Tag: eenvoud

de voltijdsbonus: niet doen!

werkvierentwintigmotivatiebasisinkomenbelastingselselbonuseenvoudvernaggelenvoltijdsbonus

dit kabinet denkt erover na om een voltijdsbonus toe te voegen om mensen aan te moedigen langer te gaan werken om zo de krapte op de arbeidsmarkt op te lossen. vaak denken we dan aan iets toe te voegen. ken jij het raadsel van de brug die scheef staat, aan de ene kant zit een extra blokje lego. de volwassenen voegen dan aan de andere kant ook een blokje toe, terwijl de kinderen het blokje weghalen waardoor de brug scheef kwam te staan.

we pakken daarmee niet het probleem aan, maar het gevolg. daarmee maakt het ons belastingstelsel onnodig complex. in het duits noemt men het als we iets willen verbeteren maar daardoor juist vernaggelen: verschlimmbessern. het wordt er alleen maar erger op. dat komt omdat we vast zitten in een bepaalde ideologische opvattingen over de motivatie van mensen (ook onze overheid). eenvoud werkt vaak het beste.

je snapt natuurlijk wel dat we bij werkvierentwintig hier geen voorstander van zijn. de huidige werkweek is uitermate ineffectief en gestoeld op hele oude fundamenten. we hebben nu al een wasse neus urencriterium voor ondernemers (zucht), aftrekposten en toeslagen en nu misschien ook een voltijdsbonus voor mensen die ‘uren maken’. langer werken zorgt niet voor meer productiviteit/resultaat. daarnaast hebben we ook andere verplichtingen cq. verantwoordelijkheden, het is dan onlogisch om langer werken te stimuleren t.o.v. effectiever werken (de sociale innovatie van 2020-2030). 

uit onderzoeken weten we dat bonussen nu eenmaal een heel korte termijn effect hebben. het houdt geen rekening met onbetaalde werkzaamheden die mensen dag in dag uit doen en mensen die bewust minder lang werken hebben daar vaak een legitieme reden voor. we hebben die voltijdsweek als norm heilig verklaard, zonder te weten of het wel effectief is. daarvoor is werkvierentwintig opgericht. wij houden het systeem niet tevreden (soldiering wordt dat genoemd).

wat nu als tijd en bezetting er wel degelijk toe doen, kunnen we het werk dan niet beter juist inkorten in tijdsduur zodat het voor meer mensen behapbaar wordt. eerder schreven we de blog over de krapte op de arbeidsmarkt.

“is dat regels en prikkels op de korte termijn de zaken wellicht verbeteren maar dat ze een neerwaartse spiraal creëren”

ons advies aan de minister: stop ermee, doe het niet! vereenvoudig het belastingstelsel en pak de oorzaak aan (niet het gevolg). daarom is werkvierentwintig ook voorstander van een basisinkomen. hebben jullie hulp nodig bij een frisse kijk op mens, werk & inkomen, werkvierentwintig helpt je graag, neem dan contact met ons op >> info@werkvierentwintig.nl

de compensatiesamenleving

werkvierentwintigmotivatiecompensatiesamenlevingeenvoudverduurzaming

het kan je niet ontgaan zijn. de prijzen van gas en benzine/diesel zijn de afgelopen tijd enorm gestegen. de oorzaak is ook helder en volledig begrijpelijk. dit is een blog over hoe we de 3 knoppen die we voorstellen nu zouden kunnen gebruiken om mensen te compenseren, als we een basisinkomen gehad zouden hebben. bovendien, waar houdt het op als we voor elke verandering bepaalde groepen gaan compenseren? de directeur van het centraal planbureau, pieter hasekamp schreef er deze column over: de compensatiesamenleving.

onze regering komt met het plan om de laagste inkomens via de gemeente te compenseren en om de btw op brandstof te verlagen. dat eerste is vrij logisch, maar de kans bestaat dat veel mensen niet in het zicht van de gemeente is of net op de rand balanceert. er ontstaat dus een grotere armoedeval. verdien je meer dan 130% van het minimumloon dan ontvang je niks. verdien je 129% van het minimumloon, dan ontvang je het wel.

recent kwam nog naar voren dat een verlaging van de btw op voedsel niet mogelijk was, maar blijkbaar is dit wel mogelijk. we vermoeden een soort van nood breekt wet, maar hierdoor krijgen sommige mensen naar verhouding meer compensatie dan andere. er wordt gestrooid met belastinggeld, zoals bas jacobs (econoom) bij rtl 7 aangaf. het zorgt maar heel kort voor tijdelijke verlichting. het is daarmee een korte termijn oplossing. we willen namelijk juist overgaan van het belasten van arbeid naar het belasten van grondstoffen en kapitaal om een circulaire economie ook als verdienmodel aantrekkelijker te maken.

bij werkvierentwintig houden we van eenvoud en vandaar dat we ook voor een basisinkomen zijn. een basisinkomen dat bestaat uit 3 knoppen om aan te draaien.

