bovenstaand artikel wordt er mooi verwezen naar wat ze noemen: Illusory Superiority. het kan zijn dat jij ook aan zelfoverschatting lijdt. dit wordt ook wel het optimisme bias genoemd.

maar dit verhaal geldt niet voor jou

 jij hebt op (on)verklaarbare wijze een dusdanige skillset opgebouwd dat je bovenmenselijk bent. ik kan je natuurlijk in deze waan laten, maar doe het niet. doordat we denken dat we beter zijn dan de gemiddelde chauffeur (statistisch gezien kan dit niet) werken we alsof we machines zijn. machines worden niet moe, kunnen goed repetitief werk doen en hebben af en toe wat onderhoud nodig. mensen daarentegen, mits goed uitgerust, zijn juist beter in het bedenken van oplossingen. dingen die niet gestandaardiseerd zijn. dingen waarvoor de menselijke inschatting nodig is. 

mindset van schaarste

we komen dan zoals het heet in een mindset van schaarste. dat scheelt 13 IQ punten. nu is het zo dat een lange werkdag vaak ten kosten gaat van bijvoorbeeld het sporten (meestal in de avond). je kan wel nagaan welk effect dit over 5 of 10 jaar heeft. door die ene keer sporten over te slaan is het niet merkbaar, maar op termijn neemt je conditie er significant van af als je dat vaker doet. 1 van de grootste problemen is dan ook dat mensen niet meer het vermogen hebben om het initiatief te nemen en erop uit te gaan. de prefrontale cortex, de plek waar je motivatie, creativiteit en empathie wordt bepaald neemt af gedurende de dag. dit sluipt door ook tijdens het werk. voor je het weet kruipen de kilo’s eraan en neemt de conditie af. dat heeft dus ook effect op je effectiviteit en productiviteit op het werk. misschien niet merkbaar op korte termijn maar wel significant. 

piekbelasting geen probleem

let wel, mensen kunnen dus prima een piekbelasting aan. of dit nu fysiek, mentaal of emotioneel is. we hebben er als compensatie wel rust voor nodig en dat zal iedereen vroeg of laat meemaken, van de verhuizing tot het overlijden, van een deadline tot even een financiële tegenvaller, maar structureel kunnen we dat niet.

theorie van het matras

we komen dan ook pas in actie als we het zelf ervaren. als we de kilo’s zien of dat we er gehinderd door worden. dat is ook logisch en geldt ook voor mij, het is heel menselijk. hierbij moet ik altijd denken aan het theorie van het matras. we liggen al te lang op hetzelfde matras, hebben rugklachten, gaan veelvuldig naar de fysio, maar de oorzaak pakken we niet aan. pas als de veer door de voering prikt kopen we een nieuw matras. het is dan ook verkeerde zuinigheid die op korte termijn geld bespaart, maar op lange termijn ben je een veelvoud kwijt aan de neveneffecten van een slechtere nachtrust en niet te vergeten de ritjes naar de fysio.

no pain no gain….?

de winst die we kunnen halen bij de korte werkweek heeft naast een lagere foutmarge ook te maken met een verbeterde herstelvermogen. zo herstel je beter van een korte inspanning dan een langere inspanning. ik neem daarin graag het voorbeeld van de 60 van texel waar ik nu voor aan het trainen ben. ik herstel van een 10 tot 15 km loop beter en sneller dan van een 20 tot 30 km loop, waardoor ik uiteindelijk met meer relatief kortere loopjes meer km’s kan trainen.

het is in zo’n voorbereiding dan ook zinloos om meer dan 30-35 km achter elkaar te trainen (op de piek). de hersteltijd neemt meer toe dan de afstand, waardoor je een paar dagen niet of nauwelijks kan trainen. je conditie is niks anders dan het vermogen om na een inspanning weer te kunnen inspannen. het idee van no pain no gain is dan ook een achterhaalde ’trainings‘filosofie die op het werk ook nog maar te vaak gebezigd wordt onder de noemer: work hard, play hard. een recept voor burn-out en lange termijn middelmaat. bij topsporters leidt dit keer op keer tot uitval en maar een korte periode van presteren aan de top.

korte termijn versus lange termijn

zelf heb ik het genoeg meegemaakt, mensen die de werkdag uitrekken naar 8 of 9 uur terwijl ik al rond 14:00 het werk gedaan had. we verzinnen er een uitsmeer strategie op maar komen wel murw thuis. ik maak zoals je kan lezen dan ook geen uren, maar lever resultaat. de prikkel om voor uren te betalen houdt dan ook een onnodig systeem in de lucht. maar veel mensen kijken mij vreemd aan als ik zeg voor een 24 urige werkweek ben (4 dagen van ca. 4 a 6 uur). ik moet dan maar salaris inleveren.

