fabriek

waarom 4 x 9 werken slecht is voor jezelf, je werkgever & de samenleving.

motivatie4 daagse werkweek4 x 9 werkenduurzame inzetbaarheidechte mannen werken 4 dagengelijkwaardigheidsociale innovatievitaliteit

werk jij 4 x 9 uur om toch die fulltime aanstelling en bijbehorende salaris te behouden? dat klinkt misschien als een slimme oplossing, maar op de lange termijn is het schadelijk voor zowel jezelf als de organisatie. wij begrijpen dat veel mensen deze keuze maken. ons huidige systeem koppelt uren aan salaris, wat ertoe leidt dat mensen 4 x 9 uur werken om hun fulltime status te behouden. maar is dit wel echt verstandig?

de medewerker geeft hiermee aan dat hij of zij behoefte heeft aan een extra vrije dag in de week om andere dingen te doen. vaak gaat dit om het zorgen voor de kind(eren), maar het kan ook gaan om hobby’s, mantelzorg, of andere activiteiten. de vierdaagse werkweek is dus geen slecht plan. sterker nog, het is fantastisch! je hebt doordeweeks meer tijd voor andere dingen en hoeft het weekend niet alleen te gebruiken om op te laden. zo begin je de week frisser en geniet je meer van je weekend. bovendien neemt de gelijkwaardigheid thuis en op het werk toe. zo spenderen mannen ruim 20% meer aan gezin en huishouden en nog 9 redenen. 

het is belangrijk om te bedenken dat een vierdaagse werkweek niet betekent dat je hetzelfde aantal uren in minder dagen propt, maar dat je daadwerkelijk minder uren werkt. het lijkt misschien radicaal, maar we passen ons snel aan nieuwe routines aan. binnen enkele weken voelt dit als de nieuwe norm. we weten dat mensen na ongeveer drie uur werken nog maar 50% productief zijn. na zes uur is de energie vaak op en is de prik er wel uit. af en toe langer werken is niet erg, maar na acht uur ben je niet meer productief en kun je zelfs negatieve waarde creëren. dit schaadt zowel de kwaliteit, het plezier van je werk en je gezondheid.

op de lange termijn krijg je minder gedaan in 9 uur per dag dan in dagen van 6 tot 8 uur. mensen worden nu eenmaal moe; fysiek en mentaal zit er een grens aan je belastbaarheid en herstelvermogen. net als bij sporten, hangt je prestatie af van je hersteltijd en je vermogen om opnieuw inspanning te leveren. ondanks dat veel mensen dit erkennen, blijft er een cultuur van uren maken hangen rondom werk. je voelt je soms zelfs schuldig als je eerder stopt, een fenomeen dat in de motivatieliteratuur bekend staat als introjectie. er bestaat zelfs zoiets als het “guilty vacation syndrome”. deze macho werkcultuur houdt ons gevangen in een cultuur van lang werken.

zolang we uren als maatstaf houden is werkgeluk vooral een hoop werkgelul.

klokken vinden we ouderwets en tijd als controlemiddel mag wat ons betreft verbannen worden naar de vorige eeuw. we willen niemand verplichten korter te werken, maar leggen uit dat het weinig met productiviteit, kwaliteit en werkplezier te maken heeft. veel mensen werken meer dan hun belastbaarheid toelaat, met ziekteverzuim en verminderde motivatie en productiviteit als gevolg.

het is niet voor het eerst dat we horen dat mensen hun werk beter gedaan krijgen in 4 dan in 5 dagen, maar ook aangeven dat ze hierdoor 20% salaris verliezen. ze maken bewust de keuze, maar dit staat haaks op hoe we werk waarderen. als we aanwezigheid en uren maken blijven verkiezen boven resultaat en inzetbaarheid, heeft niemand daar baat bij.

heb jij het boek “echte mannen werken 4 dagen” al gelezen? de filosofie van “meer is altijd beter” en “no pain no gain” werkt juist averechts. als je gedurende de week vermoeider raakt en elke nacht meer slaap nodig hebt, en het weekend nodig hebt om echt op te laden, dan is er al sprake van energie-, focus- en scherpteverlies. dit vergroot het aantal fouten, ongelukken en verhoogt het ziekteverzuim.

de 4 x 9 uur oplossing, vaak nog exclusief pauze, brengt gezondheids- en kwaliteitsrisico’s met zich mee. denk aan de terugreis in de auto, de foutmarge op het werk, je prikkelbaarheid thuis en snelle, ongezonde voedingskeuzes. hoewel de uren gemaakt zijn, is het eindresultaat op alle fronten negatief. dit ontstaat door de wet van het afnemend grensnut en doordat er iets nieuws optreedt: tijd- en energieschaarste. dit is even schadelijk als geldzorgen en langdurige blootstelling aan stress. heb jij na een lange dag nog de energie om te sporten? grote kans van niet. je prefrontale cortex, verantwoordelijk voor motivatie, creativiteit en empathie, is dan uitgeput. dit kan leiden tot prikkelbaarheid, geen energie en slechter nachtrust.

als een medewerker aangeeft een dag minder te willen werken, ga dan met elkaar in gesprek. vaak is er meer mogelijk dan gedacht. pas de werkvierentwintigmethode toe en ontdek dat iedereen er beter van wordt. arbeidsrelaties zijn wederkerig en gaan over de lange termijn. vastpinnen op tijd is dan nergens goed voor.

verkeerd beleid leidt ertoe dat mensen minder goed functioneren en zelfs ziek worden. wij maken ons zorgen om het onzichtbare verlies van welzijn en motivatie (roze verzuim). laten we meer rekening houden met de wetenschap rondom productiviteit, motivatie en vitaliteit. geef de 6=8 filosofie (of 6=9 filosofie) eens een kans. wij helpen organisaties anders te denken en vooral anders te doen. voor meer informatie, neem contact met op!

bekijk hier de originele blog


fabriek

bring back the man in emancipatie

motivatiedeeltijdcultuurechte mannen werken 4 dagenemancipatiefulltimefetisjmannennormmeer uren werktpilot 4 day week globaluniversiteit van utrechtvoltijd

waarom de 4-daagse werkweek ons helpt bij het oplossen van de krapte op de arbeidsmarkt? oke, je leest dit en je denkt vast en zeker: je bent niet helemaal goed snik. hoe kan minder (lang) werken nu de krapte op de arbeidsmarkt oplossen als iedereen zegt dat 2 á 3 uurtjes per week de oplossing is. zit je er klaar voor?

mannen werken langer betaald dan vrouwen, maar vrouwen doen nog het gros van het onbetaalde werk. zo heeft 71% van de mannen een voltijdbaan in tegenstelling tot 31% van de vrouwen. dit veroorzaakt niet alleen een genderkloof, maar ook een pensioenkloof. vrouwen zijn daardoor minder financieel onafhankelijk dan mannen. de universiteit utrecht onderzoekt wat we hieraan kunnen doen met het project: economische veerkracht vrouwen. hier gaat het nadrukkelijk om: fix the system not the women.

focus op vol’tijd’

want wat nu als het werkelijke ‘probleem’ niet zozeer de deeltijdcultuur is, maar een overmatige focus op voltijd (fulltimefetisj)? en wat als we dus ook de oplossing in de verkeerde richting zoeken? het is te vergelijken met wat statisticus abraham wald deed in de wwii bij het versterken van de vliegtuigen die terugkwamen na een missie. je moet niet de plekken verstevigen waar de kogelgaten zitten, maar daar waar de kogelgaten niet zitten. je weet immers dat vliegtuigen die niet terug zijn gekeerd vermoedelijk daar geraakt zijn. dat waren de cruciale onderdelen…

dat brengt mij op de volgende denkwijze: het kan weleens zo zijn dat als ‘mannen’ minder lang gaan werken ze een deel van het onbetaalde werk doen, waardoor er eventueel ruimte vrij komt voor vrouwen om meer betaald werk te doen. goed nieuws, uit de pilots op basis van de 4-daagse werkweek blijkt dat mannen 27% meer tijd spenderen aan kinderen, zorg en huishoudelijke taken.

ongelijke werkdruk.

voor de arbeidsmarktcijfers maakt het niet uit of je ziek (minder inzetbaar) bent of volledig inzetbaar. je kunt dus op papier wel deeltijd of voltijd werken, maar wat als ik je vertel dat vrouwen bijna 2x zoveel te kampen hebben met klachten van overspannenheid? in 2021 waren dit 5,1 nieuwe patiënten per 1.000 mannen en 9,8 van de 1.000 vrouwen. statistieken om niet heel erg vrolijk van te worden. uit analyse blijkt dat dit komt door de ongelijke werkdruk van zowel thuis als het werk. natuurlijk is dit niet uitsluitend zo, maar het gros heeft wel te maken met hoe we de traditionele rolpatronen in stand hebben gehouden.

een gelijke verdeling

er is goed nieuws: veel mannen willen meer zorgtaken op zich nemen en vrouwen willen graag wat meer betaald werk doen. 4 op de 10 stellen zouden het liefst werk en zorgtaken gelijk verdelen, maar slechts 1 op de 10 stellen lukt het ook daadwerkelijk. het is dus niet zo dat mensen niet meer willen of dat de arbeidsethos van de ‘jongere generatie’ te wensen overlaat. in tegendeel zelfs: jonge vrouwen werken nu meer dan vroeger.

