boek: echte mannen werken 4 dagen

gemotiveerd, ongemotiveerd of gedemotiveerd?

motivatiehrmmotivatie

de meeste mensen denken dat het tegenovergestelde van gemotiveerd, ongemotiveerd is. maar het kan nog een stapje verder: gedemotiveerd. laat dat nu iets zijn waar organisaties keigoed in zijn. ze weten van gemotiveerde mensen (waarom zouden ze anders solliciteren) gedemotiveerde mensen te maken. natuurlijk doen organisaties dat niet bewust. het is het resultaat van een verouderde kijk op mens, werk & inkomen.

de vraag is waarom houden we vast aan wat ik noem: de fabrieksmindset op mens, werk & inkomen, met de daarbij gepaarde 5 daagse werkweek en 8 urige werkdag (of de 4 daagse werkweek en 9 urige werkdag)? het is ineffectief, nutteloos en daardoor komen mensen komen fysieke en psychologische basisbehoefte te kort. barry schwartz noemt dit in zijn ted talk: the way we think about work is broken oude idee technologie. de hardnekkigheid van oude opvattingen over mens, werk & inkomen. 

het ligt dan iet aan het werk zelf (dat is best leuk!), maar aan de organisaties van het werk. mensen zijn gewoon een beetje organisatiemoe. veel organisaties zien en behandelen de mens als een instrument of ‘resource’ die gemanaged moet worden. zeg maar gerust in toom gehouden moet worden, want ze zijn een risico. vandaar ook de term hrm – human resource management. juist, dat is best vreemd als we de bedoeling van organisaties weten. organisaties zijn bedoeld om samen meer te creëren dan als je alleen zou werken – waarom tuig je anders een organisatie op?

wat nu als we die denkwijze omdraaien?

dan is de organisatie een middel om meer te bereiken dan als je alleen aan de slag gaat. de organisatie is als het ware een instrument om dat te bereiken. van schaalvoordeel tot zekerheid, van kennisdeling tot een gezamenlijke administratie. de organisatie ontzorgt de professional met dingen waar hij of zij dan minder goed in is en zich zo kan focussen op dingen waar ze wel goed in zijn, voldoening en plezier uit halen. zo wint iedereen!

je zou dan willen dat je die mensen optimaal faciliteert, ze niet te veel voor de voeten loopt en in staat stelt om het werk te kunnen doen waar ze voor aangenomen zijn. daarom hanteert werkvierentwintig het uitgangspunt: de meeste mensen willen gewoon-lekker-werken. het is nu niet bepaald rocket science. baanbrekender dan dit wordt het vandaag niet. ik noem het: htm of de nederlandse variant mtm = mens talent & motivatie.

hier komt de kennis rondom control om de hoek. want op welke aannames hebben jullie die organisatie gebouwd?

in de theorie maken ze onderscheid tussen enabling control (het faciliteren van mensen op basis van vertrouwen) en coercive control (het beperken van risico’s omdat het gebouwd is op wantrouwen). werkvierentwintig helpt organisaties om deze draai te maken. dat kan onder andere door eerste te kijken naar waar de knelpunten liggen middels de motivatiescan. wil je hier meer over weten, mail dan naar info@werkvierentwintig.nl met in de koptekst motivatiescan.

wat is de werkelijke bedoeling van werk?

motivatiebedoeling van werkmotivatievoldoeningwerkwerkplezier

er is vaak een misvatting als je de huidige kijk op werk en de werkweek ter discussie stelt: je vindt werken gewoon niet leuk. werk is best een heilig huisje om over de 5 daagse werkweek en de 40 urige werkweek nog maar te zwijgen. daarom deze blog. wat is de werkelijke bedoeling van werk? en wat maakt werk leuk?

een vrij simpele vraag toch? de bedoeling van werk is om iets voor elkaar te krijgen (punt). juist dat deel is wat ik leuk vind aan werk. soms is dat tastbaar en zichtbaar, soms niet en ervaar je het door de manier waarop iemand in zijn of haar fel komt te zitten. dan zijn de resultaten minder tastbaar of meetbaar. kleine dingen die de vruchten van je inspanning zijn. het maakt dan niet uit of het betaalde of onbetaalde werkzaamheden zijn, zoals ik afgelopen weekend de olie+oliefilter van mijn auto zelf vervangen heb. vol trots ronde ik het klusje af. dat het mij een ritje naar de garage en wat geld heeft bespaard is mooi meegenomen.

vooruitgang (competentie) ervaren en ergens in ontwikkelen (nieuwe dingen doen) is niet voor niets 1 van de 3 pijlers van de zelfdeterminatie theorie (ABC, autonomie, betrokkenheid & competentie). en dat kan je op allerlei manieren ervaren, van de hardlooptrainingen tot het verbeteren van je gezondheid (een gezond bmi krijgen) of het schilderen van je huis. het geeft ons een gevoel van trots. 

er is ook niks zo schadelijks als je dagen vol maken door naar de klok te kijken. wist je trouwens dat dit best een taboe is: hierdoor vervelen mensen zich en worden ze niet uitgedaagd, grote kans dat het tot een bore-out leidt. ik heb op jonge leeftijd de pech (of geluk, het is maar hoe je ernaar kijkt) gehad om dat te mogen ervaren. en er is een grens aan wat je zelf kan doen om je werk interessant en uitdagend te houden. het is ook de reden dat ik voor mijzelf begonnen ben aangezien ons huidige werksysteem vooral lang en nutteloos werk beloond i.p.v. effectief werken. laten we stoppen met de macho werkcultuur.

wist je dat resultaten ervaren een enorme motivator is. er is niks zo vervelend om je tijd en energie te stoppen in iets om het vervolgens weer over te kunnen doen. bovendien vinden we het ook belangrijk dat een ander je inspanningen ziet. of dat nu gaat om de taart die je zoon of dochter bakt of het project waar je op het werk mee bezig was. zo is er niks dodelijkers voor motivatie om het te negeren, maar wie kan dat beter uitleggen dan dan ariely >> bekijk onderstaande ted talk van dan ariely (1 van mijn favoriete gedragseconomen).


wil je nu graag vol energie aan de slag met motivatie, werkvierentwintig is gespecialiseerd in motivatie en control. we helpen jou en de organisatie waar je werkt om werkplezier op nr. 1 te zetten. de resultaten volgen dan vanzelf! mail dan naar info@werkvierentwintig.nl

de meetmaatschappij

motivatiecijferscontrolmeetmaatschappijmotivatieprestatieswelzijn

we meten alles wat los en vast zit. dat begint al op vrij jonge leeftijd. daarover is deze blog langs een meetlat al eerder geschreven. in het boek de meetmaatschappij gaat dr. berend van der kolk dieper in op de doorgeslagen drang naar meten en wat dat met ons doet? dat laatste is vanuit control & motivatie perspectief erg interessant. want wat doet het met onze motivatie en het welzijn van mensen?

het mantra meten=weten gaat echter vaak niet op. want wat meten we eigenlijk? we kunnen van alles meten, maar niet alles is meetbaar (“not everything that can be counted counts”). daarbij komt dat wat we meten niet objectief is, maar ook sterk kan beïnvloeden (performatief). dat kan dusdanig zijn dat we het systeem gaan gamen. kerr stelt: what gets measured gets done, van der kolk noemt het: indicatorisme.

als we bijvoorbeeld heel erg sturen op het aantal telefoongesprekken in een callcenter dan kan dit ten kosten gaan van de kwaliteit van de gesprekken, waardoor een klant vaker terug moet bellen. je snapt natuurlijk dat hierdoor de werkdruk stijgt (meer telefoontjes) maar dat de klanttevredenheid daalt. degene die graag goed werk wil leveren (intrinsiek) kan doen komt dan in een spanning tussen het juiste doen en de maatstaven van de organisatie volgen. er kan dan sprake zijn van het crowding out effect.

ik schrijf hier wel vaker over als het gaat om werk. zo belonen we lang werken (uren) ten opzichte van hard/slim werken. de intrinsieke motivatie en de extrinsieke beweegreden kunnen dan tegenstrijdig en conflicterend werken. zo zijn veel van onze systemen opgebouwd en hebben daardoor hele vreemde uitkomsten (van de bijstandsuitkering tot de kostendelersnorm).

het meten is dus niet enkel objectief (vereenvoudigde weergave van de werkelijkheid) maar beïnvloedt daarmee ook. het effect dat het meten op ons heeft kan zelfs zover gaan dat het leidt tot arrogantie of twijfel. de ‘succesvolle’ autoverkoper heeft niet alleen te maken met zijn eigen verkooptalent maar ook met de economie, subsidie of bijtellingsregels. de andere kant van de medaille is dat het niet kunnen halen van de verkoopcijfers tot twijfel leidt. zo zegt het aantal likes of views op dit artikel niks over de kwaliteit of inhoud van het bericht.

dingen meten is niet altijd slecht, het belangrijkste is dat we de cijfers op waarde kunnen schatten en in de juiste context plaatsen. tijdens mijn scriptie bij de politie werd dit het streetwise maken van de cijfers genoemd: wat betekenen de cijfers nu echt? zo had de daling van het aantal inbraken van 100% niet te maken met de inzet van de politie, maar het feit dat de wijk gesloopt was en er nieuwbouw neergezet werd.

daarnaast kan het meten van bepaalde onzichtbare activiteiten in een organisatie zorgen voor legitimiteit (bestaansrecht) en daarmee voelen mensen zich gehoord, gezien en gewaardeerd. van der kolk waarschuwt in zijn boek dan ook: meet met mate, wees flexibel met het omgaan met cijfers en plaats de cijfers in context.

wil je eerst het eerste hoofdstuk (gratis) lezen, klink dan >> hier.  je kan het boek >> hier bestellen. nog leuker is als je het boek in de lokale boekhandel koopt.

 

 

 

fabriek

tijdswinst

motivatieenergiemotivatietijdswinst

iedereen kent het verhaal van de houthakker wel die naarmate de tijd verstrijkt meer moeite doet maar minder bomen hakt. dit voorbeeld wordt gebruikt van stephen covey: houd je zaag scherp. 1 van de dingen die ervoor zorgt dat je zaag scherp houdt is door goed uitgerust te zijn. dit heeft 2 betekenissen: het juiste gereedschap bij je te hebben en niet vermoeid te zijn.

in veel gevallen ben jij je eigen gereedschap. we vragen door de dag heen een hoop van ofwel ons hoofd/brein ofwel onze fysiek. het maakt dus niet uit of je aan de slag bent als een beroep dat lijkt op die van de houthakker of niet. aan beide zit een bepaald limiet en die grens ligt rond de 4 a 6 uur. er zijn zelfs beroepen waar de grens al op 2 uur ligt.

na 2 uur intensief werk te doen verslapt je concentratie en raak je uitgeput – depletion. dit is de hoeveelheid cognitieve en of fysieke energie die mensen in zich hebben na een goede nachtrust en goede voeding. door tijdig te stoppen zorg je ervoor dat je minder lang hoeft te herstellen om deze energievoorraad weer aan te vullen. het is niet alleen energie maar denk ook aan je frontale lob. het bepaalt je motivatie, proactiviteit, creativiteit/probleemoplossend vermogen, je libido, je impulsbeheersing & prikkelbaarheid.

deze lob wordt als je je inspant uitgeknepen (daar is niks mis mee), maar heeft weer tijd nodig om te herstellen. wie vaker in het rood gaat, start de volgende dag weer met een accu die niet 100% is opgeladen. thuis (gestopt met werken) wordt er ook nog het nodige van je gevraagd. je wil dan geen zoutzak zijn die nergens meer puf in heeft (wat overigens heel goed te verklaren is met de huidige werkweek).