dat mensen dat denken komt omdat ze zelf niet merken dat ze minder gaan functioneren. hier zit dan ook het probleem. op maandag hebben degene helemaal gelijk, dan ben ik wat eerder weg en verzetten ze meer werk (dit legitimeert een hoger salaris op maandag), maar een werkweek gaat verder dan maandag of 1 week of jaar, laat staan 40 of 50 arbeidsjaren. het zou maar zo kunnen dat je dan nog lid bent van de flat earth society. op de plek waar jij staat hadden deze mensen helemaal gelijk, zoom je uit, dan verklaar je ze voor gek. tot die tijd worden de mensen die verkondigen dat de wereld rond is op de brandstapel gegooid.

wil je ook een effectievere werkdag en werkweek en je afmelden voor de flat earth society?;) doe dan mee met de pilot van werkvierentwintig (ook mogelijk i.c.m. de sportvierentwintig). aanmelden of meer informatie kan door te mailen naar info@werkvierentwintig.nl

 

 

de kracht van even niks doen

werkvierentwintigmotivatiecreativiteitdanile pinkderk siversluisterennietsniks doenobserverenrustted talk

stel je nu voor dat je op de camping staat en niet op pad gaat, niet naar dat leuke stadje, niet naar die voorstelling, niet naar die waterval is je vakantiedag dan verloren? denk je dan dat het een weggegooide dag is als je echt even niks doet. dat ‘iets’ willen doen en ‘nuttig willen zijn’ zit heel erg in de nederlandse mentaliteit gebakken. we overwaarderen zichtbare activiteit en onderwaarderen even rustig afwachten, luisteren, goed observeren en soms bewust niet ingrijpen.

het is een mix van calvinistische mentaliteit i.c.m. een naoorlogse arbeidsethos van de schouders eronder zetten en niet piepen. een soort van overdrive waarin druk doen de norm is geworden. terwijl dat niks doen beter is dan maar door blijven lopen? even dat momentje rust, even dat blokje om of even lekker uit het raam staren. niks doen is niet alleen heel goed voor je maar ook voor je productiviteit. dat klinkt natuurlijk heel tegenstrijdig.

“zelfs een boegschroef heeft een optimaal aantal omwentelingen voordat er lucht geslagen wordt”. 

schuldig voelen

door niks te doen doe je uiteindelijk meer dan door iets te doen. of dit nu als dokter is en de patiënt vraagt om een pil of de consultant waarvan iets verwacht wordt, maar voor niks doen krijg je natuurlijk niet betaald. dit geldt niet alleen voor de vergadering waar je bent. overal lijkt het dat door je te laten horen je werkt, door achter de laptop te zitten in plaats van een madeliefje te plukken je ‘werkt’. dat terwijl degene die op het oog ‘niks’ doet misschien wel het meest waardevolste van de vergadering doet: luisteren. voel jij je ook wel eens stiekem schuldig als je niks doet? dat is niet gek, mensen voelen zich schuldig voelen als ze even niks doen en ze andere wel bezig zien. dat gevoel hebben we dikwijls geïnternaliseerd. daardoor zijn we vaak allemaal druk, maar waarom, waarvoor, is even de pas op de plaats niet veel effectiever?

ken jij de wet van de bestuurlijke drukte?

groepsnorm

toen ik net mijn baan opgezegd had en voor mijzelf begon merkte ik dat ik mij schuldig voelde op maandag dat ik af en toe een overdag ging sporten terwijl dat gevoel er niet op zondag is. de groepsnorm en de bijbehorende gedragingen in de vorm van opmerkingen: “moet jij niet werken” maakt dat het een best vreemde gewaarwording is om tegen de gangbare norm – de traditionele kijk op de (werk)week in te gaan. dat we dat hebben, dat ik dat ook heb is niet gek. mensen zijn sociale wezens en door tegen de groepsnorm in te gaan zetten we onszelf buiten de groep en dat is een riskante strategie. je kan voor gek staan, belachelijke gemaakt worden of uitgesloten worden. willen we die norm veranderen dan hebben we daar steun van nodig.

niemand kan het alleen en dan is de first follower (early adopter in de marketingtaal) misschien wel belangrijker dan de ‘leider’.

