„Jarenlang heeft Erik het geprobeerd: met hip vakjargon indruk maken op zijn collega’s. Toen ‘ie het had over „de benchmark in tegelwerk” kwamen ze niet meer bij van het lachen. En zijn term „outside the box bouwen”, leverde hem een middagje inside the bouwkeet op. Tot ‘ie op een dag zei: Ford Transit Custom. ‘Kijk. Da’s taal waar we wat mee kunnen!’ zeiden ze. De nieuwe Ford Transit Custom. Gewoon een hele dikke bus.”
in deze commercial zit een kern van waarheid. we sturen mensen op een cursus out of the box denken, maar mogen dan gewoon weer lekker inside the box doen. wij zijn op zoek naar organisaties die buiten de doos denken, omdenken, experimenteren en doen.
tegelijkertijd is dit uiteraard ook een pleidooi voor of eigenlijk tegen bijzonder taalgebruik. we kloppen met elkaar wollige tekst op om er nog maar iets van te maken. zo komt het reclame bureau met de tekst: gewoon een hele dikke bus. wij houden wel van deze benadering.
ga weg met die onzin en behoud dat wat er toe doet. als we deze aanpak nu ook eens bij organisaties gebruiken dan houden we tijd over voor dingen die ook belangrijk zijn. dat is onderdeel van de werkvierentwintigmethode.
geen moeilijke woorden, geen eindeloos gezwets. minder werken leidt tot meer welzijn & meer werken leidt niet tot meer productiviteit of een hogere kwaliteit.
vrije tijd, wat is het toch lekker om op zondag uit te slapen. of juist op tijd wakker te worden om wat te gaan doen. in ons geval is dat vaak sporten. sommige gaan hardlopen andere gaan wielrennen. andere gaan lekker wandelen in het bos. en als je dan terugkomt dan is het tijd voor een lekker lunch. een beetje moe van het bewegen ploffen we dan op de bank. en soms vallen tijdens studio sport de oogleden dicht. wat relax zeg.
betrokkenheid
we spenderen tijd met mensen waar we om geven, we krijgen zelf de nodige ontspanning en vallen moe maar voldoen aan het eind van de dag in slaap. dat zondag gevoel is toch heerlijk? en volgens ons kunnen we dat vaker ervaren, zonder dat dit ten kosten gaat van de dingen die we ‘moeten’ of willen doen.
schuldig voelen
mensen die hun baan kwijtraken zeggen wel eens dat het gevoel op zondag chill is en op maandag voelt het als spijbelen. alsof je iets doet wat niet mag. wij snappen dat dit komt door de sociale druk over het ‘normaal’. normaal werk je 5 dagen in de week en heb je de zaterdag en zondag voor jezelf. wij geloven dat deze indeling inmiddels achterhaald is.
weekend woensdag
daarom pleiten we ook voor een andere werkweek. waarom is de woensdag niet de nieuwe 2e zondag? (of welke dag je prettig vindt). en de structuur maakt ons niet echt uit. het gaat ons meer om dat zondagsgevoel waarin we heel veel doen, maar niet beseffen dat we al die dingen doen. en dat is ook het resultaat van het inkorten van de werkweek. mensen kunnen beter omgaan met werk(druk). als daar tijd van ontspanning tegenover staat en dat is ook best logisch. na inspanning komt ontspanning.
de waarde van werk
werk is in onze huidige maatschappij best belangrijk. het geeft je een reden om uit bed te komen. de betekenis en zinvolheid van het werk is daarbij een belangrijk element. zielloos werk is zelfs schadelijk voor iemand zijn of haar welzijn. daarentegen staat vrijwilligerswerk bekend als een van de dingen waar we juist heel veel voldoening uit halen.
wij denken dan ook dat dit de komende jaren steeds meer gaat groeien. laagdrempelig werk dat betaalde arbeid ondersteunt maar niet overneemt. het is niet voor niets dat veel gepensioneerde meer tijd spenderen aan vrijwillig werk. wij geloven dat dit te maken heeft met de intrinsieke motivatie die wij mensen hebben. de wil om wat te betekenen voor een ander.
