fabriek

dit is de valkuil van werkend nederland

motivatieadam grantdetacheringduurzame inzetbaarheidsportenvitaliteitzwemmen

ken je dat, dat je denkt nog even wat extra’s te kunnen doen? dat je vindt dat je niet zo aan moet stellen en gewoon even door moet gaan. nou ik wel, er is een stemmetje in mijn hoofd die zegt: ah toe nog een klein stukje. ik vermoed dat ik niet de enige ben. deze werkethos is vrij dominant en krijgt vaak veel lof. in calvinistisch nederland moet je rust uiteraard eerst verdienen en hoort afzien er simpelweg bij.

laat ik het met een voorbeeld beschrijven. ik ben de laatste tijd wat meer afstanden aan het zwemmen. ik voelde elke keer dat ik wel wat meer aan kon. van 2-2,5 km ging ik naar 3 km en uiteindelijk richting de 4 km. de uitdaging was leuk en de progressie die ik ervaarde ook. het nadeel? ik voelde bij de aanvang van de volgende training dat ik nog niet hersteld was van de vorige training. ik was eigenlijk vermoeidheid aan het stapelen (en vergrote de kans op blessures). mentaal was het ook een uitdaging. zodra de lust om te zwemmen iets minder wordt is het vaak ook een teken dat je fysiek nog niet helemaal 100% bent (dat geldt voor niet alleen voor het zwemmen).

bovendien bracht het hele andere uitdagingen met zich mee zoals de pragmatische kant: openingstijden van het zwembad. algoed, wat begon als een leuke uitdaging werd al snel een opgave waarbij ik mij al zwemmen afvroeg: wat was nu eigenlijk de bedoeling van het zwemmen? was dat zo ver mogelijk zwemmen? lekker te ontspannen? of doe ik het vanwege de voordelen die het geeft? maar niet alles hoeft in het teken te staan van iets en daarmee functioneel te zijn. soms kan je ook gewoon lekker zwemmen (punt). dat het een positieve uitwerking heeft op je mentale en fysieke gezondheid is dan mooi meegenomen. misschien is de activiteit zelf wel gewoon waarom je het doet.

sporten/bewegen doe je maar in je eigen tijd is vaak het devies, terwijl bewegen juist heel positief kan werken op je functioneren (je prestaties). in mijn boek: echte mannen werken 4 dagen beschrijf ik dat ik voorstander ben van de trainingsfilosofie, go slow or go home, als tegenhanger voor de trainingsfilosofie, no pain no gain. de werkvariant hiervan is natuurlijk work hard play hard. maar wat nu als we daarmee juist een burn-out cultuur creëren. waarbij prestatie-indicatoren en het continue meten soms meer kwaad dan goed doen. ik was immers ook op mijn sporthorloge aan het kijken…

berend van der kolk schreef een mooi boek hierover dat heet: de meetmaatschappij, wat al dat meten met ons doet. het continu stellen van doelen en het meten ervan kan uitputtend werken. zodra alles een taak/opgave wordt die gehaald moet worden dan bestaat de kans dat we intrinsieke motivatie om zeep helpen.

ik zal je verklappen: een lekker uurtje zwemmen is een enorm productief en creatieve activiteit. door de beweging komt er volop zuurstof naar je brein, relativeer je makkelijker en bedenk je allerlei oplossingen. ik noem het zwemmen altijd gekscherend het stofzuigen van mijn brein. maar welke organisatie zou nu jou betalen om te gaan zwemmen als je ook achter je laptop of in de vergadering kan zitten? daar wordt immers toch werk verzet? zeker als we betalen op basis van uren. het is 1 van de redenen dat werkvierentwintig niet aan uren doet. dit is het kunstmatige onderscheid tussen werk en vrije tijd die we overgehouden hebben van het scientific management en beschrijf als de fabrieksmindset, met dito overtuigingen over mens, werk & inkomen.

ik zou niet willen dat je ook maar een lichte mate van schuldgevoel hebt als je met de hond wandelt, gaat zwemmen of andere dingen onderneemt die wij niet definiëren als ‘werk’. in die definitie hoort werken namelijk ook een klein beetje afzien te zijn. het mag uiteraard wel leuk zijn, maar je moet er wel iets voor opofferen.

bijtijds stoppen en nog wat energie overhouden is dan nog zo slecht nog niet. wellicht kon je op maandag wel wat meer, maar betaal je daar de prijs voor op vrijdag (of zoals vele in het weekend). de werkweek zo vormgeven dat je gedurende de gehele week tijd en energie pover hebt klinkt toch veel beter? hierdoor is onze energielevel veel constanter en zijn we eerder hersteld van een inspanning, waardoor we ook weer eerder een inspanning aankunnen. laten we stoppen met die macho werkcultuur waarin we vermoeidheid stapelen.

zo bestaat er het weekend effect. in een notendop: mensen ervaren een tekort aan fysieke en psychologische basisbehoefte door de week heen, maar in het weekend wel. hoe groter het verschil tussen de werkweek en het weekend, hoe groter het weekend effect is. of in de bewoordingen van adam grant te blijven: weekenden zouden niet nodig hoeven zijn om te herstellen (en vakantie niet om op te laden).

