Tag: productiviteit

wordt 40 uur werken weer de norm?

werkvierentwintigmotivatiefietsenfulltimefysieke gezondheidmentale gezondheidparttimeproductiviteitsociale innovatie

zou 40 uur (fulltime) weer de norm moeten worden? hier ging het bij WNL op zondag over (2 oktober 2022). tijdens de discussie ging het in heel af en toe over meer regie over je werk, maar werd er over de optimale werkweek niet gerept. er werd zelfs gezegd dat mensen die bewust 1 dag minder werken (4 daagse werkweek) dat deden uit egoïsme, zodat ze lekker kunnen gaan fietsen.

om dit soort opmerkingen maak ik mij zorgen, niet alleen omdat de agressie richting wielrenners toeneemt, maar nu blijkbaar ook gedaan wordt alsof ze het collectief tekort doen door aan hun fysieke en mentale gezondheid te werken.  hoe tegenstrijdig het ook mag klinken: juist door even niks te doen ben je heel productief. en dat niks doen moet vooral niet in het teken staan van die productiviteit/creativiteit etc.

het collectief en collectieve welzijn hebben we al lang achter ons gelaten. het was immers ook ‘ieder voor zich en god voor ons allen’.  nu wordt er gedaan alsof deze mensen het collectief tekort doen door minder lang te gaan werken, van balanstrutjes tot deeltijdcultuur, we weten het vaak zo te brengen dat het individu niet meer wil werken, lui is, niet ambitieus. 70% van de burn-outs komt door de organisatie, 30% ligt aan het individu. naar het individu wijzen is natuurlijk makkelijker dan een systeemverandering tot stand brengen. dat terwijl we ook in deze tijd een enorme toename zien van mentale ziektes en is ziekteverzuim nog nooit zo hoog geweest. de noodzaak is er, nu de volgende stap nog.

gaan we voor oude oplossingen of durven we te experimenteren met nieuwe vormen van werken? durven we onze opvattingen tegen het licht te houden? hoog tijd dat we eens het systeem onder de loep nemen, kijken hoe sociale innovatie kan helpen om onze economie, arbeidsmarkt en samenleving in de 21ste eeuw te helpen. daar helpt werkvierentwintig graag bij en hopelijk draagt het boek dat ik momenteel aan het schrijven ben er ook aan bij. hoe ziet de optimale werkweek eruit? onze samenleving snakt naar sociale innovatie. werkvierentwintig.nl maakt toffe organisaties nog toffer om voor, bij en mee samen te werken 

lees je dit bericht begin oktober 2022, laat je mening dan horen over de 40 urige werkweek als norm.

EenVandaag item over 4 daagse werkweek en productiviteit

werkvierentwintigmotivatie4 day workweek4daagse werkweekeenvandaaggezondheidproductiviteitwelvaartwelzijn

in engeland start een grootschalige pilot waaraan 70 organisaties meedoen. de labour voorman jeremy corbyn werd er nog om uitgelachen, zelf heb ik dat ook veel ervaren. vaak denken mensen eerst aan lui, niet willen werken etc. aan deze verouderde arbeidsethos moeten we wat doen, want het is een recept voor middelmaat en ziekteverzuim. de optimale werkdag ligt tussen de 4 en de 6 uur met een flinke dosis flexibiliteit en autonomie. de meeste mensen geven aan tussen de 3 en de 5 uur per dag geconcentreerd en effectief te kunnen werken. dat laatste is een cruciaal ingredient om het mentale welzijn op peil te houden.

door mensen meer (professionele) ruimte te geven zijn ze niet alleen gezonder en gelukkiger, ze ervaren meer werkplezier en voldoening maar zijn ook effectiever. zo verlaat 50% van de zorgmedewerkers binnen 2 jaar de zorg en zijn ze grofweg 40% van hun tijd bezig met administratieve werkzaamheden. door de werkweek in te korten en de werkdag effectiever te maken komt er meer ruimte voor intern en extern herstel. zo stapelen we geen vermoeidheid en zijn we elke dag 100% inzetbaar en is er meer ruimte voor fysieke en psychologische basisbehoeftes alsmede onvoorziene gebeurtenissen zoals een ziek kind of hulpbehoevende ouder.