heilig huisje
wij pleiten daarom voor het afstappen van het heilige huisje betaalde arbeid (een baan). vanuit de overheid zien we dat er veel banen worden gecreëerd rondom werk, de bureaucratie is daar een voorbeeld van. het past echter binnen het huidige paradigma en denkbeeld over het belang van werk in onze samenleving in combinatie met onze ideeën rondom motivatie – lees ook de kracht van idee technologie
basisinkomen
het zal je dan ook niet verrassen dat we voorstander zijn van een basisinkomen. dat geeft je de werkelijke vrijheid om die dingen te doen waar jij voor staat. vrijheid is ons grootste goed en we vieren het ook elk jaar. echter er zijn heel veel mensen die vastzitten in werk dat weinig voldoening geeft, zelfs fysiek en mentaal schadelijk is en waarbij ze geen enkele ruimte voelen om nog iets anders te ondernemen dat is volgens ons niet wenselijk en zelfs onmenselijk.
autonomie is de determinant voor welzijn & voor prestaties
laten we daarom een stap zetten richting meer vrijheid of beter gezegd: meer autonomie. dit is een psychologische basisbehoefte van mensen. soms geef je uit jezelf (autonoom) een stukje vrijheid op. de indirecte effecten zijn dat mensen pro actiever worden omdat ze mentaal meer ruimte over hebben om dingen te ondernemen. het huidige beleid zorgt voor passiviteit in plaats van pro activiteit (en dat heeft te maken met achterhaalde ideeën over mensen).
er is heel veel heel belangrijk ‘werk’ te doen. zonder dat dit altijd als werk wordt gezien (en dat is maar goed ook). het zorgen voor de kinderen, het doen van het huishouden, helpen bij de sportvereniging, voor iemand in je directe omgeving zorgen, een keer helpen boodschappen doen of een kopje koffie gaan drinken met iemand. stel dat we daar meer oog en tijd voor hebben, welke effect zou het op jou hebben?
welzijn versterkt welvaart
wij geloven dat het tijdperk van welvaart nu wordt vervangen door het tijdperk van welzijn. welvaart heeft ons heel veel gebracht, en nu brengt het ons vooral veel welvaartsziekte. de stap richting een economie die ons welzijn bevordert is mogelijk en zeker met behulp van idee technologie waarover we vandaag de dag beschikken. welzijn versterkt welvaart (en dus niet andersom).
vandaag zaten we te kijken naar een leuke video over fietsen. The Backwards Brain Bicycle. Destin laat je zien hoe hij een omgekeerde stuur fiets gaat besturen. en dat is nog niet alles, het aanleren van nieuwe methodieken is lastig. maar om vervolgens weer het oude (voor ons normale manier van sturen) op te pakken blijkt ook apart te zijn. check het filmpje hieronder: tekst gaat verder onder de video.
in dit filmpje komen een paar hele leuke aspecten terug. namelijk het plezier dat Destin heeft in het aanleren van een nieuwe vaardigheid. trial and error en doorzettingsvermogen. uiteraard doet hij dit binnen de bandbreedte van risico’s die hij bereidt is om te nemen (overigens ook zonder zijwieltjes). Destin laat een growth mindset zien. en hij laat aspecten zien van de zelf determinatie theorie: autonomie, betrokkenheid en voortgang. super gaaf voor een organisatie die intrinsieke motivatie als uitgangspunt heeft.
nu denk je misschien, wat heeft dit fietsen te maken met dit titel van deze blog? hoe kunnen we werk als onderdeel van het leven omfietsen? we lezen vaak dat heel veel dingen goed zijn voor je werkende leven. of zoals de krantenkoppen soms plaatsen: voor de baas (honden hebben een baas, mensen niet;)). natuurlijk is gezond eten, voldoende bewegen, goed slapen, mindfulness goed voor ons, dat zal niemand tegenspreken.
alleen, hier komt de maar…deze activiteiten staan niet puur en alleen in het teken van beter presteren op het werk. en als dat wel zo gebracht wordt dan is het kleuren binnen de lijntjes. wij geloven dat werk niet de reden is waarom wij leven en pleiten daarom ook voor een herwaardering van werk. we halen werk even van het voetstuk. dit is overigens echt een heilig huisje. je bent al snel lui, nutteloos en landloper als je dit zegt. wij hebben daar lak aan. we zijn namelijk rebels. wij pleiten daarom voor het omfietsen van werk in ons bestaan. en met werk bedoelen wij betaalde arbeid.
wij zien het als volgt: als je dingen doet die goed zijn voor je mentale, emotionele en fysieke welzijn. dan zal je hetgeen je doet met meer ontspanning, focus en plezier kunnen doen. of dit nu betaalde of onbetaalde activiteiten zijn. werk is immers ook onder te verdelen in handelingen die weinig verschillen van handelingen buiten het werk. van ‘harde’ tot ‘zachte’ vaardigheden.
