fabriek

een leven lang lenen?

motivatieleven lang lenenleven lang lerenstagevergoedinguitbuiting stagair

een leven lang leren, of je nu op je 45ste extra cursussen gaat doen, je volledig om laat scholen op je 54ste, op je 70ste nog een studie wilt doen het zou niet uit moeten maken. soms zie je de berichten van iemand die op zijn of haar 80ste nog een master haalt. geweldig, ik word er vrolijk van! maar voor de meeste mensen geldt simpelweg, bijblijven in het vakgebied, soms een uitstapje en in andere gevallen daadwerkelijk een omscholing.

een leven lang leren, daar moeten we mensen toe in staat stellen. dat doen werkgevers door cursussen tijdens het werk of door het promoten van studie door de het STAP budget (hier zat een leeftijdsgrens aan). leren tijdens je job vinden we heel normaal en vaak ook noodzakelijk. alhoewel mensen niet volledig kneedbaar zijn, blijken we wel flexibel te zijn. bovendien is het ook goed om af en toe (cognitief) geprikkeld te worden. dat zorgt voor andere prikkels en de nodige uitdaging. is het niet voor je vakgebied of de kansen op de arbeidsmarkt, dan is het wel voor je eigen ontwikkeling, zelfvertrouwen en voldoening. 

in amerika wordt de grap gemaakt: learn to code. de uitspraak gaat over mijn werkers die hun baan verliezen en vervolgens omgeschoold worden tot ict’er. niet dat het onmogelijk is, maar voor een groot deel van de mensen is het niet toereikend of passend. learn to code is de gimmick geworden voor iedereen die maar zegt: omscholen omscholen omscholen.

maar nu komt het: voor volwassenen vinden we het ook heel normaal dat ze ‘gewoon’ betaald krijgen. voor jongeren vinden we het wat minder vanzelfsprekend. veel studenten (wo/hbo/mbo) doen voor de studie een stage. een stagiair draait vaak volop mee (al is het met soms wat begeleiding) en krijgt dat in sommige gevallen ook nog wel een beetje voor betaald. nouja, betaald, vaak is het een fooi. sommige organisaties draaien zelfs op stagiaires om de bezetting rond te krijgen. we buiten de stagiair uit. eigenlijk is het een vorm van moderne slavernij.

iedereen die weleens stagiair is geweest weet dat je gewoon werk doet

een leven lang leren is dan voor hen vooral een leven lang je studielening terugbetalen geworden. op 1 of andere manier vinden we het heel logisch dat we (met name jonge) mensen met een schuld opzadelen, die vaak alleen gemaakt moet worden om in hun eigen levensbehoefte te kunnen voorzien, simpele basisbehoefte zoals een dak boven je hoofd, wat eten en kleren. vervolgens laten we deze mensen met een schuld aan hun leven beginnen.

tijdens covid ontvingen zelfstandige ondernemers de tozo (tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandige ondernemers). voor de overheid werd een studielening gezien als inkomen, was je een ondernemer en studeerde je ernaast, dan had je geen recht op de tozo. als je iemand uit moet leggen wat het verschil is tussen inkomen en inkomsten dan wordt het tijd voor bijscholing.

als we een leven lang leren willen promoten dan moet je ongeacht je leeftijd de sprong kunnen wagen. daarmee verhogen we de arbeidsmobiliteit. echt aantrekkelijk maken we het er niet mee, laat ik het woord faciliteren maar niet noemen. we hebben bovendien niet voor niets afgesproken wie werkt verdient minimaal het minimumloon.

soms zijn werkzaamheden niet direct maar indirect van waarde. dat we daar een uitzondering voor stagiaires op bedacht hebben vind ik maar vreemd, zeker als we een leven lang leren willen promoten. daarom zou ik voor willen stellen: betaal ook mensen die een stage doen het minimumloon. geen uitzonderingen, geen werkervaringsplekken, nee. minimumloon=minimumloon. dat doen we ter bescherming van de student (en het verlagen van studie-schulden) en ter bevordering van de arbeidsmobiliteit. volgens mij is dat wat we graag willen, maar als ik de reacties op linkedin zie, was dit geen 100% score, dat stemt mij droevig, daarom nog even dit artikel >>

It’s Time to Officially End Unpaid Internships > While internships have high value in the job market, research shows that 43% of internships by for-profit companies are unpaid. Not paying an intern for their work, time, and effort is not just unfair, it’s unethical and exploitative.

ps: als werkgever is het ook een kans om te investeren in de ‘jeugd’ (mompelt iets met maatschappelijk verantwoord ondernemen) en tegelijkertijd is het een knaller van een recruitmentmagneet. aantrekkelijk werkgeverschap begint voordat je met die fancy (dure) recruitmentcampagne op de proppen komt. kijk, we kunnen het nog steeds een stagevergoeding noemen, maar dan wel ter hoogte van het minimumloon. probleem opgelost.