voor de productiviteit maakt het niet of je 4 x 100% werkt of 5 x een gemiddelde van 80% inzetbaar bent.  die 80% is een gemiddelde van op maandag 120% geven op dinsdag 100% op woensdag 80% op donderdag 60% en op vrijdag 40% (400%/5=80%). daarom pleit werkvierentwintig al een tijdje voor weekend woensdag als meest ideale break in de reguliere week.

we hebben dan ook niet te maken met krapte op de arbeidsmarkt, maar met een organisatieprobleem. daarvoor hebben we sociale innovatie nodig. we werken immers nog op een zelfde wijze als dat 100 jaar geleden door ford als standaard is gezet. de grootste fout die we gemaakt hebben is dat we productiviteit/resultaat gelijk hebben gesteld aan tijd. wil je hier nu meer over weten, met een beetje geluk komt het boek over een frisse kijk op mens, werk en inkomen uit in het 3e kwartaal van 2022.

bekijk het item van een vandaag over waarom minder (lang) werken prima samen opgaat met de krapte op de arbeidsmarkt.

huizen worden niet gebouwd van uren

werkvierentwintigmotivatiebouwduurzame inzetbaarheidgezondheidproductiviteittijdurenvitaliteit

begin september was ik een week mee op een klus. ik vind naast cognitief werk ook fysiek werk erg leuk, ik heb het ook nodig. het liefst in een goede afwisseling. op kantoor mijn dagen slijten kropt een hoop fysieke energie op, maar gaat mijn mentale energie door het putje. de afwisseling vind ik het fijnst. het is niet voor niets dat ik ook aan triatlon doe. door de verschillende vormen van belasting blijf je niet alleen fitter maar is het werk ook beter te doen. zo’n week op de bouw is dan cognitief dan wel niet heel prikkelend. ik doe het opperwerk. kruiwagen vol, bak lijm aanmaken, schoonmaken en wat zaagwerk. ondertussen denk ik wat na.

in het begin van de week kwam er een oudere man naar mij toe. hij grapte: bij dit pand krijg je kilometergeld. het was voor een privé stulpje meer dan riant te noemen. we zouden er grofweg 4 dagen werken, dat was vooraf de inschatting van de klus, mijn weekend woensdag ging al naar de haaien, halverwege de donderdag waren we weer thuis.

net voordat we weggingen sprak ik nog even met de aannemer. ik vroeg waar de beste oude man gebleven was. de aannemer zei dat ie ziek was. vandaar dat ik hem de dinsdag, woensdag en donderdag niet meer gezien had. de aannemer vertelde dat hij 2 dagen werkte, de woensdag vrij had en dan weer 2 dagen werkte. met krabben en bijten redde hij het dan door de week heen. de beste man ‘moest’ nog 1 jaar. met bijna 50 jaar in de bouw was het op.

ik haakte hier natuurlijk direct op aan. ik zei: zal ik je wat verklappen. ik ben ook voor de 4 daagse werkweek, met als ideale dag vrij de woensdag. de aannemer keek mij aan… ja, dat zou iedereen wel willen. maar hoe doe je dat dan? werk je dan elke dag 1 uur langer zodat je een dag vrij hebt? ik zei: nop. 4 dagen van grofweg 6 uur, dat is op termijn het meest effectief, productief en gezondst voor iedereen. zo ben je niet versleten op je 65ste en heb je gedurende je leven ook voldoende tijd, aandacht en energie thuis.

de aannemer reageerde dat hij dat niet zag gebeuren. er moest wel gewerkt worden en de uren moesten wel gemaakt worden. ik snapte zijn opmerking, maar ook ik merkte die week dat dagen van 12 uur in touw niet het beste effect had. na de maandag was de prik er bij mij wel uit. de dinsdag en de woensdag waren krap aan op 60%. ik vroeg de aannemer of de huizen van uren of van stenen en cement gemaakt werden?

