penalty

hoe (on)eerlijk zijn penalty’s

motivatieeerlijkheidekinnovatienosop3penalty'ssctrafschoppenvoetbal

hoe (on)eerlijk zijn penalty’s, zo heet de video van nos op3. sommige mensen kunnen er zelfs niet naar kijken als het eenmaal zo ver is. maar met de kennis van nu blijkt het allemaal wat minder spannend te zijn. 60% kans dat de startende partij wint. als we allemaal rationeel zouden zijn dan kan je prima je geld inzetten op de startende partij, maar zoals we weten zijn mensen beperkt rationeel en is voetbal in het bijzonder niet rationeel, maar vooral emotie. dat maakt het spelletje ook mooi.

de voetbalwereld

de voetbalwereld staat nu niet bekend om de progressieve houding, je kan je afvragen waarom er dan zo relatief weinig verandert? zoals ook hier zijn de bestaande partijen niet zo happig op verandering. geen wereld zo conservatief als de voetbalwereld (naast dan onze arbeidsmarkt). marco van basten opperde voor aanpassingen in het voetbal (sociale innovatie dus) om het spel aantrekkelijker te maken. door geen inworp, maar in te schieten en door een vrije trap te kunnen nemen zonder naar een tegenspeler te hoeven spelen. het zou de snelheid van het spel ten goede komen. deze verandering is niet onmogelijk, maar echt vlot gaat het ook niet. zo is de var er ook doorgekomen en tellen uitdoelpunten nu in een knock out fase niet meer dubbel.

structuren

als eenmaal een (spel)regel bedacht is kunnen en willen we er niet zo snel vanaf wijken. we houden ons krampachtig vast aan deze regel ook al dient het niet de bedoeling meer. met een vleugje verlies aversie (weten wat je hebt en de angst om het te verliezen groter is dan de vreugde om iets erbij te krijgen) maakt dat we soms onnodig lang vasthouden aan oude structuren. zoals de vrije denkers dan mooi zeggen worden structuren soms voor werkelijkheid aangezien” (bekijk de video van de de vrije denkers doen is de beste manier van denken).

sociale innovatie

structuren die wij, bedacht hebben kunnen ook wij ook veranderen. de ideeën die eronder liggen blijken heel hardnekkig en taai te zijn. dat is niet altijd slecht (het zorgt voor een bepaalde stabiliteit), maar het kan ook verandering (innovatie) in de weg staan. soms verliezen we daardoor ook de bedoeling uit het oog waardoor dingen ook heel oneerlijk lijken (en soms zijn). eerlijkheid is een term die in de literatuur ook wordt genoemd. de organizational justice theory (greenberg, 1987) maakt onderscheid tussen 3 soorten eerlijkheid (justice). procedurele (het proces) interactieve ((de wisselwerking) en de sociale eerlijkheid (t.o.v. elkaar)

abba

je kan je bij de penalty’s afvragen waar de oneerlijkheid dan zit. procedureel heeft iedereen dezelfde kans om als eerste te beginnen, maar zodra je deze tos gewonnen hebt is de interactive eerlijkheid ver te zoeken. immers 60% van de teams die beginnen met de strafschoppen reeks wint in de abab methode. terwijl in de abba methode dat op een 50/50 verhouding komt te liggen. het draait dan dus minder op de strafschoppen zelf, maar meer om de tos. dan heb je nog de sociale eerlijkheid. de keeper is veruit in het nadeel ten opzichten van de speler.

de tos

als we inzoomen op de video over penalty’s het het meest logische om niet de abab volgorde maar de abba volgorde aan te houden. de tos blijft dan nog steeds bestaan om te bepalen wie er aangemerkt wordt als a of als b, maar het psychologische effect dat ontstaat door als eerste op voorsprong te komen door de beginnende partij wordt vervolgens gedempt. het zou vanuit eerlijkheidsoverwegingen een goede verandering zijn. immers gaat het niet om het geluk bij de tos, maar om de gehele procedure.

de bedoeling

als we de bedoeling nastreven dan is de huidige structuur dus niet in lijn met wat de oorspronkelijk bedoeling van de penalty’s was. dat laatste vraagt werkvierentwintig zich ook af als het om werk gaat. welke vorm van eerlijkheid (justice/equity) streven we na? is dat iedereen hetzelfde aantal uren moet maken? maar wat zegt dat over het resultaat, wetende dat meer uren niet tot betere resultaten leidt maar juist tot mindere resultaten…we belonen mensen die langer werken wel meer in termen van salaris, ook al bereiken ze statistisch gezien minder…

kortom, misschien lijkt de voetbalwereld wel meer op de arbeidsmarkt dan we denken en houden politieke partijen, vakbonden en bestaande instituten sociale innovatie tegen. hopelijk komt er ook een kleine revolutie in de arbeidsmarkt en onze kijk op mens, werk & inkomen.