Tag: succes

fabriek

rust is geen beloning voor succes, maar een voorwaarden.

werkvierentwintigmotivatiedrukrustsucces

“zo jij hebt die vakantie wel verdiend” herken je dat zinnetje? dat is niet zo gek. we gebruiken het best veel en het heeft voor een deel te maken met onze calvinistische insteek. je moet eerst afzien voordat je rust kan pakken (of koffie en gebak). maar rust en of vakantie is geen beloning voor succes, maar een voorwaarden om goed te blijven functioneren.

alex soojung-pang, de global director van 4 day week global legt dit haarfijn uit in 1 van de video’s van de foundation course. hij geeft mooi aan dat de behoeft aan rust vaak als een zwakte en zelf een moreel falen wordt gezien, terwijl rust essentieel is om niet alleen effectief om te gaan met je tijd (en energie) maar ook om je creativiteit en probleemoplossend vermogen te verbeteren.

wat mensen dus vooral nodig hebben is niet vol gestampt worden met afspraken maar een dag niks, kunnen lanterfanten, dagdromen. de grootste denkers in de geschiedenis waren hier heel duidelijk over. in de ochtend werkten ze dingen uit en de middag gebruikte ze om na te denken, tijdens een lange wandeling. rust is geen beloning voor succes, maar een noodzakelijk ingredient. het is niet voor niets dat ze de ruimte pakte, door een lekkere wandelingen te maken om hun creativiteit te laten bloeien.

door afstand te nemen van een onderwerp en je brein de mogelijkheid te geven om te ‘dagdromen’ ontstaan de mooiste ideeen en de beste oplossingen, een warm bad, een lekkere douche. voor je het weet heb je het geweldige idee te pakken, eureka!

voor alle duidelijkheid: swipen op je telefoon geldt niet als actieve rust, maar passieve consumentisme. onze telefoon kan wel eens het meest onze cognitieve capaciteiten en creativiteit vermorzelen, waardoor ons brein volgestopt wordt met, ik kan het niet anders zeggen dan: troep. wie cognitief al murw is heeft echter weinig weerstand meer tegen de snelle impuls van deze dopamineshotjes.

rust – en dan met name actieve rust is daardoor een cruciaal onderdeel van wat ze voor elkaar gekregen hebben. daarom is het gek dat we wandelen pauze noemen en achter je laptop zitten werktijd. beide hebben we nodig. tijd om dingen uit te werken (lees een bepaalde ‘productie te draaien’) en andere momenten denken we na over hoe we dat het beste kunnen doen. het uitwerken van iets dat nooit uitgewerkt had hoeven worden is natuurlijk het meest zonde. zonde van je tijd, energie en uiteraard ook geld.

bovendien zien we rust/ontspanning zelden meer als een zelfstandig iets en staat als we de rust pakken bijna altijd in het teken van nog meer productiviteit. wat blijkt, inspannen en ontspanning, werken & rust zijn complementair en tegelijkertijd ook afhankelijk van elkaar. we kunnen het één niet zonder het ander of dit nu werkgerelateerd of sportend is. wil je rendement uit je trainingsarbeid halen? bouw dan momenten van rust in. op het moment van schrijven is mijn hersteltijd nog 4 uur.

vandaag de dag (meer dan vroeger) is productiviteit lastig te meten en dan dan neemt uren het over als maatstaf voor werk, koppel dat aan het geromantiseerde idee waarbij mensen dingen opofferen voor hun werk en dat gezien wordt als ambities, betrokken en gemotiveerd. overwerk is in onze maatschappij cultureel ingebakken. druk zijn wordt ook nog steeds in nederland gezien als ‘a badge of honeur’, moreel juist en zelfs superieur.

wie zijn agenda niet vol heeft is niet goed genoeg, zelfs als je aangeeft op linkedin dat je open to work bent kan een teken zijn dat je blijkbaar niet ‘goed genoeg’ bent, je kan dus maar beter druk zijn (of doen) dan toegeven dat je het rustig hebt. en daar zijn we allemaal als de dood voor.