de aannemer moest lachen. stenen en cement natuurlijk. waarop ik antwoordde: juist. zeker bij projecten die langer duren is het dan raadzaam om de strategie van de schildpad te nemen. voldoende rust te pakken en bijtijds te stoppen.
nu denk je misschien: dit is alleen bij fysiek werk en vice versa. zo zal degene op kantoor zeggen: ja in de bouw snap ik het wel dat je de dagen in kort en in de bouw zeggen ze: op kantoor snap ik het wel dat je de dagen in kort.

ik nam de vrijdag vrij, maar merkte gedurende het weekend dat de benen wat zwaarder waren dan normaal. nu kan iedereen prima even een piekbelasting aan. of dat nu fysiek, mentaal of emotioneel is. maar structureel te hoge belasting zorgt ervoor dat ook je herstel afneemt, waardoor een burn-out dreigt. mensen worden door de week, maand, jaar minder inzetbaar. van 100% op maandag in een glijdende schaal naar 60% op vrijdag,. waarbij we het weekend gebruiken om te herstellen en een vakantie om op te laden. super niet duurzaam als het mij vraagt. zeker als je hoort dat mensen op hun laatste tandvlees lopen als ze 65 zijn. dat is nu niet echt een motivator om je best te doen op het werk. nu maakt het gedurende je levensfase weinig uit, als je jong bent heb je nog kleinere kinderen en minder tijd ‘voor jezelf’. ik pleit dus niet voor een leeftijdsgrens. ook de jongere jongens op de bouw zag je na de ochtend minder vaart maken.

de vraag is of we durven af te stappen van wat we altijd gedaan hebben. durven we de 8 urige werkdag en de 5 daagse werkweek te laten varen en sociale innovatie toe te passen? ik hoop het van harte, want met resultaat heeft het weinig meer te maken. huizen worden namelijk niet gebouwd van uren.
 




deze sociale innovatie zorgt voor meervoudige winst

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekeffectiviteitkwaliteitmotivatieproductiviteitsociale innovatietijdswinstvitaliteit

wat is de sociale innovatie van de komende 10 jaar waarmee we vitaliteit en effectiviteit verhogen, productiviteit en kwaliteit verbeteren en tijd besparen?

vitaliteitswinst

intrinsieke motivatie is by far de beste voorspeller van vitaliteit. intrinsieke motivatie is de beste voorspeller van welzijn en van de prestaties die mensen kunnen leveren.

1 van de kenmerken van mensen in tegenstelling tot machines is dat we moe worden. niks baanbrekends natuurlijk. maar die vermoeidheid speelt wel een rol bij je inzetbaarheid. nu herstellen mensen prima van een inspanning en komt het ook voor dat we af en toe een piekbelasting hebben. dit kan fysiek, emotioneel, cognitief en mentaal het geval zijn. structureel lang werken zorgt ervoor dat je het weekend nodig hebt om te herstellen en een vakantie nodig hebt om op te laden.

zonde als je het mij vraagt. als we meer kwaliteit aan de tijd geven dan zijn mensen niet gelukkiger, maar ze functioneren ook beter, hebben ze meer tijd & energie thuis en is de thuisbasis ook beter op orde. vaak is het de combinatie tussen werk & privé waardoor mensen minder gemotiveerd en inzetbaar zijn en zelfs ziek uitvallen.

productiviteitswinst

nu is de term productiviteit ook redelijk gedateerd. veel werk is niet meer te vakken in meetbare eenheden. dat werk meetbaar moest zijn, was 1 van de fundamenten van het scientific management, het ontbreken van intrinsieke motivatie ook. wanneer mensen intrinsiek gemotiveerd zijn dan willen ze het beste resultaat mogelijk behalen. sturen op output is dan overbodig (overigens betekent het niet dat je nooit iets mag meten).