Now it’s not a lone nut, it’s not two nuts — three is a crowd, and a crowd is news. 

creativiteit

zo heb ik altijd de woensdag vrij (dit is een richtlijn, ik maak ook uitzonderingen) en zo heb ik vanmiddag tijdens de tour een heerlijk dutje gedaan (heerlijk, ik kan niet wachten op volgend jaar). door dat dutje voel ik mij niet alleen kiplekker en ontspannen, maar daardoor krijgt mijn creativiteit ook een boost. niet als doel maar als gevolg, het is een mooie bijkomstigheid. door mensen een dag in de week vrij te geven vergroot je hun creativiteit & empathisch vermogen. die kunnen ze in te zetten hoe ze dat willen. wist je dat een amerikaanse software bedrijf mensen 1 dag per week een dag van volledige autonomie geven en dat in deze dag 80% van de innovaties zijn ontstaan?

niks doen heeft dan ook vaak een hele negatieve connotatie, maar net zoals zuurstof een cruciaal ingredient voor mensen om goed te kunnen functioneren. dat hoeft uiteraard niet allemaal en altijd in het teken van ‘werk & productiviteit’ te zijn. volgens de werkvierentwintigmethode is het heel simpel: als mensen gezonder zijn functioneren ze beter (ongeacht waar of wat we dan doen). daarom hebben we ook een ongewoon product ontwikkeld: 15 minuten niksen. het is zelfs onderdeel van de pilot van werkvierentwintig die 1 september 2021 start.

 

werkvierentwintig

weekend woensdag

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekautonomieflexibiliteitproductiviteitresultaatrustweekendweekend effectwerkweek

werkvierentwintig pleit voor de 4 daagse werkweek en wij zijn op woensdag ook niet te bereiken (woensdag is de nieuwe zondag). waarom vraag je je misschien af? omdat woensdag de meest natuurlijke break in de week is. zo heb je 2 dagen weekend, dag rust (tijd voor kapper, huishouden etc) en dan weer 2 dagen lekker knallen.

effectiviteit

wanneer je door blijft werken dan neemt je effectiviteit, je productiviteit af en je vermoeidheid toe. het reguliere weekend is dan te kort en je werkweek was niet meer echt productief. veel mensen geven aan de vrijdag er wel klaar mee te zijn, maar wie minder uren maakt krijgt minder betaald. dat is ook 1 van de redenen dat we het denken in fulltime, parttime & tijd als ruilmiddel zeer beperkt is.

(lees ook: salaris bepalen op basis van sentiment)

is jouw weekend te kort?

heb je het gevoel dat je nog een extra dagje nodig had? dit klopt ook en daarom stellen we de woensdag als de nieuwe zondag voor. nu kan dat niet voor iedereen, maar het idee erachter is wel toe te passen. zo weten we dat de 40 urige werkweek weinig meer te maken heeft met resultaat en des te meer een gewoonte is geworden. nu zijn er uiteraard organisaties die naar 32 of 34 uur zijn gegaan, maar mensen werken dan nog steeds op basis van uren (en maken dagen van 4 x 9). nu kregen we onderstaande video doorgestuurd. in deze video wordt gepleit voor de woensdag als weekend (wel in combinatie met de 5 daagse werkweek).

het draait om autonomie (autonome motivatie)

aangezien autonomie veel belangrijker is willen we je niet verplichten om op woensdag vrij te nemen, wellicht komt jou een andere dag beter uit en wil je bijvoorbeeld een mini vakantie of deel je samen de zorgen voor de kinderen?

 

 

 

werkvierentwintig

dutje, ja graag!

werkvierentwintigmotivatiedutjefysieke basisbehoeftelapmiddelenontspanningpowernapproductiviteitpsychologische basisbehoefterustslapenwerk

powernap. doe jij een dutje op het werk? slaap je voldoende en goed? 1 van de redenen waarom we voor een 6=8 filosofie zijn is omdat niet elke dag en ook niet elke nacht hetzelfde is. in de winter hebben we meer slaap nodig en in de zomer hebben we weer wat minder slaap nodig. met vitamine daglicht in je bloed ben je minder snel vermoeid.

een dutje op het werk kan goed zijn voor je mentale en fysieke herstel. ziet er misschien een beetje apart uit, maar middelen die de vermoeidheid verbleken (koffie, energiedrink of een wandeling) zijn lapmiddelen. je lichaam weet heel goed wat het nodig heeft. is dat een frisse neus, dan neem je een frisse neus. is dat even de ogen dicht doen, dan is het een lekker dutje.

tijd en productiviteit zijn nauwelijks meer aan elkaar verbonden. we zijn nu eenmaal geen machines en ons concentratievermogen is beperkt. soms wat meer dan andere keren.

we vinden het tof als bedrijven de 6=8 filosofie omarmen. dan zijn we van 8 uur werken, naar als je je uren maar maakt, naar richtlijnen over de maximale duur van je werkinzet. dit straal toch veel meer vertrouwen uit dan iemand controleren op het aantal gemaakte uren?

wat vind jij? slaap er een nachtje over en we horen het graag >> info@werkvierentwintig.nl

wist je dat je inkomen hoger wordt als je meer slaapt?