bring back the man in emancipatie

als we willen dat sectoren waar het verloop en verzuim nu hoog is (denk aan de zorg en het onderwijs, sectoren waar veel vrouwen actief zijn) dan kan het zo zijn dat als ‘mannen’ wat minder lang werken, er in deze sectoren een paar ‘uurtjes’ langer gewerkt kan worden. de vraag is: durven we de ‘mannennorm’ van 5 dagen en 8 uur ter discussie te stellen of blijven we de oplossing zoeken in ‘meer uren werkt’? ik zeg: bring back the man in emancipatie.

ps: mijn doelstelling dit jaar is om het woord ‘fulltimefetisj’ in de dikke van dale te krijgen, help je mee?

pps: deze column is voor het eerst gepubliceerd op frankwatching onder de titel: we hebben geen last van een deeltijdcultuur maar van een fulltimefetisj.

gebruik de pizzalogica niet

motivatiefabrieksmindsetmicromanagementterugrekenen per uur

pizza’s zijn een hele goede metafoor voor het leven. je kan ze in allerlei varianten eten en soms brand je je mond, maar ze zijn vooral het lekkerste als je ze met andere kan delen. toch gaat de pizza logica niet altijd op. de pizzalogica gaat  als volgt en komt van de grap: hoeveel stukken wil je je pizza hebben, waarop de klant zegt “doe maar 6 want 12 kan ik er nooit op”.

met werken hanteren we de pizzalogica. die gaat als volgt. als je niet 8 maar 6 uur werkt dan stijgt je uurloon. feitelijk klopt dit. de pizzastukken worden groter, maar wat we niet zien is dat de pizza hetzelfde blijft in afmeting (en in kosten). helaas hanteren we de pizzalogica ook op het werk terwijl we weten dat mensen max. ‘6 uur’ (structureel) kunnen inspannen. een paar extra uurtjes eraan plakken is dan niet van toegevoegde waarden. het gaat immers niet om de prijs van dat ene uur (of prijs per stuk) maar om de totale pizza. het is veel belangrijker om te kijken welke totale waarde er geleverd wordt.

wil je meer horen over de pizzalogica? bekijk of beluister dan deze podcast.

tijdens de pilots van 4 day week global gaan we uit van 1-00|80|100. oftewel, 100% salaris bij 80% werk’tijd’ en 100% resultaat. als het resultaat niet afneemt dan is er ook geen reden om je te korten op je salaris. de grootste winst is dan dat mensen meer vrije tijd hebben. die vrije tijd blijkt dan weer uitermate goed te werken voor je gezondheid en inzetbaarheid, maar ook gendergelijkheid (thuis + werk) en het milieu

en nog meer redenen, die lees je hier.

is je werkgever wel bereid om verder te kijken dan ‘uren’ en wil die je geen salarisverhoging geven? onderhandel dan op tijd met behoud van salaris en neem het als proef voor 3 tot 6 maanden. blijkt dat je het werkt, zet het dan pas over in een definitief voorstel. het terugrekenen per uur is een schoolvoorbeeld van de fabrieksmindset , uitermate fabrieks- en kunstmatige manier van het kijken naar werk. de 8-urige werkdag en de 5-daagse werkweek zijn een overblijfsel van het industriële tijdperk. zo heb jij toch een verkapte ‘loonsverhoging’ gekregen als je het terugrekent per uur (maar dat mag je dan vanaf nu niet meer doen).

met werkvierentwintig help ik organisaties afstappen van deze denkwijze. zo zorgen we voor meer autonomie, maar kunnen we ook letterlijk tijdswinst omzetten in gezondheidswinst. dat doen we door lezingen, advies maar ook de training: elke dag 2 uur tijdswinst. mail naar info@werkvierentwintig.nl of bezoek de pagina van louis om direct een afspraak in te plannen.

 

 

fabriek

heb jij last van een sociale jetlag?

motivatienormpuberbreinschoolsociale jetlag

he slome duikelaar, kon je je bed weer eens niet uitkomen? is dit wel eens tijdens je gezegd gedurende je pubertijd? grote kans van wel. het puberbrein ontwaakt nu eenmaal wat later dan dat van al die boomers. het was een pure kwelling om uit je bed te komen en dan ook nog om 08:30 duits, wiskunde of natuurkunde te moeten volgen. goed nieuws! het ligt niet aan jou. gebruik deze smoes in de oneindigheid. feit is: je wordt gewoon sociaal gemarteld.

nu denk je, louis, je overdrijft een beetje?

nee zeker niet. alhoewel het puberenbrein door een fase heen gaat zijn er ook genoeg mensen die daarna niet te porren zijn om vroeg op te staan. we zijn nu eenmaal niet allemaal ochtendmensen. toch is dat voor veel organisaties de norm, terwijl ong. 20% van de mensen zichzelf redelijk als nachtuilen zien. ze worden wat later wakker en zijn tot later op de dag actief. het vroegtijdig wakker worden zorgt voor hen voor een sociale jetlag. ze moeten meegaan in de norm die niet de hunne is. deze docent stelt voor om de lessen om 10:00 te laten beginnen. zo hebben de docenten voor de tijd om te overleggen. en hoeven zei dat niet te doen aan de eind van de dag als ze al choco zijn van alle prikkels. ook het aantal contacturen in het onderwijs kan naar beneden. zo hebben we in nederland relatief veel contacturen tov finland, daar hebben ze gemiddeld 1 uur minder les op een dag.

je kan je dan ook afvragen of het stramien van de 9-5 werkdag wel het beste werkt? het antwoord daarop is duidelijk: niet voor iedereen. en juist hier zit de crux. alhoewel de grote groep (68% van de nominaalverdeling) getypeerd wordt als ‘het gemiddelde’ zijn er dus mensen die verder afstaan van de mediaan. denk jij dat mensen dan op hun best zijn als ze geforceerd actief moeten zijn? nee natuurlijk niet. hun circadiane ritme (biologische klok) werkt nu eenmaal net even anders. je kan niet van ze vragen om dan die breinkraker op te lossen. daarom is het belangrijk dat we werk anders gaan indelen zodat we de energiepieken en de dippen beter aansluiten bij de activiteiten van de dag.

nu moet ik ook bekennen dat ik in de zomer op vitamine d(aglicht) loop en minder slaap behoef dan gedurende de wintermaanden. toch is het gek dat we vrij kunstmatig ons leven ingedeeld hebben en doen alsof die natuurlijke energiedipjes er niet zijn. een 8-urige werkdag helpt dan niet en zeker niet als we zeggen dat ‘mensen hun uren moeten maken’. een kortere (en daarmee effectievere) werkdag zorgt ervoor dat we de werkdag kunnen spreiden. hierdoor kunnen de nachtuilen nog lekker blijven liggen en kunnen de vroege vogels ook lekker van start. zo spreiden we gelijk de drukte op de weg, sportschool of supermarkt.

vond je dit een blog? doe dan mee met de training elke dag 2 uur tijdswinst of een individuele pilot waarin je in 6 weken een optimale werkweek zelf kan ervaren. if you’ll never try, you’ll never know.

 

foto van louis goulmy in sportief outfit met een ezel. waarom vraag je je af? dat weet niemand.

hoeveel uur wil je werken?

motivatieezellinkedinteam 2uren makenviraal

soms gaat een post op linkedin viraal, zo ook deze. 2 dingen die ik ervan geleerd heb. 1: schrijf over een onderwerp dat leeft (mensen worden zzp’er omdat ze ‘klaar zijn met de huidige manier van werken en ‘uren maken’) en 2: gebruik altijd een sportieve foto van jezelf met een ezel (om deze grap te snappen is het handig om even hier te kijken. tot zover mijn tips om een post bereik te geven (knipoog). zit je er klaar voor dan komt de originele post hieronder in blogvorm.


ze vroegen mij: “hoeveel uur wil je werken?” ik antwoord: “zo min mogelijk, ik doe niet aan ‘uren'”. de reactie was dat ze op zoek waren naar iemand die tenminste 32-40 uur wilde werken. ik vroeg waarom ze zo in uren zaten te denken? je vraagt toch ook niet hoe langzaam je over een marathon wil doen?

kijk, ik hou van lekker doorwerken. jij waarschijnlijk ook. dat noemen we intrinsieke motivatie. je haalt voldoening uit het resultaat dat je boekt en de inspanng(effort) geeft je trots. ondertussen levert het urendenken een gebrek aan autonomie op vanwege onnodige urenverantwoording en kan het leiden tot schuldgevoelens als we iets doen dat we niet definiëren als werken. denk aan de wandeling met de hond. het idee werktijd en privétijd is uitermate kunstmatig.

de inspanningsduur kan dan wel eens lager uitvallen dan gedacht als je lekker bezig bent en vooral als je juist bijtijds stopt. natuurlijk snap ik de vraag, bovendien bepalen we aan de hand van het aantal uur je salaris. het is 1 van de redenen waarom we (vooral mannen) op papier nog zo lang werken. met productiviteit heeft het weinig te maken.