één van de dingen die bij ons zijn ingeprent is bijvoorbeeld de 8 urige werkdag. niemand weet waarom we dit ooit zo zijn gaan doen, maar we houden er nog wel aan vast. wij zijn naar organisaties op zoek die willen omfietsen. die met hetzelfde plezier als Destin zich willen ontwikkelen met vallen en opstaan. omdat het een leuke uitdaging is en omdat de uitkomsten wel eens fascinerend verrassend kunnen zijn!
meer weten over de werkvierentwintigmethode. speur dan wat rond op onze website. doen jullie mee? info@werkvierentwintig.nl met in de titel > omfietsen
deze blog gaat over 3 minder = plus en over prioriteit-tijd. sommige ideeën zijn geniaal alleen worden ze op de verkeerde oplossing (of probleem) geplakt. neem bijvoorbeeld die sticky notes, post its of geeltjes genoemd. de lijm die ze ontwikkeld hadden bleek niet echt te werken voor de bedachte toepassing, maar wel voor sticky notes. ze laten geen resten achter en blijven toch mooi hangen. zo ook de uitspraak “3 x minder”.
oplossing
wij plakken deze uitspraak op de juiste plaatst. wij geloven dat als we minder werken, we minder ziek zijn (en minder stress hebben), we minder in de file staan (dat is het logische gevolg van allemaal op dezelfde tijd richting werk/huis) en we meer gedaan krijgen. eigenlijk is minder werken de oplossing voor heel veel dingen in onze huidige samenleving. als jij dan minder gaat werken dan heb je meer rust en ruimte voor jezelf. je hebt dan meer tijd voor je naasten.
2019 is het jaar waarin we hier steeds meer aandacht voor hebben. een aandacht is dan ook het toverwoord. aandacht voor hetgeen je op dat moment aan het doen bent. we stellen dan ook voor om heel veel dingen even niet te doen. start het jaar met wat minder vergaderingen en wat minder e-mailtjes (dit is een instinker, want straks stuur jij ons een mailtje)
mini stap
om een wat grotere mini stap te zetten: laat die 8 uur los en ga richting 6 urige werkdag. als je dan toch aan aanwezigheidsplicht doet (niet te verwarren met aanwezigheidsverantwoordelijkheid) zeg dan: 6 uur verplicht, 2 uur prioriteit-tijd. doe daarin wat je wilt.
autonomie
als we de mensen de ruimte geven om op dat moment een inschatting te maken zul je zien dat dit zich terugbetaalt. deze toename in autonomie is uitermate belangrijk voor mensen (1 van de belangrijkere psychologische behoefte). wij helpen jullie graag met kleine stapjes te zetten richting een organisatie waar er meer autonomie is. meer weten: info@werkvierentwintig.nl
eerst even: wat later we achter in 2018: al die serieusheid en plannen maken. want zo denken wij, we maken plannen om plannen te maken om vervolgens plannen te maken om die plannen weer een beetje aan te passen. wij plannen dus veel minder, wij plannen grofweg een maand vooruit en hebben daardoor meer ruimte om te spelen. f*ck datumprikker.
het zal ongetwijfeld ook voorkomen dat we dan even niks gepland hebben, en dat maakt niet uit. we hoeven namelijk niet elk gaatje van onze tijd in te vullen. deze voor sommige ongewenste tijd (liever iets anders gedaan) gebruiken wij om te vervelen en dat stimuleert onze creativiteit dan weer. wij hebben niet zozeer last van het fomo syndroom: fear of missing out. we schoppen wat tegen een bal, suffen een beetje, wandelen met de hond en scrollen lekker doelloos onze social media af. kattenfilmpjes zijn gruwelijk.
in 2019 gaan wij verder met werkvierentwintig. we willen dat dit gemeengoed wordt en dat wij uiteindelijk overbodig zijn (super chill). ons doel is dus om weer out of business te gaan. dan is onze missie geslaagd. en nu klinkt het misschien een beetje raar, maar wij zijn op zoek naar organisaties die ons helpen met deze missie.
