afgelopen week kwam het boek van lennard toma en cedric muchall bedrijf bamischijf bij mij (louis) op de mat vallen. een pakkende titel. je kent deze gasten waarschijnlijk wel van keytoe en van de voorganger: 99 problems but the boss ain’t one. wat mij betreft 2 klassiekers in wording over anders organiseren. wie mij kent weet dat ik verzot ben op bamischijven (die kleintjes uit de bittergarnituur ga ik heel goed op).
op de voorkant van het boek staat een bamischijf met een dikke laag glazuur erop. en zo is het boek ook ingedeeld. deel 1 is de bamischijf, hier zit het meeste pit in. ze stellen de zin en onzin aan de kaak van onze huidige manier van werken, van nutteloze vergaderingen, bureaucratische systemen, bullshit jobs tot het ‘maken van uren’ (hoofdstuk 10, thank god its’ tuesday’). hier en daar pakken ze de bocht wat aan de krappe kant, maar dat doet geen afbreuk aan de boodschap: speel-geen-bedrijfje. zorg ervoor dat je professionele ik en je privé ik niet een gespleten persoonlijkheid wordt en voorkom dan ook dat je geen lego poppetje wordt (je functie) en je menselijkheid niet in de fietstassen laat als je aan het werk gaat.
ze zijn dwars van zakelijk paternalisme en van regels maar hebben er 1 die er met kop en schouders bovenuit steekt: doe wat je niet laten kan, laat wat je niet maken kan! wat ze hiermee bedoelen lees je in het boek.
een hele sterk stuk is de brief die cedric muchall aan zichzelf schrijft n.a.v. zijn onboarding bij een grote organisatie in hoofdstuk 18: overprofessionalisering (1 woord). wat hij hier schrijft ga ik niet verklappen, maar is het lezen waard. niet veel later volgt het do it yourself bamischrijf recept en sluiten ze deel 1 af. het lekkerste deel als je het mij vraagt. hapklare kleine bamischijven die de onderwerpen kort en bondig bespreken en waar je soms je mond aan brand(t).
als je een allergie voor managementboeken hebt, leg dan nu het boek weg. in deel 2 van het boek komt namelijk hun ‘managementmodel’ om de hoek zetten. om van het onzinnige bedrijfje spelen naar zinnig organiseren te komen. ze bieden hiervoor al bij voorbaat hun excuses aan en dat is in mijn ogen ook terecht. ze noemen het: zinnig organiseren, een positief alternatief. de 6 v zijn veiligheid & vitaliteit, verbinding & vertrouwen en tot slot vrijheid & verantwoordelijkheid. aspecten die cruciaal zijn maar ook gewoon boeren lullen verstand (BLV) zoals ze het zelf noemen.
1 aspect komt in het bijzonder naar voren en dat is psychologische veiligheid: het gevoel hebben dat je jezelf kunt zijn. waarin ze 4 levels benoemen: getolereerd worden, geaccepteerd worden, gewaardeerd worden en tot slot gelanceerd worden. van oke, we schoppen je niet weg naar we helpen je het beste uit jezelf te halen. dit is misschien wel het meest toepasselijke op hoe we vandaag de dag werken. wordt het blokje om met de hond getolereerd, geaccepteerd, gewaardeerd of aangemoedigd (gelanceerd). oftewel in hoeverre is er ruimte voor jouw fysieke en psychologische basisbehoefte.
bedrijven doen tenslotte ook geen zaken met bedrijven maar mensen doen zaken met mensen. geld is een middel evenals alle methodes die we bedenken om ons werk vorm te geven. je doet ze er dan ook geen plezier mee om nu een ranglijst of beleidsstukken te gaan maken op basis van de 6 v’s. van mij had er nog 1 v bij gemogen, de 7e v van vetpan. ze wisselen namelijk nog van uitgever omdat deze niet achter de door hun bedachte titel: bedrijf bamischijf staat. hier komt de authentieke, onconventionele dna van keytoe (en de auteurs) heel sterk terug en laten ze zien dat deel 1 geen gezwets is. ze spelen geen bedrijfje.
mijn conclusie: de bamischijf is top (af en toe wat aan prikkelende kant). het glazuur in deel 2 iets minder (maar hele sterke uitgangspunten). samen in de vetpan lijkt mij geen goed plan, maar om in de woorden van de auteur te blijven: zeiken op die bamischijf is ook een soort glazuur. je kan het boek bij de lokale boekhandel bestellen of bestel het boek online hier >> bedrijf bamischijf