Resilience Is About How You Recharge, Not How You Endure

terwijl we dat voor onze telefoon vaak wel doen, verwaarlozen we het bij onszelf. hierdoor worden we minder energiek en effectief. we maken meer fouten en komen is een soort van sleur. die sleur ontstaat mede door het uitknijpen van je fysieke en cognitieve energie. dat bepaald dan ook in hoeverre je gemotiveerd bent en in staat bent om nieuwe initiatieven te ontplooien. algoed, je herkent hier vast wel veel dingen in van vorige blogs.

wat nu als we de tijdswinst inzetten voor je gezondheid, jezelf, gezin en dit niet ten kosten gaat van je werkprestaties. daar leggen we immers de lat vaak naast en wordt vaak aangedragen als de reden dat een kortere werkdag niet werkt. het tegenovergestelde is waar. je krijgt niet alleen je werk beter gedaan & je hebt meer tijd en energie thuis!

wie wil dat nu niet?

hoe zou jij die (2 uur) tijdswinst inzetten? vul dan de peiling in >> peiling <<

 

deze sociale innovatie zorgt voor meervoudige winst

motivatiestructurenwerkweekeffectiviteitkwaliteitmotivatieproductiviteitsociale innovatietijdswinstvitaliteit

wat is de sociale innovatie van de komende 10 jaar waarmee we vitaliteit en effectiviteit verhogen, productiviteit en kwaliteit verbeteren en tijd besparen?

vitaliteitswinst

intrinsieke motivatie is by far de beste voorspeller van vitaliteit. intrinsieke motivatie is de beste voorspeller van welzijn en van de prestaties die mensen kunnen leveren.

1 van de kenmerken van mensen in tegenstelling tot machines is dat we moe worden. niks baanbrekends natuurlijk. maar die vermoeidheid speelt wel een rol bij je inzetbaarheid. nu herstellen mensen prima van een inspanning en komt het ook voor dat we af en toe een piekbelasting hebben. dit kan fysiek, emotioneel, cognitief en mentaal het geval zijn. structureel lang werken zorgt ervoor dat je het weekend nodig hebt om te herstellen en een vakantie nodig hebt om op te laden.

zonde als je het mij vraagt. als we meer kwaliteit aan de tijd geven dan zijn mensen niet gelukkiger, maar ze functioneren ook beter, hebben ze meer tijd & energie thuis en is de thuisbasis ook beter op orde. vaak is het de combinatie tussen werk & privé waardoor mensen minder gemotiveerd en inzetbaar zijn en zelfs ziek uitvallen.

productiviteitswinst

nu is de term productiviteit ook redelijk gedateerd. veel werk is niet meer te vakken in meetbare eenheden. dat werk meetbaar moest zijn, was 1 van de fundamenten van het scientific management, het ontbreken van intrinsieke motivatie ook. wanneer mensen intrinsiek gemotiveerd zijn dan willen ze het beste resultaat mogelijk behalen. sturen op output is dan overbodig (overigens betekent het niet dat je nooit iets mag meten).

het sturen op input en zeker tijd is ook ouderwets, uren zijn een slechte graadmeter voor resultaat. dat wist kellogs (van de cornflakes) ook al. en bracht het aantal uren per dag terug naar 6. de output bleef hetzelfde. onlangs werd er gevraagd naar het aantal uren dat men per dag werkt en dat kwam op 5 uit. met een 4 daagse werkweek hoeven we ons ook geen zorgen te maken over de productiviteit. uit onderzoek blijkt dat we zowel de ineffectieve uren als een dag kunnen missen zonder dat het ten kosten gaat van het resultaat. zeker als we het combineren met technologie.

dit voorbeeld komt rechtstreeks van een productiebedrijf af: bij het productiebedrijf is er sprake van man-uren en machine-uren & voorrraad. de machine-uren kunnen omhoog als ze in de uren draaien waarin er geen mensen werkzaam zijn (meestal de nacht & het weekend). het programmeren van de machines gebeurt dan overdag voor kleinere hoeveelheden en tegen het eind van de werkdag worden de grotere hoeveelheden ingesteld. zo verhoog je de machine-uren maar hoef je de man-uren niet mee te verhogen om de productie te verhogen. uiteraard wil je ook niet een enorme voorraad opbouwen. het is dan de afweging die je maakt welke producten je overdag en welke producten je in de nacht kan maken.

het probleem is echter dat we het denken en het doen van elkaar hebben gescheiden en de medewerker niet betrekken bij het ‘schaarste’ vraagstuk. waardoor er een sub-optimale uitkomst ontstaat. hierdoor neemt niet alleen het plezier maar ook het resultaat af. dit geldt niet alleen voor het bovenstaande voorbeeld, maar denk ook aan de zorgmedewerker, de docent etc. gebruik de ideeën, use it or loose it.

effectiviteitswinst

wanneer we naar de hele keten kijken dan heeft het ook geen zin om 1 ding te optimaliseren als dat ten kosten gaat van andere facetten. daarom is het belangrijk dat we voorzichtig zijn met het sturen op ‘kpi’s’. zoals in het voorbeeld hierboven, machine-uren, arbeidstijd en voorraad. meestal geven deze in een dashboard aan hoe ‘productief’ men is. zo kan callcentermedewerker heel veel telefoontjes behandelen, maar als mensen niet goed geholpen zijn zullen ze weer terugbellen. er is dan sprake van een hoge output maar de kwaliteit van de contacten is beperkt om over de effectiviteit maar te zwijgen. de telefoontjes zijn wel heel efficiënt behandeld.

kwaliteit

veel organisaties zitten echter nu bomvol controle systemen om de kwaliteit van het werk te kunnen waarborgen. maar waar het vaak toch fout gaat is bij het menselijk handelen. hoe kan dat ongeluk gebeuren ondanks alle verantwoordingssystemen? het idee dat met meer controle het beter wordt is dan ook niet waar. het is de illusie van control en het maakt het dikwijls onveiliger doordat we niet meer zelf nadenken, maar het systeem laten denken. dit kan ten kosten van de kwaliteit/veiligheid gaan.

we verschuiven de verantwoordelijkheid graag naar de systemen. het denken wordt hiermee overgenomen, het maakt daarmee passief en reactief. wouter hart spreekt hierover het verkeerslicht versus het rotonde denken.  let op het woord verantwoordelijkheid. zo kan je ergens verantwoordelijk voor zijn, maar niet schuldig. tenzij iemand het willens en wetens heeft gedaan is er sprake van schuld. wanneer het schuld wordt genoemd is er sprake van een afrekencultuur. dit laatste is natuurlijk geen fijn uitgangspunt in een organisatie. als mensen bang zijn om fouten te maken dan is de risicoarme strategie vooral niks doen, dan kan je ook niks fout doen.

vermoeidheid zorgt ervoor dat mensen minder gaan functioneren waardoor de kansen op ongelukken/fouten toeneemt. het duurt langer om de machine te programmeren of je stelt het de machine verkeerd in. hier is al sprake van na 4 a 6 uur. bij sommige beroepen zelfs na 2 uur inspanning.

tijdswinst

wanneer we alle facetten inzetten dan is het resultaat ook tijdswinst. het komt niet alleen de gezondheid ten goede maar ook het resultaat. er is dan sprake van mutual gains. oftewel er is een win-win situatie mogelijk. deze tijdswinst kunnen we ook inzetten voor (maatschappelijke) gezondheidswinst. zo houden we de zaag scherp en zijn we allemaal goed ‘uitgerust’. niet alleen in de termen van energie, maar ook in termen van de zaag, het juiste gereedschap bij je hebben is het halve werk. de mensen zijn het menselijke kapitaal van de organisatie, waarom zagen we dan wel met een botte zaag?

nu is er hier 1 maar: in de visie van werkvierentwintig is niet de medewerker het gereedschap (resource) maar is de organisatie het gereedschap van de medewerker. hoe kan de organisatie de medewerker helpen het werk zo goed mogelijk uit te voeren? in de theorie wordt dit enabling versus coercive control genoemd. zoals je kan lezen draai ik het paradigma 180 graden om. dit noem ik van hrm naar htm, van human resource management naar human talent & motivation. de 21ste eeuw vraagt om een andere manier van werken. deze sociale innovatie maakt het verschil in de komende 10 jaar.

wil je nu meer weten over sociale innovatie binnen jouw organisatie, neem dan contact op met mij: info@werkvierentwintig.nl

onbeperkt vakantiedagen kan niet… of toch wel?

motivatiestructurenautonomiemotivatieonbeperkt vakantiedagenonbeperkt verlof

“als mensen een onbeperkt aantal vakantiedagen krijgen dan wordt er niet gewerkt” “wie doet het werk dan” “lekker is dat, er moet ook gewerkt worden” dat zijn enkele opmerkingen als ik zeg dat ik voorstander ben van een onbeperkt aantal vakantiedagen.

onbeperkt verlof

ik noem het liever ook anders: gewoon onbeperkt verlof. dat kan om meerdere redenen zijn, van ziekte tot vakantie, van rouw tot geboorte, van verhuizing tot begrafenis. als jij denkt dat je ergens anders moet zijn (of wilt zijn) en je werk staat je in de weg dan heeft dat prioriteit. jij kan heel goed inschatten hoe dat invloed heeft op jou en je werk. als organisatie kijken we ook naar elkaar om. ben je ziek dan kijken we naar je om. ga je lekker op vakantie dan wensen we je veel plezier en avonturen toe.

onbeperkt vakantiedagen

in deze column pleit lennard toma voor onbeperkt vakantiedagen >> waarom ieder bedrijf onbeperkt vakantiedagen zou moeten geven. de angst dat er juist niet gewerkt wordt is niet het geval, integendeel zelfs, mensen moeten soms op vakantie gestuurd worden omdat mensen zich juist verantwoordelijk voelen voor het werk. dat is ook bij ‘zelforganisatie’ een grote valkuil waar je als collega’s elkaar best bij mag helpen.

onmisbaar

als jij denkt dat je niet even een wandeling kan maken of een weekendje weg kan, dan moeten we even praten – bij keytoe noemen ze dit het ego gesprek. de organisatie kan prima even zonder jou. is dat niet het geval en ben je zo’n steunpilaar voor de organisatie dan moet je juist op vakantie. het bedrijfsrisico dat je ziek wordt of uitvalt is dan aanwezig en dan zijn we verder van huis. vaak wordt dit risico door organisaties onderschat en ligt alle kennis & kunde bij 1 persoon.

werkelijke uitdaging

dan kunnen we het hebben over dingen die er werkelijk toe doen: heb je extra hulp nodig, is er teveel werk, is je kennis 7 kunde actueel en zijn de machines waarmee we werken up to date? heb je het thuis op orde en wat kan de organisatie doen om je te helpen? wil je graag wat later beginnen omdat dit beter uitkomt met het wegbrengen van je kinderen naar school. dat haalt voor veel mensen de stress rondom de week al weg en hoef je niet ‘alle ballen tegelijkertijd in de lucht te houden;.

oude fundamenten

onbeperkt verlof, het niet meer zichtbaar of onzichtbaar klokken (en daarom de werkdag ook inkorten) zorgt ervoor dat mensen beter uitgerust zijn en daardoor beter functioneren als ze aan het werk zijn. wat zou het gaaf zijn als we die oude structuren van werk eens tegen het licht houden en niet in de reflex schieten van oude overtuigingen over mensen, werk & dus ook inkomen. iedereen snapt dat er geld verdiend moet worden/ dat er resultaten geboekt moeten worden. grote voordeel is dat mensen – professionals dat ook willen. dat is precies het tegenovergestelde van wat het scientific management dacht – mensen moesten met een wortel en een stok gemotiveerd worden anders zouden ze niks doen.

krapte op de arbeidsmarkt

je kan je misschien indenken dat organisatie die dit toepassen geen tekort aan mensen hebben. ik moet er zelf niet aan denken om in of bij een organisatie te werken die deze oude structuren aan mij oplegt. het is niet de eerste keer dat ik een opdracht geweigerd heb omdat ze een urenregistratie & aanwezigheidsplicht verwachten. ik doe mijn werk en dat doe ik goed. toch is er nog een verschil tussen wat werkgevers doen en wat medewerkers willen. lees ook >> wat werkgevers niet snappen over werknemers uit generaties Y en Z

de grote voordelen van onbeperkt verlof:

– meer tijd voor gezin (nooit meer in een spagaat).