🚨kijk de lengte en inspanningsduur zijn voor sommige dingen belangrijk, maar bij werken is er dat er niet 1 van. bovendien ronden mannen het vaak af naar boven maar weten vrouwen wel beter🚨 “of zoals een maatje zei, ik ben met mijn buik in de sneeuw gaan liggen. er was wel 20 cm sneeuw gevallen”. *

*deze post is geschreven voordat er daadwerkelijk 20 cm sneeuw gevallen is in sommige plekken van nederland😉

het is fascinerend dat we anno 2024 met de nieuwste technologie rondlopen maar opvattingen over werk (idee technologie) hebben die ruim 100 jaar oud zijn. ja, waar bezetting noodzakelijk is het begrijpelijk dat we zo denken, maar waarom plakken diezelfde denkwijze op beroepen waar het totaal irrelevant en zelfs contraproductief is?

de zin “als je je uren maar maakt” vind ik dan ook tenenkrommend en een voorbeeld van surrogaat autonomie. van managers die het goed bedoelen maar nog niet het lef hebben het urendenken los te laten. waar we de prikklok ingeruild hebben voor onzichtbaar klokken. wie houden we dan voor de gek? het is 1 van de redenen waarom zoveel mensen zelfstandige worden.

mijn uiteindelijke antwoord: “schrijf maar wat op, ik maak namelijk geen uren, maar lever resultaat”. je snapt natuurlijk wel dat ik sindsdien zelfstandig ben en nooit op uurbasis werk. ik verwijs ze dan graag naar andere organisaties. er zijn namelijk meer dan genoeg organisaties die je wel zoveel mogelijk uren willen verkopen, want dat is hun verdienmodel. effectief en efficiënt werken is daar een verliesformule.

🚀met werkvierentwintig maak ik (toffe) organisaties nog toffer om voor, bij en mee samen te (blijven) werken. ik help organisaties met een frisse kijk op ‘hr’ door middel van pilots, organisatieadvies, recruitment & detachering, maar sinds 2024 ook als spreker over o.a. de 4-daagse werkweek🚀 nu vraag ik mij af in welk team zou jij graag willen werken?

team 1: uren maken.

team 2: laat mij mijn werk doen.


nu werd ik heel erg enthousiast van de reacties onder de post en blijken veel mensen in team 2 te willen werken, maar vaak nog last te hebben van werkwijze uit team 1. en dat kan anders. al die team 2 leden zijn de grote meerderheid die het systeem van werk doen kantelen. het is het dreamteam waar je op hoopt. jullie maken de verandering mogelijk als jullie de volgende stap durven te zetten. namelijk niet alleen klagen bij het koffiezetapparaat, maar ook daadwerkelijk stappen zet om bijvoorbeeld de optimale werkweek mogelijk te maken.

daar helpt werkvierentwintig jullie natuurlijk graag bij door middels van organisatieadvies, maar ook de pilot van 4 day week global. mail naar info@werkvierentwintig.nl voor meer informatie of plan een gesprek in met mij (louis) via de link op mijn profiel.

fabriek

de 4-daagse werkweek als paraplu

motivatie4-daagsewerkweekaantrekkelijk werkgeverschapwerk-priveziekteverzuim

waar stoeien jullie dit jaar mee? is dat het behouden en of aantrekken van medewerkers, is dat het ziekteverzuim, gaat het over motivatie of tegenwoordig de term werkgeluk? zijn jullie druk bezig met duurzame inzetbaarheid & vitaliteit of speelt werk-privé balans een grote rol. 

ik spreek vaak met organisaties die aangeven met 1 of meerdere van deze onderwerpen bezig te zijn, maar het voelt vaak ook als dweilen met de kraan open. dat komt omdat ze niet los van elkaar staan en een gemeenschappelijke deler hebben. het gaat voor een deel namelijk over het kunnen verdelen van je tijd en energie, met behoud van autonomie. daarom heb ik goed nieuwes: de 4-daagse werkweek blijkt namelijk de ‘paraplu’ te zijn waar al deze onderwerpen onder vallen.

oké je kreeg zeker zojuist jeuk van het woord paraplu, dan noem ik het wel een kapstok. jij je zin. 

de 4-daagse werkweek gaat eigenlijk dus niet over de 4-daagse werkweek, maar over al deze onderwerpen die er binnen ‘hr’spelen. van het recruitmentvraagstuk, tot het mentaal en fysiek gezond houden van mensen (duurzame inzetbaarheid & vitaliteit) tot aan aantrekkelijk werkgeverschap, productiviteit en winstgevendheid. het gaat dus niet alleen om maar een ‘beetje minder lang werken’. want zo blijkt, mensen zijn in een kortere tijd juist beter inzetbaar, ze kunnen de werklast beter aan en zijn gezonder en gelukkiger.

al die organisaties nodig ik dan ook van harte uit om mee te doen met de pilot op basis van de 4-daagse werkweek. tijdens de pilot bespreken we namelijk hoe we werk anders in kunnen richten. zodanig dat er zowel resultaten behaald worden, maar ook dat er tijd en energie vrijgespeeld worden voor dingen buiten het werk om. we zetten tijdswinst om in gezondheidswinst. onderzoeken tonen aan dat veel van het verzuim namelijk niet zozeer van het werk zelf, maar vaak de combinatie met privé komt. een langdurige periode van piekbelasting, zij het ziekte, ouderschap of mantelzorg, het eist vroeg of laat zijn (of haar) tol.

het nare is, dit treft in een grotere maten vrouwen dan mannen. mede doordat vrouwen het gros van het onbetaalde werk doen. de 4-daagse werkweek stelt namelijk ook onze arbeidsethos ter discussie. wat geloven we daadwerkelijk over mensen als ze niet ‘fulltime’ werken? toch hangen we hier de motivatie, ambitie en betrokkenheid aan op. als je carrière wil maken dan kan je maar beter lang werken. dat terwijl de onderzoeken aantonen dat de toegevoegde waarde van inspanningen na grofweg ’24’ uur te verwaarlozen zijn. mede door een lager salaris weerhoudt dit mensen er dus van om minder (lang) te werken. daarmee houden we elkaar in de tang, verspillen we tijd en voor we het weten hebben we de de oeroude traditionele rolpatronen bevestigt en versterkt. zonde toch?

dit kan anders. met behulp van werkvierentwintig helpen we organisaties de volgende stap te zetten binnen hr. met de 4-daagse werkweek als de paraplu kapstok. daarmee maken (toffe) organisaties nog toffer om voor, bij en mee samen te (blijven) werken. wil je hier nu meer over weten, mail dan naar info@werkvierentwintig.nl en we plannen een (bel)afspraak in. 

fabriek

dit is de valkuil van werkend nederland

motivatieadam grantdetacheringduurzame inzetbaarheidsportenvitaliteitzwemmen

ken je dat, dat je denkt nog even wat extra’s te kunnen doen? dat je vindt dat je niet zo aan moet stellen en gewoon even door moet gaan. nou ik wel, er is een stemmetje in mijn hoofd die zegt: ah toe nog een klein stukje. ik vermoed dat ik niet de enige ben. deze werkethos is vrij dominant en krijgt vaak veel lof. in calvinistisch nederland moet je rust uiteraard eerst verdienen en hoort afzien er simpelweg bij.

laat ik het met een voorbeeld beschrijven. ik ben de laatste tijd wat meer afstanden aan het zwemmen. ik voelde elke keer dat ik wel wat meer aan kon. van 2-2,5 km ging ik naar 3 km en uiteindelijk richting de 4 km. de uitdaging was leuk en de progressie die ik ervaarde ook. het nadeel? ik voelde bij de aanvang van de volgende training dat ik nog niet hersteld was van de vorige training. ik was eigenlijk vermoeidheid aan het stapelen (en vergrote de kans op blessures). mentaal was het ook een uitdaging. zodra de lust om te zwemmen iets minder wordt is het vaak ook een teken dat je fysiek nog niet helemaal 100% bent (dat geldt voor niet alleen voor het zwemmen).

bovendien bracht het hele andere uitdagingen met zich mee zoals de pragmatische kant: openingstijden van het zwembad. algoed, wat begon als een leuke uitdaging werd al snel een opgave waarbij ik mij al zwemmen afvroeg: wat was nu eigenlijk de bedoeling van het zwemmen? was dat zo ver mogelijk zwemmen? lekker te ontspannen? of doe ik het vanwege de voordelen die het geeft? maar niet alles hoeft in het teken te staan van iets en daarmee functioneel te zijn. soms kan je ook gewoon lekker zwemmen (punt). dat het een positieve uitwerking heeft op je mentale en fysieke gezondheid is dan mooi meegenomen. misschien is de activiteit zelf wel gewoon waarom je het doet.

sporten/bewegen doe je maar in je eigen tijd is vaak het devies, terwijl bewegen juist heel positief kan werken op je functioneren (je prestaties). in mijn boek: echte mannen werken 4 dagen beschrijf ik dat ik voorstander ben van de trainingsfilosofie, go slow or go home, als tegenhanger voor de trainingsfilosofie, no pain no gain. de werkvariant hiervan is natuurlijk work hard play hard. maar wat nu als we daarmee juist een burn-out cultuur creëren. waarbij prestatie-indicatoren en het continue meten soms meer kwaad dan goed doen. ik was immers ook op mijn sporthorloge aan het kijken…

berend van der kolk schreef een mooi boek hierover dat heet: de meetmaatschappij, wat al dat meten met ons doet. het continu stellen van doelen en het meten ervan kan uitputtend werken. zodra alles een taak/opgave wordt die gehaald moet worden dan bestaat de kans dat we intrinsieke motivatie om zeep helpen.

