werkvierentwintig

petje af voor dit reclame bureau dat de marketing voor klene doet (stiekem ben ik ook een dropfan, dus klene als je dit leest: stuur maar door). ze weten heel goed aan te geven hoe structuren dus soms wel en soms niet handig zijn en misschien slaan we soms ook een klein beetje door met de managementhypes.

transparantie is 1 van de elementen die het onderscheid maken tussen een enabling of een coercive controle systeem. is het beloningsbeleid een black box of kan iedereen van elkaar zien wat men maandelijks gestort krijgt. is een procedure helder en wat is de salesinformatie. nog te vaak zijn organisaties juist niet transparant. bang dat medewerkers er iets mee doen….maar wat dan? misbruik ervan maken of houden ze expres informatie achter omdat dit hun positie versterkt? in beide gevallen lijkt het geen goed uitgangspunt om samen te werken toch!?

kortom, tijd voor radicale transparantie en het kunst van het weglaten. iedereen kan vanaf nu zien wat men verdiend. het liefst bepaal je het zelf ook nog. als het even kan weg met die loongebouwen. wat te denken van die urenverantwoording: opgesodemieterd ermee….of is dat net even te weinig structuur en is er ook de kunst van het terugzetten. wat past het beste bij jullie organisatie?