andrew yang schreef het al in zijn boek: the war on normal people, de verdwijnende middenklasse in amerika. dit boek is in het nederlands uitgebracht onder de naam: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing. jammer genoeg moet ik erkennen, want de war on normal people had ik vertaald als de ondergang van de middenklasse. nederland loopt zoals zo vaak achter op amerika in de ontwikkelingen (die niet altijd positief zijn).
we komen nu op het punt dat ook de middenklasse het moeilijk krijgt om de eindjes aan elkaar te knopen. zo wordt de nibud overstelpt met vragen over geldzorgen. mensen die op papier wel prima inkomsten hebben, maar te kampen hebben met hoge woonlasten (waaronder de energierekening). dit komt mede doordat we in nederland een armoedeval kennen. een moment waarop meer bruto verdienen nauwelijks netto meer oplevert en je vaak overal buiten valt.
mijn moeder had dit ook, ze was een alleenstaande werkende moeder met een net te hoog salaris maar netto amper meer dan iemand die alle toeslagen ontving. uiteindelijk heeft ze zichzelf na de borstkanker, een burn-out met hartfalen gewerkt en was het voor de pensioenleeftijd gedaan met haar inzetbaarheid. dat is in mijn ogen niet alleen individueel onwenselijk, maar gezien de krapte op de arbeidsmarkt willen we toch ook niet dat mensen oproken….
en dat heeft alles te maken met ons belastingstelsel. het komt dagelijks in het nieuws, van de telegraaf die kopt:vooral fiscus gebaat bij extra uren of het verhaal van roxane van iperen over het verdwijnen van de middenklasse.
kortom, we weten het allemaal, maar durven het systeem nog niet aan te pakken. met werkvierentwintig pleit ik al een tijdje voor sociale innovatie, van de effectievere werkweek (wat zeg nu zelf hoe effectief is die laatste 2 uur van de werkdag) tot de 4 daagse werkweek en meer autonomie, maar ook ons belastingstelsel zodat werken altijd loont en het verdienvermogen van mensen toeneemt (direct) zonder verlies van toeslagen. goed voor welzijn & welvaart (en tjonge het maakt ons belastingstelsel ook nog eens eenvoudiger).
voor veel mensen loont het simpelweg niet om van 3 naar 4 dagen te gaan werken. veel mensen werken noodgedwongen 5 dagen, ook al beamen ze zelf dat ze minder voor elkaar krijgen door vermoeidheid, maar goed we houden tot op heden het systeem nog even tevreden. dat laatste doen mensen in de lagere en middeninkomens vaak ook door erbij te beunen, zwart te werken. dat zijn de krenten uit de pap. omdat het systeem niet voor hen werkt is dit heel logisch.
wil je nu het boek zelf lezen, bestel het dan in de webwinkel (er zijn nog enkele exemplaren op voorraad op=op). wil je op de hoogte gehouden worden van het boek van werkvierentwintig, stuur dan een mail naar info@werkvierentwintig en ik zet je op de lijst van geïnteresseerde.