ik zal je verklappen: een lekker uurtje zwemmen is een enorm productief en creatieve activiteit. door de beweging komt er volop zuurstof naar je brein, relativeer je makkelijker en bedenk je allerlei oplossingen. ik noem het zwemmen altijd gekscherend het stofzuigen van mijn brein. maar welke organisatie zou nu jou betalen om te gaan zwemmen als je ook achter je laptop of in de vergadering kan zitten? daar wordt immers toch werk verzet? zeker als we betalen op basis van uren. het is 1 van de redenen dat werkvierentwintig niet aan uren doet. dit is het kunstmatige onderscheid tussen werk en vrije tijd die we overgehouden hebben van het scientific management en beschrijf als de fabrieksmindset, met dito overtuigingen over mens, werk & inkomen.

ik zou niet willen dat je ook maar een lichte mate van schuldgevoel hebt als je met de hond wandelt, gaat zwemmen of andere dingen onderneemt die wij niet definiëren als ‘werk’. in die definitie hoort werken namelijk ook een klein beetje afzien te zijn. het mag uiteraard wel leuk zijn, maar je moet er wel iets voor opofferen.

bijtijds stoppen en nog wat energie overhouden is dan nog zo slecht nog niet. wellicht kon je op maandag wel wat meer, maar betaal je daar de prijs voor op vrijdag (of zoals vele in het weekend). de werkweek zo vormgeven dat je gedurende de gehele week tijd en energie pover hebt klinkt toch veel beter? hierdoor is onze energielevel veel constanter en zijn we eerder hersteld van een inspanning, waardoor we ook weer eerder een inspanning aankunnen. laten we stoppen met die macho werkcultuur waarin we vermoeidheid stapelen.

zo bestaat er het weekend effect. in een notendop: mensen ervaren een tekort aan fysieke en psychologische basisbehoefte door de week heen, maar in het weekend wel. hoe groter het verschil tussen de werkweek en het weekend, hoe groter het weekend effect is. of in de bewoordingen van adam grant te blijven: weekenden zouden niet nodig hoeven zijn om te herstellen (en vakantie niet om op te laden).

adam grant tekst weekend

wil jij nu ook onderdeel zijn van een organisatie die jouw welzijn op 1 zijn?  meld je dan aan voor de detacheringspool van werkvierentwintig. wij helpen organisaties met de sociale innovatie van deze tijd. je werkt op basis van de 4-daagse werkweek en de optimale werkdag. zodat jij meer dan genoeg ruimte hebt voor zowel je psychologische als fysieke basisbehoefte. daarmee wordt het weekend (en je vakantie) geen noodzaak, maar de kers op de taart. aanmelden kan door een mail te sturen naar info@werkvierentwintig.nl met in de koptekst je vakgebied. in cv’s zijn we bij werkvierentwintig niet geïnteresseerd, daarvoor is je linkedin al. 

ben je als organisatie geïnteresseerd in organisatieadvies, begeleiding naar de een 4-daagse werkweek of simpelweg gemotiveerde mensen? plan dan een vrijblijvend informatiegesprek in.

 

fabriek

de restjes zijn niet voor thuis

motivatie4 daagse werkweek4 day week globalbasisbehoeftewerkvierentwintig

welkom in 2024! het zal je vast niet verbazen dat ik vrolijk van het jaartal word. laat het een mooi jaar zijn waarin we de 4 daagse werkweek omarmen en we thuis niet opzadelen met de restjes. ja je leest het goed. thuis verdient de volle pot en het werk de restjes. voordat je nu achterover valt en denkt: maar wacht eens even, dan kan toch helemaal niet…lees dan verder. natuurlijk hoop ik dat de restjes voor het werk ruimschoots genoeg zijn, maar wat ik vooral wil zeggen is: de kosten moeten daar komen waar ze horen.

je kan je partner, je gezin (of jezelf) niet opzadelen met de restjes omdat je alles aan het werk gegeven hebt. dat is onwenselijk vanuit meerdere perspectieven. het zorgt namelijk voor een burn-out cultuur waarin mensen vroeg of laat opbranden. kunnen voldoen aan je fysieke, maar ook psychologische basisbehoefte is essentieel voor je functioneren, ook op het werk. de wetenschap hierachter bevestigt dit al ruim 40 jaar.

wie volop ruimte heeft om daar aan te kunnen voldoen zal minder vaak ziek zijn en meer voor elkaar krijgen, in een betere gezondheid en met meer voldoening. dat laten de pilots op basis van de 4 daagse werkweek ook zien. mensen geven aan meer voldoening te halen uit werk, mede omdat ze thuis alles op orde hebben. ze zijn (mentaal) fitter en kunnen daardoor makkelijker met tegenslag omgaan, die we allemaal vroeg of laat, in grote of kleine varianten tegenkomen. van de scheur in je favoriete broek tot het overlijden van een dierbare.

ondanks het toffe jaartal, is het logisch dat we niet van de 1 op de andere dag de stap zetten naar een 4 daagse werkweek. daarom biedt werkvierentwintig verschillende opties aan om te ervaren hoe het is om minder lang te werken. om aan te tonen dat we makkelijk in het aantal uren kunnen snijden zonder op resultaat in te leveren.

neem een aanloop en zorg ervoor dat die goede voornemens niet sneuvelen in de waan van de dag.

– doe als organisatie mee met de pilot van 4 day week global (inschrijving voor de 1ste nederlandse pilot sluit eind januari).

– doe als individu mee met de pilot van werkvierentwintig: 6 weken een 4 daagse werkweek.

– heb je als organisatie behoefte aan professionele begeleiding? werkvierentwintig helpt graag met organisatieadvies – pilots en door middel van detachering.

– ben je op zoek naar een detacheerder waarbij je standaard een 4-daagse werkweek hebt (tegen 100% salaris) meld je dan aan voor de detacheringspool.

werkvierentwintig maakt (toffe) organisaties nog toffer om voor, bij en mee samen te (blijven) werken. mail naar info@werkvierentwintig.nl als je meer informatie wilt ontvangen over bovenstaande items. ben je nog niet overtuigd over het belang van de 4-daagse werkweek als sociale innovatie van 2020-2030, bestel dan het boek: echte mannen werken 4 dagen.

 

 

fabriek

2024 het jaar van: gas erop!

motivatie2024asynschoon werkendetachering anno nu

2024 wordt het jaar van de doorbraak van de 4 daagse werkweek. nu ook lamborghini een 4 daagse werkweek heeft doorgevoerd wordt het tijd om het gaspedaal in te trappen. de organisatie die verantwoordelijk is voor de pilots die wereldwijd gedaan wordt: 4 day week global is in 2023 enorm gegroeid en uitgebreid naar diverse landen, waaronder duitsland, belgië, maar dus ook nederland!

2024 wordt het jaar waarin de 4 daagse werkweek aan populariteit en draagvlak wint, dan komt niet alleen van de mensen zelf, maar ook door vakbonden en werkgeversverenigingen. zo wordt 1 van de speerpunten geen hoger salaris (uit angst voor inflatie) maar arbeidstijdverkorting. een 4 daagse werkweek komt daarmee dichterbij. april 2024 start de nederlandse pilot, 6 maanden lang een 4 daagse werkweek op basis van de voorwaarden. 100|80|100. 100% salaris, 80% werktijd en 100% uitkomst/productiviteit.

maar werkvierentwintig zou werkvierentwintig niet zijn als we vast de aanloop nemen. daarom starten we in 2024 detachering op basis van de 4 daagse werkweek (100%) salaris. omdat het simpelweg beter werkt dan een 5 daagse werkweek (zo tonen de pilots aan). want waarom zou je mensen nog betalen op basis van uurtje factuurtje? we noemen het detachering anno nu. laten we werk de 21ste eeuw in helpen en fundamenten uit de vorige eeuw achterlaten waar ze horen > in de geschiedenisboeken.

denken we echt dat uurtje factuurtje mensen motiveert? nee natuurlijk niet. om organisaties een zetje te geven in de goede richting en degene te belonen die zich hiervoor inzetten hanteren we de volgende kortingspercentages:

– op dagbasis, 1 % korting.
– op weekbasis, 2.5% korting.
– op maandbasis, 5% korting.
– op kwartaalbasis, 10% korting.

het is niet lastig om aan goed, gemotiveerd en betrokken personeel te komen zolang je mensen naast flexibiliteit ook volledige autonomie (terug)geeft. behandel mensen als volwassenen en pin ze niet vast op tijd of locatie. de toekomst van werk is immers asynchroon. kunnen jullie wel wat hulp gebruiken bij aantrekkelijk werkgeverschap? mail dan naar >> info@werkvierentwintig.nl zet je vraag bij ons uit en schakel werkvierentwintig in. werkvierentwintig maakt (toffe) organisaties nog toffer om voor, bij of mee te (blijven) werken.

fabriek

we hebben een leiderschapscrisis

motivatiehoopleiderschapscrisispolitiekuitdagingverkiezingen

nu het stof van de verkiezingen langzaam is gaan liggen ben ik op zoek naar een verhaal van hoop. de verschillende analyses laten zien dat het huidige verhaal niet erg hoopgevend is. een vergezicht waar mensen met problemen nu geen ‘reet aan hebben’. mensen krijgen te horen dat ze veel dingen niet kunnen, dat we dingen moeten maar hebben zorgen over hun bestaanszekerheid en of ze wel mee kunnen komen. abstracte dingen zoals het milieu zijn minder tastbaar dan de kosten die je ziet als je afrekent bij de kassa. 

