sociaal experiment 2020

sociaal experiment

begin 2020 deden we een sociaal experiment. een experiment om 1 basisinkomen te crowdfunden. dit is natuurlijk niet zonder (imago) risico. we nemen daarmee positie in op een politiek onderwerp dat ideologisch geladen is. dat kan in ons geval ook niet anders omdat de arbeidsmarkt, werk en inkomen vaak politiek geladen onderwerpen zijn.

ondernemer

elke ondernemer kan beamen dat (vooral) in de beginperiode het een uitdaging is om voldoende omzet en opdrachten binnen te behalen. dat is bij werkvierentwintig niet anders. als de opdrachten opdrogen (zoals in de bouw) is het altijd weer de vraag of je salarissen van je medewerkers kan betalen. het is daarmee ook een pleidooi voor het ondernemerschap, voor risico nemen en voor buiten de gebaande paden te gaan. we hopen alleen wel dat dit nooit ten kosten hoeft te gaan van je eigenwaarden (verlies van autonomie). ondernemers zijn al bereid om alles op alles te zetten. dit moet je maar liggen.

deze structuur is niet voor iedereen zaligmakend. andere voelen ze meer senang bij een structuur van loondienst. daar is uiteraard helemaal niks mis mee. we omarmen de diversiteit in wensen. we pleiten alleen wel tegen de wat hard gezegd: loonslaafcultuur. eentje van volgzaamheid. 10% van de werkende geeft al aan mentaal afgehaakt te zijn. de manier waarop onze organisaties zijn georganiseerd is dan ook het grootste probleem van deze tijd. waarin burn out eerder regel dan uitzonder is. hier is overigens werk niet alleen debet aan.

stigma

de oproep werd: online veredeld bedelen genoemd. een basisinkomen is geen zieligheidsgift of een regeling voor minima. maar zorgt voor een ondergrens van het menselijke bestaan, ongeacht je economische verdienvermogen. dat is het stigma dat we ook graag willen doorbreken. evenals het idee dat economische waarde gelijk staat aan menselijke waarden. we steken daarmee ons hoofd boven het maaiveld uit. hak het eraf als je dat wilt. wij leggen hieronder uit waarom we dat een onverstandig plan vinden.

welzijn & welvaart

de eerste reactie die binnen kwam was: je moet werken voor je geld. dat is voor vele het idee en dat is begrijpelijk. voor niets komt de zon op. onderzoek naar welzijn en welvaart laten alleen zien dat deze opvatting heel veel nadelen heeft. financiële stress is een van de oorzaken van hogere zorgkosten, slechtere relaties en stress. we betalen dus nu al de ellende van de ander het zou toch veel leuker zijn als we meer waardigheid voor ons geld krijgen. we respecteren iedereen die dit denkt. we zijn in nederland vrij om onze mening te uiten.

democratie

hopelijk zijn we ook vrij om met onze voeten te stemmen. het is nu zo dat je nauwelijks bescherming kent als je eenzijdig je baan opzegt en iedereen begint in 2020 weer op 0. uiteraard zijn er in nederland sociale vangnetten, maar deze zijn altijd tijdelijk. om de grootste uitdagingen van de komende tijd aan te kunnen is zekerheid & financiële veiligheid het belangrijkste element (maslow).

andrew yang

in amerika pleit andrew yang voor een freedom dividend (basisinkomen). dit verbetert het leven van mensen direct (het geeft ze autonomie, waardeert onbetaalde arbeid en zorgt voor de vrijheid om te studeren, als zelfstandige te starten etc. etc.). daarnaast verbetert het de economie. uit de cijfers blijkt dat de trickle down economie niet werkt zoals de belofte was. hij pleit daarom voor de trickle up economie. 

everything that is really great and inspiring is created by the individual who can labor in freedom.

albert einstein

de discussie die we vandaag de dag zien heeft te maken met een verouderd bureaucratisch systeem. met onder andere een slecht functionerende toeslagen systeem, veel zelfstandige met straks een minimum tarief voor zzp’ers en het mogelijk verhogen van het minimumloon, hoge studieschuld en woningschaarste. vermogensongelijkheid neemt toe en we krijgen steeds meer afgunst naar elkaar (op alle fronten). dat is maatschappelijk gezien niet even wenselijk.

waarde van werk

de raad voor de volksgezondheid adviseert om ook als je met ‘pensioen’ bent nog een beetje door te werken (actief te zijn). de minister heeft laten weten dat het minimumloon niet omhoog gaat. dat is op zich logisch. want arbeid wordt steeds duurder en dat terwijl we werk als waardevol benadrukken (wij ook). de rekening komt alleen voor een groot deel bij het mkb te liggen. deze organisaties hebben het ook in een sterke economie soms best zwaar. door toenemende regeldruk (de wab), door toenemende (internet) concurrentie en globalisering (aliexpres etc) is dit dan ook niet de oplossing. andrew yang biedt daarmee een positieve visie voor de toekomst. we pleiten er dan ook voor dat de pensioenleeftijd met pensioen gaat (dit klinkt gekker dan het is).

basisinkomen

daarom pleiten wij voor een basisinkomen. omdat dit zowel sociaal is (iedereen uit de armoede) en dat het liberaal is (wie ben ik om over jou leven te oordelen). je hebt de vrijheid (binnen de kaders van een basisinkomen) om wat van het leven te maken. we gaan hier dan ook uit van intrinsieke motivatie. werken loont daarmee altijd, financieel en of in voldoening. hopelijk beide. want er is niks mis met geld verdienen. je hoeft geen studieschuld op te bouwen als je gaat studeren. dit heeft een dempend effect op de economie. juist op een moment dat je nog vermogen/arbeidsvoorwaarden op moet bouwen als jonge ouders.

arbeidsmarkt

dit raakt natuurlijk direct aan de arbeidsmarkt. want zo zijn de economie, de arbeidsmarkt en het onderwijs met elkaar verbonden. het vraagt daarmee dus een integrale aanpak. zo kan je de afweging maken om meer tijd aan je kinderen te kunnen besteden. 2/3 van de ontwikkeling van het kind heeft te maken met hoe de stressniveaus thuis zijn, hoe veel woordjes er worden voorgelezen. deze ouderlijke aandacht is cruciaal voor de ontwikkeling van het kind. daarmee functioneert ons onderwijssysteem nog beter. zo worden we gezonder & innovatiever en daarmee verstevigen we onze positie op de wereldmarkt.

het onderwerp is overigens bipartisan (tweepartijdig) maar zowel links als rechts houden vooralsnog vast aan oude idee technologie. bekijk de video in de blog van barry schwartz.

pick a side

ons huidige systeem is een systeem met een gat in de bodem. het is dweilen met de kraan open. als werkvierentwintig gaan we in 2020 ook verder voor een leukere en beter functionerende arbeidsmarkt, samenleving en economie. dat er mensen zijn die het oneens met ons zijn is inherent aan het innemen van een standpunt. zoals er ook gebeurde met de productie van twix >> pick a side. een aanrader is het boek van andrew yang: the war on normal people.

werkvierentwintig

willen jullie meer informatie over dit onderwerp? laat je het ons weten, dan geven wij daar gratis advies over (zet dan in de kop> sociaal experiment) >> info@werkvierentwintig.nl.

als bedrijfskundige zijn we gespecialiseerd in personeel en arbeid, waaronder motivatie en control. omdat werken zoveel leuker en beter kan.