– woondeel (per zelfstandige woning)
– persoonsdeel (per volwassenen vanaf 18 cq 21 jaar).
– per kind (kinderbijslag is als het ware een kinderbasisinkomen).

stijgen de energiekosten dan passen we de knop aan van het woondeel (bijvoorbeeld door omdat de gasprijs stijgt). stijgt de prijs van brood voor levensonderhoud dan compenseren we dat via het persoonsdeel. je denkt nu, ja maar dan wordt iedereen gecompenseerd, ook de mensen die het niet nodig hebben. klopt, maar een stuk minder dan we nu doen voor de grootverbruikers. in dit geval, mensen die weinig rijden zullen ook minder accijns en btw betalen omdat ze simpelweg minder brandstof kopen. bovendien is er op dat moment juist een economisch businesscase om tot verduurzaming over te gaan en de terugverdientijd daalt hierdoor enorm.

professor bas jacobs legt het haarfijn uit in dit artikel (check ook gelijk de heldere uitleg over wat inflatie is >>  https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/politiek/artikel/5293946/kabinet-wil-btw-op-energie-en-accijnzen-tijdelijk-verlagen)

een basisinkomen zorgt ervoor dat we recessies dempen, dit komt door het multiplier effect ook wel bekend als het trickle up effect.

 

triatlon

gewoon lekker fietsen

werkvierentwintigmotivatieeenvoudgewoon lekker fietsenintrinsieke motivatieorganiserenwielrennen

elke zondagochtend verzamelen we om 08:30 op de markt om een stuk te gaan fietsen. het is meestal een ronde van zo tussen de 80 en 100 km. tijdens de zomermaanden zit er wel eens een uitschieter bij. in de koudere maanden kan het een ronde zijn van 60 km. het maakt ook eigenlijk niet uit. degene die op komen draven willen namelijk gewoon-lekker-fietsen.

in een notendop is dat alles wat intrinsieke motivatie inhoudt. mensen die dingen doen omdat ze het willen, ze zich er fijn bij voelen. je erbij kan ontwikkelen en wat is het nu mooier dan dit te delen met andere mafkezen. dat je jezelf daarvoor in een iets te oud doorschijnend lycrapakje met zeem moet hijsen is dan maar zo;). dat we dan allemaal eenzelfde pakje aanhebben is leuk voor de uitstraling. niemand is er toe verplicht.

tijdens de tocht geven we een stukje vrijheid op, maar geven we geen autonomie op. de groep is op dat moment leidend omdat het geheel is meer dan de som van de delen.

afgelopen zondag was het weer een beetje sam/sam. het was bewolkt. de weg was nog droog, maar er was in het oosten van het land wel een kans op regenval. er stond daarnaast ook nog een beste flinke wind. toch stonden daar 4 heren die er weer een mooie tocht van gingen maken. zelfs als dat betekent dat we een nat pak halen of tegen de wind in moeten stoempen.

het is zoals ze dat noemen een ongeorganiseerde vorm van sporten. we zijn geen vereniging, er is geen voorzitter, geen penningmeester, slechts een groepsapp die de naam WCB1 draagt. in die groep zitten zelfs mensen die de afgelopen 3 jaar niet meehebben gefietst. iedereen kan aanhaken wanneer ie wil. we communiceren wel. laat je weten dat je komt, dan wachten we iets langer. heb je niks laten weten en denken wij dat we compleet zijn dan trappen we aan. dat is je eigen verantwoordelijkheid.

zo simpel kan organiseren soms zijn. niet te veel poespas. een paar heldere afspraken over tijd en locatie en de rest volgt. wie de route bepaalt? dat doen we samen. de 1 weet soms de weg iets beter dan de ander. soms heeft er 1 een goed idee of wil ergens langs op rijden. soms rijdt er 1 de hele tijd op kop vanwege een goed stel benen, de andere keer wisselt het af en soms hangt er iemand stilletjes achteraan.