– minder stress

– meer autonomie & flexibiliteit

– geen onnodige administratie

– niet snakken naar vakantie (lees doorwerken op je laatste restje energie).

 

 

 

reverse hiring

is het tijd voor reverse hiring?

dienstenmotivatie4 daagse werkweekaantrekkelijk werkgeverschapmissiemotivatiereverse hiringreverse recruitmentvisie

ken jij de term reverse hiring of reverse recruitment? bij werkvierentwintig doen we de dingen net even anders. werkvierentwintig solliciteert niet bij bedrijven, maar bedrijven solliciteren bij werkvierentwintig. waarom zou iemand bij of met jullie willen samenwerken? wat maakt jullie organisatie en het werk dat jullie verzetten de moeite waard om je tijd, energie & motivatie voor in te zetten? bij werkvierentwintig draaien we het recruitmentproces 180 graden om.

word jij onze kollega

we helpen organisaties en de mensen die er werken met hun (financiële) gezondheid door middel van pilots & organisatieadvies en helpen jou zelfs aan een geschikte opdrachtgever of kandidaat. de belofte 24 uur werken voor een volledig salaris kent geen addertje onder het gras. de meeste mensen geven al aan tussen de 3 en de 5 uur werk per dag te kunnen verzetten (structureel). we maken dit publieke geheim openbaar.

bij werkvierentwintig hoef je het systeem niet tevreden te houden om maar ‘uren te maken‘. gelukkig willen onze opdrachtgevers dat ook niet. recruitment zonder poespas noemen we dat.

voor organisaties

zoals we inmiddels weer merken is het een krapte op de arbeidsmarkt. dat heeft voor een deel te maken met vergrijzing, maar ook voor een deel met de fabrieksmindset op mens, werk & inkomen. veel organisaties zijn nog volgens het scientific management ingericht. een managementfilosofie die alles behalve wetenschappelijk is. schaarste zorgt echter ook ervoor dat organisaties soms genoodzaakt zijn een blik op de eigen organisatie te werpen. wat maakt het dat jullie organisatie nu de organisatie is waar ik elke dag mijn bed voor uitkom (behalve op de woensdag;)). wat doen jullie dat naast de financiële baten ook maatschappelijke impact maakt?

sociale innovatie

met de 4 daagse werkweek, een goed salaris en voldoende autonomie heb je dat tekort zo opgelost. je moet het als organisatie alleen wel aandurven om van de gebaande paden te gaan. uiteraard willen jullie mensen die het niet alleen voor het geld doen maar ook echt hart hebben voor de dingen die jullie doen. met werkvierentwintig hebben we een aantal professionals die dit voor de volle 100% doen. jullie zorgen voor de noodzakelijke randvoorwaarden.

dat doen we dat op de voorwaarden die passen bij een moderne kijk op mens, werk & inkomen. waaronder de 4 daagse werkweek voor een betere arbeid/rust verhouding en voor meer gelijkwaardigheid in de relatie.

meer informatie of aanmelden, mail dan naar info@werkvierentwintig.nl onder de noemer > reverse hiring.

I don’t care whether you come into the office at 8 am.
I don’t care if you choose to work from home or not.
I don’t care if you work from the garage while they fix your car.

I hired you for a job and I trust you to get it done. Just let me know what you need from me to be successful in your role. And I will show up for you.

Life happens!
You don’t need to justify to me why you need a day off.
You don’t need to explain how sick your child is to leave early.
You don’t need to apologize for having a personal life.

Yes, I care about results but I also care about you. We are all human and we are all adults. I lead people. I don’t run an adult day care center.

My advice for anyone hiring:
1. Select the right people.
2. Agree on deliverables (be crystal clear).
3. Provide proper tools and support.
4. Get out of their way.

 

de illusie van control & praktische wijsheid

motivatiestructurenbarry schwartzillusie van controlintrinsieke motivatiemotivatiepraktische wijsheidprofessionele ruimte

ik moet jullie iets bekennen. door maatschappelijke en eigen verwachtingen en de huur die betaald moest worden heb ik in een moment van verstandsverbijstering en onoplettendheid ‘ja’ gezegd tegen een onzinbaan. onder het mom: je moet toch wat doen voor je centen. ik heb 5 maanden doodongelukkig bij een gemeente gewerkt. de plek van bureaucratie en een vastgeroeste systeemwereld. na 5 maanden vechten tegen de bierkaai ben ik er met piepende banden en bore-out weggereden. ik paste voor de aanwezigheidspremie. zo wil ik mijn centen niet verdienen, ik maak geen uren maar lever resultaat.

systeem tevreden houden

zo ben ik geprogrammeerd en dat heet in de literatuur intrinsieke motivatie. vanuit jezelf graag goed werk willen leveren, vanuit vertrouwen en met verantwoordelijkheid. met mij zijn er heel veel mensen die ook zo willen werken, maar waarvan verwacht wordt het ‘systeem tevreden te houden’. een systeem dat gebouwd is op het scientific management. het tegenovergestelde van hoe de meeste mensen worden opgevoed. een deel van de mensen vinden dat ook maar worden gevormd door het systeem waar ze in terecht zijn gekomen.

mensen vormen zich naar het systeem

barry schwartz legt dat in zijn ted talk: the way we think about work is broken uit (zie onderstaande video’s). mensen die hier het beste tegen kunnen blijven of ze passen zich aan of de regels en de structuur zit ze als gegoten. de gemeente (overheid) wordt niet voor niets een blauwe organisatie genoemd. regels, control & structuur spelen er een grote rol (en ze hebben ook een functie). deze mensen zijn dus niet zelf slecht, maar een te eenzijdige kijk op werk zorgt wel voor een organisatie die een hele grote blinde vlek ontwikkeld en in mijn geval dodelijk saai wordt.

praktische wijsheid

ik pleit dan ook vaak voor praktische wijsheid. denk als een wetenschapper, handel als een stratenmaker. veel van dit theoretische beleidswerk kan verzanden in overdenkingen, in niet praktische oplossingen. er blijkt dan een gat te zijn tussen beleid en uitvoering. juist dat is een kenmerk van het scientific management (we hebben het denken en het doen van elkaar gescheiden). de stratenmaker is veel meer gericht op een praktische oplossing. beide hebben we nodig en het liefst in samenspraak. je kan je denk ik wel indenken dat ik regelmatig mijn schoenzolen op at of in het beste geval mijn hoofd 5 x tegen het bureau sloeg. daar zat ik dan met mijn goede gedrag.

creatieve medewerkers

deze blog is dus niet om ambtenaren af te vallen, maar om te pleiten voor meer diversiteit binnen organisaties. maak ook ruimte voor mensen die niet binnen het stramien van ‘uren maken’ werken. ze maken de weg vrij voor mensen die graag het juiste willen doen, maar niet het risico van de rebel willen nemen (deze medewerkers nemen namelijk een behoorlijk risico door buiten de groep te plaatsen). loko cartoons noemt dit creatieve medewerkers.

oude patronen

ook binnen de overheid is er de roep naar: terug naar de bedoeling, de menselijke maat, maatwerk & andere termen die meer aansluiten bij de werkelijkheid. op congressen wordt de vrije geest uitermate vaak gebezigd, maar terug op de thuisbasis laten we de mensen nog steeds braaf hun urenverantwoordingsstaafjes invullen. de meeste van ons kijken er ook niet meer van op. zo werkt werk. die transitie in het denken en het doen blijft lastig. oude patronen en ideeen blijken hardnekkig te zijn.

schijnnauwkeurigheid & de illusie van control

ik krijg er nog steeds de jeuk van als ik in de meerjarenbegroting van de gemeente op de euro nauwkeurig er een voorspelling wordt gedaan. dit lijkt misschien onschuldig, maar het veronderstelt een schijnprecisie en de illusie van control. afronden die handel en rap een beetje met een grote onzekerheidsfactor. het neigt dan naar micromanagement en juist daar werd ik helemaal gek van. een urenverantwoordingsstaafje voor de tijd die je bezig bent aan tijdschrijven daar viel mijn snuit van open. ik maakte mijn eigen staafje: louis met daarachter het cijfer 8. het is misschien ook wel even goed om te benoemen dat ik zelf op interne control werkzaam was.

motivatie & control

nu moet ik ook bekennen dat ik onderzoek gedaan heb naar motivatie & control. wat ik daarin vond was dat bureaucratie ook ondersteunend kan werken. mijn ervaring vergelijk ik een beetje met een longarts die in de sigarettenindustrie gaat werken en het kantoor in het rookhok heeft staan. nu denk je misschien: ja dat is typisch iets voor gemeenten. nop: het geldt ook voor private organisaties. ook deze organisaties voeren vaak steeds meer controls toe met het idee dat ze dan nog meer risico’s hebben uitgesloten. maar wat ze in werkelijkheid doen is dat ze kansen beperken. het gaat ten kosten van de professionele ruimte, , de creativiteit, het werkplezier (motivatie) en van de resultaten, maar dan wel gecontroleerd! die controls kosten ook financieel meer dan je lief is. deze blog schreef ik enkele jaren geleden over het effect van management control op motivatie.

bewegingsruimte

het doet in veel gevallen meer kwaad dan goed en daarom is het belangrijk op een goed management control systeem te hebben, eenvoudig, transparant en degelijk. waar er ruimte is om in te bewegen en indien nodig van af te wijken, waarin gezond verstand prevaleer en waarin mensen zowel rekening kunnen houden met de situatie zonder wet en regelgeving uit het oog te verliezen. albert jan kruiter heeft hierover een mooie brainwash talk gemaakt, deze bekijk je hier >> brainwash <<

“A wise person is like a jazz musician, using the notes on a page, but dancing around them. Inventing combinations that are appropriate for the situation and the people at hand”. A wise person is made, not born. Wisdom depends upon experience.”

nu is de vraag: welke aannames over mens, werk & inkomen zorgen ervoor dat we tot deze vormen van control komen. en wat kunnen we eraan doen dat niet alleen ik maar ook zorgprofessionals, onderwijzers, politieagenten, metaalbewerkers, stratenmakers (eigenlijk iedereen) voldoende professionele ruimte krijgen om hun vak zo goed mogelijk uit te oefenen?

 

aantrekkelijk werkgeverschap & de rode knop!

motivatiestructurenaantrekkelijk werkgeverschapgeldmotivatierode knopverbondenheidvrijheid

er wordt een heleboel geschreven over aantrekkelijk werkgeverschap en organisaties doen er ook veel aan om dat uit te stralen. aantrekkelijk werkgeverschap vandaag de dag gaat over een goede privé/werk balans of zoals de vrije denkers schrijven: werk-privé integratie. nu nederland massaal vakantie gaat houden is het ook een mooi moment om even na te denken over hoe dat werk er in de toekomst uit gaat zien, welke behoeftes er zijn vanuit zowel de werkgevers als de medewerker.

4 daagse werkweek

de 4 daagse werkweek is daarin cruciaal. het zorgt niet alleen voor een betere balans tussen inspanning en ontspanning, maar het zorgt er ook voor dat (zorg)taken thuis beter worden verdeeld (gelijkwaardigheid), het geeft mensen meer tijd voor hobby’s  en zullen uiteraard ook minder vaak ziek zijn. het maakt ook dat werkgevers aantrekkelijker worden om voor te werken. zo snijdt het mes aan 2 kanten. 1 de organisatie spaart kosten uit voor ziekteverzuim (of een verlies van inzetbaarheid) en 2: organisaties kunnen het geld direct investeren in de medewerkers en niet in campagnes over aantrekkelijk werkgeverschap.

 Er wordt in Nederland ongeveer 4 miljard uitgegeven aan werving, selectie en arbeidsmarktcommunicatie. Er worden belachelijke bedragen gespendeerd aan recruitment bureaus. Onboarding en de employee journey zijn belangrijke hedendaagse HR onderwerpen. 

