het leed dat file heet

als ik ergens een hekel aan heb is het mijn tijd verdoen aan een file. de tijd tikt weg en voor je het weet zit je 1,5 tot 2 uur in de auto. ik had toevallig een opdracht wat verder van huis. alhoewel ik mij voorgenomen had nooit meer op locatie te werken (als het niet noodzakelijk is) reed ik er weer vol in. voor de meeste is dit dagelijkse kost. ik was die dag 4 uur lang te vinden in mijn auto, naast de brandstofkosten, koste het mij enorm veel tijd (energie en focus). het leed dat file heet.

deze kosten moeten links of rechtsom terug worden verdiend en dus worden betaald, hierdoor wordt de prijs van een dienst of een product onnodig hoger (of de marges onnodig kleiner). vanuit bedrijfseconomisch oogpunt is het dan ook niet gunstig om naar locatie te rijden (wederom als het niet noodzakelijk is). dan heb ik verder nog niet over de milieuwinst, zo levert een 4 daagse werkweek in een traditionele werksituatie ook een reductie van 20% vervoersstroom op de wegen op. 20% minder auto’s zorgt er zo voor dat de files verdwijnen en de drukte oplost. voeg daar de hybride werkende, de remote werkende aan toe en we hebben de snelwegen, OV en andere mobiliteitspunten ontlast en kunnen mensen met beroepen waar aanwezigheid wel wenselijk niet achteraan sluiten.

vanaf nu werk ik niet alleen remote en als het even kan ook asychroon. asychroon betekent dat je op je eigen tijd kan werken en niet of thans minder afhankelijk bent van het werk van een ander. in het ideale geval van asynchroon werken koppel je dan ook tijd los van inkomen, of zoals er in een mini masterclass gezegd werd: de organisatie wilde afstappen van een urenfabriek naar een resultatenfabriek. hoe je tot het resultaten komt is aan jou en we laten je er helemaal vrij in. we geven je de autonomie terug die zo nodig is om je creativiteit te laten floreren. de professional wil dat uit zichzelf, laten we daarom de medewerker niet te veel voor de voeten lopen, lastig vallen of onnodig een beroep doen op iemand.

wist je trouwens dat als mensen hun baan verliezen en niet meer in de file aan kunnen sluiten ze dit erger vinden dan de file zelf. de sociale uitsluiting werkt zwaarder dan het ondergaan van een collectieve mindere ervaring. daardoor houden we soms ook patronen in stand: zoals het klagen bij het koffiezetautomaat, het zorgt voor een bepaalde verbinding en betrokkenheid met andere. blijken we toch gewoon sociale wezens te zijn.

wil je nu ook graag anders werken, doe dan mee met de pilot van werkvierentwintig. samen maken we de werkweek leuker en effectiever. zo wint iedereen.