wij geloven dat al dat streven naar prestaties namelijk zorgt voor mindere resultaten. als je vanuit ontspanning dingen doet (zonder focus op het resultaat) je uiteindelijk beter presteert. zie daar het voorbeeld van een potje ping pong. wij waren niet bezig met de score en wat bleek we stonden ruim voor. de voldoening zit hem namelijk niet in het winnen of verliezen, maar in de activiteit zelf: zoals helle hein het aangeeft: de prima donna: iemand die voldoening haalt uit het esthetisch en technisch perfect doen van een activiteit (met als gevolg in haar voorbeeld een wereldrecord). bij veel activiteiten is ontspanning namelijk belangrijker dan hard werken: daarmee forceer je vaak dingen en kosten ze ook nog eens meer energie met vaak als gevolg minder resultaat, wat weer tot frustratie kan leiden.
onze wens is dan ook dat we dit voor meer mensen mogelijk kunnen maken. dat mensen vanuit intrinsieke motivatie (autonomie, betrokkenheid en de wil om te leren) zich kunnen ontplooien. de lol die voortkomt uit spelen (wat minder controle) is fantastisch, maar wat denk je van de ongedwongen sfeer waarin je jezelf ontwikkelt. en dat zal soms met een gekneusde pols gaan en wat blauwe plekken. ons maakt dat niet uit. zoals erben wennemars het zegt over de olympische spelen: wat nemen we niet mee als we naar de copacabana gaan?
daarom zijn wij ook voorstander van een basisinkomen. rommel lekker aan en ga op je plaat. wij zien namelijk ook dat heel veel mensen in een structuur zitten waarvan ze de meerwaarde afvragen. die 40urige werkweek breekt veel mensen op, ze hebben dan een vakantie nodig om te herstellen. super niet duurzaam dus. oplossing: meer spelen. een vakantie zou niet nodig moeten zijn, maar een mooie gelegenheid om iets anders te ondernemen.
de huidige indeling van onze werkzame leven is als volgt: we hebben vakantie (fresh start) gaan aan het werk, hunkeren naar het weekend, balen soms van de maandag en weten niet hoe snel we op vrijdag weg moeten zijn, we hopen op de eerstvolgende vakantie en we herhalen dit. je kan hier vast zelf een visuele voorstelling bij maken. een grote piek, daling, klein herstelmoment en vervolgens zet die dalende trend verder door. tot we ongeveer 5 – 10 – 25 jaar later met overgewicht, hartkloppingen en een versleten wifiheup bij de dokter zitten. nee nu chargeren we natuurlijk. wij hebben zelden gelijk maar vaak wel een punt.
waar wij naartoe willen is dat we naast betaalde arbeid volop ruimte hebben voor andere dingen in ons leven, productiviteit op lange termijn is namelijk niet gekoppeld aan uren (ook niet aan 8 uur). dan ziet het er als volgt uit: vakantie (fresh start) we gaan naar het werk, hebben gedurende de week voldoende tijd voor vrienden, familie en sporten etc. wij vinden een weekend relax, als soort van two/three day holiday, gaan een willekeurige dag weer aan de slag en fantaseren over wat te doen in de eerstvolgende ‘grote vakantie’. visueel zal deze voorstelling een stuk horizontaler lopen dan de voorgaande. wat we doen is dat we naast tijd ook goed omgaan met onze energie (mentale, emotionele en fysieke energie). dat vinden wij pas duurzame inzetbaarheid en vitaliteit.
de laatste tijd lijken we met z’n allen in de ban van geluk en met name werkgeluk. het lijkt ook wel alsof werk zaligmakend is in onze maatschappij. werk jezelf gelukkig. bij werkvierentwintig geloven we dat arbeid (iets doen voor een ander en aan iets bijdragen dat groter is dan jezelf) zeker een bijdrage kan leveren aan een fijn leven, waarin geluk en ongeluk beide aanwezig zijn. met o.a. automatisering en het aanpakken van onnodige bureaucratie zal werk in de huidige vorm minder dominant zijn.