stagevergoeding

uitbuiting stagiair

motivatiestructurenwerkweekbasisinkomenklassenmaatschappijliberaalsociaalstagevergoedingstagiairstudentuitbuiting

stagevergoeding

laten we met de deur in huis vallen. hoe is het mogelijk dat we jonge mensen volpompen met schulden als ze studeren? gisteren kregen wij een verhaal te horen waar we van achterover sloegen. 90 euro per maand voor stage lopen op een school als docent. 66 euro stagevergoeding voor iemand die in de zorg stage loopt. serieus?

terwijl de studenten collegegeld moeten betalen en daarnaast ook nog kamerhuur en wat te eten en drinken moeten betalen. voor je het weet loopt je studieschuld op (en dat gaat rap). waarom vinden we dit als samenleving normaal? waarom komen al die studenten niet in opstand? juist, omdat je afhankelijk bent van die stage of die baan.

dit kan toch anders? met de kracht van wederkerigheid.

investering

we snappen dat stagelopen ook een investering in je persoonlijke ontwikkeling is. dat organisaties niet altijd staan te springen op een student die stageloopt of een scriptie schrijft en al zeker niet als ze er ook nog voor moeten betalen, ze stoppen er immers zelf ook tijd en energie in om de studenten te begeleiden.

hoe verhoudt zich dit tot de slogan een leven lang leren (of lenen?) sommige sectoren betalen redelijke stagevergoedingen, terwijl andere (vooral bovengenoemde) dat amper doen. wij denken dat het niet uit zou hoeven maken. investeren in jonge mensen is een vorm van maatschappelijk verantwoord ondernemen en een investering in je eigen vakgebied. dat doen gelukkig veel organisaties al, maar wel tegen be-lache-lijke vergoedingen. pak aan schavuit! beste overheid, als organisaties dat niet doen. wat kunnen jullie dan doen?

minimumloon

sommige zullen pleiten voor het minimumloon (of een percentage daarvan, dan is het dus al geen minimumloon meer), maar dat verhoogt de drempel voor sommige organisatie die graag een bijdrage willen leveren aan de ontwikkeling van mensen. aangezien de begeleiding ook extra tijd en energie vraagt van een organisatie. we willen geen onnodige drempels opwerpen.

laten we wel wezen, werkervaringsplaatsen is hier ook onderdeel van. hoe kunnen we mensen die afgestudeerd zijn en vervolgens een baan zoeken eerst in een werkervaringsplaats stoppen die weinig tot niks betaalt. het toppunt van korte termijn denken en uitbuiting van jonge mensen. #hoedan? is het een leven lang leren of een leven lang lenen?

voorstel

daarom hebben we een voorstel. ongeacht wat je doet, omdat het op meerdere zaken van toepassing is. namelijk het zorgen voor je kinderen, mantelzorg, ondernemen (tegen uitbuiting zzp, flex of loondienst). een basisinkomen vanaf 18 jaar.

omdat studeren net zoals andere varianten van onbetaalde werkzaamheden niet door de markt of door de overheidsinstellingen worden gewaardeerd. betaal een stagevergoeding (leef je uit). de studenten krijgen al een een basisinkomen en kunnen later ook makkelijker een ‘slechte’ werkgever afslaan. talentmanagement wordt dan nog belangrijker. dat start in dit geval dan al bij de stagiair.

molensteen

het is onlogisch om jonge mensen een studieschuld op te laten bouwen. tegen de tijd dat iemand 50 is heb je de studieschuld afgelost. dit beperkt de koopkracht van jonge gezinnen in een periode dat het salaris nog moet groeien, de lasten vaak erg hoog zijn en tijd schaars is. de afhankelijkheidspositie is niet goed voor het psychologische welzijn van mensen en kan effect hebben op volgende generaties.

klassenmaatschappij

aangezien we niet willen dat onze kinderen hetzelfde lot beschoren is. zullen ervoor moeten zorgen dat onze kinderen niet met deze molensteen om hun nek hun volwassen leven hoeven te beginnen. naast de financiële last is het ook een psychische druk. het creëert een klassenmaatschappij, iets waar zowel sociaal als liberaal nederland tegen is. wist je dat een studieschuld ook slecht is voor de economie? het drukt de koopkracht van een hele grote groep mensen. de studieschuld wordt ook nog eens terugbetaald uit netto loon.

lees hier het artikel van  << hbr >>

delen

deel jij deze blog als je student bent en voor een habbekrats mag stagelopen, je scriptie mag schrijven maar ondertussen wel je studieschuld op ziet lopen. de gemiddelde studieschuld bungelt zo rond de € 30.000,-.