het sturen op input en zeker tijd is ook ouderwets, uren zijn een slechte graadmeter voor resultaat. dat wist kellogs (van de cornflakes) ook al. en bracht het aantal uren per dag terug naar 6. de output bleef hetzelfde. onlangs werd er gevraagd naar het aantal uren dat men per dag werkt en dat kwam op 5 uit. met een 4 daagse werkweek hoeven we ons ook geen zorgen te maken over de productiviteit. uit onderzoek blijkt dat we zowel de ineffectieve uren als een dag kunnen missen zonder dat het ten kosten gaat van het resultaat. zeker als we het combineren met technologie.

dit voorbeeld komt rechtstreeks van een productiebedrijf af: bij het productiebedrijf is er sprake van man-uren en machine-uren & voorrraad. de machine-uren kunnen omhoog als ze in de uren draaien waarin er geen mensen werkzaam zijn (meestal de nacht & het weekend). het programmeren van de machines gebeurt dan overdag voor kleinere hoeveelheden en tegen het eind van de werkdag worden de grotere hoeveelheden ingesteld. zo verhoog je de machine-uren maar hoef je de man-uren niet mee te verhogen om de productie te verhogen. uiteraard wil je ook niet een enorme voorraad opbouwen. het is dan de afweging die je maakt welke producten je overdag en welke producten je in de nacht kan maken.

het probleem is echter dat we het denken en het doen van elkaar hebben gescheiden en de medewerker niet betrekken bij het ‘schaarste’ vraagstuk. waardoor er een sub-optimale uitkomst ontstaat. hierdoor neemt niet alleen het plezier maar ook het resultaat af. dit geldt niet alleen voor het bovenstaande voorbeeld, maar denk ook aan de zorgmedewerker, de docent etc. gebruik de ideeën, use it or loose it.

effectiviteitswinst

wanneer we naar de hele keten kijken dan heeft het ook geen zin om 1 ding te optimaliseren als dat ten kosten gaat van andere facetten. daarom is het belangrijk dat we voorzichtig zijn met het sturen op ‘kpi’s’. zoals in het voorbeeld hierboven, machine-uren, arbeidstijd en voorraad. meestal geven deze in een dashboard aan hoe ‘productief’ men is. zo kan callcentermedewerker heel veel telefoontjes behandelen, maar als mensen niet goed geholpen zijn zullen ze weer terugbellen. er is dan sprake van een hoge output maar de kwaliteit van de contacten is beperkt om over de effectiviteit maar te zwijgen. de telefoontjes zijn wel heel efficiënt behandeld.

kwaliteit

veel organisaties zitten echter nu bomvol controle systemen om de kwaliteit van het werk te kunnen waarborgen. maar waar het vaak toch fout gaat is bij het menselijk handelen. hoe kan dat ongeluk gebeuren ondanks alle verantwoordingssystemen? het idee dat met meer controle het beter wordt is dan ook niet waar. het is de illusie van control en het maakt het dikwijls onveiliger doordat we niet meer zelf nadenken, maar het systeem laten denken. dit kan ten kosten van de kwaliteit/veiligheid gaan.

we verschuiven de verantwoordelijkheid graag naar de systemen. het denken wordt hiermee overgenomen, het maakt daarmee passief en reactief. wouter hart spreekt hierover het verkeerslicht versus het rotonde denken.  let op het woord verantwoordelijkheid. zo kan je ergens verantwoordelijk voor zijn, maar niet schuldig. tenzij iemand het willens en wetens heeft gedaan is er sprake van schuld. wanneer het schuld wordt genoemd is er sprake van een afrekencultuur. dit laatste is natuurlijk geen fijn uitgangspunt in een organisatie. als mensen bang zijn om fouten te maken dan is de risicoarme strategie vooral niks doen, dan kan je ook niks fout doen.

vermoeidheid zorgt ervoor dat mensen minder gaan functioneren waardoor de kansen op ongelukken/fouten toeneemt. het duurt langer om de machine te programmeren of je stelt het de machine verkeerd in. hier is al sprake van na 4 a 6 uur. bij sommige beroepen zelfs na 2 uur inspanning.

