fabriek

het toneelstuk dat werk heet

motivatieheilig huisjemartijn aslanderons werk is stukpodcasttoneelstuk

“als mijn baas doet alsof ie mij goed betaalt, dan doe ik alsof hard werk” ken jij dit gezegde? misschien doen we het letterlijk niet zo, maar toch zijn we meesters in het ‘systeem tevreden houden’. frederick taylor beschreef dit fenomeen al in zijn boek: the principles of scientific management en noemde het soldiering. zoals je weet is alles met ’te’ ervoor niet goed behalve tevreden, nou gooi die dan hier ook maar in de prullenbak.

werken is een toneelstuk geworden, waarbij we vooral moeten doen alsof we 8 uur per dag kunnen werken, maar feit is: dat kunnen we helemaal niet, en al helemaal niet structureel. nog even los van het feit dat werktijd en privétijd zelf erg kunstmatig is, gaat dit met name over de fysieke en of cognitieve inspanningsduur (focustijd).

dat brengt de ideale inspanningsduur tussen de 3 en de 5 uur met volop ruimte voor andere dingen. zo bewegen we te weinig en zitten we teveel. mensen met een fysiek beroep daarentegen hebben te kampen met slijtage, dat resulteert in minder inzetbaarheid en uiteindelijk tot uitval. in de gouden graal podcast gaat jaap rietdijk in gesprek met martijn aslander, mede auteur van het boek: ons werk is stuk. waarin hij onder andere uitlegt dat de huidige werkwijze niet meer past. 

want zo stelt hij ook in de podcast, de 8 urige werkdag en 5 daagse werkweek kent geen enkel fundament, anders dan de fabriekssetting. een setting waarbij 3 ploegendiensten een fabriek continu draaiende hielden. waarbij we juist afstand nodig hebben van het werk om te kunnen denken. zo zegt martijn: “met een vol hoofd kan je niet nadenken”. wat we juist nodig hebben is een wandeling met de hond, het fietsritje, even zwemmen of naar buiten kijken. bovendien is de 09:00 tot 17:00 schema voor een deel van de mensen een kwelling. ze worden later actief en kennen een heel ander circadiaan ritme (dagritme).

spotify: https://open.spotify.com/show/6jcoBOlzhzK7VDmIwpam2x
itunes: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/de-gouden-graal-podcast/id1493126002
soundcloud: https://soundcloud.com/user-220881445
podcastluisteren.nl: https://podcastluisteren.nl/pod/De-Gouden-Graal-Podcast

dat ons werk nu veranderd is, dat we meer weten over de fysieke en cognitieve belastbaarheid van mensen lijkt er bij veel organisaties er nog niet toe te doen. de 5 daagse werkweek en de 8 urige werkdag is een toneelstuk, een heilig huisje waar we vooral niet aan mogen komen. uit angst voor…nog beter werkgeverschap, nog minder verloop en nog meer reacties op vacatures. wat het gros van de nederlanders doet is dan ook 4 x 9 werken, om toch aan die uren te komen.

zo kregen we onlangs dit bericht (geanonimiseerd):

“ik merk dat er weinig wordt gekeken naar resultaat. althans, resultaat is belangrijk, maar uren zijn net zo belangrijk. dit zorgt ervoor dat ik moet doen alsof ik 9 uur per dag werk, terwijl ik er zo’n 6 werk, maar het resultaat is altijd goed.

we koppelen tijd nog steeds aan resultaat (terwijl het contraproductief is). als we willen dat mensen fit en vitaal blijven is het veel beter om werk beter te doseren. zodat je niet alleen op maandag werk verzet, maar ook gedurende de week, maand, jaar en uiteindelijk je hele werkzame leven. waarbij er volop ruimte is voor onze fysieke en psychologische behoefte, van slaap tot intimiteit, van familie en vrienden tot sporten, van het huishouden tot vrijwilligerswerk etc. zo neemt niet alleen de kwaliteit van je werk (en de duurzame inzetbaarheid) maar ook de kwaliteit van je week en je weekend toe. wie wil dat nu niet?