adam grant tekst weekend

wil jij nu ook onderdeel zijn van een organisatie die jouw welzijn op 1 zijn?  meld je dan aan voor de detacheringspool van werkvierentwintig. wij helpen organisaties met de sociale innovatie van deze tijd. je werkt op basis van de 4-daagse werkweek en de optimale werkdag. zodat jij meer dan genoeg ruimte hebt voor zowel je psychologische als fysieke basisbehoefte. daarmee wordt het weekend (en je vakantie) geen noodzaak, maar de kers op de taart. aanmelden kan door een mail te sturen naar info@werkvierentwintig.nl met in de koptekst je vakgebied. in cv’s zijn we bij werkvierentwintig niet geïnteresseerd, daarvoor is je linkedin al. 

ben je als organisatie geïnteresseerd in organisatieadvies, begeleiding naar de een 4-daagse werkweek of simpelweg gemotiveerde mensen? plan dan een vrijblijvend informatiegesprek in.

 

fabriek

werkstress verlagen doe je zo

motivatie4 daagse werkweek4 day week globalduurzame inzetbaarheidhey het is okenederlandse pilotwerkstress

het ministerie van vws (volksgezondheid, welzijn en sport) is met de campagne gekomen ‘hey, het is oké‘, een initiatief om over stress te praten en dan in bijzonder voor de leeftijd van tussen de 16 en de 25 jaar. hiermee willen ze het praten over de mentale gezondheid normaliseren. dat juichen we bij werkvierentwintig natuurlijk toe…

je kan natuurlijk moeilijk tegen zo’n campagne zijn. want praten over je mentale gezondheid is ook heel belangrijk. maar wat we niet aanmoedigen is dat de oplossingen bij het individu ligt en zeker niet alleen bij de 16 tot 25 jarige. want daarmee zou je de verantwoordelijkheid ook bij het individu leggen. wat we er in missen is de systeemwijziging die zo hard nodig is om mensen gezond en vitaal te houden en dat gaat verder dan het individu of een leeftijdsgroep.

praten over je mentale gezondheid is 1, maar wanneer zetten we een stap waar er structureel meer ruimte is voor je (mentale) gezondheid?

daarom is het belangrijk dat we gaan kijken naar wat de wetenschap zegt over onze psychologische en fysieke basisbehoefte. laat daar de pilot van de 4 daagse werkweek nu uitmuntende resultaten behaald hebben. zo blijkt 68% van de mensen minder gevoelens van burn-out te hebben bij de overstap op een 4 daagse werkweek (100% salaris). mensen ervaren meer rust en ruimte en komen daardoor meer in de gelegenheid om aan hun basisbehoefte te kunnen voldoen, zonder aan resultaat in te boeten.

al zou dat als het gaan om fysieke en mentale gezondheid natuurlijk niet uit moeten maken. je fysieke en mentale gezondheid zijn niet uitwisselbaar of onderhandelbaar.

de 4 daagse werkweek is de ideale kreukelruimte die we in de huidige werkweek missen, soms heb je ‘m nodig, andere keren is het een lekkere ‘bonusdag’. hierdoor neemt de kwaliteit van je werk, je week en je weekend toe.

bij werkvierentwintig zijn we groot voorstander van de zelfdeterminatietheorie (SDT). deze wordt gekenmerkt door 6 mini theorieën, waaronder de basis psychologische behoefte theorie (BPNT). er ontstaat meer ruimte voor dingen buiten het werk om, waardoor mensen, als ze weer aan de slag gaan ook daadwerkelijk beter functioneren. intrinsieke motivatie blijkt keer op keer de voorspellende waarde te zijn voor zowel welzijn alsmede de duurzame inzetbaarheid op of aan het werk.

wil je nu meer weten wat werkvierentwintig voor jullie organisatie kan betekenen, mail dan naar info@werkvierentwintig.nl. wil je meedoen met de nederlandse pilot van 4 day week global, kijk dan even >> hier <<

ps: wil je meer weten over de zelfdeterminatietheorie, bekijk dan deze video’s van SDT over welzijn en doe de online gratis cursus op coursera (te vinden aan de rechterzijde).

energieschuld(ig) luidt het vonnis

motivatieduurzame inzetbaarheidenergieschuld

poe dat was het mijn lesje wel weer zeg. iets met practice what you preach of simpelweg ook gewoon in de valkuil trappen. ik lag er deze week (begin augustus) even fysiek sportief uit. ik had een week even iets teveel gedaan of eigenlijk beter gezegd, na een inspanning te weinig rust genomen. ik was zelfs nog even een extra stapje gedaan door een pittige interval in het bos eraan vast te plakken. het kopje was eraf, mijn benen waren ontploft en de rekening…die kwam deze week. ik had een energieschuld opgebouwd. de jury was unaniem: guilty was het vonnis en daarom was het ook direct tijd om die schuld ’terug te betalen’.