tijdswinst

wanneer we alle facetten inzetten dan is het resultaat ook tijdswinst. het komt niet alleen de gezondheid ten goede maar ook het resultaat. er is dan sprake van mutual gains. oftewel er is een win-win situatie mogelijk. deze tijdswinst kunnen we ook inzetten voor (maatschappelijke) gezondheidswinst. zo houden we de zaag scherp en zijn we allemaal goed ‘uitgerust’. niet alleen in de termen van energie, maar ook in termen van de zaag, het juiste gereedschap bij je hebben is het halve werk. de mensen zijn het menselijke kapitaal van de organisatie, waarom zagen we dan wel met een botte zaag?

nu is er hier 1 maar: in de visie van werkvierentwintig is niet de medewerker het gereedschap (resource) maar is de organisatie het gereedschap van de medewerker. hoe kan de organisatie de medewerker helpen het werk zo goed mogelijk uit te voeren? in de theorie wordt dit enabling versus coercive control genoemd. zoals je kan lezen draai ik het paradigma 180 graden om. dit noem ik van hrm naar htm, van human resource management naar human talent & motivation. de 21ste eeuw vraagt om een andere manier van werken. deze sociale innovatie maakt het verschil in de komende 10 jaar.

wil je nu meer weten over sociale innovatie binnen jouw organisatie, neem dan contact op met mij: info@werkvierentwintig.nl

control

zo werkt werk.

werkvierentwintigdienstenmotivatiestructurenwerkweekbeperkencoercive controlenabling controlondersteunenproductiviteitscientific managementtijdvertrouwenwantrouwen

veel mensen staan er niet bij stil. je krijgt een contract voor 24, 32 of 36 uur. je maakt je uren. tijd en werk zijn zo erg aan elkaar gekoppeld dat het gek is dat we niet vragen naar het waarom. waarom koppelen we tijd aan werk & inkomen? zo werkt werk… of toch niet.

er zijn natuurlijk goede redenen voor te bedenken. zo kan je te maken hebben met bezetting. er moet iemand aanwezig zijn om voor de patiënten te zorgen. ook hier kan je afvragen of 8 uur wel de optimale tijdsduur is. uit onderzoeken blijkt dat de kwaliteit van de zorg toeneemt als zorgmedewerker diensten draaien van 6 uur.

zo was het servicecenter van toyota in zweden in 2003 een van de eerste bedrijven die een verkorte werkdag invoerden. niet alleen werden werknemers productiever, gezonder en blijer, ook nam de winst toe (bron in link).

veel werk draait echter niet meer om bezetting maar om een bepaalde uitkomst of resultaat. hoelang de bakker bezig is geweest met het bakken van het brood maakt niet uit, smaakt het brood niet dan is de kans klein dat je er nog een keer wat koopt. de stratenmaker die je oprit legt vraagt een m2 prijs, is de kwaliteit belabberd dan heeft ie minder werk. hoelang ie erover doet is verder aan hem of haar.

kennis & kunde loont

zelfs de garagemonteur kan een prijsafspraak maken voor het repareren van de auto. hoelang ie erover doet is een vraagstuk voor de monteur. het is daarmee ook een ondernemersrisico die zowel positief als negatief kan uitvallen. door scholing en ervaring kan het zijn dat de monteur enorm kundig is geworden. daar mag dan toch ook een waardering tegenover staan. de klant merkt het immers niet. voorheen kostte het vervangen van de band € 20,- en dat doet het na zijn cursussen ook. ik ben dan ook niet geinteresseerd in dingen zoals ‘brugtijd en arbeidsloon’. ik wil gewoon weten wat de reparatie van mijn uitlaat kost. daar zeg ik ja of nee tegen en vervolgens laat je het aan de professional over.

urenfabriek

maar bij kennis intensief werk pinnen we mensen ook vast op uren. zo zijn er veel ‘urenfabrieken’. dat is niet een term die ik bedacht hebt, maar zo noemen ze het zelf. ze factureren uren. hoe meer uren, hoe hoger de omzet, maar zitten bedrijven echt te wachten op uren of willen ze het resultaat van je inspanning, netzoals ik dat wil bij mijn auto. of is tijd een verdienmodel geworden. niet meer & niet minder.