sommige mensen zijn bang om dingen te verliezen. psychologische effecten zoals verlies aversie speelt hier een grote rol. een gure conservatieve wind neemt dan in kracht toe, terwijl de meeste mensen best bereid zijn om mee te werken. nu gaan de hakken in het zand. de grootste uitdaging van deze tijd is niet hoe gaan we om met externe zaken, maar hoe lossen we interne spanningen op.

onze samenleving vertoont tekenen van een verwaarloosde organisatie. daardoor zijn mensen zelfs bereid om tegen hun eigen belang in te stemmen. uit europa? prima, ook al hebben we onze baan te danken aan de internationale handel. ze rebelleren simpelweg tegen de bestaande macht, wie dat ook is en zijn ontvankelijk voor een zelfs autoritaire leider. als we dan toch ‘pijn’ gaan lijden, dan bepalen we dat tenminste nog zelf.

vraag je mensen wil je meer of minder betalen voor de benzine aan de pomp, dan is het antwoord duidelijk minder. we verkiezingen korte termijn boven de lange termijn. liever nu een 10tje minder betalen dan dan straks een veelvoud op te moeten hoesten. daarmee schuiven we veel voor ons uit en komt er een moment waarop de belangrijke keuzes wel gemaakt moeten worden. soms worden ze dan voor je gemaakt. daar zit niemand op te wachten.

maar het verhaal is niet aantrekkelijk en echt leiderschap ontbreekt. leiderschap die niet zegt wat we willen horen, maar wat belangrijk is om te horen, met perspectief en de garantie dat iedereen het mee kan maken. deze psychologische veiligheid is nodig om de noodzakelijk stappen te kunnen zetten. 

andrew yang, een van de presidentskandidaten van de verkiezingen in 2020, schreef het boek the war on normal people (in het nederlands verkrijgbaar onder de titel: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing). de oorlog tegen de normale man is begonnen, hij beschrijft de verdwijnende middenklasse in amerika en dat effect is nu inmiddels in nederland ook zichtbaar. dat is niet alleen slecht voor de samenleving en economie, maar ook tussen de onderlinge verhoudingen.

daarom bepleit hij een freedom dividend als oplossing om mensen bestaanszekerheid te geven, maar ook minder ontvankelijk te maken voor populisme en zorgt voor pro-sociaal gedrag. hij geeft aan dat we als samenleving daarmee van een mindset van schaarste (er is te weinig) naar een mindset van overvloed gaan (er is genoeg voor iedereen). nu lost dit natuurlijk niet alles op, maar is het het fundament waarop we onze samenleving verder kunnen bouwen.

in mijn boek: echte mannen werken 4 dagen schrijf ik dat we beter via de inkomstenkant mensen kunnen helpen, dan dat we de accijns op brandstof en andere kosten verlagen. de economische prikkel van de vervuiler betaalt zorgt namelijk ervoor dat we zuinig omgaan met schaarse middelen, die ook een negatief effect hebben op het milieu. dat zorgt voor verduurzaming en maakt innovaties rendabel, van de zonnepanelen op je huis tot een zuinigere auto. mensen worden aan de inkomstenkant gecompenseerd en kunnen zelf bepalen hoe en waar ze het geld aan uitgeven.

verhoog je het basisinkomen van 1000 naar 1100 euro dan hebben mensen met een laag inkomen 10% compensatie. heb je een inkomen van 2000 euro en je krijgt er 100 euro bij dan is dat een compensatie van 5% enz. dan wordt milieu geen feestje voor de grootverdieners, die op dit moment ook nog de meeste subsidies kunnen opstrijken, want zeg nu zelf, is voor jou die elektrische auto haalbaar?

het wordt tijd voor leiderschap dat dit perspectief schetst i.p.v. een verhaal waarin mensen dingen moeten. voor een abstracte werkelijkheid, ver van ons bed (nog wel) en gaan voor een verhaal van gezamenlijke vooruitgang. niet omdat het makkelijk is, maar omdat het de uitdaging is die we aan gaan, zoals kennedy ook deed. onder de voorwaarden dat iedereen het mee kan maken! het zogeheten lonkende of wenkende perspectief.

We choose to go to the moon. We choose to go to the Moon… We choose to go to the Moon in this decade and do the other things, not because they are easy, but because they are hard; because that goal will serve to organize and measure the best of our energies and skills, because that challenge is one that we are willing to accept, one we are unwilling to postpone, and one we intend to win, and the others, too.[12]

fabriek

er is genoeg voor iedereen

motivatieinkomenmindset van overvloedmindset van schaarstepolitiekverkiezingen

werk & inkomen zijn sterk ideologisch geladen onderwerpen, daarmee zijn ze ‘politiek’. ik ontkom er dan ook niet aan om wat te schrijven over de uitslag van afgelopen week. ik ben er letterlijk een dag ziek van ben geweest, misselijk, buikpijn en een diep gevoel van onbehagen zoals dat dan heet.

in mijn directe omgeving zijn er ook mensen die op deze partij gestemd hebben, om diverse redenen. je mag best weten dat ik stoei met de loyaliteit, maar ook met de tolerantie en begrip voor intolerantie. maar besef mij ook dat als we elkaar uit het oog verliezen het debat verhard en de oplossingen nog verder weg zijn. het antwoord hierop ben ik nog aan het zoeken.

dat staat los van zorgen die er leven over de zorg, over voldoende woningen, over bestaanszekerheid (en inkomenszekerheid) en over de betaalbaarheid van het leven. veel mensen hebben het gevoel te watertrappelen en dankzij beleid van de afgelopen 13 jaar hebben we het gevoel van schaarste meegekregen, die er voor sommige ook daadwerkelijk is: er is niet genoeg voor iedereen. waardoor we als samenleving in een mindset van schaarste verkeren. er zijn te weinig huizen gebouwd, de inflatie heeft erin gehakt en de zorg staat enorm onder druk. allemaal zaken die op het juiste moment voor een perfecte storm kunnen zorgen. die wil ik graag voor zijn.

dat betekent niet dat ik mij geen zorgen maak over het gemak waarmee grondwettelijke aspecten aan de kant geschoven worden (met zinnen als: zo’n vaart loopt het niet of de soep wordt nooit zo heet gegeten als ie opgediend wordt). in mijn ogen zijn dat speldenprikjes die als ze maar met genoeg mensen zijn, de omstandigheden juist zijn ertoe leiden dat de grondrechten van een heleboel mensen in het gedrang komen. wij versus zij. we zien in andere delen van de wereld wat dat met een samenleving kan doen. dat moeten we voorkomen. waarbij we de voedingsbodem voor extremisme weghalen. daarvoor is het belangrijk dat we de overstap maken naar de mindset van overvloed. er is genoeg voor iedereen.

in mijn boek: echte mannen werken 4 dagen, een frisse kijk op mens, werk & inkomen schrijf ik het volgende:

daarnaast is het basisinkomen niet alleen een stimulans voor het individu, maar ook voor de regio’s. mensen trekken weg uit een bepaalde regio omdat er weinig tot geen werk is, en daardoor nemen ook de kansen voor ondernemers af. als duizend mensen duizend euro krijgen, dan is er in die (achtergestelde) regio ook meer koopkracht en dus ook meer economische activiteit: denk bijvoorbeeld aan de bakker, de kledingwinkel en de supermarkt. het is dus ook een herverdeling van de economisch randstad naar de regio – denk in nederland daarbij aan groningen, maar ook aan limburg, waar de vergrijzing toeslaat, jongeren wegtrekken en de faciliteiten langzaam verdwijnen.

tot slot brengt het basisinkomen het sociale contract terug in de samenleving, met een niet- afdwingbare, maar relationele wederkerigheid waarin mensen hun pro sociale gedrag zullen vertonen. willen we dat mensen meer openstaan voor maatschappelijk noodzakelijke verandering, dan is het van belang dat er een bepaalde mate van bestaanszekerheid is. als je in je bestaanszekerheid wordt aangetast, ben je toch net even wat minder vriendelijk naar de ‘ander’ en zie je die ander eerder als bedreiging. het voorkomt het idee van schaarste en maakt mensen minder ontvankelijk voor populisme en polarisatie.

als samenleving gaan we dankzij het basisinkomen van een mindset van schaarste naar een mindset van overvloed: er is genoeg voor iedereen. direct geld geven is dan een van de meest effectieve, meest menselijke en vaak ook nog eens goedkoopste manieren om de problemen op te lossen. dat laatste moet de nederlander toch ook wel aanspreken.

fabriek

rust is geen beloning voor succes, maar een voorwaarden.

motivatiedrukrustsucces

“zo jij hebt die vakantie wel verdiend” herken je dat zinnetje? dat is niet zo gek. we gebruiken het best veel en het heeft voor een deel te maken met onze calvinistische insteek. je moet eerst afzien voordat je rust kan pakken (of koffie en gebak). maar rust en of vakantie is geen beloning voor succes, maar een voorwaarden om goed te blijven functioneren.

alex soojung-pang, de global director van 4 day week global legt dit haarfijn uit in 1 van de video’s van de foundation course. hij geeft mooi aan dat de behoeft aan rust vaak als een zwakte en zelf een moreel falen wordt gezien, terwijl rust essentieel is om niet alleen effectief om te gaan met je tijd (en energie) maar ook om je creativiteit en probleemoplossend vermogen te verbeteren.

