je ziet het vast wel eens staan in vacatureteksten: we zijn op zoek naar een junior, medior of senior iets vaak gevolgd door een term als manager, consultant of beleidsmedewerker. en toch zeggen deze organisaties te handelen vanuit gelijkwaardigheid.
deze door vele geaccepteerde vorm van hiërarchie vinden wij maar raar. het is aangeleerd en we stellen amper meer vragen over de zin en onzin van dit onderscheid. de vorige blog ging over het aanleren en het afleveren van fietsen. wij geloven dat de aangeleerde hiërarchie hier een voorbeeld van is.
de titel van de blog luidt: systeem eerst, dan pas de mens. en daar hebben ze een punt, vinden wij. waarom hanteren we nog deze titels als we al onderscheid maken in het salaris dat iemand ontvangt. en de vraag is nog maar of dat salaris ook gekoppeld is aan de toegevoegde waarde die iemand levert (de salarishuizen en loonschalen zijn daar een voorbeeld van).
en dat betekent dat het best zo kan zijn dat een junior dezelfde waarde levert als de senior. vaak werk je immers in een teamverband en iedereen voegt daar zijn of haar (unieke) vaardigheden aan toe. vanuit een ander perspectief en met een andere achtergrond.
organisaties die nog onderscheid maken in parkeerplaatsen voor directeuren en of poedermelk voor de werknemers (de werkvloer) en echte melk voor het management en het bestuur daar nemen we de komende tijd toch afscheid van. zet voor de grap je auto op de plek van de directeur. salarisverhoging gegarandeerd.
een belangrijk element in deze titels wordt ook zichtbaar als het gaat om het nemen van beslissingen. zodra het lastig wordt laten we de beslissingen over aan degene die hoger in ‘rang’ is. en dat is natuurlijk ook lekker veilig. dit is dus niet alleen schoppen tegen diegene die hoger in rang zijn, we kaarten ook aan dat de verantwoordelijkheid om dit fenomeen aan te pakken een gezamenlijke is.
wij geloven dat ontvolgen ook een vaardigheid is. de loon-slaaf-cultuur maakt dat we meer volgzaam zijn, veiligheid verkiezen boven eigen verantwoordelijkheid en dat werkt passiviteit in de hand…
nu snappen wij ook wel dat als je net afgestudeerd bent en je schopt tegen dit heilige huisje dat weinig organisaties je aan zullen nemen of in zullen huren. de stapels schone was liggen immers allemaal netjes in de kast;) je bent dan de luis in de pels, de rebel. en wij denken dat we die mensen juist nodig hebben om organisaties en de samenleving verder te helpen.
bij dagstage.nl werd hier een mooie blog over geschreven: de opkomst van de buitenbeentjes economie. ” veel organisaties roepen dat buitenbeentjes hartelijk welkom zijn en dat ze zullen zorgen voor een omgeving waarin de buitenbeentjes optimaal van hun unieke eigenschappen gebruik kunnen maken. De praktijk is dat dit type mens zich al snel onbegrepen en alleen voelt in veel organisaties, al was het maar omdat buitenbeentjes vaak enkelingen zijn binnen een organisatie en ze het moeten opnemen tegen een leger volgzame schapen. ”
kortom, bij werkvierentwintig doen we niet aan junior, medior of senior titelaanduidingen. je hebt een specialiteit, een expertise op een vlak en noem jezelf zoals je wilt.
wil je meer weten over anders organiseren (en durven jullie buiten de lijntjes te kleuren): stuur dan een e-mail naar de senior hoofdbaas van werkvierentwintig: info@werkvierentwintig.nl