zoals het met in dit geval sporten gaat, gaat het ook met werken. we willen het gevoel hebben ‘hard gewerkt’ te hebben, want dat geeft voldoening, vinden we stoer of reageren we de energie er ergens in af, het zal iets in die richting zijn (of een combinatie van die smaken). toch werkt het averechts, ook dat leerde ik deze week weer (het is niet de eerste keer dat ik over de grens ga). werken (en sporten) gaat niet om hoe je af kan zien, maar hoe je herstelt. hoe eerder je weer hersteld bent, hoe eerder je weer belastbaar bent. het is het recept voor duurzame trainingen. bekijk onderstaande ted talk: how normal people can train like the worlds best endurance athletes.

het is wederom een wijze les: na inspanning komt ontspanning en naarmate de inspanning toeneemt, neemt de tijd voor de ontspanning (herstel) ook toe. vaak meer dan de inspanning zelf (onevenredig). we kunnen dan beter tijdig stoppen dan onszelf (of in dit geval mijzelf) uit te wringen. ja, ook ik was mijn lijf energie schuldig. het was vrij directe feedback van mijn lichaam dat dit niet oke was. les 1: consistentie wint het altijd van intensiteit.

gelukkig kan ik eraan toegeven (leuk is anders). maar wat dan voor al die mensen die deze vermoeidheid stapelen, ze het als nieuw normaal (de standaard) zien en het weekend gebruiken om een beetje te herstellen en een vakantie om op te laden? dan zijn we toch bezig met een glijdende schaal, waarbij je energieniveau wekelijks keer een beetje lager ligt? het is het tegenovergestelde van duurzame inzetbaarheid. we hoeven helemaal niet in tijd of energieschaarste te leven.

daarom is o.a. de pilot van werkvierentwintig, waarin we 6 weken lang de optimale werkweek nastreven, met volop ruimte voor herstel. dan ervaar je zelf hoe het is om niet die energieschuld op te bouwen waardoor we minder gaan functioneren, minder vriendelijk zijn en minder kunnen hebben. dan kunnen we nog steeds een uitglijer maken, zoals ik die deed, maar hebben we ruimte om het op te vangen. misschien begint het wel bij wat liever voor onszelf zijn en je deze fouten niet al te hard aan te rekenen (wie weet is dit wel een note to self).

wil je meer weten over de optimale werkweek, bestel dan het boek: echte mannen werken 4 dagen (ook geschikt voor vrouwen).

 

huizen worden niet gebouwd van uren

motivatiebouwduurzame inzetbaarheidgezondheidproductiviteittijdurenvitaliteit

begin september was ik een week mee op een klus. ik vind naast cognitief werk ook fysiek werk erg leuk, ik heb het ook nodig. het liefst in een goede afwisseling. op kantoor mijn dagen slijten kropt een hoop fysieke energie op, maar gaat mijn mentale energie door het putje. de afwisseling vind ik het fijnst. het is niet voor niets dat ik ook aan triatlon doe. door de verschillende vormen van belasting blijf je niet alleen fitter maar is het werk ook beter te doen. zo’n week op de bouw is dan cognitief dan wel niet heel prikkelend. ik doe het opperwerk. kruiwagen vol, bak lijm aanmaken, schoonmaken en wat zaagwerk. ondertussen denk ik wat na.

in het begin van de week kwam er een oudere man naar mij toe. hij grapte: bij dit pand krijg je kilometergeld. het was voor een privé stulpje meer dan riant te noemen. we zouden er grofweg 4 dagen werken, dat was vooraf de inschatting van de klus, mijn weekend woensdag ging al naar de haaien, halverwege de donderdag waren we weer thuis.

net voordat we weggingen sprak ik nog even met de aannemer. ik vroeg waar de beste oude man gebleven was. de aannemer zei dat ie ziek was. vandaar dat ik hem de dinsdag, woensdag en donderdag niet meer gezien had. de aannemer vertelde dat hij 2 dagen werkte, de woensdag vrij had en dan weer 2 dagen werkte. met krabben en bijten redde hij het dan door de week heen. de beste man ‘moest’ nog 1 jaar. met bijna 50 jaar in de bouw was het op.

ik haakte hier natuurlijk direct op aan. ik zei: zal ik je wat verklappen. ik ben ook voor de 4 daagse werkweek, met als ideale dag vrij de woensdag. de aannemer keek mij aan… ja, dat zou iedereen wel willen. maar hoe doe je dat dan? werk je dan elke dag 1 uur langer zodat je een dag vrij hebt? ik zei: nop. 4 dagen van grofweg 6 uur, dat is op termijn het meest effectief, productief en gezondst voor iedereen. zo ben je niet versleten op je 65ste en heb je gedurende je leven ook voldoende tijd, aandacht en energie thuis.

de aannemer reageerde dat hij dat niet zag gebeuren. er moest wel gewerkt worden en de uren moesten wel gemaakt worden. ik snapte zijn opmerking, maar ook ik merkte die week dat dagen van 12 uur in touw niet het beste effect had. na de maandag was de prik er bij mij wel uit. de dinsdag en de woensdag waren krap aan op 60%. ik vroeg de aannemer of de huizen van uren of van stenen en cement gemaakt werden?