binnen een loondienstverband wil de werkgever niet jouw uren maar ook het resultaat. de vruchten van je werk. je salaris vertegenwoordigd een deel van de toegevoegde waarde die je levert. met de wetenschap dat je in 8 uur niet meer voor elkaar krijgt dan in 6 uur dan zouden we daar toch een volgende stap mee kunnen maken. maar dat is het niet alleen. de wetenschap rondom motivatie en welzijn zegt dat autonomie nog belangrijker is. vandaar dat werkvierentwintig pleit voor de 6=8 filosofie. soms werk je wat langer (kan), maar structureel lang werken is niet beter, niet voor jezelf maar ook niet voor de organisatie. klokken daar doen we niet meer aan, maar we snappen dat werken soms tijd kost. in veel gevallen ontstaat de oplossing ook niet als je achter de laptop zit, maar als je met de hond wandelt. soms kunnen we geeneens vaststellen of je werkt of niet.

als je op kantoor een kop koffie haalt voor je collega is het werk. werk je thuis en haal je een kop koffie voor je partner dan is het vrije tijd?

fabrieksmindset

de vraag is natuurlijk of je dat überhaupt moet willen. deze vorm van control is vrij ouderwets. we klokken niet meer maar onzichtbaar nog maar al te graag. fundamenteel is er dan ook nog weinig veranderd als het op onze kijk op werk gaat. terwijl we nieuwste techniek onder onze duim hebben, houden we vast aan oude ideeën over mensen & werk. het uitgangspunt is immers nog steeds het scientific management. werk moest meetbaar & controleerbaar zijn. zo werkt werk 100 jaar geleden.

draai de formule om

In veel gevallen is dat niet meer het geval. bovendien draait werkvierentwintig de formule van werken om. we gaan uit van intrinsieke motivatie (dat bestond in het scientific management volgens taylor niet). de rest moet ondersteunend zijn aan jouw motivatie. het ontnemen van autonomie is daar niet 1 van. autonomie is immers een psychologische basisbehoefte. mensen zijn toch geen drone die door een ander bestuurd worden?we willen immers autonomie, zelfdenkende professionals. we leiden ze ook zo op, maar zodra ze een organisatie binnenstappen ontnemen we deze autonomie.

tijd is niet de enige factor

uiteraard kan je tijd als factor wel meenemen in een waarderingsmethode, maar dan slechts als 1 van de vele componenten, op basis van redelijkheid. zo hebben we in nederland het wettelijk minimumloon en uiteindelijk moet iedereen een x – bedrag per maand verdienen om de huur of hypotheek te betalen. bekijk ook eens de blog over sentiment >> hier <<

zo spreekt werkvierentwintig geen uurtarief af, maar kan je aan abonnement nemen voor 1, 3 of 12 maanden. of hebben we de waardering achteraf als mogelijkheid wanneer we enkele keren samenwerken. we hebben het dan over loop-tijd. om een periode af te sluiten, daar is op zich niks mis mee, maar het controleren en afrekenen op uren is een vorm van micromanagement, waarbij er een averechtse prikkel is om effectiever te werken. hierdoor hanteren veel mensen de ‘uitsmeer’ strategie. daarbij komt dat vrije tijd een enorme motivator is. werk je lekker door dan kan je vroeg naar huis en heb je nog wat aan de dag/avond. de mouwen opstropen en ertegenaan gaan. lekker even gas geven. slenteren is soms vermoeiender dan lekker doorstappen. bovendien vult werk zich met de tijd die ervoor beschikbaar is. dit wordt de wet van parkinson genoemd.

relationeel

als het goed is is werk ook relationeel (wederkerig). werkt de relatie niet dan nemen we afscheid van elkaar. waarom dan een controle systeem optuigen? dat doe je bij je geliefde toch ook niet? door het controleren op uren en de illusie van controle te hebben over ‘de gemaakte uren’ creëren we een alternatieve wereld. dit wordt de systeemwereld genoemd. binnen de control literatuur wordt er naar enabling & coercive control verwezen. op basis waarvan is de samenwerking gebaseerd, is dat wantrouwen & risico’s beperken, waardoor we zelfs kansen uitsluiten of willen we vertrouwen en ondersteunen, zodat we kansen kunnen pakken, kunnen innoveren doordat mensen gedijen?

