andrew yang schreef het al in zijn boek: the war on normal people, de verdwijnende middenklasse in amerika. dit boek is in het nederlands uitgebracht onder de naam: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing. jammer genoeg moet ik erkennen, want de war on normal people had ik vertaald als de ondergang van de middenklasse. nederland loopt zoals zo vaak achter op amerika in de ontwikkelingen (die niet altijd positief zijn).
als ondernemer weet je dat de (kost)prijs van je product of dienst niet gelijk staat aan de waarde van een product. wat voor jou een makkie is, kan voor een ander heel lastig zijn. dit bepaalt voor een deel wat je voor een product of dienst kan vragen. je kent vast ook wel het voorbeeld van de ict’er die binnen 5 minuten de oplossing wist. de ict’er rekende er € 1.000,- voor. waarop de opdrachtgever zei: hoe kom je aan dit bedrag? de ict’er gaf als antwoord, 5 euro voor het klikken en € 995,- om te weten waar je moet klikken. lees hier meer over waarom prijs & waarde niet hetzelfde zijn…
langzaam maar zeker brokkelen oude structuren af en worden er nieuwe gebouwd. elk tijdperk kent een begin en een eind. we verkeren op dit moment in een tussenfase waarin oude structuren onder druk staan. je kan het zo gek niet bedenken. van ons politieke systeem tot ons financiële systeem. het heeft allemaal met elkaar te maken. dit is wellicht een onderwerp dat net iets buiten de kaders van werkvierentwintig valt, maar het is een onderwerp om goed over na te denken.
hebben jullie gisteren (21 maart 2021) ook de uitzending van buitenhof gezien? eerst was daar herman tjeenk willink die sprak over het belang van vertrouwen vanuit de overheid. de overheid dient het eerst te geven voordat het dat vertrouwen ontvangt. daarna was de nieuwe voorzitter ingrid thijssen van vno-ncw te gast, hier schreven we eerder al de blog: een nieuwe koers over. tot slot kwam daar floor milikowski aan tafel om te praten over de grote regionale verschillen en de ruk naar rechts in de periferie van nederland met een pleidooi voor de herwaardering van de regio > de uitzending kan je in deze blog terugkijken.
“ik verveel me” of “er kan nu ook echt helemaal niks” hoor je dit ook om je heen, misschien wel in je gezin? het is geen leuke periode en het vraagt het nodige van mensen. dat is begrijpelijk. terwijl ook daar de één ondervindt er meer hinder van dan de ander. de lockdown is niet niks. een beetje begrip voor mensen die het af en toe even niet zien zitten is dan ook erg belangrijk….
er zijn een aantal boeken die omschreven kunnen worden als boektoppers. die niet mogen ontbreken in jouw boekenkast. de top 3 zijn… lees het in de laatste blog.
we zitten in een vreemde tijd. althans, dat zaten we al maar door de huidige gezondheidscrisis worden dingen nog iets meer op scherp gezet. we willen het in deze blog hebben over een onderwerp dat we vaak terug zien komen. kort gezegd, mensen/organisaties die succesvol, gezond en gelukkig zijn hebben dat aan zichzelf te danken en mensen die tegenslagen te verwerken hebben hebben dat ook aan zichzelf te danken of de andere denkwijze: succes is collectief en tegenslag ligt aan een ander. daarbij doen we 1: de eigen inbreng van mensen/organisaties tekort & 2: daarmee doen we omstandigheden en vette pech tekort (alle dingen waar je zelf geen invloed op hebt). het is deze maakbaarheids-, controleerbaarheids- & voorspelbaarheids-denken waar we in onze ogen wat vanaf moeten stappen (we kunnen niet anders). van just in time naar just in case. van efficiëntie naar effectiviteit.
de laatste tijd hoor je wellicht de woorden trickle up of trickle down. dit verwijst naar een manier van economisch denken. bij werkvierentwintig houden we ons bezig met de arbeidsmarkt, werk & inkomen. dat heeft alles te maken met de economie. de laatste decennia stonden in het teken van trickle down economics. simpel gezegd komt dat erop neer dat als je vermogende en bedrijven beperkt belast dit een positief effect heeft op de economie & daarmee dus op de werkgelegenheid.
in de wereld zijn er verschillende plekken waar mensen in relatief goede gezondheid erg oud worden. een appel plukkende vrouw van 97 die nog in bomen klimt, of dansende echtparen van in de 100. het kan en het is niet onmogelijk. nee het is ook geen uitzondering. het blijkt dat in blue zones de gemiddelde leeftijd hoger is dan in andere delen van de wereld.
ook binnen organisaties geldt dat niet iedereen gelijk is. we zijn allemaal anders. gelukkig maar! onze salarissen zijn dat echter ook. de roep om dit anders aan te pakken is groot vooral tussen mannen en vrouwen & terecht. wat mag het verschil tussen de ’top’ en de ‘werkvloer’ zijn? waar wordt de werkelijke waarde gecreëerd?
sociaal experiment begin 2020 deden we een sociaal experiment. een experiment om 1 basisinkomen te crowdfunden. dit is natuurlijk niet zonder (imago) risico. we nemen daarmee positie in op een politiek onderwerp dat ideologisch geladen is. dat kan in ons geval ook niet anders omdat de arbeidsmarkt, werk en inkomen vaak politiek geladen onderwerpen zijn.
in 2020 gaan we volledig online verder. dat doen we om het concept van werkvierentwintig kracht bij te zetten. uiteraard gaat het in eerste instantie om meer autonomie, maar het gaat ook om niet altijd aanwezig moeten zijn om dingen voor elkaar te krijgen.
bij werkvierentwintig schoppen we tegen heilige huisjes aan. zoals de vrije denkers zeggen: structuren worden onopgemerkt voor werkelijkheid aangezien. het doorbreken van vaste overtuigingen kost tijd. zo werk het ook met het idee dat welzijn geld kost. wij denken dat hier geen aandacht aan besteden juist heel veel kost (financieel en sociaal). zo zit het