de aannemer moest lachen. stenen en cement natuurlijk. waarop ik antwoordde: juist. zeker bij projecten die langer duren is het dan raadzaam om de strategie van de schildpad te nemen. voldoende rust te pakken en bijtijds te stoppen.
nu denk je misschien: dit is alleen bij fysiek werk en vice versa. zo zal degene op kantoor zeggen: ja in de bouw snap ik het wel dat je de dagen in kort en in de bouw zeggen ze: op kantoor snap ik het wel dat je de dagen in kort.

ik nam de vrijdag vrij, maar merkte gedurende het weekend dat de benen wat zwaarder waren dan normaal. nu kan iedereen prima even een piekbelasting aan. of dat nu fysiek, mentaal of emotioneel is. maar structureel te hoge belasting zorgt ervoor dat ook je herstel afneemt, waardoor een burn-out dreigt. mensen worden door de week, maand, jaar minder inzetbaar. van 100% op maandag in een glijdende schaal naar 60% op vrijdag,. waarbij we het weekend gebruiken om te herstellen en een vakantie om op te laden. super niet duurzaam als het mij vraagt. zeker als je hoort dat mensen op hun laatste tandvlees lopen als ze 65 zijn. dat is nu niet echt een motivator om je best te doen op het werk. nu maakt het gedurende je levensfase weinig uit, als je jong bent heb je nog kleinere kinderen en minder tijd ‘voor jezelf’. ik pleit dus niet voor een leeftijdsgrens. ook de jongere jongens op de bouw zag je na de ochtend minder vaart maken.

de vraag is of we durven af te stappen van wat we altijd gedaan hebben. durven we de 8 urige werkdag en de 5 daagse werkweek te laten varen en sociale innovatie toe te passen? ik hoop het van harte, want met resultaat heeft het weinig meer te maken. huizen worden namelijk niet gebouwd van uren.
 




vrijheid werkt

blue zones

motivatiestructurenwerkweekambachtandrew yangautonomieduurzame inzetbaarheideconomievitaliteitwelvaart & welzijnzelfstandigheid

in de wereld zijn er verschillende plekken waar mensen in relatief goede gezondheid erg oud worden. een appel plukkende vrouw van 97 die nog in bomen klimt, of dansende echtparen van in de 100. het kan en het is niet onmogelijk. nee het is ook geen uitzondering. het blijkt dat in blue zones de gemiddelde leeftijd hoger is dan in andere delen van de wereld.

het recept?

1 van de factoren die er wordt genoemd is get gunstige klimaat waardoor er 2 x per jaar een oogst mogelijk is. in deze regio’s eten mensen daarom veel groenten, relatief weinig vlees, vet, zout en suiker. maar, je zou zeggen: als we dat hier ook zouden doen dan zou er hier ook een blue zone moeten zijn.

een tweede factor is dat mensen niet met pensioen gaan. en voordat vakbonden, politici en andere mensen in de kramp schieten: pensioen is slecht voor je! mensen afschrijven op basis van leeftijd en daarna een passiever leven te laten leiden is niet goed voor de vitaliteit van mensen.

maar hoe doen we dat dan met zware beroepen?!

oplossing

bij werkvierentwintig denken we graag na over een samenleving waarin mensen in goede gezondheid kunnen werken, wonen en leven. de oplossing is heel simpel: we verplaatsen de aow naar 18. oftewel je gaat op je 18e met pensioen en krijgt de aow (basisinkomen).

hierdoor kan je gedurende je leven veel beter letten op fysieke en mentale belasting zonder dat je ooit echt met pensioen moet. je spaar gedurende je leven voor als je inkomen uit arbeid afneemt, maar je hebt altijd de basis van het basisinkomen.

basisbehoefte

het grote voordeel is dat mensen langer zelfstandig blijven omdat ze (financieel) gezonder zijn. dit zorgt voor betere inzetbaarheid, minder ziekteverzuim en meer autonomie. dat laatste is de determinant voor welzijn en het is een psychologische basisbehoefte zoals zuurstof dat voor je lijf is.

optimale werkdag

we weten dat een werkdag van ergens tussen de 4 en de 6 uur de beste resultaten geeft. uren als proxy voor resultaat en productiviteit is verouderd gebleken. dit gaat daarna zelfs een averechts effect opleveren. dit heeft voor de kritische mensen onder ons niks te maken met luiheid, maar simpelweg met fysieke en cognitieve vermogen om een inspanning te leveren. voor degene die hele dagen slenteren wel motiverend vinden (maak lekker je uurtjes).

als we beter omgaan met ons tijd en mentale energie dan houden we ook tijd, aandacht en energie over voor dingen die buiten het werk om belangrijk zijn. dit kan gaan van je gezin, sporten, vrijwilligerswerk (dwangarbeid bij betaald werk zijn we ook tegen) en mantelzorg.

als je jong bent heb je tijd, energie en geen geld

als je van middelbare leeftijd bent heb je energie, geld en geen tijd

als je oud bent heb je tijd, geld en geen energie

een nieuwe frisse kijk op werk en inkomen

daarom hebben we een nieuwe frisse kijk op werk en op inkomen nodig. nee, dit is geen ideologische luchtfietserij, maar hierdoor maken we gebruik van de kennis die er is op het gebied van welzijn, welvaart, productiviteit, effectiviteit, intrinsieke motivatie en vooruitgang.