wil jij nu de 4 ontwerpprincipes weten. plan dan een kennismakingsgesprek met werkvierentwintig.

voet bij stuk

je kan het al raden waarom werkvierentwintig dan ook niet aan tijd doet. daarom ga ik graag het gesprek aan met organisaties die vasthouden aan het ‘uren denken’. tijd als een factor voor productiviteit is zeer beperkt en zelfs schadelijk. niet alleen voor gezondheid, maar ook voor de resultaten van een organisatie. het is gebaseerd op oude idee technologie en daarom doet werkvierentwintig er niet aan mee. het is alsof een longarts een pakje sigaretten per dag rookt of de plastic soup surfer zijn plastic flesjes in de zee gooit. ook werkvierentwintig houdt voet bij stuk.

 

werkvierentwintig

weekend woensdag

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekautonomieflexibiliteitproductiviteitresultaatrustweekendweekend effectwerkweek

werkvierentwintig pleit voor de 4 daagse werkweek en wij zijn op woensdag ook niet te bereiken (woensdag is de nieuwe zondag). waarom vraag je je misschien af? omdat woensdag de meest natuurlijke break in de week is. zo heb je 2 dagen weekend, dag rust (tijd voor kapper, huishouden etc) en dan weer 2 dagen lekker knallen.

effectiviteit

wanneer je door blijft werken dan neemt je effectiviteit, je productiviteit af en je vermoeidheid toe. het reguliere weekend is dan te kort en je werkweek was niet meer echt productief. veel mensen geven aan de vrijdag er wel klaar mee te zijn, maar wie minder uren maakt krijgt minder betaald. dat is ook 1 van de redenen dat we het denken in fulltime, parttime & tijd als ruilmiddel zeer beperkt is.

(lees ook: salaris bepalen op basis van sentiment)

is jouw weekend te kort?

heb je het gevoel dat je nog een extra dagje nodig had? dit klopt ook en daarom stellen we de woensdag als de nieuwe zondag voor. nu kan dat niet voor iedereen, maar het idee erachter is wel toe te passen. zo weten we dat de 40 urige werkweek weinig meer te maken heeft met resultaat en des te meer een gewoonte is geworden. nu zijn er uiteraard organisaties die naar 32 of 34 uur zijn gegaan, maar mensen werken dan nog steeds op basis van uren (en maken dagen van 4 x 9). nu kregen we onderstaande video doorgestuurd. in deze video wordt gepleit voor de woensdag als weekend (wel in combinatie met de 5 daagse werkweek).

het draait om autonomie (autonome motivatie)

aangezien autonomie veel belangrijker is willen we je niet verplichten om op woensdag vrij te nemen, wellicht komt jou een andere dag beter uit en wil je bijvoorbeeld een mini vakantie of deel je samen de zorgen voor de kinderen?

 

 

 

werkvierentwintig

dutje, ja graag!

werkvierentwintigmotivatiedutjefysieke basisbehoeftelapmiddelenontspanningpowernapproductiviteitpsychologische basisbehoefterustslapenwerk

powernap. doe jij een dutje op het werk? slaap je voldoende en goed? 1 van de redenen waarom we voor een 6=8 filosofie zijn is omdat niet elke dag en ook niet elke nacht hetzelfde is. in de winter hebben we meer slaap nodig en in de zomer hebben we weer wat minder slaap nodig. met vitamine daglicht in je bloed ben je minder snel vermoeid.

een dutje op het werk kan goed zijn voor je mentale en fysieke herstel. ziet er misschien een beetje apart uit, maar middelen die de vermoeidheid verbleken (koffie, energiedrink of een wandeling) zijn lapmiddelen. je lichaam weet heel goed wat het nodig heeft. is dat een frisse neus, dan neem je een frisse neus. is dat even de ogen dicht doen, dan is het een lekker dutje.