werkvierentwintig is gespecialiseerd in motivatie en control. we helpen organisaties met de overstap naar de 4 daagse werkweek en helpen zo de duurzame inzetbaarheid en vitaliteit te verhogen, met als resultaat betere kwaliteit van werk, aantrekkelijk werkgeverschap (recruitmentvraagstukken) en minder verzuimkosten.  dan doen we via begeleidingstrajecten van 3 tot 6 maanden of middels de training: elke dag 2 uur tijdswinst. wil je nu meer weten over de optimale werkweek, mail dan naar info@werkvierentwintig.nl. wil je nu eerst wat lezen: bestel dan het boek: echte mannen werken 4 dagen.

 

ziekteverzuim

werk is en blijft maar werk

motivatieheilig huisjeintrinsieke motivatiepassiewerkwerkgeluk

sinds dat ik (louis) met werkvierentwintig begonnen ben ik achter 1 ding gekomen: werk is een heilig huisje. werk vormt voor vele niet alleen een manier om het bestaan te bekostigen maar ook daadwerkelijk een doel op zich. we koppelen onze eigenwaarde aan onze functietitel, we geven soms zelfs onze gezondheid er voor op en zonder werk ben je een nietsnut. althans zo lijkt het maar weinige denken dit echt. we houden er niet alleen gewoontes (zo werkt werk) maar ook overtuigingen op na. deze overtuigingen zijn vaak ook geïnternaliseerd waardoor het lastig is om ze van je af te schudden.

we lopen soms zo lang door en durven geen knopen door te hakken omdat we afhankelijk zijn van het inkomen uit werk dat we regelmatig te veel pikken en normaal maken wat niet normaal is. het is niet normaal dat je wakker ligt over je werk. 1 keer kan, 2 keer ook maar 3 keer niet. het is niet normaal dat je op zondagavond nog afgemat bent en je al druk maakt over de maandag. het is niet normaal dat je je niet veilig voelt in een organisatie en het is al zeker niet normaal dat je over je eigen grenzen moet gaan om je baan te behouden.

daar liggen nogal wat overtuigingen onder: je moet sterk zijn, onafhankelijk, zelfstandig en je mag niet opgeven. wie zich kwetsbaar opstelt is een watje en die gooit de handdoek in de ring.

logisch dat we dat denken. sinds de jaren 80 hebben we veel werk geformaliseerd. met emancipatiegolf kwam ook betaald werk voor iedereen om de hoek zetten. iedereen moest een 40 urige werkweek hebben. met die formalisatie groeide onze economie maar feitelijk veranderde er weinig. nog steeds is in onze huidige stelsel het idee dat iedereen een baan moet hebben (anders tel je niet mee). onzin natuurlijk. maar hierdoor vinden we het heel lastig om werk even van het voetstuk te halen. zodra je overigens zelf je baan op zegt heb je ook nergens recht op. het zou je dan ook niet verbazen dat ik voor een basisinkomen ben. om zo de onafhankelijkheid voor het bestaansminimum te beperken en de afhankelijkheid van werk of opdrachtgever te verkleinen. niemand kan het immers alleen.

dit verkleint de afhankelijkheidspositie en daarmee ook het reactieve karakter van de vangnetten die we in nederland hebben (deze maken passief). wie dat namelijk niet doet en zelf zijn of haar baan opzegt kan zelf de consequenties dragen. het is dan ook niet gek dat mensen het niet doen en dingen slikken die niet oké zijn. vele van ons kunnen die consequentie niet dragen (mentaal, fysiek, emotioneel of financieel). het loont (slechts) in financiële zin en op korte termijn om dit in stand te houden. het systeem tevreden te houden, maar op lange termijn niet. dan maakt je lichaam de keuze voor je en als samenleving (inclusief je gezin) betalen we de sociale en financiële lasten van dit systeem.

wist je dat het investeren in welzijn met een factor 12 rendeert?