oproep aan de politiek

nadat alle politici de mond vol hadden over hoe belangrijk vrijheid is (na 5 mei) vragen we ons af welke vrijheid er bedoeld wordt. door mensen meer onafhankelijk te maken komt er meer stabiliteit en autonomie, dat is volgens ons vrijheid. er zijn in onze politieke bestel een aantal partijen die met vrijheid schermen maar daar volgens ons weinig richting aan geven of het vooral erg eenzijdig maken.

politiek

we vragen de politiek dan ook om in deze tijd wat verder te kijken dan de ideologische schuttersputjes waar men in verkeert en op zoek te gaan naar oplossingen waardoor er een win-win-win situatie ontstaat.  want als we willen dat de economie aantrekt en er financieel stabiliteit is bij de nederlandse huishoudens dan is het basisinkomen the way to go. kost een boel, maar levert enorm veel op.

rocket science

mensen hebben namelijk 2 dingen nodig om de economie van onderop te stimuleren. 1: vrije tijd (dat heb je nodig om op een terras te gaan zitten) en 2: besteedbaar inkomen (dat drankje moet betaald worden). het is geen rocket science. daarmee maken we gelijk beroepen waar ambacht in zit aantrekkelijker.

 

 

 

is werk geworden tot betaalde dagopvang voor volwassenen?

structurenwerkweekdagopvangduurzame inzetbaarheidvertrouwenvitaliteitvolwassenenwerkwerkweek

heilig huisje

wij grappen soms “werk is geworden tot betaalde dagopvang voor volwassenen” deze opmerking valt niet bij iedereen in goede aarde. dat snappen wij. wij zullen in deze blog uitleggen wat we ermee bedoelen. werk gaat niet zozeer om wat je bereikt maar om de uren die je maakt. in de ochtend moet je er een klap op geven. dit is wat men zegt in de bouw. zo ben je niet alleen op maandag fit (en productief) maar ook op donderdag (en vrijdag).

we weten dat de productiviteit in de breedste zin van het woord na 6 uur beperkt is. dat geldt voor zowel beroepen waarbij je cognitief (met je hersenen) maar ook fysiek bezig bent. het 1 sluit het 1 het ander overigens niet uit. de werkdag en werkweek is daarmee een behoorlijk heilig huisje.

pauze?

die 6 uur is inclusief de noodzakelijke pauze, die pauze zorgt dat er weer even wat zuurstof naar je brein komt of dat je even kan ontspannen en wat kan eten (& ouwehoeren). het is daarom ook best gek dat pauze losgekoppeld wordt van de werkdag. het is namelijk cruciaal voor je functioneren. het is een teken van wantrouwen dat medewerkers niet worden vertrouwd om daar op een fatsoenlijke manier mee om te gaan. deze kijk op de werkdag stamt uit het industriële tijdperk.

aanwezigheid

aanwezigheid is vandaag de dag nog steeds de norm binnen organisaties. dat is soms functioneel, maar vaak ook niet. daarom pleiten wij voor een werkdag van tussen de 4 & de 6 uur. werk gebeurt regelmatig ook niet op het werk door alle afleiding. we stoppen je in een kantoortuin en je bent er om 9 uur en je mag om 5 uur weer gaan. en laten we niet flauw doen over de flexibiliteit. er zijn al organisaties die toestaan dat je om 8 uur begint en om 4 uur gaat. of je productief bent geweest maakt in zulke organisaties niet uit. vaak zijn hier overleggen en cctjes sturen aan elkaar de activiteiten waarmee mensen de dag vullen.

bezigheidstherapie

voor sommige mensen is werk ook een bepaalde bezigheidstherapie. uit onderzoek blijkt dat 8 uur werk per week al voldoende is om de behoefte aan sociale contacten & zinvolheid te vervullen.

(on)betaalde arbeid

betaalde of onbetaalde arbeid is dus wel degelijk belangrijk voor mensen. het gaat hier dan ook om de voldoening die mensen halen uit werk. na 6 uur is de fut eruit, dat geldt overigens voor bijna alle activiteiten van netflixen, wandelen tot je leukste hobby. na 6 uur turen naar een dobbertje of 6 uur fietsen zijn de meeste mensen er wel klaar mee.

meerwaarde creeëren

als we met een andere bril naar werk gaan kijken dan hebben we volgens ons een gezamenlijk doel. namelijk van meerwaarde zijn voor de organisatie waar je werkt en wat betekenen voor een ander. daarbij is het uiteraard ook simpelweg een manier om geld te verdienen waarmee je ook nog wat leuke dingen kan doen. wat dat dan ook mag zijn.

effectivi-tijd & vitaliteit

wij helpen organisaties om hun kijk op werk aan te passen. door slimmer te werken krijgen organisaties meer gedaan in minder tijd. de mensen die er werkzaam zijn zullen met meer plezier naar het werk toe gaan (en weer huiswaarts keren) terwijl ze ook nog eens gezonder en gelukkiger zijn. investeren in vitaliteit en duurzame inzetbaarheid loont. zo simpel is het.

wij zijn een tikkeltje rebels. we schrijven daarom ook dat we dat doen met woorden en met tandenstokers. die laatste is erg belangrijk om een gezond gebit te houden, wij zijn de tandenstoker voor jullie organisatie;) meer weten, neem dan contact met ons op. durf jij het aan en huur jij ons in?

top 5 tips om tijd te besparen

structurenwerkweekduurzame inzetbaarheidtipstop 5werkweek

iedere organisatie heeft ze wel. een paar rituelen waarvan de medewerkers zelfs afvragen wat het nut en de noodzaak van deze rituelen zijn. in de blog nemen we je mee in de 5 dingen die je het meeste tijd besparen.