heeft iemand een lekke band, dan helpen we elkaar. ook wij sprinten af en toe om de plaatsnaambordjes maar iedereen snapt de bedoeling van de fietstocht.. gewoon-lekker-fietsen met alle bijkomende voordelen van dien. gezondheid & veiligheid staat voorop. het is voor mij een voorbeeld voor hoe eenvoudig organiseren kan zijn & hoe de samenleving van mij wat meer mag zijn.

dat fietsen kan je trouwens ook vervangen voor andere werkwoorden – gewoon-lekker werken bijvoorbeeld.

bart & het urencriterium

werkvierentwintigmotivatiestructurenwerkweekbasisinkomenbelastingdienstbelastingstelselboomersbureaucratieeenvoudsociale innovatietijdurencriterium

maak kennis met bart

bart is een zelfstandig ondernemer in de ict. hij kon zijn ei niet kwijt in de loonslaafcultuur en structuur van uren maken. daarom is bart voor zichzelf begonnen. bart heeft een fikse studieschuld maar weet alles van ict. bart weet op welk knopje hij moet drukken. bart lost het daarom dan ook zo op. bart doet niet aan tijd, maar aan effectiviteit. bart is niet lui, maar bart weet goed dat de oude fabrieksmindset op werk niet werkt. er knaagt iets bij bart.

voorwaarden urencriterium belastingdienst

verdienmodel

vroeger was het adagium uren maken. uren x uurtarief was je salaris/omzet.  dat deden we dan ook, dat was het verdienmodel. vergelijken was lastig en pas achteraf mogelijk het is een complex product. van echte marktwerking was ook geen sprake. bart snapt nu waarom alle ict projecten uit de hand lopen. naarmate mensen langer werken worden ze minder effectief. betaal je voor uren dan krijg je uren (en steeds minder resultaat). de beste ideeën kwamen bij bart als ie de volgende dag fris en fruitig weer op kwam dagen, maar zelden als ie tot laat doortrok.

nu bart zelfstandig ondernemer is doet ie niet meer aan die onzin. bart stopt op tijd en maakt geen ‘lange dagen, veel uren’ meer. als er iets niet werkt dan is het dat wel. bart weet ook dat als ze bij apple geen lange dagen, veel uren mentaliteit hadden, dan hadden ze veel eerder de iphone ontwikkeld. ze waren dan namelijk meer empathisch, creatiever en hadden een groter probleemoplossend vermogen. oftewel ze staarde zichzelf niet blind en maakten optimaal gebruik van de denkkracht.

werkdag

bart heeft zich verdiept in de effectiviteit van de werkdag. nu heeft bart een onderhoudscontract gemaakt en zorgt bart voor zo min mogelijk foutmeldingen. hij levert topkwaliteit dan kan bart wat anders doen dan problemen oplossen bij opdrachtgevers. dat is ook 1 van de redenen dat bart op afstand werkt, zodat hij geen reistijd heeft en deze tijd aan zijn kinderen en hulpbehoevende vrouw kan steken. aan nutteloze tijd heeft bart en zijn opdrachtgever niks.

zijn opdrachtgevers betalen voor een werkend netwerk. hij doet op tijd onderhoud en daardoor hebben de netwerken nauwelijks downtime. zijn opdrachtgevers zijn dolblij.. bart en zijn familie ook!

de belastingdienst…geeft echter aan dat je pas een ondernemer bent als je 1224 uur werkt. dan word je gecompenseerd voor het ‘ondernemersrisico’ (met een basisinkomen is deze overbodig). terwijl juist het ondernemersrisico is dat je af en toe geen werk hebt (‘geen uren’ maakt). dus wij zijn ook nog niet helemaal uit de bedoeling van het urencriterium (naast een heel ouderwets loonslaafstructuur-fabrieksmindset op werk na).

gezondheid

terug naar bart. bart heeft door dat tijd niet bijdraagt aan een goed product of dienst. het draagt al zeker niet bij aan zijn gezondheid. bart is slim, levert een goed en betaalbaar contract aan klanten en helpt daarmee de samenleving, zijn gezin en zichzelf. bart is onze held, bart is een echte ondernemer en denkt in meervoudige waardecreatie. bart denkt na.