werk is en blijft maar werk. het dient een doel en daarnaast heb je een leven. we leven niet om te werken, maar werken simpelweg ook om (ruimer) te leven. daarom doen we bij werkvierentwintig ook niet aan werkgeluk of passie. dat soort verhalen klinken leuk, maar schetsen een foutief beeld van wat werk is. bij werkvierentwintig pleiten we voor intrinsieke motivatie. intrinsieke motivatie gaat verder dan werkgeluk of passie. intrinsieke motivatie gaat over je psychologische basisbehoeftes en ook tijdens het werk is het belangrijk om hier oog voor te hebben. je bent namelijk niet alleen je functie, maar ook onderdeel van een sociale omgeving.

de meeste mensen willen iets betekenen voor de samenleving (de ander), willen dat op een leuke manier doen en die willen de vruchten van hun werk (inzet) zien. en daar hoort uiteraard ook een waardering (in geld) bij. met dat geld kan je (financiële) positie verbeteren. daarom is het tijd voor een herwaardering van (on)betaald werk en bijpassende systemen die we als samenleving daaraan hebben gekoppeld. het is geen rocket science, maar onze opvattingen over werk blijken verdomd hardnekkig te zijn, mede omdat we een groot deel ervan geïnternaliseerd hebben. daar valt nog een wereld te winnen.

lees ook: help, het gemotiveerde personeel vertrekt en het murw geslagen personeel blijft?!

 

vissenkom

wordt werk overgewaardeerd?

motivatiebaanzekerheidbasisinkomenburgersheilig huisjeinkomenzekerheidlinksmarktnowoverheidrechtsuwvvrije denkerswerkwerkzekerheid

we zien het veel, de enorme promotie van werk om tot een beter leven te komen. werk lijkt in veel gevallen wel de oplossing te zijn voor alle problemen. nu zullen wij niet ontkennen dat werk sociale waarden heeft, maar hebben we werk niet te veel centraal gezet in ons leven? oftewel wordt het middel werk niet te veel overgewaardeerd? dat laatste vinden wij gevaarlijk, op zijn minst onverstandig.

heilig huisje

we snappen dat werk een heilig huisje is. werk zorgt over het algemeen voor inkomen, maar ook voor zelfvertrouwen, voor verbondenheid. we zien dat op links veel partijen vasthouden aan arbeid als middel tot ‘zelfontplooiing’, terwijl op rechts inkomen uit werk vaak wordt gezien als heilig graal. wij vragen ons af of dat niet wat minder kan. of op zijn minst of we hier niet het beste van beide kunnen gebruiken.

ja: werk heeft waarde & ja inkomen uit werk (werken moet lonen) is belangrijk. ook omdat de marktprikkel geen slechte is. maar is het echt wel zo goed dat we zo afhankelijk zijn van een werkgever, opdrachtgever of de welwillendheid van een UWV of gemeente? hebben we niet meer onafhankelijke, autonome mensen nodig, die op zn minst de consequenties kunnen dragen als ze zich uitspreken tegen systemen die niet zo goed blijken te functioneren? of zijn we bijna genoodzaakt om het ‘systeem tevreden te houden’?

vaste baan

de tijd van een vaste werkgever voor het leven, dat is wel voorbij. toch is er voor mensen een behoefte aan zekerheid. dat is immers ook één van de behoeftes die maslow aangeeft. zekerheid en veiligheid. we kunnen het ook omdraaien: te veel onzekerheid is onwenselijk. we zien dat we van baanzekerheid, naar werkzekerheid zijn gegaan, maar volgens ons is het tijd om de volgende stap te zetten.

stabiliteit en rust

die volgende stap is te zorgen voor in ieder geval een bepaalde mate van inkomenszekerheid. uiteraard spreekt hier het basisinkomen aan. dit is onderdeel van een groter geheel: namelijk een vereenvoudiging van ons complexe belastingstelsel, die soms best vreemde uitkomsten heeft. vinden wij werk dan helemaal stom? nee natuurlijk niet, de vraag is of we het werkelijke werk wel zien en of we soms niet mensen bezighouden met werk dat van minder toegevoegde waarde is (in sociale en financiele zin). of we ambacht en vakmanschap wel voldoende waarderen en of we andere werkzaamheden die indirect waarde creëren juist tekort doen. denk aan studeren… het zorgt voor stabiliteit en rust. de bodem waarop mensen kunnen gedijen.