 

investeren

aantrekkelijk werkgeverschap begint natuurlijk al veel eerder. hoe eerder een organisatie daarin investeert, hoe beter het rendeert en hoe minder het van de daken geschreeuwd moet worden op talent binnen te halen en te behouden. in de zorg was er een hele campagne voor de instroom, maar aan de achterzijde liepen de mensen weg. de oorzaken van de ontevredenheid waren niet aangepakt en daardoor verloren mensen al snel het plezier in het werk. we weten allemaal dat dit te maken heeft met onnodige verantwoordingssystemen. de meeste mensen willen gewoon goed werk leveren. veel organisaties zijn daar echter nog niet op ingericht, maar durf je als medewerker wel je mond open te trekken of is het klagen bij het koffieautomaat een dagelijks ritueel geworden?

verbonden in vrijheid

maar hoe behoud je mensen dan? tegenwoordig wordt dit het boeien en binden van medewerkers genoemd.er zit namelijk een verschil tussen binden & betrokkenheid. mensen die je organisatie hebben verlaten zullen wellicht nog wel betrokken zijn bij de organisatie. ze zullen een bepaalde trots voelen en wellicht dat ze zich ook identificeren met de organisatie. ik ben een echte .. ze willen niet alleen leven om te werken, maar werken om (aangenaam) te leven. het binden van medewerkers doe je door ze vrij te laten, ze autonomie te geven en daarmee het vertrouwen te geven dat ze onderdeel zijn van de organisatie zonder de kooi dicht te gooien.

verbonden in vrijheid, zodat elke dag je de mogelijkheid hebt om op te stappen, maar je wilt het niet. werkvierentwintig zat te denken aan een manier om daar al dan niet symbolisch een vorm aan te geven, als een soort van schietstoel.

de rode knop: onder de rode knop zit een geldbedrag, iedere medewerker stopt er 1 euro per dag in en de organisatie doet dat ook. je kan wel nagaan dat na verloop van tijd de pot aardig gevuld is. medewerkers kunnen elk moment van de dag deze rode knop indrukken. als je besluit op de knop te drukken & de organisatie te verlaten heb je (financiële) vrijheid om dat te doen (uiteraard ook met behoud van ww rechten).

aan het eind van elke week wordt er duidelijk hoeveel mensen op deze knop gedrukt hebben (hopelijk niemand). 50% van de inhoud van de pot wordt dan verdeeld onder de mensen die de organisatie besloten hebben te verlaten en liever hun tijd, energie & aandacht aan iets anders willen besteden. je zou toch als organisatie niet willen dat iemand enkel en alleen voor het geld bij je werkt? bekijk ook de ted talk van barry schwartz.

elke jaar wordt 50% van de pot uitgekeerd aan een bestemming waar de organisatie (en de mensen die er werken) achter kunnen staan. dit kan uiteraard ook zijn dat je de inleg teruggeeft aan de medewerkers. mede om zo geen exorbitante prikkel te creëren.

de organisatie is een middel

in de kern is een organisatie een hulpmiddel om een groter doel te bereiken. de organisatie(vorm) is voor de meeste mensen namelijk een instrument om dat doel te behalen. een organisatie is daarmee meer dan der som der delen. deze synergie dat is waarom we organisatie opgericht hebben. anders had iedereen beter zelfstandige kunnen worden. het dient ondersteunend te zijn aan de werkzaamheden en dient daarom mensen niet tegen te houden of te beperken, maar ruimte te bieden om het vak zo goed mogelijk uit te oefenen (ook wel professionele ruimte genoemd). in de control literatuur wordt dit coercive (beperkend, wantrouwend) of enabling control (ondersteunend, vanuit vertrouwen) genoemd. door dit op een juiste manier toe te passen wordt een werkgever automatisch een aantrekkelijke werkgever. het vraagt alleen wel om te kiezen voor een ander type control. laat werkvierentwintig daar nu gespecialiseerd in zijn.

een aantal voordelen op een rijtje:

  • hogere kwaliteit van motivatie (tegengaan van het verlies van motivatie)
  • hogere betrokkenheid (mensen haken mentaal niet meer af).
  • betere inzetbaarheid (lager ziekteverzuim).
  • betere resultaten (sociaal en financieel).

voorbij het taboe – bore-out

motivatiewerkweekbore-outburn outhrmhtmmotivatie

tijdens mijn eerste en tevens laatste baan kreeg ik een bore-out. mij zul je niet meer in een vaste baan structuur vinden van uren maken en in kantoren kom ik niet meer. ze zijn off limits voor mij. naast de studie deed ik altijd enorm veel, maar die studie nam nooit mijn hele dag in beslag. het was naar college (vaak 2 stuks van 1,5 uur), even ouwehoeren, je studiewerk doen en dan naar huis, werken en of sporten. ik ging van een actief leven naar het kantoorbestaan met te veel taart in de middag. ik was gewend om meters te maken, lekker gas te geven en dan ook vooral tijd te hebben voor andere dingen. het gaat immers om het werk dat je verzet en niet om de tijd die je eraan spendeert. ik vond het gruwelijk saai…

a bad day on the bike is always better than a good day at the office

gruwelijk saai

dat volwassen werkende leven vond (en vind ik nog steeds) gruwelijk saai. tijdens vergaderingen haak ik snel af. het is vaak erg langdradig en mijn interesse en spanningsboog houden het simpelweg niet vol. er is veel herhaling en echt geluisterd wordt er ook niet. ik begrijp niet dat mensen hier een dagen mee kunnen vullen (dat kunnen ze ook niet, veel mensen geven aan dit enorm vermoeiend te vinden en zeker als dat online is). de effectiviteit van dit soort activiteiten is zeer beperkt en daarom is no meeting wednesday ook 1 van de elementen van de werkvierentwintigmethode. niemand die die meeting mist behalve de echte vergadertijgers. veel mensen geven aan minimaal 20% van de werkweek in een meeting te zitten.

als kado een bore-out

ik kreeg een bore-out. dat weet ik nu pas, maar op dat moment niet. je twijfelt enorm veel aan jezelf. hoe kan iedereen nu bezig zijn terwijl jij al klaar bent. ik zocht van allerlei extra uitdagingen. ik startte een projectgroep op en nodigde daar mensen voor uit. ik deed alles buiten mijn functieomschrijving om, maar het was allemaal buiten de doos. niet erkend en onofficieel.

met mij zijn er veel mensen die geen burn-out hebben of tegen het randje aan lopen, maar een bore-out. mensen die in het werk niet voldoende (cognitief) geprikkeld of uitgedaagd worden. ze doen het werk zoals barry schwartz dat mooi verwoord: for the pay at the end of the day. achteraf was het een kado. ik was anders te lang blijven zitten, gewoon omdat werk zo nu eenmaal werkt. je komt opdraven en je gaat 9 uur later weer naar huis. serieus…

verlies van talent & motivatie

dat is zonde, want hierdoor verlies je enorm veel talent & motivatie. op bore-out zelf zit ook nog een enorm taboe. ten eerste de geïnternaliseerde variant: je wilt graag waar leveren voor je salaris. de maatschappelijk politiek ideologische is: je moet werken voor je centen (daarom zijn mensen bijvoorbeeld tegen een basisinkomen). uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het werk grotendeels onzinnig was i.c.m. geen erkende ruimte te krijgen om andere dingen te doen buiten de functie om. dat laatste is ook belangrijk om je werk als vol te kunnen blijven zien. niemand wil voor spek & bonen werken. 

erkende speelruimte

het is even leuk om buiten de lijntjes te kleuren, maar als dat niet erkend wordt dan blijft het alsof je altijd iets doet wat eigenlijk niet mag. je hebt dan een soort van gedoogwerk. je kan je voorstellen dat je betaald wordt voor je ‘echte functie’ terwijl dat nog maar 20% van je werkzaamheden zijn en vervolgens bezig bent met 80% andere dingen, maar daar is officieel geen budget voor.

stoom afblazen

ik heb het gezien bij mensen om mij heen die een burn-out ontwikkelde en op dat moment gingen overcompenseren. ze gingen energie uitgeven die ze na het werk niet meer hadden om de dag/week of maand toch nog een beetje goed te maken. die manier van leven kon ik mij niet in vinden. er bestaat geen uitgesteld leven en werk hoeft ook zeker geen passie te zijn, maar het is wel belangrijk dat je het gevoel hebt dat je met je werk iets doet, iets voor elkaar krijgt. resultaat is immers een hele belangrijke bron van motivatie.

zelf liep ik tegen een langdurige hardloopblessure aan. op de eerste dag na het werk heb ik een halve marathon gelopen om een beetje stoom af te blazen. dit kon toch nooit het begin van het ‘werkende leven zijn’. verbazing alom.

de consequenties

het fascinerende aan mijn verhaal is dat wat ik onderzocht had mij gebeurde. ik raakte niet alleen heel erg gedemotiveerd maar ontwikkelende ook een enorm laag zelfbeeld door de bore-out. je twijfelt op dat moment aan alles. bedenk het en je twijfelt eraan. ik schrijf dit om andere te helpen die er wellicht ook mee zitten aangezien ik heel veel onbegrip uit mijn omgeving heb gehad na het opzeggen van mijn baan.

in een tijd dat iedereen ‘carrière’ maakt kan de wereld om je heen keihard zijn. als de pilaren van je bestaanszekerheid onder je uitschieten (financieel, sociaal en mentaal/emotioneel) zie dan maar rechtop te blijven staan. terwijl het achteraf gezien het meest moedige is wat ik ooit heb kunnen doen. vanaf dat moment was namelijk alles onzeker. een jaar later na wat privé uitdagingen (mantelzorg i.cm. startend bedrijf en herstellende van een bore-out) was ik zelfs genoodzaakt mijn huis op te zeggen. er is tot de dag van vandaag geen groter offer dat ik gemaakt heb dan dat en toch zou ik zo weer hetzelfde gedaan hebben.

zonde van belastinggeld

ik zou een beroep moeten doen op diezelfde wantrouwende bureaucratische overheid waar ik na een aanvaring met het uwv de schurft aan had. een ander woord kan ik er ook niet voor bedenken. organisaties die vastzitten in het systeemdenken en zeker in die tijd. dat verhaal lees je>> hier<<.  de toon en het wantrouwen is zo enorm dat je je bijna een dief voelt als je er een beroep op doet. nog even los ervan dat ze vooral je autonomie proberen af te nemen.

ik deed nu alleen waardevoller werk dan toen ik bij de gemeente werkte terwijl het een fractie zou zijn van de factuur die ik voor die tijd naar de overheid werd gestuurd. ik had mijn baan opgezegd omdat ik mijn salaris niet waar kon maken. ik vond het zelf simpelweg zonde van het belastinggeld om mijn aanwezigheidspremie te blijven betalen. ik moet natuurlijk ook wel erkennen dat ik niet zo heel goed ben in het ‘systeem tevreden te houden’ om maar een straf te ontlopen (geef die straf maar, liever rechtop sterven dan op je knieën door het leven).