henk jan is ook ict ondernemer, verhuurt zich per uur en heeft er een week mee lopen stoeien bij een organisatie (waar ze toeslagen uitkeren). henk jan sliep amper en heeft privé afspraken afgezegd. henk jan heeft zichzelf (nutteloos) beziggehouden, want bart zag de crux binnen een oogwenk.

henk jan heeft wel netjes zijn tijd genoteerd. henk-jan leeft in een systeemwereld. tijdschrijven in de zorg wordt niet meer gedaan, maar henk schrijft lekker door en factureerde dat aan de organisatie. hoe meer uren hoe beter…

henk jan was vroeger ook intrinsiek gemotiveerd, maar kwam er al snel achter dat hij hierdoor minder geld verdiende en zichzelf in de vingers sneed. henk jan is eigenlijk een verkapte loonslaaf geworden en heeft een perverse prikkel om meer uren te maken. minder uren betekent minder salaris.

henk jan heeft recht op de aftrekpost, henk jan zit nu echter wel met een burn out thuis. heeft last van suikerziekte, overgewicht, zijn huwelijk liep spaak, maar hij heeft wel voldoende uren gemaakt. henk jan is dolbij dat hij recht op de aftrekpost heeft.

bart niet. bart wist goed met zijn energie, tijd en aandacht om te gaan. henk jan niet.

relax

bart is uitgeslapen, niet gestrest, heeft tijd aan zijn gezin besteed, heeft er tijdens het wielrennen over nagedacht of heeft gewoon heel veel ervaring, maar bart heeft geen recht op de aftrekpost. bart baalt van de fabrieksmindset op werk en inkomen, daarvoor heeft bart een oplossing bedacht. een ict bart. die vervangt bart en maakt de uren voor bart. bart maakt namelijk geen uren maar computers en netwerken. daar hebben zijn klanten wat aan, niet aan zijn uren. bart vindt het urencriterium maar een echt een regeling van een stelletje boomers. hij noemt werken op die manier zelfs bezigheidstherapie voor volwassenen.

lopende band & hybride werkenden

bart is zoals zovelen van ons een modern werkende. dat kan zijn dat hij mantelzorg met werk combineert, maar ook de combinatie van studie en werk of gedeeltelijk in loondienst met daarnaast een nagelstudio om je inkomen aan te vullen. de tijd van vakjes is voorbij. daarom opperen we ook voor een eerlijker, eenvoudiger en transparanter belastingstelsel.

waarin werken altijd loont (financieel of in voldoening). we zullen zien dat er meer problemen ontstaan. denk aan de gepensioneerde zorgmedewerker die nu ingesprongen is en daardoor te veel verdiend heeft en haar huur of zorgtoeslag moet terugbetalen. de waardering leek zo mooi, maar komt als een boomerang terug.

het gros van de problemen veroorzaken we zelf, door een systeem waarin je pas achteraf de rekening krijgt. terwijl de toeslagen en aftrekposten juist bedoeld zijn als ondersteuning dan wel prikkel om extra te werken (te verdienen). dat doen ze beide niet. ook bart heeft er last van.

bart vindt dat het lijkt alsof hij nog achter een lopende band staat pinnetjes in elkaar te zetten als een fabrieksarbeider moet in en uitklokken. bart is toch niet gek… bart weet wel beter, maar bart wordt wel misbruikt in het voorbeeld van de belastingdienst. per slot van rekening komt hij nu ook niet in aanmerking voor de tozo. zijn klanten kunnen niet betalen of zijn afgehaakt en daardoor staat bart nu in zijn blootje en zegt:

dank je wel bureaucratische overheid, dank je wel.

het is tijd voor sociale innovatie. don’t be stupid, be like bart.

nu denk je misschien: wat een gekkigheid. dat is ook een beetje de bedoeling van deze blog. het is een poging om aan te geven hoe stug systemen kunnen zijn, hoe we de systeemwereld en de hele denkwijze erachter vormgegeven hebben. waarmee we het zelfs doortrekken in andere besluitvorming zoals de tozo. onze overheid zit vast in systeemdenken, in rechtmatigheid en in micromanagement. dat komt door oude fundamenten op werk & inkomen. met werkvierentwintig pakken we deze oude idee technologie aan. soms wat rebelser dan andere keren. deze blog was een beetje rebels. hopelijk is de boodschap duidelijk.