hoe vaak wordt er niet opgeschept over lange werkdagen en volle werkweken (ondanks het feit dat bewezen is dat mensen na 24 uur minder gaan functioneren, na 40 uur het een duikvlucht neemt en dan 60 uur zelfs gezondheidsproblemen veroorzaakt).

werkvierentwintig helpt individuen en organisaties met een frisse kijk op mens, werk -& inkomen. samen zetten we de stap naar de optimale (werk)week. dat doen we d.m.v. pilots, trainingen en organisatieadvies. meer weten? mail naar info@werkvierentwintig.nl

 

 

ben jij selfmade?

werkvierentwintigmotivatiebasisinkomengelukmeritocratiepechquote 500selfmadesucces

“bent u echt selfmade? bedenk dan wel waar u vandaan komt!” dat is de kop van de column uit de quote 500 van columnist duco van lanschot. in de column bespreekt hij dat mensen onterecht het idee hebben dat ze hun succes aan zichzelf te danken hebben. dit zien we wel vaker. de tegenhanger van succes aan jezelf te danken hebben, is dat je pech dus ook aan jezelf te danken hebt. in het boek de meetmaatschappij van berend van der kolk wordt dit besproken onder de noemer: de tirannie van verdiensten van michael sandel. zo’n samenleving wordt een meritocratie genoemd.

naarmate mensen ‘hoger’ op de sociale ladder komen vinden we dat we het succes steeds meer aan onszelf te danken hebben. we halen onze schouders makkelijker op voor degene die het minder hebben, want dat zal wel aan henzelf liggen. deze ‘schuld’ vinden dan vaak terecht. iemand was dom, lui etc. als iemand het ‘gemaakt’ heeft dan wijzen we alle succes er ook aan toe en dan zal het wel puur hard werken zijn geweest.

in het boek: te gek voor woorden van gerard sangers komt ook duidelijk naar voren als het je niet zo goed afgaat en je een beroep doet op de overheid er een gevoel van schaamte uit gaat. immers: je zou het wel aan jezelf te danken hebben. in nederland vinden we het erger als iemand beter wordt behandeld dan henzelf. in andere landen is het dikwijls het tegenovergestelde. daarvan vinden ze dat een ander niet minder behandeld mag worden. de nederlander weet daarmee vaak de schuld van deze mindere behandeling in de schoenen van de buurman te schuiven, ze zullen wel iets verkeerd ingevuld hebben. albert jan kruiter vertelt erover in deze uitzending van brainwash, genaamd: de bureaucratie voorbij

zo stelt berend van der kolk dat individuele prestatiemetingen ertoe kan leiden dat we successen en mislukkingen onterecht aan het individu toeschrijven, dat kan resulteren in misplaatste arrogantie of onterechte zelftwijfel, met alle psychologische gevolgen van dien. een plek waar je niet wil zijn, zeker met het oog op psychologische basisbehoefte die we kennen vanuit de zelfdeterminatie theorie.

in onderstaande video wordt een experiment gedaan met monopolie, waarin de ene speler weinig startkapitaal krijgt (de arme speler) en de andere speler veel startkapitaal krijgt (de rijke speler). de rijke speler gedraagt zich veel luidruchtiger, slaat hard met het de pion op het bord, eet meer pretzels etc. dat de speler puur per toeval meer geld heeft door de gewonnen tos lijkt aan het eind van het spel niet meer uit te maken.

het verklaart in sommige gevallen de superieure houding van mensen. overigens moet ik zelf ook bekennen dat ik tijdens een potje toepen een echte kl**tzak kan zijn. er is goed nieuws, met kleine veranderingen kan ook hier wat aan gedaan worden (ook bij mij;)). mensen vormen zich namelijk naar de sociale context waarin ze leven, dit noemen we internaliseren, waaronder de prestatiedrang en de hiërarchie. daarom kan het zijn dat mensen het ook echt geloven dat ze pech of succes aan zichzelf te danken hebben nu is werkvierentwintig werkvierentwintig niet als we een oplossing hebben: een frisse kijk op mens, werk & inkomen. waarin er nog steeds ruimte is voor inbreng van het individu, maar we het wijzende vingertje naar de labbekak of rijke stinkerd achterwege laten.

wil je hier meer over weten, lees dan deze blog.