Help, het gemotiveerde personeel vertrekt en het murw geslagen personeel blijft?!

de pragmatische kijk

ik vind mijzelf ook nog iets te jong om er pragmatisch naar werk te kijken of zelfs mentaal af te haken en hopelijk bereik ik die fase nooit. het idee dat mijn salaris de vaste lasten betaalt en dat ik dan in de avond wel iets doe wat ik waardevol vind gaat er bij mij niet in. dit hoor ik echter heel veel volwassenen zeggen, zelfs in ‘hoge’, goede betaalde functies krijg ik zo nu en dan te horen dat tot zeker wel 50% van het werk onzinnig is: maar het betaalt de rekeningen. het zijn over het algemeen de hbo+ functies waarin de bullshitfactor enorm is.

van hrm naar htm

met werkvierentwintig stap ik dan ook af van human resource management en zetten we de stap naar human talent & motivation. mensen zijn eerst mens en iedereen heeft een bepaald talent en bijbehorende motivatie. het is een beetje use it or loose it. dat laatste gebeurt nog veel te veel. er is zoveel talent in de maatschappij waarin we ook actief geïnvesteerd hebben.

veel van dat talent laten we wegkwijnen in vaste functieomschrijvingen, in stug beleid maar vooral in ouderwetse overtuigingen over mens, werk & inkomen (de fabrieksmindset). onder dat fundament ligt het scientific management. een niet wetenschappelijke managementfilosofie die we vandaag de dag nog overal gebruiken en dat is zonde. tijd om er wat aan te doen, doe jij mee?

ga bijvoorbeeld mee op trailvrijdag. dan gaan we samen op pad en lopen we een trail van tussen de 7,5 en 15 km (omgeving arnhem). durf jij de uitdaging aan?

school

langs een meetlat…

motivatiestructurencitokinderenmanagement controlmeetlatmotivatieonderwijs

onlangs kwam ik een oud teamgenootje tegen. wat heb ik altijd met hem gelachen. we waren een jaar of 10-14 toen we samen voetbalde. tegenwoordig is hij werkzaam in het onderwijs. hij vroeg hoe het met mij ging en waar ik tegenwoordig woonde. ik vroeg daarna hoe het met hem was en hoe hij afgelopen jaar ervaren had. als docent op een basisschool was het ook best een omschakeling. hij vertelde dat ze besloten hadden dat de gelden die de school nu krijgt vanuit de overheid besteed worden om de klassen kleiner te maken. er zaten nu 27 leerlingen in zijn klas en volgend jaar worden dat er 20. dat was volgens hem beter behapbaar. bij 27 leerlingen is er altijd wel een leerling die je even minder in het zicht hebt terwijl dat misschien wel zou moeten.

meetlat

het jaar zit er bijna op, de klas hield hij na dit turbulente jaar ook wat minder ‘strak’ dan normaal. hij zei: nog even de cito en dan zit het er weer op. waarop ik vroeg: geef je les aan de bovenbouw dan? nee zegt ie: cito’s doen we voor alle klassen. waarom ik zei: whaaaaattt? leggen we de kinderen dan al langs een meetlat? vol ongeloof (ik ben geen voorstander van toetsen en zeker niet om kinderen te bestempelen met een ‘niveau’.) ja zegt ie: we pinnen de kinderen er niet op vast, het is een momentopname, maar soms kan een kind je zowel positief als negatief verbazen bij zo’n toets (ook al is het een momentopname), voor de docenten is dat ook wel fijn.

aandacht

ik begreep hem wel, maar snapte het niet. het feit dat de klassen zo groot waren was 1 van de redenen dat er wel eens een kind niet de aandacht kreeg die het eigenlijk nodig had. de oplossing was dan ook niet toetsen, maar kleinere klassen. ook dan is er geen garantie dat er niemand onder je aandacht uitgeglipt, maar een foutloos systeem maken is een illusie. dat het voor de docenten fijn is om een vorm van ‘control’ te hebben begrijp ik ook, maar snap het niet. we leiden de docenten op en dat is echt wat langer dan de 6 of 12 weken die we nodig hebben om een rijbewijs te halen. vervolgens zijn het professionals die al doende nog meer leren over hun vakgebied, hoe het met de kinderen gaat en hoe de ontwikkeling is. deze loopt zelden lineair en kan (en mag je in mijn ogen) ook nooit vergelijken met een ander kind. het feit dat er aangegeven wordt hoe je ‘scoort’ t.o.v. de groep is dan ook een vreemde gewaarwording voor mij.

professional

over pedagogiek kan ik dan ook weinig zeggen en ik ben er 100% van overtuigd dat mijn oude teamgenoot een fantastische docent is. waar ik wel wat over kan zeggen is over motivatie & management control. daar ben ik op afgestudeerd. oorspronkelijk wilde ik voor mijn scriptie het effect van prestatiemetingen op de motivatie van leerlingen onderzoeken. ik ben uiteindelijk (na heel wat pogingen) bij de politie uitgekomen. prestatiemetingen zijn een onderdeel van management control. de ouderwetse variant was een top down benadering waarin het management de medewerker in de juiste richting wilde kunnen sturen, dat was een vrij instrumentele aanpak. tegenwoordig verliest deze richting aan populariteit. zo ben ik ook tegen prestatiemetingen & targets omdat ze doorgaans niet intrinsieke motivatie voeden maar extrinsieke motivatie ook al heeft het wel de potentie om ook intrinsieke motivatie te versterken.

fabrieksmindset

het gaat bij veel toetsen dan niet meer om de wil om te leren maar om het cijfer. nog even los van de stempel die je iemand opdrukt omdat sommige nu eenmaal op andere vlakken talent hebben. er ontstaat onbewust ook een selffulfilling prophecy. een blinde blek in het toetssysteem. zelf heb ik ‘het systeem’ redelijk tevreden kunnen houden. ik deed mijn opleidingen (gezakt voor VWO en daarna volwassen onderwijs alsnog mijn VWO gehaald). uiteindelijk studeerde ik af aan een universiteit en ging werken bij een gemeente. na 5 ongelukkige maanden kwam ik erachter dat het heel vreemd is dat we dingen doen zoals we het doen. niet alleen bij volwassenen op (of aan) het werk, maar ook bij kinderen. bizar!

dat heeft alles te maken met de fabrieksmindset op mens, werk & inkomen. daar is ons schoolsysteem ook onderdeel van. het scientific management ging uit van het meetbaar maken van werk, rond die tijd zijn ook de gestandaardiseerde testen zijn ontwikkeld ten tijde van de 1ste wereldoorlog. de standaardtesten die we nu doen zoals de cito waren bedoeld om de de sociale ‘mobiliteit’ te verhogen (lees het artikel in de hyperlink). dat doet het maar beperkt en je kan je afvragen of zulke testen nog wel van deze tijd zijn.

The Army Alpha and Beta Tests, developed during World War I to sort soldiers by their mental abilities, became a model for the schools. Testing promised a way to identify kids who might go on to great things while avoiding wasting resources on “slow children.”

prestatiemeting is niet altijd slecht!

ik zal niet ontkennen dat ik af en toe ook een hardloopwedstrijd loop en de tijd leuk vind. het geeft een gevoel van vooruitgang (of soms juist niet), maar mijn toekomst hangt er niet van af. ik hoop dan ook van harte dat we kinderen de aandacht geven die ze nodig hebben. aandacht zowel van ouder als docent is een gigantische motivator. het zorgt voor de basis psychologische behoefte die intrinsieke motivatie voedt: betrokkenheid. 2/3e van de ontwikkeling van een kind heeft te maken met factoren buiten het onderwijs om. daarom ben ik ook voor een basisinkomen, het waardeert onbetaalde activiteiten zoals ouderschap, zorgt voor rust en stabiliteit thuis, waardoor de relaties beter zijn en de kinderen met meer rust opgroeien. laten we vervolgens de docenten hun vak teruggeven (professionele ruimte, autonomie is key) en dat we het probleem oplossen (te grote klassen) i.p.v. het gevolg bestrijden met nog meer toetsen (ik wil ook niet weten wat deze toetsen kosten).

ps: ik heb nog geen kinderen, maar vroeg mij wel af hoe ik als ouder zou reageren op het feit dat mijn kinderen tegen die tijd langs een meetlat gelegd zouden worden. waar zoals je kan lezen ik zelf mijn twijfels bij heb. ik hoop dat we tegen die tijd tot het inzicht komen dat het meer kwaad dan goed doet.

fabriek

opgelicht: hoe emotie je denken uitschakelt

structurenabncontrolingmotivatieoplichtingrabobanksns

poe, dat was wel een dagje zeg. dit keer een persoonlijk verhaal over wat mijn moeder is overkomen. zo kan ik het wel noemen. ze is opgelicht en ze heeft zowat haar hele spaarrekening in de zakken van criminelen geleegd. voordat je denkt: wat een oen, hoe stom kan je zijn is het belangrijk om wat meer te weten over hoe het denken werkt. deze criminelen zijn namelijk gehaaider dan je denkt. kennis en het toepassen daarvan is daarin macht en daarom wil ik ook graag deze blog met jullie delen. deel dit met je ouders, je kinderen en of andere mensen want alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat criminelen verslagen worden.

victimblaming

mijn moeder had haar bank aan de telefoon en vertelde schoorvoetend dat ze was opgelicht via een whatsapptruc. ik zal eerlijk bekennen dat mijn eerste reactie was: hoe dan! pieperdepepiepdepiep. maar juist dat is victimblaming. 100% fout. sorry mams. hierdoor ontstaat er meer schaamte en wordt dit verhaal minder gedeeld. de hond daarentegen reageerde wat beter (met een lebber en meer empathie), als je je afvraagt waarom dat beestje altijd als eerste eten krijgt en het meest wordt vertroeteld, bekijk dan eens de wet van snuf.

back to topic.

wat is er nu gebeurd?

mijn moeder kreeg een berichtje: he mam (L), ik heb een ander nummer, mijn telefoon ging kapot dus bij deze mijn nieuwe nummer. zo gezegd zo gedaan slaat mijn moeder het nummer op onder wat zij dacht: haar oudste zoon. dat wisten de criminelen natuurlijk niet, maar door de aanname versterkte ze haar geloof.

ze zagen nu de profielfoto van mijn moeder verschijnen in whatsapp (je privacy instellingen staat vaak aangegeven: afbeeldingen tonen aan contacten). de criminelen hadden beet. vislijn uitgegooid en van de duizenden pogingen zijn er altijd een paar die happen. zo ook mijn moeder. daarna kreeg ze een berichtje of ze even tijd had: natuurlijk heeft mijn (beste) moeder (van de wereld) altijd tijd voor haar zoons.

“wat is er aan de hand jongen” nou, er moesten wat rekeningen betaald worden en daar was haast bij. hij schaamde zich kapot, maar of ze 2 rekeningen wilde betalen. zo gezegd zo gedaan. de rekeningen werden betaald en weer verder met de orde van de dag.

totdat haar bank belde (je bank belt je in principe nooit, en zeker niet om geld over te boeken, let ook daar op!). opgelicht, ze gingen er gelijk achteraan. gelukkig maar!

alle credits naar haar bank. straks nog een sidenote over hoe de 2 andere banken waar ze het geld naartoe gestort had handelden.

maar wat kan je er dan aan doen?

door het woordje: he mam, waren ze bij mijn moeder binnen, dat was haar achilleshiel. onvoorwaardelijke liefde voor je kinderen maakt dat je alles laat vallen. door de acuutheid (nu moesten er rekeningen betaald worden) & schaamte, maakte dat het snelle denken het over nam van het langzame denken.

dat snelle denken is gebaseerd op aannames. daarover later meer. wat er verder speelde was rationeel gezien heel erg makkelijk te doorgronden, maar aangezien de criminelen een beroep deden op het snelle denken, emotie nam het over. daarom dacht ze niet na. nu handelen, later denken.

de dagen ervoor hadden we er nog over gesproken. er was dus geen sprake van een gebrek aan kennis, maar we hadden niks afgesproken over het toepassen van die kennis.

thinking fast & thinking slow

daniel kahneman heeft hier een fantastisch boek over geschreven: thinking fast & thinking slow. kort gezegd komt het erop neer dat je snelle denken veelal gebaseerd is op emotie, op aannames waardoor je dingen zelf invult. heel handig, maar niet altijd het meest verstandige. het langzame denken kost veel meer energie, dus als je de hele dag dit langzame meer rationele denken toe wilt passen dan ben je al voor de middag kapot moe. doordat we 90% van de tijd op automatische piloot handelen (appen met je zoon) zit je volledig in dit type denken. lees er meer over in het boek of de verschillende blogs die erover geschreven zijn.