wat mensen dus vooral nodig hebben is niet vol gestampt worden met afspraken maar een dag niks, kunnen lanterfanten, dagdromen. de grootste denkers in de geschiedenis waren hier heel duidelijk over. in de ochtend werkten ze dingen uit en de middag gebruikte ze om na te denken, tijdens een lange wandeling. rust is geen beloning voor succes, maar een noodzakelijk ingredient. het is niet voor niets dat ze de ruimte pakte, door een lekkere wandelingen te maken om hun creativiteit te laten bloeien.

door afstand te nemen van een onderwerp en je brein de mogelijkheid te geven om te ‘dagdromen’ ontstaan de mooiste ideeen en de beste oplossingen, een warm bad, een lekkere douche. voor je het weet heb je het geweldige idee te pakken, eureka!

voor alle duidelijkheid: swipen op je telefoon geldt niet als actieve rust, maar passieve consumentisme. onze telefoon kan wel eens het meest onze cognitieve capaciteiten en creativiteit vermorzelen, waardoor ons brein volgestopt wordt met, ik kan het niet anders zeggen dan: troep. wie cognitief al murw is heeft echter weinig weerstand meer tegen de snelle impuls van deze dopamineshotjes.

rust – en dan met name actieve rust is daardoor een cruciaal onderdeel van wat ze voor elkaar gekregen hebben. daarom is het gek dat we wandelen pauze noemen en achter je laptop zitten werktijd. beide hebben we nodig. tijd om dingen uit te werken (lees een bepaalde ‘productie te draaien’) en andere momenten denken we na over hoe we dat het beste kunnen doen. het uitwerken van iets dat nooit uitgewerkt had hoeven worden is natuurlijk het meest zonde. zonde van je tijd, energie en uiteraard ook geld.

bovendien zien we rust/ontspanning zelden meer als een zelfstandig iets en staat als we de rust pakken bijna altijd in het teken van nog meer productiviteit. wat blijkt, inspannen en ontspanning, werken & rust zijn complementair en tegelijkertijd ook afhankelijk van elkaar. we kunnen het één niet zonder het ander of dit nu werkgerelateerd of sportend is. wil je rendement uit je trainingsarbeid halen? bouw dan momenten van rust in. op het moment van schrijven is mijn hersteltijd nog 4 uur.

vandaag de dag (meer dan vroeger) is productiviteit lastig te meten en dan dan neemt uren het over als maatstaf voor werk, koppel dat aan het geromantiseerde idee waarbij mensen dingen opofferen voor hun werk en dat gezien wordt als ambities, betrokken en gemotiveerd. overwerk is in onze maatschappij cultureel ingebakken. druk zijn wordt ook nog steeds in nederland gezien als ‘a badge of honeur’, moreel juist en zelfs superieur.

wie zijn agenda niet vol heeft is niet goed genoeg, zelfs als je aangeeft op linkedin dat je open to work bent kan een teken zijn dat je blijkbaar niet ‘goed genoeg’ bent, je kan dus maar beter druk zijn (of doen) dan toegeven dat je het rustig hebt. en daar zijn we allemaal als de dood voor.

hoe vaak wordt er niet opgeschept over lange werkdagen en volle werkweken (ondanks het feit dat bewezen is dat mensen na 24 uur minder gaan functioneren, na 40 uur het een duikvlucht neemt en dan 60 uur zelfs gezondheidsproblemen veroorzaakt).

werkvierentwintig helpt individuen en organisaties met een frisse kijk op mens, werk -& inkomen. samen zetten we de stap naar de optimale (werk)week. dat doen we d.m.v. pilots, trainingen en organisatieadvies. meer weten? mail naar info@werkvierentwintig.nl

 

 

fabriek

nee dank je, we zijn te druk

motivatiedrukeffectiviteithard werkenpilotte drukwaan van de dag

ken jij de meme van no thanks, we are too busy. deze springt dagelijks door mijn bovenkamer. alhoewel het heel logisch is dat de waan van de dag regeert is het soms ook goed om stil te staan en te kijken of je nog de juiste dingen doet.

de meeste mensen geven vol gas en werken hard, maar tussen hard werken en effectiviteit zit een groot verschil. voor sommige voelt het ook als dweilen met de kraan open. de enige oplossing is dan om de kraan te dichten, zodat je harde werken (het dweilen) zin heeft.

zo krijg ik regelmatig te horen dat organisaties te druk zijn met het oplossen van de krapte… dat ze hoe ironisch het ook mag zijn, geen tijd hebben voor de pilot van de 4 daagse werkweek. terwijl de pilot aantoont dat 42% mensen minder ontslag nemen, 63% van de organisaties makkelijker mensen aantrekt en 68% van de mensen minder gevoelens van burn-out ervaren.

er een betere balans komt tussen werk & prive (lees minder spanningen) er meer ruimte komt voor sporten en bewegen (we lijden aan bewegingsarmoede), mantelzorgers raken overbelast en uitval dreigt. daarmee verhogen we de aantrekkelijkheid (van werkgeverschap) en verbeteren we de vitaliteit en duurzame inzetbaarheid van mensen.

vervolgens verdwijnt de krapte als sneeuw voor de zon.

willen jullie nu wel graag even stilstaan bij de manier waarop jullie werken? mail dan naar info@werkvierentwintig.nl en we plannen een (telefonisch) gesprek in.

 

fabriek

een leven lang lenen?

motivatieleven lang lenenleven lang lerenstagevergoedinguitbuiting stagair

een leven lang leren, of je nu op je 45ste extra cursussen gaat doen, je volledig om laat scholen op je 54ste, op je 70ste nog een studie wilt doen het zou niet uit moeten maken. soms zie je de berichten van iemand die op zijn of haar 80ste nog een master haalt. geweldig, ik word er vrolijk van! maar voor de meeste mensen geldt simpelweg, bijblijven in het vakgebied, soms een uitstapje en in andere gevallen daadwerkelijk een omscholing.

een leven lang leren, daar moeten we mensen toe in staat stellen. dat doen werkgevers door cursussen tijdens het werk of door het promoten van studie door de het STAP budget (hier zat een leeftijdsgrens aan). leren tijdens je job vinden we heel normaal en vaak ook noodzakelijk. alhoewel mensen niet volledig kneedbaar zijn, blijken we wel flexibel te zijn. bovendien is het ook goed om af en toe (cognitief) geprikkeld te worden. dat zorgt voor andere prikkels en de nodige uitdaging. is het niet voor je vakgebied of de kansen op de arbeidsmarkt, dan is het wel voor je eigen ontwikkeling, zelfvertrouwen en voldoening. 

in amerika wordt de grap gemaakt: learn to code. de uitspraak gaat over mijn werkers die hun baan verliezen en vervolgens omgeschoold worden tot ict’er. niet dat het onmogelijk is, maar voor een groot deel van de mensen is het niet toereikend of passend. learn to code is de gimmick geworden voor iedereen die maar zegt: omscholen omscholen omscholen.

maar nu komt het: voor volwassenen vinden we het ook heel normaal dat ze ‘gewoon’ betaald krijgen. voor jongeren vinden we het wat minder vanzelfsprekend. veel studenten (wo/hbo/mbo) doen voor de studie een stage. een stagiair draait vaak volop mee (al is het met soms wat begeleiding) en krijgt dat in sommige gevallen ook nog wel een beetje voor betaald. nouja, betaald, vaak is het een fooi. sommige organisaties draaien zelfs op stagiaires om de bezetting rond te krijgen. we buiten de stagiair uit. eigenlijk is het een vorm van moderne slavernij.

iedereen die weleens stagiair is geweest weet dat je gewoon werk doet

een leven lang leren is dan voor hen vooral een leven lang je studielening terugbetalen geworden. op 1 of andere manier vinden we het heel logisch dat we (met name jonge) mensen met een schuld opzadelen, die vaak alleen gemaakt moet worden om in hun eigen levensbehoefte te kunnen voorzien, simpele basisbehoefte zoals een dak boven je hoofd, wat eten en kleren. vervolgens laten we deze mensen met een schuld aan hun leven beginnen.

tijdens covid ontvingen zelfstandige ondernemers de tozo (tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandige ondernemers). voor de overheid werd een studielening gezien als inkomen, was je een ondernemer en studeerde je ernaast, dan had je geen recht op de tozo. als je iemand uit moet leggen wat het verschil is tussen inkomen en inkomsten dan wordt het tijd voor bijscholing.

als we een leven lang leren willen promoten dan moet je ongeacht je leeftijd de sprong kunnen wagen. daarmee verhogen we de arbeidsmobiliteit. echt aantrekkelijk maken we het er niet mee, laat ik het woord faciliteren maar niet noemen. we hebben bovendien niet voor niets afgesproken wie werkt verdient minimaal het minimumloon.

soms zijn werkzaamheden niet direct maar indirect van waarde. dat we daar een uitzondering voor stagiaires op bedacht hebben vind ik maar vreemd, zeker als we een leven lang leren willen promoten. daarom zou ik voor willen stellen: betaal ook mensen die een stage doen het minimumloon. geen uitzonderingen, geen werkervaringsplekken, nee. minimumloon=minimumloon. dat doen we ter bescherming van de student (en het verlagen van studie-schulden) en ter bevordering van de arbeidsmobiliteit. volgens mij is dat wat we graag willen, maar als ik de reacties op linkedin zie, was dit geen 100% score, dat stemt mij droevig, daarom nog even dit artikel >>