1 – neem alsjeblieft pauze! en dat is onderdeel van je werktijd.

huh wat… dat kost toch tijd? jazeker en het levert een heleboel op. het skippen van je pauze is de nummer 1 fail van organisaties. pauze is cruciaal. zuurstof is bij jullie toch ook niet op de bon?!

omdat het zo druk is. omdat je dan een (half) uur eerder naar huis kan. ons advies: doe het niet. het niet nemen van pauze(s) is korte termijn denken. we hebben die ontspanning nodig. even niet aan staan. even niet je blik op het beeldscherm of met je oor aan de telefoon. wandel een stukje. ouwehoer. doe even de ogen dicht en snuif wat verse zuurstof buiten op. dat zorgt weer voor scherpte gedurende dag. daardoor ben je dan ook gelijk effectiever.

2 – vergaderingen zijn altijd optioneel en op woensdag wordt er niet vergaderd.

een harde eis is dat mensen zelf moeten kunnen inschatten of een bijeenkomst noodzakelijk is. daarbij komt ook dat we op woensdagen geen bijeenkomst inplannen. dit geeft (jonge) ouders de mogelijkheid om er voor hun kroost te zijn of voor je ouders wat boodschapjes te doen.

mensen die minder werken kunnen zo nog steeds onderdeel van de organisatie zijn ook op ‘hoger geplaatste functies’. dit kost inderdaad een dag beschikbaarheid. maar levert uitgeruste medewerkers op, want thuis hebben ze meer tijd en aandacht voor de familie. en ook dan wordt dat naar bed gaan ritueel opeens wat minder langdradig. kinderen hebben aandacht nodig. en dat pakken ze hoe dan ook wel. de juffen en meesters zullen jullie eeuwig dankbaar zijn.

3 – gooi whatsapp & e-mail van je telefoon

we communiceren overmatig. zowel per e-mail als per telefoon. zo nu en dan neem ik (louis) een klaptelefoon mee waarom ik per sms en of per ouderwets bellen te bereiken ben. dit scheelt enorm veel prikkels en meldingen waardoor je minder afgeleid bent en minder prikkels hoeft te verwerken. de telefoon is ontworpen om je aandacht te behouden en beloont dat via meldingen (1tjes) waardoor we stiekem verslaafd raken aan de telefoon. het werkt op dezelfde beloningssystemen als bepaalde drugs.

4 – maak de dinsdagochtend en donderdagochtend als stilte ochtend.

we stellen dan ook voor om de dinsdagochtend en donderdag ochtend als stilte ochtend te gebruiken (bijvoorbeeld van 8:00 tot 10:00). dan kan je lekker even ongestoord werken. heb je niks te zoeken op kantoor. start je dag dan wat later. ga lekker sporten, wandel met je hond en skip die ochtendfile. je mede forenzen zullen je eeuwig dankbaar zijn. en je collega’s kunnen ongestoord werken. jullie kunnen natuurlijk ook andere dagen kiezen. zolang jullie dat elkaar maar laten weten in een cctje;) of hang gewoon gewoon weer lekker oldskool het op het prikbord op.

5 – doe je aan aanwezigheidsplicht. beperk dit dan tot 4 – 6 uur.

geef mensen de autonomie om naar eigen tijd en inzicht werk te doen. het lezen van stukken kan prima aan het eind van de dag. na die vergadering en of dat intensieve gesprek ben je niet in staat om een hoog concentratie niveau te halen. langer werken kan zelfs negatieve waarde creëren. naast vermoeidheid door de week heen leidt het ook tot mindere kwaliteit van het werk. uiteindelijk leidt dat ook tot mindere resultaten waaronder een lagere winst.

9 uur werken op een dag om meer salaris te krijgen is zowel voor jezelf als voor de werkgever niet echt snugger. de werkgever kan je beter voor minder uren hetzelfde salaris bieden of andere arbeidsvoorwaarden verbeteren (bijv: ouderschapsverlof verhogen). spreek een maximaal dagtarief af en fix die ‘shit’. hoe? zoek het lekker zelf uit.

is je werk gebonden aan aanwezigheid (werk je in de zorg?) dan pleiten we ervoor om de werkdag langzaam af te bouwen naar maximaal 6 uur en op den duur naar een werkweek van 4 dagen. zo maximeren we de werkweek op 30 uur. oja en die cao en pensioen onderhandelingen vinden wij vooral kleuren binnen de lijntjes. echte verandering komt er niet. je mag dan misschien wel wat minder laat met pensioen mogen gaan, maar als je al versleten bent op je 55ste dan maken die laatste jaren ook niet meer uit.

succes met het toepassen van 1 of meerdere van deze tips. mochten jullie hulp nodig hebben bij het aanpakken van de (on)zinnige rituelen binnen jullie organisatie: we helpen jullie graag! info@werkvierentwintig.nl > we lezen onze mail regelmatig, maar reageren doorgaans op dinsdagochtend en donderdagochtend. zo beginnen we de week zelden met ad hoc dingen die zich soms vanzelf oplossen.