we zullen veel meer onbetaald werk doen. niet schrikken, dat is vrijwilligers werk, onbetaald maar niet onbelangrijk of niet waardevol, namelijk zorgen voor je kinderen, je ouders en door deel name in je omgeving in welke vorm dan ook. lees er meer over in het boek van andrew yang: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing?
geluksbalans
we lossen de problemen niet op door een chief happiness officier en of een werkgelukdeskundige in te huren of door veel geld uit te geven om geluk te meten, want meten is weten en cijfers zijn objectief…nee, we creëer daarmee wellicht nieuw (zinvol?) werk binnen de hr, die dat vervolgens als een controller monitort hoe het met de geluksbalans van de organisatie staat. we besteden dan dus geld aan nog een systeem terwijl we het een onderdeel van de organisatie en de mensen die er werken kunnen laten zijn. oftewel, het zou niet nodig moeten zijn.
oorzaak of gevolg?
dat er meer oog voor het welzijn van mensen is, is uiteraard een goede ontwikkeling. het is allemaal uitermate goed bedoeld, maar lossen we daarmee dan wel het werkelijke probleem op? en creëren we daarmee dan niet gewoon een nieuw probleem. dat ondanks de goede bedoelingen averechts werkt? de obsessie van geluk en de maakbaarheid daarvan? en een nog hogere prestatiedruk omdat de omstandigheden allemaal zijn aangepakt en je dus geen reden hebt om ‘ongelukkig’ (en daarmee) niet productief te zijn. gelukkige mensen zijn immers productiever.
intrinsieke motivatie
bij werkvierentwintig staat daarom intrinsieke motivatie aan de basis, dat is de ongefilterde term waar mensen bij werkgeluk vaak deels op doelen, al is het maar de vraag of geluk maakbaar is. intrinsieke motivatie is niet maakbaar, we kunnen er alleen voor zorgen dat de juiste voorwaarden ontstaan waarin intrinsieke motivatie gedijt. werkvierentwintig neemt als uitgangspunt o.a. de zelf- determinatie theorie (deci & ryan). deze theorie geeft aan dat als er voldoende betrokkenheid, autonomie en vaardigheden zijn mensen intrinsiek gemotiveerd zullen blijven.
warm bad
het probleemoplossend vermogen/creativiteit gedijt immers het best in momenten van ontspanning. je brein komt dan in het default mode network. dus wanneer jij met de hond aan het wandelen bent schiet er opeens een mogelijke oplossing voor die klant te binnen, het zijn de kleine eureka momentjes (ook ontstaan in een warm bad) “in de uitroep Eureka is sprake van een Perfectum Resultativum; dat wil zeggen dat de nadruk ligt op het resultaat van de activiteit, en niet zozeer op de activiteit die tot het resultaat leidde. In dit geval is het resultaat de vondst”
bron: wikipedia
“one day of full autonomy”
we zouden, zo vindt werkvierentwintig, hier veel meer oog voor kunnen hebben. werk vindt immers niet altijd plaats op ‘het werk’. dat is één van de redenen waarom wij minder in uren denken, en jazeker de naam werkvierentwintig zal dat niet doen vermoeden;) bekijk onderstaande filmpje van daniel pink, the suprising truth about what motivates us.
intrinsieke motivatie? bij werkvierentwintig weten we dat geld geen motivator is. geld is een hygiëne factor. zodra het onderwerp van geld van tafel is (het is voldoende) is er ruimte voor intrinsieke motivatie. intrinsieke motivatie is als hernieuwbare energie, extrinsieke motivatie (zowel positief als negatief) is als fossiele brandstof. bij ons gaat duurzaamheid verder dan de energie die uit je stopcontact komt, maar geldt ook voor de energie van mensen.
we hechten daarom grote waarden aan autonomie, ontwikkeling en betrokkenheid. werkvierentwintig heeft daarmee als doel om de kijk op arbeid te veranderen. onze missie is om een vitaler, gelukkiger en gezondere samenleving te creëren. en de vorm die we daarvoor gekozen hebben, dat is een detacherings- en adviesbureau.
wil jij werken vanuit deze principes en ondersteun je dit concept, laat het dan weten door een e-mail te sturen naar info@werkvierentwintig.nl
oja en vraag jij je af waarom we of alleen maar hoofdletters of geen hoofdletters gebruiken, omdat we gelijkwaardigheid heel belangrijk vinden.