codewoord

de oplossing die ik aangedragen heb is een codewoord. het codewoord hebben we nu afgesproken, maar mocht het over een jaar weer voorkomen dan moeten mijn ouders (en ikzelf) flink nadenken over wat dat codewoord dan was. door het graven in je geheugen word je uit het snelle denken getrokken en moet je brein moeite doen.

op dat moment zie je in dat de stappen niet rationeel zijn (let wel, zodra je iemand 100% vertrouwt kunnen ze alles van je vragen, echt alles, zelf het plunderen van je spaarrekening).

sidenote: de banken

de bank van mijn moeder belde direct op. de transacties waren vreemd en paste niet in het profiel van mijn moeder. riskmanagement heeft hier dan ook zeker zijn rol gespeeld. al ben ik benieuwd hoe dat bij banken nu ingeregeld is. de bankmedewerker was erg behulpzaam en begripvol.

je kan je wellicht indenken hoe ontiegelijk stom mijn moeder zich voelde (schaamte speelt een grote rol om het verhaal niet te vertellen). maar na bovenstaande gelezen te hebben is het duidelijk waar deze criminelen een beroep op doen.

overigens doet marketing & politici eenzelfde beroep op hetzelfde type denken (het is dus een bewezen strategie waar ook criminelen gebruik van maken). nee niet alle politici zijn criminelen;)

regels of richtlijnen?

ik heb zelf de rekeningnummers bij mijn moeder opgevraagd en direct met de ontvangende banken gebeld. voor hetzelfde geld was er namelijk ook sprake van identiteitsdiefstal van 1 van hun klanten. de rabobank wilde eerst een proces verbaal ontvangen alvorens ze stappen ondernamen. ik wilde alleen een rode vlag afgeven, zodat ze bij het rekeningnummer een waarschuwingsmelding kunnen zetten.

regels waren regels. er viel hier verder ook niet over te praten. ik vermoed een strenge avg wetgeving, maar aangezien ik het rekeningnummer van hun klant had, was er weinig meer geheim en wilde ik hen erop attenderen. toch ben ik benieuwd naar hun handelswijze. dus rabobank > ik kom graag met jullie in contact.

de ing was sneller met handelen. ik gaf aan wat er gebeurt was en ze vroegen direct om welk rekeningnummer het ging. er werd direct een dossier aangemaakt en gecontroleerd of er sprake was van fraude, oplichting etc. waarbij ze daarna ook graag het proces verbaal wilde ontvangen. hier was duidelijk dat er niet achter het systeem werd verscholen, maar met het systeem werd samengewerkt. een dikke duim vanuit mijn kant.

hard & soft controls

deze casus is nu bij iemand uit mijn omgeving gebeurt. erg vervelend, maar vanuit beroepsdeformatie ook een super interessante casus als het gaat om hard controls & soft controls. ze hebben de hard controls weten te omzeilen en met de mens (medewerker, ouder etc) meegewerkt. waarmee ze de soft controls wisten te manipuleren. een soort van jiu-jitsu tactiek. de acuutheid, het vertrouwen, de band tussen ouder en kind. deze manier van oplichting gebeurt dagelijks en wordt naar mijn weten nog te weinig gedeeld. hoe meer je weet over de psychologische effecten en je manier van denken, hoe beter we bestand zijn tegen impulsen.

control is er niet voor niets, bij werkvierentwintig pleiten voor optimale control waarin je nooit 100% alles dicht kan timmeren.

vraag niet om toestemming maar om vergeving achteraf.

omdat we graag positief afsluiten en er ergere dingen zijn (het financiële leed is minder erg dan het emotionele leed). desalniettemin nog een tip voor alle kinderen: mocht je nu dus zakgeldverhoging of zoals ik een hele vette nieuwe set carbonwielen willen. app je ouders, met een vreemd nummer, geef daarin een bankrekeningnummer van 1 van je vrienden op. trek op die manier de spaarrekening van je ouders leeg en koop die set wielen.  zeg achteraf dat het een grapje was en vraag om vergeving. als de liefde onvoorwaardelijk is…en je ouders een klein beetje gevoel voor humor hebben…

werkvierentwintig is gespecialiseerd in motivatie & control. louis goulmy is afgestudeerd bedrijfseconoom en heeft zijn sciptie over management control & motivatie geschreven. willen jullie nu meer weten over het inrichten van jullie organisatie, werkvierentwintig is ontstaan vanuit controlandmotivate.nl en helpt organisaties bij het verbeteren van de (financiële) gezondheid. werkvierentwintig is de rebelsere variant van control and motivate. daarom worden de blogs ook met een vleugje humor en (zelf)spot geschreven. mailen kan naar info@werkvierentwintig.nl & bellen kan naar 0624444981 

 

 

 

 

 

 

 

prettig productief

dienstenmotivatiestructurenwerkweekbetekenisdaniel pinkkeytoemeaningmotivatieprettig productief

zo dat was een lekker productieve dag zeg: prettig productief. de alliteratie alleen al maakt dat het lekker bekt. wat bedoelen we met lekker productief? mensen houden ervan om voortgang te zien, resultaat van je harde werken geeft een bepaalde mate van voldoening en trots. als dat het uitgangspunt is dan richten we onze organisaties anders in.

grootmoeders recept

je kan het zien als een recept uit een kookboek. een snufje moeite (effort), een dosis resultaat & vooruitgang in zowel werk als je financiën. als je dit geheel niet te lang door laat koken, beetgaar is prima, dan is het prima te happen. dan komen mensen moe, maar voldaan thuis. niet afgemat, maar gewoon moe. je merkt dat je je best gedaan hebt. je hebt er in de ochtend een klap op gegeven (of wanneer jij begint met werken). pas het aan: maar neem als basis grootmoeders recept.

meer of minder?

prettig productief gaat ook over het afscheid nemen van meer meer meer, want hoe paradoxaal dat ook mag zijn het leidt vaak tot minder, minder, minder. van langer en meer werken worden we niet productiever over de week & de maand gekeken. prettig productief gaat dus ook niet over uitknijpen en winstmaximalisatie, maar over resultaten boeken die duurzaam zijn. duurzaam voor jou, je opdrachtgever over werkgever, voor je gezin, voor de klant en voor de samenleving.

floreren

bij keytoe noemen ze dat floreren. hoe zorg je ervoor dat mensen floreren en daarmee zijn ze (dat is de grap) juist super productief. je hoeft dan geen lange dagen te maken of continu aan te staan. juist de afwisseling tussen inspanning & ontspanning en het gevoel van vrijheid zorgt ervoor dat je heel prettig productief kan zijn. autonomie haalt namelijk het beste in mensen naar boven. bij een software bedrijf atlassian gaven ze mensen 1 dag volledige vrijheid. in die dagen werden 80% van de nieuwe producten bedacht. “one day of full autonomy”

prettig productief

prettig productief zijn is een resultaat, een gevolg van een bepaalde manier van werken. waarbij mensen betekenis (meaning) ervaren, waarbij er voldoende tijd, energie, focus is voor zowel thuis als op of aan het werk. waar mensen niet hoeve te watertrappelen om in leven te blijven (geen honger loontje) en waar mensen van meerwaarde zijn voor andere (economisch, maatschappelijk, sociaal).

werkvierentwintig verhoogt niet alleen het welzijn van mensen, maar verbetert daarmee ook de intrinsieke motivatie en dat maakt mensen dan ook gelijk prettig productief. hebben jullie nu het idee dat jullie onprettig onproductief zijn, dan helpen we je graag. dat doen we graag vanuit een nieuwe dienst: Keytoe Work, met als basis het boek: 99 problems but the boss ain’t one. dan bouwen we samen aan een prettig productief policy voor jullie organisatie.

(weekend) winter-dip

motivatiestructurenwerkweek4 daagse werkweekik werk 4 x 9moemotivatieschaarstevitaliteitweekendwerkweekwinterdip

ervaar jij aan het eind van de week ook een dip & snak je naar het weekend. een moment voor jezelf. dat je even niks moet? grote kans dat je last hebt van wat heet het weekend effect. je hebt door de week heen te weinig ruimte voor je fysieke en psychologische basisbehoefte. hoe groter de discrepantie tussen de werkweek en het weekend hoe groter je het weekend effect ervaart.

energie

als de blaadjes vallen trekken we weer meer in onze schulp. we zijn wat minder buiten en maken wat minder vitamine d aan. een dipje is voor vele niet ver te zoeken. we zijn ook wat vrolijker als de zon schijnt, de vogeltjes fluiten en je lekker naar buiten kan. nu kan je uiteraard ook snakken daar de winterse kou, windstil, -5 en met die prachtige laaghangende zon. van nature hadden we ook meer energie nodig in de zomerperiode (langer daglicht) dan in de winter. het is dus ook niet gek dat je energiepeil wisselt. dat hoort bij de natuur en bij ieders leven. het is dan ook best gek dat we het hele jaar door nagenoeg hetzelfde ritme hebben.

ruimte

het is dan ook belangrijk om ruimte te hebben om hieraan toe te geven en er geen snelle oplossing voor te zoeken. heb je slaap, rust dan even uit en pak geen koffie. het is dan ook niet gek dat jongeren zoveel energiedrink tot zich nemen. het puberbrein wordt vaak pas tegen 0930 wakker, maar vragen ze al wel om rond 8:30 bij de wiskundeles paraat te staan.

is het 1530 dan is het geen cup a soup tijd, maar dan geef je lichaam aan dat je af bent. stop dan met werken en ga lekker naar huis (of naar beneden). het is belangrijk dat je de ruimte hebt om hier naar te luisteren en het niet te maskeren met suiker, cafeïne of een ander pepmiddel. laten we de oorzaak aanpakken. 1 van de dingen die direct effect heeft is de kortere werkdag.

hierdoor houd je meer tijd over om te lummelen, te slapen, te wandelen en andere dingen te doen die je ook op je bordje hebt (en noodzakelijk zijn). zo voorkom je dat je in een mentaliteit van schaarste komt. hierin ben je effectiever en scherper en heb je meer ruimte (sociaal, emotioneel, financieel) om verder te denken dan die quick fix.

werkdag

in de winter is het donker als je start met werken en weer donker als je stopt (bij de 8 of 9 urige werkdag. de meeste mensen starten de dag om 08:00 ( + of – 1 uur). het is dan vaak nog donker. ze werken vervolgens 8/9 uur (zonder pauze van 1 uur) tot 16:00/17:00. voor corona was er nog reistijd, die nemen we  nu niet mee. tegen 18:00 eten de meeste mensen om vervolgens nog even de afwas te doen, kinderen naar bed of nog te sporten.

voor je het weet is het 21:00 en maak je je weer klaar om om tijd naar bed te gaan. echt veel lummeltijd is er niet, mensen hebben even een ‘momentje voor zichzelf nodig’ juist die tijd zorgt ervoor dat je een buffer hebt waardoor je niet gestresst raakt als er iets niet loopt zoals het zou moeten lopen. dit geldt ook voor geldschaarste of emotionele tegenslagen maar uiteraard ook voor slaap. hierdoor hebt je minder grip op je impuls beheersing. je wordt eerder boos en je snaait eerder meer dan je anders zou doen: de remming is weg.

wist je dat schaarste ervoor zorgt dat je minder goede beslissingen neemt. het scheelt zelfs 13 IQ punten al bij het denken aan schaarste. zo werd er een test afgenomen en moesten mensen zich voorstellen dat ze net een boete hadden gekregen maar deze konden ze niet direct betalen. deze mensen presteerde slechter ook al was het fictief. schaarste is funest voor je functioneren.

tips

in deze blog willen we je ook wat tips mee geven. die voor sommige een open deur is.