tijd en productiviteit zijn nauwelijks meer aan elkaar verbonden. we zijn nu eenmaal geen machines en ons concentratievermogen is beperkt. soms wat meer dan andere keren.

we vinden het tof als bedrijven de 6=8 filosofie omarmen. dan zijn we van 8 uur werken, naar als je je uren maar maakt, naar richtlijnen over de maximale duur van je werkinzet. dit straal toch veel meer vertrouwen uit dan iemand controleren op het aantal gemaakte uren?

wat vind jij? slaap er een nachtje over en we horen het graag >> info@werkvierentwintig.nl

wist je dat je inkomen hoger wordt als je meer slaapt?

waarom 6=8?

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekautonomieproductiviteitvitaliteitwerkweek

6=8 we zien dat veel organisaties nog in uren denken. alhoewel uren niet zoveel meer zegt over resultaat of productiviteit is het voor vele een voldongen feit. je werkt een x aantal uur in de week (punt). we kennen niet voor niets de term fte.

het uren denken stamt uit het industriële tijdperk met een industriële kijk op mens en arbeid. dit in combinatie met het scientific management betekent dat we controlesystemen opgezet hebben. zoals aanwezigheidsplicht en klokken (dat laatste gebeurt fysiek nauwelijks meer maar stiekem onzichtbaar nog wel).

werk is niet iets waar je naartoe gaat, maar wat je doet.

probeer eens een sociale innovatie. bijvoorbeeld de 6=8 gedachte.

met 6=8 zorg je niet alleen voor meer autonomie en flexibiliteit voor de medewerker maar zal je ook zien dat resultaat en uren na een bepaalde tijd een negatief verband heeft. meer uren werken is niet altijd beter. niet voor de mens (en zijn of haar gezin) maar ook niet voor de organisatie.

het is een opmaat naar de 4 daagse werkweek. mensen zijn over het algemeen bereid om 80% (4 dagen) te werken tegen 90% salaris. maar wat als blijkt dat de resultaten juist verbeteren? zijn we dan ook bereid om het volledige salaris te betalen?

 

 

3 voordelen van een kortere werkweek

werkvierentwintigwerkweekcreativiteitfocusproductiviteitstresswerkweek

wat zijn nu de voordelen van een kortere werkweek? kijk onderstaande filmpje en je vraagt je af, waarom doen we dat eigenlijk niet. nou, dat hadden wij dus ook. nee we nemen geen cup a soup op 4 uur als we erdoorheen zitten, het beeldscherm begint te tollen en je een droge smoel hebt van de kantooratmosfeer. maar ook als je niet op een kantoor werkt is het belangrijk om geconcentreerd te zijn. concentratie en focus zijn voor veel werkzaamheden immers belangrijk, anders hadden we het niet door mensen laten doen.

in het kort: een korte werkdag en dus een werkweek (allemaal constructen die door ons bedacht zijn) kunnen leiden tot 1: minder stress (chill), ja er bestaat ook zoiets als goede stress, waarbij de adrenaline voor kortere tijd wat verhoogt is zodat je ready to rumble bent. denk aan die presentatie of die hardloopwedstrijd. iets meer focus en scherpte kan echt geen kwaad. langdurige verhoogde stresslevels wel.

dus relax, neem een time out, loop een rondje met de hond, doe een dutje en rommel wat aan (we moeten meer lummelen wordt wel eens gezegd) al dat druk doen, leidt tot druk doen, en niet zozeer tot productiviteit, je creativiteit neemt immers af. dat waren dan ook gelijk voordelen 2 en 3.

wil je meer weten over de zin en onzin van de manier van werken van vandaag de dag, neem dan contact op met info@werkvierentwintig.nl, we hebben bij de contactpagina geen telefoonnummer staan want de kans dat je belt en wij nemen op is klein. maar we maken voor dit keer een uitzondering: je kan wel een oldskool smsjes sturen: 0624444981 met de vraag of wij je terugbellen met het liefst een tijdstip (dan laten wij per sms weten of dat OK is). voicemail is namelijk de nieuwe fax.