 

andrew yang boek

succes ligt aan jezelf

werkvierentwintigmotivatieandrew yangeconomiefalengelukhuman centered capitalsmpechsuccesvrije markt

we zitten in een vreemde tijd. althans, dat zaten we al maar door de huidige gezondheidscrisis worden dingen nog iets meer op scherp gezet. we willen het in deze blog hebben over een onderwerp dat we vaak terug zien komen. kort gezegd, mensen/organisaties die succesvol, gezond en gelukkig zijn hebben dat aan zichzelf te danken en mensen die tegenslagen te verwerken hebben hebben dat ook aan zichzelf te danken of de andere denkwijze: succes is collectief en tegenslag ligt aan een ander.

daarbij doen we 1: de eigen inbreng van mensen/organisaties tekort & 2: daarmee doen we omstandigheden en vette pech tekort (alle dingen waar je zelf geen invloed op hebt). het is deze maakbaarheids-, controleerbaarheids- & voorspelbaarheids-denken waar we in onze ogen wat vanaf moeten stappen (we kunnen niet anders). van just in time naar just in case. van efficiëntie naar effectiviteit.

wat dan wel?

bij werkvierentwintig houden we ons bezig met werk, inkomen, de arbeidsmarkt, motivatie & nog veel meer. bij dit soort onderwerpen gaat het vaak over aannames ten op zichten van is succes aan jezelf te danken en kan je het falen aan het systeem wijten. beide vinden wij niet waar. hier worden vaak (hele politiek beladen) discussies over gevoerd. dat zien we vandaag de dag ook als we kijken naar de markt & de overheid.

het lijkt alsof deze 2 afzonderlijk opererende systemen zijn, maar de markt kan goed functioneren dankzij stabiliteit, zekerheid, veiligheid, rechtssystemen you name it, facetten die door een goed functionerende samenleving (en overheid) worden gecreëerd. politieke stabiliteit, onderwijsniveau, gezondheidszorg, infrastructuur zijn redenen voor een bedrijf om zich ergens te vestigen. een stabiele munt verkleind variatie en risico’s, waardoor er geen verzekeringen afgesloten hoeven worden om deze te ‘mitigeren’. kortom er zijn veel facetten die ervoor zorgen er een soepele doorstroom is van producten en diensten.

vuca wereld…

de inkomsten uit de markt worden door de overheid gebruikt om dit soort belangrijke elementen voor de samenleving te faciliteren. onderschat ook niet dat de overheid de grootste opdrachtgever is van de markt en dat vaak deze twee geldstromen elkaar kruisen. in nederland is dat ongeveer 40%, dat zal nu ongetwijfeld meer zijn. oftewel 40% van de opdrachten in de markt wordt betaald uit de collectieve pot (belastingen).

vaak zie je dat de overheid anti cyclisch beleid voert om zo de schokken in hoog en laagconjunctuur te dempen. voorspelbaarheid, rust en zekerheid daar kan je planmatig het beste mee omgaan (dat geldt ook voor de opleiding van personeel, mondkapjes, maar dus ook financieel technisch).

wat nu als er dingen gebeuren die we niet hadden voorzien? hoe zorgen we dan voor een veerkrachtige samenleving. dit wordt ook wel de vuca wereld genoemd (volatile, uncertain, complex en ambiguous). oftewel de wereld waarin we leven wordt steeds minder voorspelbaar, maakbaar en controleerbaar.

lees er meer over in dit artikel: hoe bouwen we robuuste systemen?

balans

deze discussies zijn dus zowel op meso, macro en op micro niveau te voeren. was de eerste situatie dan dat de markt het alleen deed en is de overheid nu de boeman of redder… nee toch? nu ligt er onder het belastingmoraal ook weer een ander vraagstuk: namelijk besteed de overheid het op de juiste manier en halen wij, de samenleving, er meerwaarde uit of kan de markt & de burger dat zelf niet veel beter. dat laatste staat vaak ter discussie, want ook de overheid is soms een bureaucratisch moeras geworden. 1 van de redenen dat we voor een basisinkomen zijn. dit vergroot de zelfredzaamheid & autonomie van mensen. want zeg nu zelf: wie weet er beter wat goed voor je is dan jij. in nederland zien we vaak een hoge mate van paternalisme terug.