  • by far, de 6=8 filosofie. korter werken loont, af en toe wat langer werken kan geen kwaad. tijd is ook kostbaar, verspil het niet met too much social talk, werk gaat over resultaten boeken (dingen voor elkaar krijgen), een beetje social talk is fijn, je voelt je betrokken, maar het kan je dag ook bepalen en je tijd schaars maken. je agenda loopt vol en voor je het weet heb je geen regie meer over je eigen tijd, energie en werk.  niksen/dagdromen is daarom ook erg belangrijk. je brein komt dan in de default mode netwerk en is juist dan super sterk! (zie onderste video). dit ontstaat als je even nergens aan denkt, even in niemandsland bent. dit kan tijdens het sporten (flow, in the zone) of tijdens het mediteren of het lezen zijn. je vergeet de tijd en soms zelfs waar je bent.
  • autonomie & flexibiliteit, werk naar gezond verstand met een lekkere break om even te wandelen, bewegen is de beste manier om weer scherp te worden, zaken te relativeren en oplossingen te bedenken. doe af en toe die boodschapjes, wandel met de hond of ga naar de tandarts. als je het idee hebt dat je alle ballen in de lucht moet houden, dan vraag je wel heel veel van jezelf.
  • de 4 daagse werkweek: de woensdag is de ideale dag, je werkt 2 dagen, dag vrij en je werkt weer 2 dagen. hierdoor kan je optimaal presteren en raak je niet in het rood. hoe eerder je herstelt hoe eerder je weer een belasting aan kan. 1 kenmerk van mensen in tegenstelling tot machine is dat we moe worden. dat is niet iets voor watjes, dat is menselijk. andere vinden een lang weekend fijner, leef je uit (al is dat qua werkbelasting iets minder ideaal, gedwongen vrij zijn om woensdag is niet wat we bedoelen, het kan soms praktisch ook niet).
  • niet elke dag is hetzelfde, qua werk, qua gemoedstoestand & qua motivatie. standaard 8 uur werken kan dus niet tenzij je teveel focust op het maken van uren. de ene dag is de andere niet. soms is de prik er voor 12:00 uit. soms kan je oneindig doorgaan. gebruik je gezonde verstand. put jezelf niet uit en loop ook voor jezelf niet de kantjes er vanaf. daar mogen we je als professional en volwassenen wel op vertrouwen.
  • accepteer als je een keer een lekkere dag hebt (of juist niet). een goede regenbui hoort er ook bij. een mooie zomerse dag is ook nodig. nu hebben mensen dit meer in de herfst/winter dan in de lente en zomer, maar accepteer dat je af en toe een off day hebt. zet er een flinke streep doorheen, trek de dekens over je hoofd en vertroetel jezelf. je hebt voldoende motivatie in je lijf om er weer tegenaan te gaan. zodra dingen voelen als moeten, verplichtingen dan gaat het je tegenstaan. af en toe een SASdag kan echt geen kwaad.
  • dit hebben we in de huidige maatschappij vaker meer geestelijk dan fysiek (als je mentaal erdoorheen zit, heb je uiteraard ook minder energie). je brein gebruikt verhoudingsgewijs erg veel energie. put jezelf dus niet uit. overprikkel jezelf niet en stop op tijd, die 2 uur ‘extra werken’, van 6 uur naar 8 uur levert niet betere resultaten op. je levert zelfs in op kwaliteit en productiviteit, gezondheid en vrolijkheid en gaat ten kosten van je weekend.als jij het weekend nodig om op te laden… dan heb je dus last van het weekend effect. geef je hier goed gehoor aan dan heb je minder last van herst-winter- weekend dipjes. helemaal weggaan zullen ze nooit. soms zal je af, murw en moe zijn, maar elk weekend eraf liggen is ongezond en niet normaal.

 

 

 

 

logo werkvierentwintig

geef erkenning

motivatiestructurendan arielyefforterkenninginzetmoeitemotivatiewaardering

“is het dit of deze magazijn” vroeg de jongen aan het dame. de dame antwoordde….”dit magazijn natuurlijk”. waarop de jongen reageerde. “nee, jij mag er zijn”

in deze versiertruc zit een heleboel waarheid over de behoefte van erkenning. 1 van de belangrijkste behoeftes van een mens is om gezien te worden. je mag zijn zoals je bent als persoon, maar je wilt ook dat hetgeen je doet wordt gezien. word je inzet, je werk en je bereidheid tot samenwerken wel gezien? lees er meer over in deze blog.

zelf-determinatie theorie

dat is de komende tijd 1 van de belangrijkste elementen als we meer van elkaar gescheiden zijn. de social distancing had dan ook physical distancing moeten heten. simpelweg om die minder pijn doet in onze primaire psychologische basisbehoefte. de ingezonden brief van jochem scheurs in de volkskrant had een mooi pleidooi over het belang van de self-determination theory, die bij werkvierentwintig ook centraal staat. de 3 kernbehoeftes van autonomie (the desire to be self-directed), betrokkenheid (vrienden, familie, collega’s, teamgenootjes) en de mate waarin iemand zich competent voelt (het boeken van resultaten, jezelf ontwikkelen, trainen, muziek maken & werken, maar ook inkomen speelt daar een grote rol in).

lees de ingezonden brief hier >>weerstand tegen coronamaatregelen is menselijke natuur

erkennen

het erkennen van iemands zijn, gedrag & vreugde, verdriet of opoffering is cruciaal als het gaat om motivatie. dan ariely weet dat in de eerste video super te vertellen. hij is een gedragseconoom en doet onderzoek naar de drijfveren van mensen. waarbij het meer gaat om de relationele behoefte (zoals erkenning & waardering) en minder gaat om het instrumentele (geld, status & positie).

adam smith

in de tweede video geeft hij aan dat adam smith ten tijden van de industriële revolutie juist had. door het steeds efficiënter maken van werk (het opknippen van werk zorgde voor een toenemen van de productiviteit, maar de makers gaven minder om hun werk. het vakmanschap nam af en in plaat van de hele auto te maken, maakte ze nu nog maar 1 onderdeel. “people don’t care as much”. nu we thuiswerken kan dit effect versterkt worden en daarom is het belangrijk om erkenning te geven aan elkaars inzet, werk en bijdragen, zonder dat dit kunstmatig wordt.

control & motivatie

wil je meer weten over control & motivatie, over het belang van het geven van erkenning en in welke vorm en met welke instrumenten dat kan? lees dan verder op de website van controlandmotivate.nl werkvierentwintig is namelijk ontstaan vanuit controlandmotivate.

vissenkom

als een vis

motivatieadler & borys (1996)als een visautonomiecontrolmotivatieprofessionele ruimtesimons (1995)transparantievissenkom

een vis kan niet zwemmen zonder water (liquiditeit). het water blijft niet bijeen zonder vissenkom (de organisatie). de vis heeft dus een vissenkom nodig om te zwemmen (werken). de vissenkom vinden wij een mooie metafoor voor organisaties.

vragen

is de vissenkom transparant? biedt het voldoende professionele ruimte of zwem je de hele dag dezelfde rondjes? de kaders van de vissenkom geven je duidelijkheid, structuur en richting. te weinig ruimte en het voelt aan als een theeglas. een organisatie is dus eigenlijk een vissenkom. denk je, leuke metafoor, maar hier zit weinig onderbouwing onder…lees dan gerust verder.

transparantie

uit het onderzoek van adler & borys (1996) komt naar voren dat transparantie wel degelijk belangrijk is voor de mate waarin mensen control (kaders) als prettig ervaren. ze maken hierin het onderscheid tussen enabling (ondersteunende cq. faciliterende control) en coerive (beperkende, wantrouwende control).

ze gebruiken hier 4 richtlijnen voor: 1: interne transparantie, 2: aanpassingsvermogen (repair), 3: flexibiliteit, 4: globale transparantie

levers of control

dit sluit aan bij wat simons (1995) schreef over zijn model: levers of control. waarin simons aangeeft hoe een controle systeem opgebouwd is. deze bestaat volgens hem uit een belief system (visie), een boundary system (kaders zoals budget), een interactive control (het gesprek) & diagnostisch control (prestatiemeting).

fundament

bij werkvierentwintig gebruiken we de wetenschap die er is over control & motivatie. dit is vaak een mix tussen accountancy and control literatuur, maar ook de psychologie en de gedragseconomie doet hier zijn intreden.

willen jullie meer weten over het wetenschappelijke fundament van werkvierentwintig. aarzel dan vooral en neem contact op met ons: info@werkvierentwintig.nl

komt een vis bij de dokter.

er kom(t) een vis bij de dokter, “ach ik zie het al” zegt de dokter..

waarop de vis reageert, “wat dan dokter?

“uit de kom”, zegt de dokter.

vis uit de kom

 

toekomst van werk

the a-team

contactdienstenmotivatiestructurenautonomiemotivatierebellenrechtvaardigheidthe a-teamvrijheidwerkvierentwintig

“today, still wanted by the government, they survive as soldiers of fortune. if you have a problem, if no one else can help, and if you can find them, maybe you can hire…” kennen jullie de intro tune nog?

werkvierentwintig & the a-team

the a-team is weer op tv en wat is dat prachtig. ze doen graag goed voor andere en ze willen in vrijheid leven. het zijn de rebellen die altijd weer weten te ontsnappen. wie kent ze niet. hannibal, face, murdock & ba. ze blazen van alles op maar zelden sterft er iemand. ondertussen zit het leger achter ze aan en helpen ze mensen tegen criminelen. ze strijden tegen onrecht, voor vrijheid en rechtvaardigheid.

onze missie

werkvierentwintig heeft een missie en is een beetje zoals het a-team. werkvierentwintig is een online (tikkeltje rebels) organisatieadviesbureau. als bedrijfskundigen zijn we gespecialiseerd in motivatie, hrm & control vraagstukken. werkvierentwintig is in 2018 opgericht met als doel een gelukkiger en gezondere samenleving te creëren. dit doen we met een moderne & wetenschappelijke kijk op mens & arbeid. we pakken de oorzaak bij de wortel aan. wij zijn ervan overtuigd dat de huidige kijk op mens en arbeid niet optimaal werkt.

basisinkomen

daarom zijn wij ook voorstander van een basisinkomen. de free-choice paradigm geeft aan dat mensen veel beter functioneren als ze intrinsiek gemotiveerd zijn. dit zorgt dus voor gezondere en gelukkigere mensen die minder afhankelijk zijn van een ander, beter presteren en thuis ook nog eens een fijnere partner of ouder zijn. autonomie is de sleutel tot meer welzijn & een basisinkomen leidt tot een sterkere samenleving (welzijn) en economie (welvaart).

van HRM naar HTM

daarom maakt human resource management (hrm) plaats voor human talent & motivatie (htm) & nemen we afscheid van het scientific management. omarm jij de wetenschap op het gebied van control & motivatie en als jij ons kan vinden, huur jij dan werkvierentwintig in?

als jullie een probleem hebben en niemand kan jullie helpen. met een beetje geluk kunnen jullie ons dan inhuren. het eerste advies is gratis als jullie in de aanvraag (the a-team vermelden).