waarde

er werd al aangegeven dat we in het jaar 2030 zouden lijden aan verveling (daar hebben we de aandachtseconomie voor bedacht en zodoende swipen we ons suf). soms is werk zelfs een beetje betaalde dagbesteding voor volwassenen. dit klinkt misschien wat gekscherend, maar heel veel mensen geven aan bezig te zijn met werk dat geen toegevoegde waarde heeft, maar als ze het niet meer doen ze hun werk & dus ook inkomen kwijt zijn. dat niemand er echt wat aan heeft…

tja, dat is wel een dingetje, maar lang niet zo groot als je huur of hypotheek niet meer kunnen betalen. daarmee stellen we het systeem vaak niet meer ter discussie, terwijl dat juist is waar de vrije denkers op doelen. werkt onze huidige fabrieksmindset op werk & inkomen wel?

onafhankelijkheid & autonomie

de tent met die ene tentstok (werk) is best kwetsbaar. haal je de stok weg dan ploft de hele tent in elkaar. dat is niet alleen ongunstig voor mensen, maar ook voor de samenleving en de economie. dat hebben we in de afgelopen crisis wel gezien. dit is ongeacht hoe groot of klein je bent. we creëren met een basisinkomen dus ook meer stabiliteit. robuuste systemen noemen ze dat, zoals de pyramides dat zijn. deze kunnen tegen een stootje.

mensen in loondienst hebben vaak wel inkomenszekerheid (en zeker als je langer rechten opgebouwd hebt bij het UWV), maar als jong broekie is dat maar zeer beperkt. we maken mensen dus eerst afhankelijk voordat ze zich uit kunnen spreken. let wel, je hebt geen recht op een uitkering als je zelf opstapt. de wachttijd bij een bijstandsuitkering is 30 dagen. je bedenkt je wel 2 keer voordat je de veilige haven van de werkgever verlaat of je überhaupt uitspreekt… in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt brengt het basisinkomen onafhankelijk. ook de overheid dient op 1,5 meter te blijven. de meeste mensen willen wat van het leven maken. toch denken we vaak dat de ander een luilak is maar wijzelf, wij zitten bomvol intrinsieke motivatie.

tussen wal & schip

nu pleiten wij voor gelijkwaardigheid. in dit geval gaat dat om de grote context tussen overheid, markt en de burgers. we hebben gelijkwaardige krachten nodig, met als het aan ons ligt de burgers als fundament. de markt en de overheid zijn er immers om de samenleving vorm te geven, niet andersom. je zal maar vast komen te zitten tussen de overheid of de markt. dan is die bikkelhard. dat ondervinden sommige ondernemers nu aan den lijven, maar denk ook aan flexwerkers, studenten, mantelzorgers etc. soms is het systeem het probleem. hebben we in nederland niet een systeemprobleem gemaakt (zie afbeelding). van links naar rechts, gelijke behandeling, gelijkheid of gelijkwaardigheid?

systeempijn

sociale innovatie

wij denken dat het geen luxe is om hier wat aan te doen. het wordt noodzakelijk om sociale onrust en wanorde voor te zijn. dat wordt uitgelegd in het boek: jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing. we raden het boek van andrew yang dan ook aan. het boek kan je bestellen in onze webwinkel. je steunt daarmee een frisse kijk op werk & inkomen. 

is het nu niet tijd voor sociale innovatie? eentje waarin we met een frisse kijk op werk & inkomen de arbeidsmarkt benaderen? waarin we die 8 urige werkdag eens ter discussie stellen. zoals de vrije denkers zeggen: structuren worden onopgemerkt voor werkelijkheid aangezien, zo lijkt de 8 urige werkdag (exclusief pauze wel te verstaan) een voldongen feit. zo werkt werk (punt). werkvierentwintig helpt organisatie graag om hun blik te verbreden. we roepen ook politieke partijen op om eens verder te kijken dan de ideologische slagzinnen. waarin we ons afvragen of we werk als zodanig niet hebben overgewaardeerd? info@werkvierentwintig.nl