 

vrije tijd is het nieuwe goud!

werkweekduurzame inzetbaarheidprestatiemaatschappijvitaliteit

wij organiseren een hardloopwedstrijd, ren jij mee in de ren – je – rot – maatschappij hardloopwedstrijd. wie het eerste bij de finish komt krijgt een…uhh. dat weten we eigenlijk nog niet. wat krijg je als je in deze wedstrijd meeloopt? hogere cijfers, een groter huis, een beter betaalde baan, een leukere relatie, een grotere auto, duurdere vakantie en nog meer GELUK. nop. we schuiven geluk juist achter wat shawn achor noemt: de cognitieve horizon.

burn-out

juist, grote kans dat jij naast een prachtige medaille voldoende lichamelijke en geestelijke ongemakken krijgt ook tegen een burn out op loopt. nu klinkt het alsof je daar geen enkele invloed op hebt. op loopt, alsof het iets is waar je HELEMAAL niks aan kan doen. en voor een deel klopt dat ook. zodra je ermee stopt wordt er vanuit allerlei instanties gedwongen om mee te doen via verplicht sollicitaties en cursussen en nog meer van die ongein. we houden het in stand omdat anders deze mensen geen betaalde baan hebben (snap jij het, dan snappen wij het ook).

omgevingsfactoren

en nee je hoeft ook echt geen persoonlijke ontwikkelingscursus voor te nemen: het goede nieuws: het ligt echt niet allemaal aan jou. laten ze je dat niet wijs maken. helaas valt daar wel geld aan te verdienen, dus bij nader inzien het ligt aan jou, marketeers bedenken dan een slogan van: because you’re worth it;) iets in die trant. wij vinden namelijk dat al dat rennen best slecht is voor ons (1 op de 7 heeft of krijgt een burn-out), maar zodra je je ervan afzet en het wat rustiger aandoet dan krijg je de nodige opmerkingen uit je omgeving. voor iedereen die daar een beetje last van heeft spreekt u dan de volgende zin uit: mogen de vlooien van duizend kamelen uw oksels teisteren. grapje, maar het lucht wel lekker op. denk het dan maar…of stuur ze door naar deze blog (thanks).

vrije tijd is het nieuwe goud

vrije tijd is een medicijn tegen die drukte. wij van wc eend adviseren natuurlijk wc eend. daar komt deze blog ook wel een beetje op neer. wij denken namelijk dat als je wat meer tijd hebt voor dingen buiten (betaalde) arbeid om je namelijk veel fitter, energieker, vrolijker, liever, aardiger bent. super chill toch! en ook nog eens als je wel werkt productiever bent en minder vaak ziek bent: wij kunnen het bijna niet geloven. alsof we met z’n alle goud in handen hebben. vrije tijd levert dus eigenlijk super veel op. vrije tijd is het nieuwe goud!

ren je rot

het is al aangetoond dat we maximaal 6 uur op een dag productief zijn en die andere 2 zijn eigenlijk maar onzin. maar doe lekker mee, wat anders krijg je namelijk maar 6 uur (x 4 of 5) betaald en kan jij aan de het eind van de maand je hypotheek of huur niet meer betalen. maar wij denken een deel van de oplossing te hebben. namelijk de hardloopwedstrijd voor de ren – je – rot – maatschappij. elke dag, altijd en overal. dat is de slogan. niet helemaal fit, rennen zal je. iets gebeurd in je thuissituatie, geen probleem: gewoon rennen. je concentratie er niet meer bij? geen probleem: lekker naar dat beeldscherm blijven staren (zolang je dat doet werk je namelijk, schijnt, hebben wij van horen zeggen), suffe vergadering: lekker naartoe gaan. allemaal tegelijkertijd naar huis rijden: file. thumbs up!

hardloopwedstrijd met alleen maar verliezers

volgens werkvierentwintig komen we dan met z’n alle verder als we allemaal (moet niet mag wel) iets minder hard gaan rennen. wij vinden duurzame inzetbaarheid en vitaliteit pas echt duurzaam als we een stoppen met die ratrace, de prestatiemaatschappij en de ren je rot maatschappij (ook al dat toetsen bij kinderen op school, waarom?). want waar rennen we eigenlijk heen? bij nader inzien cancelen wij de hardloopwedstrijd toch maar, loop lekker in je eigen tempo, train met vrienden, ontspan.

ast but not least, laat ons weten of je hier wat voor voelt. en als je als organisatie(mens) dit leest, stuur ons een mail en laat weten of je een keer met ons wil praten over een andere manier van werken.