“we love it when a (htm) plan comes together”

 

 

sociaal experiment 2020

motivatiestructurenwerkweekalbert einsteinandrew yangarbeidsmarktbasisinkomeneconomiemotivatieonderwijs

sociaal experiment

begin 2020 deden we een sociaal experiment. een experiment om 1 basisinkomen te crowdfunden. dit is natuurlijk niet zonder (imago) risico. we nemen daarmee positie in op een politiek onderwerp dat ideologisch geladen is. dat kan in ons geval ook niet anders omdat de arbeidsmarkt, werk en inkomen vaak politiek geladen onderwerpen zijn.

ondernemer

elke ondernemer kan beamen dat (vooral) in de beginperiode het een uitdaging is om voldoende omzet en opdrachten binnen te behalen. dat is bij werkvierentwintig niet anders. als de opdrachten opdrogen (zoals in de bouw) is het altijd weer de vraag of je salarissen van je medewerkers kan betalen. het is daarmee ook een pleidooi voor het ondernemerschap, voor risico nemen en voor buiten de gebaande paden te gaan. we hopen alleen wel dat dit nooit ten kosten hoeft te gaan van je eigenwaarden (verlies van autonomie). ondernemers zijn al bereid om alles op alles te zetten. dit moet je maar liggen.

deze structuur is niet voor iedereen zaligmakend. andere voelen ze meer senang bij een structuur van loondienst. daar is uiteraard helemaal niks mis mee. we omarmen de diversiteit in wensen. we pleiten alleen wel tegen de wat hard gezegd: loonslaafcultuur. eentje van volgzaamheid. 10% van de werkende geeft al aan mentaal afgehaakt te zijn. de manier waarop onze organisaties zijn georganiseerd is dan ook het grootste probleem van deze tijd. waarin burn out eerder regel dan uitzonder is. hier is overigens werk niet alleen debet aan.

stigma

de oproep werd: online veredeld bedelen genoemd. een basisinkomen is geen zieligheidsgift of een regeling voor minima. maar zorgt voor een ondergrens van het menselijke bestaan, ongeacht je economische verdienvermogen. dat is het stigma dat we ook graag willen doorbreken. evenals het idee dat economische waarde gelijk staat aan menselijke waarden. we steken daarmee ons hoofd boven het maaiveld uit. hak het eraf als je dat wilt. wij leggen hieronder uit waarom we dat een onverstandig plan vinden.

welzijn & welvaart

de eerste reactie die binnen kwam was: je moet werken voor je geld. dat is voor vele het idee en dat is begrijpelijk. voor niets komt de zon op. onderzoek naar welzijn en welvaart laten alleen zien dat deze opvatting heel veel nadelen heeft. financiële stress is een van de oorzaken van hogere zorgkosten, slechtere relaties en stress. we betalen dus nu al de ellende van de ander het zou toch veel leuker zijn als we meer waardigheid voor ons geld krijgen. we respecteren iedereen die dit denkt. we zijn in nederland vrij om onze mening te uiten.

democratie

hopelijk zijn we ook vrij om met onze voeten te stemmen. het is nu zo dat je nauwelijks bescherming kent als je eenzijdig je baan opzegt en iedereen begint in 2020 weer op 0. uiteraard zijn er in nederland sociale vangnetten, maar deze zijn altijd tijdelijk. om de grootste uitdagingen van de komende tijd aan te kunnen is zekerheid & financiële veiligheid het belangrijkste element (maslow).

andrew yang

in amerika pleit andrew yang voor een freedom dividend (basisinkomen). dit verbetert het leven van mensen direct (het geeft ze autonomie, waardeert onbetaalde arbeid en zorgt voor de vrijheid om te studeren, als zelfstandige te starten etc. etc.). daarnaast verbetert het de economie. uit de cijfers blijkt dat de trickle down economie niet werkt zoals de belofte was. hij pleit daarom voor de trickle up economie. 

everything that is really great and inspiring is created by the individual who can labor in freedom.

albert einstein

de discussie die we vandaag de dag zien heeft te maken met een verouderd bureaucratisch systeem. met onder andere een slecht functionerende toeslagen systeem, veel zelfstandige met straks een minimum tarief voor zzp’ers en het mogelijk verhogen van het minimumloon, hoge studieschuld en woningschaarste. vermogensongelijkheid neemt toe en we krijgen steeds meer afgunst naar elkaar (op alle fronten). dat is maatschappelijk gezien niet even wenselijk.

waarde van werk

de raad voor de volksgezondheid adviseert om ook als je met ‘pensioen’ bent nog een beetje door te werken (actief te zijn). de minister heeft laten weten dat het minimumloon niet omhoog gaat. dat is op zich logisch. want arbeid wordt steeds duurder en dat terwijl we werk als waardevol benadrukken (wij ook). de rekening komt alleen voor een groot deel bij het mkb te liggen. deze organisaties hebben het ook in een sterke economie soms best zwaar. door toenemende regeldruk (de wab), door toenemende (internet) concurrentie en globalisering (aliexpres etc) is dit dan ook niet de oplossing. andrew yang biedt daarmee een positieve visie voor de toekomst. we pleiten er dan ook voor dat de pensioenleeftijd met pensioen gaat (dit klinkt gekker dan het is).

basisinkomen

daarom pleiten wij voor een basisinkomen. omdat dit zowel sociaal is (iedereen uit de armoede) en dat het liberaal is (wie ben ik om over jou leven te oordelen). je hebt de vrijheid (binnen de kaders van een basisinkomen) om wat van het leven te maken. we gaan hier dan ook uit van intrinsieke motivatie. werken loont daarmee altijd, financieel en of in voldoening. hopelijk beide. want er is niks mis met geld verdienen. je hoeft geen studieschuld op te bouwen als je gaat studeren. dit heeft een dempend effect op de economie. juist op een moment dat je nog vermogen/arbeidsvoorwaarden op moet bouwen als jonge ouders.

arbeidsmarkt

dit raakt natuurlijk direct aan de arbeidsmarkt. want zo zijn de economie, de arbeidsmarkt en het onderwijs met elkaar verbonden. het vraagt daarmee dus een integrale aanpak. zo kan je de afweging maken om meer tijd aan je kinderen te kunnen besteden. 2/3 van de ontwikkeling van het kind heeft te maken met hoe de stressniveaus thuis zijn, hoe veel woordjes er worden voorgelezen. deze ouderlijke aandacht is cruciaal voor de ontwikkeling van het kind. daarmee functioneert ons onderwijssysteem nog beter. zo worden we gezonder & innovatiever en daarmee verstevigen we onze positie op de wereldmarkt.

het onderwerp is overigens bipartisan (tweepartijdig) maar zowel links als rechts houden vooralsnog vast aan oude idee technologie. bekijk de video in de blog van barry schwartz.

pick a side

ons huidige systeem is een systeem met een gat in de bodem. het is dweilen met de kraan open. als werkvierentwintig gaan we in 2020 ook verder voor een leukere en beter functionerende arbeidsmarkt, samenleving en economie. dat er mensen zijn die het oneens met ons zijn is inherent aan het innemen van een standpunt. zoals er ook gebeurde met de productie van twix >> pick a side. een aanrader is het boek van andrew yang: the war on normal people.

werkvierentwintig

willen jullie meer informatie over dit onderwerp? laat je het ons weten, dan geven wij daar gratis advies over (zet dan in de kop> sociaal experiment) >> info@werkvierentwintig.nl.

als bedrijfskundige zijn we gespecialiseerd in personeel en arbeid, waaronder motivatie en control. omdat werken zoveel leuker en beter kan.

fabriek

griekse tijd

structurenautonomiechronoskairosmotivatietijdvoortgang

er zijn twee verschillende soorten tijd. chronos en kairos. chronos is de tijd zoals we die op de klok zien. kairos is de ervaren (gevoelsmatige) tijd.

“ik heb een lange dag gehad”

“de dag vloog voorbij”

zegt dat dan iets over de werkelijke of over de gevoelsmatige tijd? bij wachtrijen proberen ze de ervaren tijd (kairos) korter te laten lijken dan de werkelijke tijd (chronos). we kunnen daar op het werk ook wat van leren. want wat maakt dat je vindt dat de tijd voorbij vliegt of juist langzaam gaat?

motivatie

een groot deel daarvan heeft te maken met de kennis op het gebied van motivatie. met het boeken van vooruitgang, met het kunnen focussen op een taak (flow) of het ontbreken daarvan (afleiding). met autonomie, met voldoening. bureaucratische rompslomp kost altijd gevoelsmatig te veel tijd. omdat de ervaren toegevoegde waarde ervan ontbreekt. het gaat dus vooral om effectivi-tijd. .

f*ck uren

daarom zijn wij voor een kortere werkdag in de gedachten van kairos. een beetje rebels gezegd komt dat neer op: f*ck uren.

speelt dit onderwerp bij jullie op het werk? wij helpen graag om werk een beetje leuker en beter te maken.

f*ck uren

motivatieeffectiviteitkoolmeesmotivatiescientific managementurenwederkerigheidwerkvierentwintig

we kunnen van alles maken, van taarten tot ruzie, maar uren kunnen we niet maken. tijd gaat voorbij of je dat nu wil of niet. maar tijd is altijd van jezelf. een werkgever die dus verlangt dat je uren maakt leeft nog in de vorige eeuw. het (on)zichtbaar klokken stamt af van het scientific management. een fabrieksmindset op werk (en op de mens). hier komt voor een deel de term loonslaaf vandaan. je laat je gevoelsmatig ketenen en bent vrij om om 17:00 jezelf te ontdoen van de kettingen.

we kunnen het niet vaak genoeg zeggen: het gaat om autonomie. “the desire to be self directed” is universeel en uiteraard rekeninghoudende met de situatie (redelijkheid).

struikelen

dat terwijl werk vraagt om mensen die zelf nadenken, mensen die tussen de regels kunnen lezen en naar eigen inzicht kunnen handelen (met oog voor de systeem en de leefwereld). dat past ook niet bij wat de wetenschap weet. we helpen graag om deze mismatch te verkleinen. het zijn de kleine dingen die het namelijk doen. waarover we kunnen struikelen of juist van opbloeien! in dit geval is het de stoeptegel waarover je struikelt daar lig je dan languit op de grond. dit zijn de spreekwoordelijke druppels die de emmer doen overlopen. nog niet overtuigd? lees dan onderstaande voorbeeld.

“met kerstavond en oud en nieuw mocht ik om 15:00 naar huis. ik vond het fijn dat ik vroeger thuis was. het voelde als een blijk van waardering voor een jaar hard werken. vandaag hoorde ik dat ik er 4 verlofuren voor moest inleveren.”

wederkerigheid

het zorgt voor een instrumentele kijk op de werkrelatie en het haalt dus vooral de sociale elementen weg. het meest extreme kille, koude (bijna zure) voorbeeld kregen wij onlangs te horen. het laat zien dat wederkerigheid, een sterk menselijk begrip, niet omarmd wordt. wij vinden het een vrij pijnlijk voorbeeld, maar voor veel mensen is dit de werkelijkheid.

voorproefje: tijd: er zijn twee verschillende soorten tijd. chronos en kairos. daarom zijn wij voor een kortere werkdag in de gedachten van kairos. een beetje rebels gezegd komt dat neer op: f*ck uren.

functionele tijd

uiteraard zijn er beroepen waarbij bezetting noodzakelijk is. dit is functionele tijd (beperk die tijd tot diensten van 6 uur, de kwaliteit schiet omhoog). toch is het gros van de beroepen niet gebaseerd op tijd, maar op effectiviteit, op resultaat en op kwaliteit. we snappen best dat als je dingen doet dat tijd kost en dat is niet erg. alleen tijd als controlemiddel is achterhaald. het is een papieren systeem werkelijkheid geworden. die niet meer aansluit bij wat de wetenschap weet als de behoefte van mensen (tijdens en na net werk) .

uurtje factuurtje

bij werkvierentwintig doen we daarom ook niet aan uurtje factuurtje. f*ck uren, tijd is altijd van onszelf. wij gaan daarom spaarzaam met onze tijd om en ook met de tijd van de ander. daarom gaan we in 2020 volledig online verder. reistijd en fysieke afspraken kosten nu eenmaal meer tijd dan wat de technologie ons vandaag de dag kan bieden (skype, zoom, whatsapp etc).

structuren

met werkvierentwintig pakken we de struct(uren) aan die ervoor zorgen dat mensen hun motivatie verliezen. de wetenschap heeft inmiddels wel aangetoond dat er 1 element is waardoor mensen goed gedijen (autonomie!) lees het artikel hieronder. we hopen stiekem ook dat onze minister meeleest.

dan ariely

wij zijn groot van deze psycholoog & gedragseconoom. hij zegt met onderstaande zin waar wij met werkvierentwintig voor staan.we gaan van human resource… de mens is een productiefactor, naar human talent of human motivation.

bureaucratie is de voornaamste drijfveerkiller, zo stelt hij. ‘Ik heb niets tegen juristen hoor, maar steeds meer bedrijven timmeren van alles dicht met ingewikkelde contracten’,

kunnen jullie wel wat hulp gebruiken. zet bij de aanvraag de term: “f*ck uren” en mail naar info@werkvierentwintig.nl