in het boek de donuteconomie wordt er mooi geschreven dat we de markt, de overheid & de burgers nodig hebben om een gezonde samenleving te creëren en behouden. juist om het krachtenveld in balans te houden.

aan jezelf te danken?

daarom hebben we ook een voorzet gedaan voor een belastingstelsel waarin we het beste van beide opvattingen gebruiken. je kan zelf enorm veel doen om gezond, gelukkig & succesvol te zijn (wat dat dan voor jou ook mag betekenen), maar je kan uiteraard ook pech hebben dat je fysiek, mentaal, financieel een flinke duw te verduren krijgt. of simpelweg met wat minder spierkracht, denkkracht of gezondheid geboren bent. en elke andere redenen waarom je als mens het net even wat minder getroffen heb.  waardoor je zelfs harder moet werken voor eenzelfde resultaat.

gelijkwaardigheid

waar rechts pleit voor gelijke behandeling & links pleit voor gelijkheid, pleiten wij voor gelijkwaardigheid (het oplossen van de systeempijn). de vraag is of welvaart bepalend is voor welzijn of dat welzijn bepalend is voor welvaart. wij denken dat collectief welzijn de drijfveer is geweest voor grotere welvaart. het welvaartsdenken dacht altijd dat dit andersom was, maar juist de enorme vooruitgang in afname kindersterfte, betere gezondheidszorg & beter onderwijs heeft onze economie en samenleving vooruitgeholpen. het zijn dus ook geen afwegingen of meer welzijn of meer welvaart. het is simpelweg een complementair systeem, ze versterken elkaar.

systeempijn

gedragseffect

de lockdown was in dit verhaal één groot wereldwijd sociaal/economisch experiment. nu wordt er echter massaal naar de overheid gekeken. waarin de markt voorheen elke euro er 1 teveel belastinggeld naar de overheid vond gaan (trickle down economics), wordt er nu massaal gekeken naar wat deze overheid doet om bedrijven overeind te houden. dat terwijl veel van de factoren voor een bloeiende economie voorheen een positief effect had op de markt (stabiliteit, veiligheid, gezondheid, voldoende koopkracht en inkomen/baanzekerheid), blijkt dat niet de maatregelen (de lockdown zelf) maar de gedragscomponent van mensen enorme invloed heeft op de huidige crisis.

het is dan niet zozeer de maatregel die de markt nekt, maar meer het (koop)gedrag van mensen. ze werden onzekerder over toekomstige verdiensten. je zou kunnen zeggen als je het vrije markt denken steunt: de markt doet zijn werk, maar iedereen snapt dat hierdoor hele gezonde bedrijven zouden omvallen.

bijvoorbeeld: in de afgelopen 10 jaar zijn het aantal horecazaken verdubbeld. is het dan goed dat er bedrijven verdwijnen zodat er weer ruimte ontstaat voor andere bedrijven? hebben die bedrijven het dan aan zichzelf te danken dat ze wel of niet blijven bestaan of hebben sommige simpelweg dikke vette pech omdat ze net begonnen waren, flink geïnvesteerd hebben, geld uitgekeerd hebben aan aandeelhouders, juist op die plek een uitbraak was…wie het weet mag het zeggen. dit is voor mensen niet anders, alleen op een andere schaal.

piramide

daarom pleiten wij voor een omslag in ons denken. je kan dit visueel als volgende stellen als een driehoek, we vragen het je zelf uit te tekenen. voorheen was het zo dat de markt het fundament was (de basis van de piramide). op de schuine zijden de markt en de burgers (samenleving). in een oogwenk kantelde dit naar de overheid als basis met de markt en de burgers als schuine zijden. nu pleiten wij voor het fundament van de burgers waarbij de overheid en de markt elkaar in balans houden. ze staan in het teken van de samenleving. dit wordt door andrew yang: human centered capitalism genoemd.

lees er meer over in zijn boek jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing te bestellen via werkvierentwintig.