It’s Time to Officially End Unpaid Internships > While internships have high value in the job market, research shows that 43% of internships by for-profit companies are unpaid. Not paying an intern for their work, time, and effort is not just unfair, it’s unethical and exploitative.

ps: als werkgever is het ook een kans om te investeren in de ‘jeugd’ (mompelt iets met maatschappelijk verantwoord ondernemen) en tegelijkertijd is het een knaller van een recruitmentmagneet. aantrekkelijk werkgeverschap begint voordat je met die fancy (dure) recruitmentcampagne op de proppen komt. kijk, we kunnen het nog steeds een stagevergoeding noemen, maar dan wel ter hoogte van het minimumloon. probleem opgelost.

fabriek

een bore-out is schadelijker dan je denkt.

motivatie4 daagse werkweekbore-outburn outpilot werkvierentwintiguitvalvitaliteit

word jij niet voldoende uitgedaagd tijdens je werk of zit je de tijd maar een beetje uit? wees gewaarschuwd: een bore-out ligt op de loer. alhoewel we beducht zijn op burn-outs zijn we wat minder waakzaam op bore-outs. vervelen tijdens je werk is vaak nog een taboe, want we koppelen het al snel ook aan het individu en een gebrekkige werkethos. 

het aantal mensen dat ik (louis) spreek zich te vervelen op of tijdens het werk is aanzienlijk. vaak komen er ook klachten bij zoals verminderde energie en depressieve klachten. je kan het waarschijnlijk het beste vergelijken met een herfstdip, alleen dan zonder de herfst. er zijn goede dagen, maar de mindere dagen worden er steeds meer. af en toe de dekens over je hoofd heentrekken is niet erg, maar zodra het een structureel karakter krijgt weet je dat er iets niet goed zit. de momenten worden intenser en duren langer. in plaats van overvraagt worden je capaciteiten ondervraagt – en daardoor raak je uitgeput.

tijd om aan de bel te trekken.

let wel, het ligt niet aan jou! onderzoekers geven aan dat 70% van de oorzaken van burn-out hebben te maken met de omgeving waarin je verkeert. bij werkvierentwintig hameren we dan ook altijd op de fysieke en psychologische behoeftes die mensen hebben.

vaak wordt een bore-out ook voor een burn-out aangezien. onderzoeken vanuit de 4 daagse werkweek tonen aan dat de gevoelens van burn-out met 68% afnam gedurende de pilot. als je je afvraagt: waarom vind je het zo belangrijk dat er meer oog komt voor bore-out. zelf heb ik er mee te kampen gehad. iets wat binnen 5 maanden was opgebouwd heeft bijna 2 jaar geduurd om er weer van hersteld te zijn. een bore-out is schadelijker dan je denkt.

het probleem bij vervelen en uiteindelijk een bore-out is dat mensen aan zichzelf gaan twijfelen. ze kijken om zich heen en zien dat iedereen druk is, al vragen ze zich dan af, waarmee? ondertussen doen ze het werk en pakken ze links en rechts wat extra’s erbij, maar echte voldoening komt er niet uit het werk. ze houden netjes het ‘systeem van uren schrijven tevreden’, pakken hun aanwezigheidspremie en kijken een beetje om zich heen, soms naar andere banen, maar vooral naar de klok.

dit kan komen door een gebrek aan werk, een gebrek aan zinvol werk (bullshitwerkzaamheden) maar ook een gebrek aan uitdagend werk. het kan zijn dat je onder je ‘niveau’ werkt en daarmee langzaam versuft. de cognitieve stimulans ontbreekt. nu hoeft niet elke werkdag een marathon zijn of een beklimming van de mont ventoux, dat zeker niet.

als er mensen zijn in je werkomgeving die duidelijk meer in hun mars hebben, daag ze dan uit. anders zoeken ze die uitdaging buiten het werk (vaak terwijl de mentale tank al leeg is) en dit leidt dikwijls tot overcompensatie, in mijn geval tot overmatig (te intensief) sporten, met als gevolg een blessure, maar voor sommige is het feesten en of overmatig drank en drugs gebruik).

werkvierentwintig maakt (toffe) organisaties nog toffer om voor, bij en mee samen te (blijven) werken. we helpen de mensen met de uitdaging en zorgen ervoor dat de oorzaken van zowel burn-out als bore-out weggenomen worden. 1 van die uitdagingen is de pilot van werkvierentwintig. 6 weken lang een 4 daagse werkweek, met werkdagen van max. 6 uur. challenge accepted? 

*herken jij jezelf in bovenstaande omschrijving van een bore-out? weet dan dat je niet de enige bent. nb: we helpen niet bij reeds gediagnosticeerde burn- of bore-out. bij twijfels of vermoedens van een burn- of bore-out neem dan contact op met je bedrijfsarts of huisarts en stel samen een plan op. bij werkvierentwintig zijn we fan van wat heet intelligent bewegen. bewegen is een goede manier om je zowel fysiek als mentaal weer lekker in je vel te voelen.

 

fabriek

we werken te lang, zitten te veel en sporten te weinig.

motivatie4 daagse werkweekgezondheidswinsttijdswinstvitaliteit

we werken te lang, zitten te veel en bewegen/sporten te weinig. met een vroegtijdige dood tot gevolg. oké, misschien is het wel waar, maar was die iets te heftig. wat we wel merken is dat onze productiviteit al een tijdje stagneert en dat ondanks de nodige technologische ontwikkelingen. blijkbaar weten we dat niet om te zetten in of een hogere productiviteit of in een kortere werkdag.

ondertussen werken we nog vrijwel hetzelfde als 100 jaar geleden en is de 5 daagse werkweek (en de 8 urige werkdag de norm), is er een hoog verzuim en veel verloop. wat zou het betekenen dat als we die technologische innovaties combineren met sociale innovatie? wat zou dat doen voor het functioneren van mensen, zodat er wat met meer ruimte komt voor andere dingen (die je juist scherp houden).

zoals wel vaker heb ik heb een idee. laten we stoppen met pleisters plakken en vol inzetten op sociale innovatie. de optimale werkdag en werkweek gaat over het gebruik maken van je natuurlijke ritme, je circadiane ritme. voor de meeste mensen geldt: in de ochtend scherp, in de middag wat minder en weer een opleving vroeg in de avond (zul je net zien, helaas net voordat de vaat ingeruimd moet worden). door van 9 tot 5 te werken putten we onszelf uit op 1 vlak terwijl we de afwisseling nodig hebben, ook voor het werk. een effectievere werkdag cq kortere werkdag helpt je daarbij.

uit onderzoek blijkt het tussen de 3 en de 5 uur te zijn. laat de optimale werkdag ergens tussen de 4 en de 6 uur zijn en de werkweek zo rond de ’24 uur’. zonder aan resultaat in te leveren (en dus ook niet aan inkomen). hierdoor komt er meer ruimte voor fysieke en psychologische basisbehoeftes. laten we afscheid nemen van de 8 of 9 urige werkdag en de tijds- en energiewinst gebruiken om wat meer bewegen/sporten, meer tijd voor huishoudelijke- en zorgtaken of simpelweg wat meer rusten/slapen, zodat als we weer aan de slag gaan we vitaler zijn. zo zetten we tijdswinst om in gezondheidswinst.

nu is de vraag, wat zou jij doen met die tijdswinst?

willen jullie nu ook tijdswinst omzetten in gezondheidswinst, neem dan contact op via info@werkvierentwintig.nl – werkvierentwintig maakt (toffe) organisaties nog toffer om voor, bij en mee samen te (blijven) werken. dat doen we door middel van organisatieadvies en pilots.

 

 

boek: echte mannen werken 4 dagen

aanpakken van verzuim doe je zo

motivatie4 daagse werkweekduurzame inzetbaarheid en vitaliteitgelijkwaardigheidpilot 4 day week globalverzuimverzuimbegeleidingworld economic forum

het zal wel geen verrassing zijn voor je, veel vormen van verzuim(begeleiding) zijn ineffectief. ze leveren niet op wat we willen dat ze op zouden (moeten) leveren: namelijk gezonde medewerkers. dat komt deels doordat veel organisaties reactief te werk gaan. er is te weinig aandacht voor de fysieke maar ook de psychologische behoeftes van mensen. we komen daardoor te laat in actie.

stop met het plakken van pleisters (het gevolg) en pak de oorzaak aan, verzuim aanpakken doe je zo!

vaak ontstaat verzuim (al mag van mij die term de prullenbak in, je ziek melden is geen nalatigheid) niet enkel en alleen door het werk. het is vaak de combinatie en de spanning die ontstaat tussen je werk goed willen doen en het thuis op orde willen hebben. de kreukelzone wordt wat minder en na wat onverwachte ‘life events’ blijk je toch niet meer zo goed te kunnen herstellen. voor je het weet ga je weer mee in de waan van de dag, maar was er onvoldoende ruimte om de rust te pakken die je nodig had. wat zou het dan niet fijn zijn als we een kreukelzone inbouwen, die soms noodzakelijk is en andere keren een bonus is. 