 

24 uur = de nieuwe standaard

werkweek24 uurduurzame inzetbaarheidvertrouwen

tijd

parttime / fulltime, het zijn begrippen die we allemaal wel kennen. vaak vinden we parttime maar vreemd, zeker voor mannen. voor vrouwen was het echter 30 jaar geleden maar vreemd. je moest en zou fulltime werken, want waarom zou jij naar huis gaan en ‘op de bank’ gaan zitten. dat was, zo vertelde een vrouw mij onlangs een beetje hoe er tegen deeltijdbanen aangekeken werd. en dat terwijl mensen die deeltijd werken fitter en vitaler op hun werk komen. ze hebben namelijk ook meer tijd om in hun dagelijks leven andere dingen te doen die erg belangrijk zijn voor hen. daarmee verdwijnt een heleboel druk en de daarmee gepaarde stress, ontstaat er tijd voor de nodige ontspanning en daarom komen ze vitaler naar het werk. wie wil dat nu niet?

productiviteit

mensen die deeltijd werken hebben minder tijd aanwezigheid (op het werk) en willen wel de nodige dingen doen in die tijd. ze gaan daarom wat efficienter en effectiever met hun tijd om. mensen die deeltijd werken zijn daarmee productiever per uur. waarom maken we van die deeltijd gedachte niet de nieuwe standaard zonder mensen al te veel vast te pinnen op tijd.

verdienmodel

1 van de redenen is natuurlijk, maar wie betaalt dat dan? juist. dat is een legitieme vraag. daarom is werkvierentwintig ontstaan. werkvierentwintig is voor die partijen die wel geloven in een kortere werkweek, maar nog niet, of niet individueel die keuze kunnen maken. werkvierentwintig vraagt daarom van alle partijen een bijdrage. de bijdrage voor organisaties is het loslaten van het ‘uren’ denken, en ja dat komt er waarschijnlijk op neer dat als je het toch terug gaat rekenen , dat het uurtarief hoger ligt dan het reguliere uurtarief. niet doen dus.

duurzame inzetbaarheid

het vraagt van de medewerker soms een kleine offer in het maandsalaris en het vraagt van werkvierentwintig vertrouwen in beide betrokken partijen dat het werkt. werkvierentwintig gelooft in lange termijn relaties, waarin duurzaamheid in alle facetten haalbaar is. dat betekent naast duurzaamheid voor mens en milieu, ook duurzame bedrijfsresultaten. we zullen hier dan uiteraard bij alle opdrachtgevers oog voor hebben.

24 uur is daarmee de nieuwe standaard. durven jullie het aan? neem dat contact op met info@werkvierentwintig.nl

op naar een 24urige werkweek

werkweek6 uur werkdagduurzame inzetbaarheidintrinsieke motivatiepilotprestatiesproefvitaliteitwelzijn

op naar een kortere (24urige) werkweek. een werkweek waarin we niet harder maar vooral slimmer gaan werken, met meer tijd voor de mens binnen het systeem van het werkende leven. bij attn hebben ze een mooie video gemaakt over een experiment waarin ze van 5 dagen werken naar 4 dagen werken gaan, maar hetzelfde salaris blijven ontvangen. je vraagt je misschien af, maar hoe betalen ze dat dan?

resultaat

bij veel organisaties gaat het om productiviteit en niet om de uren die iemand maakt. in dit soort organisaties doen uren er dan ook minder toe. deze benadering zorgt ervoor dat o.a. de werkdruk als minder groot werd ervaren en dat er naast het werkende leven ook een gezinsleven bestaat dat tijd en energie vraagt.

energie & autonomie

geef de mensen de autonomie om naar eigen inzicht dit in te richten en je krijgt niet alleen betere resultaten, maar ook gezondere en gelukkigere medewerkers. die op hun beurt weer tijd en energie hebben om dat thuis en op andere plekken te gebruiken.

vitaliteit

de werkweek van 40 uur is achterhaald. daar zijn we inmiddels wel achter. we gebruiken het weekend om op te laden. dat betekent dat er in de tussentijd energie weglekt. in het kader van duurzame inzetbaarheid en vitaliteit is dat geen wenselijke situatie. voor elke organisatie is het belangrijk om hier oog voor te hebben. het ziekteverzuim speelt namelijk in veel organisaties een grote rol. het is financieel maar bovenal menselijk onwenselijk. laten we daarom een proef doen. 32=40 om mee te beginnen en daarna mogelijk naar 24=40.

proef

laten we beginnen met een maximaal 8 uur werkdag. spreek dan bij twijfel een 6 uur minimale werkdag af. dat betekent grofweg dat je ipv 5 x 8 naar 5 x 6 uur werken gaat. deze stap is vrij gemakkelijk te maken. je zult zien dat naarmate je de autonomie van medewerkers vergroot er meer verantwoordelijkheid en eigenaarschap gecreëerd wordt.

aanwezigheid/bezetting

nu vraag je je misschien ook af, maar wat nu daar waar de aanwezigheid de belangrijkste factor is. in deze beroepen (bijvoorbeeld de zorg, bouw en onderwijs) moeten we sowieso naar een kortere werkdag. deze beroepen zijn namelijk fysiek en mentaal erg belastend. dit zal zonder meer in het begin extra investeringen vergen, maar is het proberen waard. wie doet er mee?