hoe kunnen we ervoor zorgen dat we tijd en resultaat nog meer van elkaar los kunnen koppelen? dat is een vraag die mij al een tijdje bezig houdt. dat begint door het loskoppelen van tijd en locatie. eerder al waarschuwde werkvierentwintig voor het 1 op 1 doorzetten van kantoorwerk naar thuis. mensen gingen van zoomgesprek naar zoomgesprek maar fundamenteel was er weinig veranderd, met alle gevolgen van dien. dat maakte dus nog niet dat we asynchroon werkten. als we de vrijheid willen geven aan mensen om te werken daar waar, wanneer, hoe etc het jou uitkomt dan biedt niet alleen meer autonomie, maar geeft ook meer verantwoordelijkheid en zeggenschap over je werk. zo hoef je ook niet meer tegelijkertijd aanwezig te zijn (online of offline). nu zijn we 1 stap verwijderd van asynchroon werken…
geen one size fits all
let wel, daar waar samenwerken direct voordelen heeft zoals de stratenmaker en de opperman, de zorgmedewerker die steunkousen aantrekt bij een patiënt ligt het voor de hand dat locatie onderdeel is van het werk. maar zoals met alle dingen is er geen one size fits all. dat hebben we met werk echter wel zo gemaakt. veel kantoorwerk hoeft niet op locatie gedaan te worden… daarin is de locatie altijd een middel en nooit een doel op zich. door asynchroon te werken heeft iedereen de vrijheid om dat op een een eigen manier in te vullen. ken jij de 5 stappen naar asynchroon werken al? lees ze >> hier <<
direct reageren niet altijd noodzakelijk
dat begint bijvoorbeeld met het niet altijd meer direct te hoeven reageren op telefoontjes. het kan dan voorkomen dat je langs elkaar heen belt. ik zou ook niet willen dat jij altijd maar bereikbaar bent voor mij als ik bel. het bereikbaar moeten zijn onder ‘werktijd‘ maakt dat je mensen een stuk autonomie afneemt. tijd is altijd van jezelf. het is dan ook belangrijk dat we niet de verwachting van elkaar hebben dat we altijd maar bereikbaar zijn. asynchroon werken kan je daarbij helpen.
mijn telefoon staat bijvoorbeeld altijd op stil. ik wil niet onderbroken worden als ik werk, met de hond wandel of in onderweg ben. het zorgt voor teveel onderbrekingen, de gevoelsmatige plicht om op te nemen, ook in de auto of zelfs in het meest bezochte kantoor van nederland, het kleine kamertje. de druk om altijd maar op te nemen kan voor onveilige situaties leiden, maar dus ook voor onderbrekingen die je flow kunnen verstoren of wanneer je met je familie bent. jij kent je verantwoordelijkheden, niet de plicht voelen op te nemen hoort daar ook bij.
no worries
ik kijk regelmatig naar mijn telefoon (wie niet) en soms iets te vaak (dat is weer een ander verhaal). ik check mijn whatsapp/sms regelmatig. vaak als ik een oproep heb gemist. die kans is 99%. mensen mijn voicemail hebben afgeluisterd weten dat de snelste manier om met mij in contact te komen het sturen van een berichtje is (nadrukkelijk geen e-mail). deze zijn vaak veel langer en roept weer een e-mail op, voor je het weet zit je inbox vol. ik vraag dan via sms om kort en bondig te zijn en of om aan te geven wanneer ze bereikbaar zijn. een kleine oké of voor ingesteld bericht als reply voldoet dan. belafspraak gemaakt (of niet en ook dat scheelt dan ook weer wederzijdse tijd). er zijn maar weinig dingen echt acuut. veelal lossen ze ook op in de tijd. no worries.
stop met vergaderen
te veel vergaderen en overleggen is nutteloos en kostbaar, maar communiceren met elkaar kan echt geen kwaad. lees ook dit artikel over stop de zoombies, stop met vergaderen. asynchroon werken betekent dus niet: niet communiceren, maar veel overlegstructuren kosten tijd en leveren weinig op. mensen praten veel, maar zeggen uiteindelijk weinig. ik heb alle vertrouwen in andere en die kunnen prima zonder mij een goede beslissing nemen. ik maak mijzelf graag misbaar. zeker als je elkaar al wat langer kent weten ze wel wat jouw denkrichting is. het is dan ook niet zo dat je elkaar nooit ontmoet en niet weet wat er bij de ander speelt. asynchroon werken gaat niet over het compleet elimineren van persoonlijk contact, maar over werken wanneer het jou uitkomt en dat kunnen ook hele praktische problemen zijn zoals tijdsverschillen.
daarnaast kan je ervoor zorgen dat het aantal vragen die acuut lijken afnemen door de beslissingsbevoegdheid te verhogen en hoef je niet voor elk wissewasje toestemming te geven (of te vragen, dat laatste gebeurt ook ondanks de ruimte die door de organisatie gegeven wordt). mensen voelen dan niet het (zelf)vertrouwen om zelfstandig de beslissing te nemen. dit heeft alles te maken met de gevoelsmatige professionele ruimt van mensen.
onnodige prikkels elimineren
dan heb je nog dat beeldbellen, zoom, teams etc. het geeft mij teveel onnodige prikkels en het heeft mijn voorkeur niet. je hoeft niet te zien wat ik aan heb of wat voor een rotzooi mijn huis is;) door asynchroon te werken kan je uiteraard prima met een videoboodschap of audiobericht met elkaar communiceren. nu wordt er nog regelmatig gedacht dat niet aanwezig zijn als andere wel aanwezig zijn en vorm van desinteresse is of dat mensen minder gemotiveerd zijn. onzin natuurlijk. we waarderen mensen die aanwezig zijn nog steeds hoger dan mensen die niet aanwezig zijn (of in beeld zijn). daardoor maken mensen die aanwezig zijn meer kans op promotie of krijgen eerder die leuke klus toegespeeld. of het ook zo is dat de beste man of vrouw de klus doet, dat is dan maar de vraag.
als asynchroon werken de default is (met de onderliggende fundamenten) dan zal dit effect verzacht worden. helemaal ontkom je er natuurlijk niet aan. wie elkaar vaker ontmoet zal eerder een klik opbouwen en daarmee ook een stukje vertrouwen. mensen zijn wat dat betreft meer relationeel dan instrumenteel. het is dan dus ook geen pleidooi om elkaar nooit meer te ontmoeten, maar wel om af te stappen van de verouderde kijk op mens, werk & inkomen, het scientific management.
meer ruimte voor diversiteit
veel organisaties hebben op dat vlak weinig diversiteit en voor je het weet selecteer je mensen die nog meer op elkaar lijken. diversiteit in manieren van werken zorgt ook hier voor meer creativiteit, innovatie en uiteindelijk dus resultaat. voor je het weet ontstaat er groupthink. diversiteit en inclusie gaat dan ook verder dan lghbtq, fysieke of geestelijke kenmerken, maar dus ook over manieren van werken. het is dan ook niet vreemd dat bepaalde type organisaties bepaalde mensen aantrekken. dit versterkt elkaar naar verloop van tijd en zorgt ervoor dat veranderen steeds lastiger wordt.
wil je hier nu meer over weten & staan jullie te popelen om een pilot te starten. werkvierentwintig helpt je graag, asynchroon het liefst natuurlijk, met uitzondering van trailvrijdag. klik op de link voor meer informatie of boek je 1 op 1 sessie hier.