ondertussen wil je nog wat tijd met je vrienden en familie doorbrengen en als het even kan nog lekker sporten. juist als het minder lekker gaat kan het sporten je juist (mentaal) gezond houden. alleen weten we allemaal, sporten en slaap zijn de eerste dingen die sneuvelen als we het ‘druk’ krijgen. algoed, de meeste kennen het als werk-privé balans. zelf opper ik meer voor werk-privé integratie. het is voor vele lastig vast te stellen wanneer ze werken. bovendien ontstaat de oplossing voor een probleem vaak als je lekker ontspant, tijdens of direct na een lekkere douche tot een (lange) wandeling of mijn favoriet: zwemmen.

daarom doen we bij werkvierentwintig niet aan uren.

er is goed nieuws: wil je dat mensen gelukkiger, gezonder en minder vermoeidheid stapelen? stap dan over op de 4 daagse werkweek (100% salaris). de onderzoeken tonen aan dat 68% van de mensen minder gevoelens van burn-out ervaren en dat het ‘verzuim’ met 71% afneemt. daarmee is het de klapper die ervoor zorgt dat mensen duurzaam inzetbaar blijven. hierdoor werk je aan positieve gezondheid of ook wel amplitie genoemd. door amplitie versterk je de gezondheid van mensen proactief.

waarom meedoen met de nederlandse pilot van 4 day week global?

wist je dat vooral vrouwen in de knel komen tussen werk en thuis? en dat hierdoor juist vrouwen (meer dan mannen) te kampen hebben met burn-out klachten, omdat vrouwen naast het betaalde werk vaak ook nog eens het gros van het onbetaalde werk doen? de 4 daagse werkweek helpt ook met het verkleinen van de gendergap. de 4 daagse zorgt er dan ook voor meer gelijkwaardigheid thuis (en op het werk). zo spenderen mannen 20% meer tijd aan het gezin en het huishouden en neemt wat van de ‘last’ van vrouwen over. wist je dat in niet heterorelaties de rolverdeling veel gelijkwaardiger is?

het zal je dan ook niet verbazen dat juist hierom ook de titel van mijn boek is: echte mannen werken 4 dagen. waarbij ik een lans breek voor de 4 daagse werkweek, zodat we een einde kunnen maken aan de macho werkcultuur, er meer gelijkwaardigheid ontstaat, meer mensen gezond blijven, mensen langer behouden blijven (en makkelijker aangetrokken kunnen worden).

willen jullie fundamenteel wat doen aan jullie verzuim en zijn jullie klaar met (dure) verzuimbegeleiding en de hoge kosten die gepaard gaan met de uitstroom van medewerkers en recruitmentcampagnes om mensen weer aan te trekken? werkvierentwintig helpt jullie graag, mail naar info@werkvierentwintig.nl met in het onderwerp: verzuimbegeleiding. dan plannen we een afspraak in.

 

zwemmen

zwem jezelf jong

motivatiecreativiteitmentale gezondheidrelativerenzwemmen

als er 1 activiteit is dat lekker is voor je fysieke (maar misschien nog wel belangrijker, je mentale gezondheid) dan is het zwemmen wel. zwemmen houd je jong, fris, vrolijk en gezond.

je zal er dan ook niet gek van kijken als ik (louis) het aanmoedig om te doen. zelf duik ik 1 a 2 x per week het water in. de favoriet is op maandag, eind van de ochtend, een heerlijk begin van de week. ik noem het gekscherend het stofzuigen van mijn brein. na een minuut of 5 zijn de meeste gedachtes naar de achtergrond verdwenen en komt er ruimte voor nieuwe dingen. daarmee kan het heel goed relativeren, maar stimuleert het ook je creativiteit.

maar nu komt het: we zien zwemmen vooral iets als vrije tijd en ontspanning, terwijl paradoxaal genoeg, het misschien wel mijn meest effectieve moment van de dag (en soms zelfs week is). bovendien zal je merken dat je juist gedurende deze momenten van ontspanning oplossingen bedenkt, die je niet achter je laptop had bedacht.

alhoewel ik ook fiets en loop, is het effect bij zwemmen veel sneller en intenser. dat komt mede doordat je dan minder prikkels ervaart, continu bezig bent met je ademhaling en de beweging vrij ‘eentonig’ is waardoor je in een bepaald ritme komt. wanneer je in deze ontspanning ervaart (dus niet harkend door het water gaat) kom je in wat heet ‘flow’. hierbij zit je in de optimale mix tussen inspanning en ontspanning en lijkt het vanzelf te gaan. je bevindt je dan in de juiste zone, tussen techniek en kracht.

kortom zwemmen geeft je lijf en geest een boost of zoals ze in onderstaand artikel zeggen

for centuries, people have been in search of a fountain of youth. swimming just might be the closest we can get.

wil je zelf nu ook meer gaan bewegen en tijd hebben om (overdag) te gaan zwemmen. doe dan mee met de pilot van werkvierentwintig. 6 weken lang een 4 daagse werkweek met werkdagen van tussen de 4 en de 6 uur (en 4 sportmomenten per week). hierdoor komt er ruimte en tijd om meer te bewegen, meer rust en ontspanning te pakken en daardoor ben je beter in staat je werk te doen.

mail naar info@werkvierentwintig onder de noemer: pilot werkvierentwintig en we plannen een afspraak in. 

 

fabriek

de 4 daagse werkweek is een recruimentmagneet

motivatieintrinsieke motivatiemedewerkers behoudenrecruitmenttop talent aantrekkenvitaliteitwerken anno 2023

wil je toptalent aantrekken (en behouden) bied ze dan een 4 daagse werkweek. de 4 daagse werkweek blijkt een enorme recruitmentmagneet te zijn. oja en de werkdagen zijn dan niet langer dan 6 uur per dag. ja je leest het goed, voor degene die in uren denken: de optimale werkweek is zo’n ’24 uur’. wist je dat bij organisaties die de overstap maken op de 4 daagse werkweek (100% salaris):

– 63% van hen het makkelijker vindt om mensen aan te trekken? (instroom)
– 42% minder mensen hun baan opzeggen? (uitstroom)
– 68% van de mensen minder burn-out klachten ervaren?

denk je nu: werkdagen van tussen de 4 en de 6 (5 om precies te zijn) zijn onzin? nee hoor, de meeste mensen hebben zo’n 3 tot 5 uur aan ‘focustijd’ en die tijd is vaak verspreid over de dag. dit heeft alles te maken met je circadiane ritme. wat je meer doet gaat ten kosten van de dagen daarna. wat je op maandag verbruikt betaal je gedurende de week terug. tijd is voor je werk lang niet zo belangrijk als voor je gezin en toch komen veel mensen in de knel tussen wat werk van het vraagt (vaak met een hele rits aan zinloze werkzaamheden).

wil je talent aantrekken en behouden geef ze dan een 5 urige werkdag

met de krapte op de arbeidsmarkt is het vooral belangrijk dat we niet langer maar slimmer gaan werken, waarin we veel beter omgaan met de fysieke, cognitieve, mentale en emotionele energie omgaan van mensen. doorgaan alsof we fabrieksarbeiders uit 1911 zijn helpt daar dan niet bij, zeker niet in een arbeidsmarkt, economie en samenleving die volledig anders is. niet het minste omdat de beroepsbevolking enorm veel beter geschoold is dan in begin 1900. deze fabrieksmindset is hopeloos achterhaald, maar tot op de dag van vandaag nog wel dominant.

funfact – door lekker te wandelen, zwemmen (te ontspannen) komt je brein in wat heet de default mode network (itt de active mode network) en blijkt juist dan mega effectief te zijn. we geven mensen de autonomie terug die zo noodzakelijk is om te kunnen presteren. intrinsieke motivatie blijkt niet alleen de determinant te zijn voor welzijn, maar ook de te leveren prestaties.

met werkvierentwintig stoeien we al een tijdje om een recruitmentbureau te beginnen op basis van deze optimale werkweek, waarin mensen kunnen floreren. en als er aan die voorwaarden wordt voldaan kunnen ze ook daadwerkelijk resultaten voortbrengen voor de organisatie waar ze dan actief zijn. bij werkvierentwintig pinnen we je natuurlijk niet vast op tijd (of locatie). werken gebeurt juist ook in de tussentijd, als je lekker met de hond wandelt en of ontspant bedenk jij hoe je moet reageren op die mail, hoe je die offerte op gaat stellen of die klus aan gaat pakken.

en als je dan je laptop openslaat of je schop erbij pakt ben je 100% fris en fruitig, vol met energie. jij weet dat natuurlijk als geen ander.

bij werkvierentwintig hoef je geen systemen tevreden te houden. jij kan gewoon-lekker-werken. we faciliteren je daar waar je dat nodig hebt door middel van begeleiding en coaching en laten je verder vrij. ben jij nu zo’n professional die schurft krijgt van de 5 daagse werkweek en 8 urige werkdag fabrieksmindset), meld je dan bij ons. hoe meer mensen zich melden hoe meer wij verschillende opdrachtgevers wij aan kunnen spreken.

wil jij nu graag mensen hebben die vol overtuiging bij je aan de slag gaan, maar kan je nu niemand vinden en sta je wel open voor talentvolle mensen (tegen een vast maand/projecttarief). werkvierentwintig helpt jullie graag. mail naar info@werkvierentwintig.nl onder de noemer: werkvierentwintig recruitment.