nothing

we sell you nothing and it’s wonderful

motivatieineffectiviteitniet doenniksweglatenwel doen

ken jij de scene van de wolf of wallstreet, sell me this pen? de vraag is niet hoe goed de pen is, maar wat je behoeftes zijn, wat wil je met de pen doen? de pen staat symbool voor bijna alle producten of diensten. het is daarentegen ook heel concreet. een vakantie, een workshop of nieuwe schoenen, het zijn allemaal dingen of activiteiten waar we iets juist WEL doen of het is tastbaar of  heel concreet met vrijwel een instant gratificatie (of met een vakantie de voorpret aan de vakantie en de napret van de foto’s). we waarderen ervaringen overigens hoger dan materiële zaken.

wat nu als we iets NIET doen, iets bewust laten. we sell you nothing and it’s wonderful! het klinkt natuurlijk best gek en eerlijk is eerlijk, hoe verkoop je iets NIET doen boven iets WEL doen? je bestelt toch ook niet in de kroeg een biertje die je NIET kan drinken. of nog erger: een arts die je adviseert om niet te veel drinken, te veel werken, te veel suikers of vet te consumeren en daarmee niet direct een panklare oplossing te bieden. de quick fix is natuurlijk een lonkend perspectief. als je dit koopt, dan …. het is de belofte die je overhaalt om een product of dienst aan te schaffen.

bij werkvierentwintig, de detacheerder & recruiter (Keytoe Work) verkopen we iets NIET. we verkopen niet de meest ineffectieve en schadelijke uren (alle uren boven de 24 uur zijn onzin). we verkopen dus 12 à 16 uur NIET. in die 12 tot 16 uur kan je de kwaliteit van het werk niet nadelig beïnvloeden, kan je geen fouten maken en kan je niet ziek worden.

toch wordt er dan teruggerekend per uur en worden de overgebleven uren te ‘hoog’. begrijpelijk natuurlijk. we denken op een bepaalde manier en dat denken is  gekoppeld aan alles wat we doen. het korte termijn denken: niet voorbij de maandag kunnen denken, zorgt ervoor dat we oude structuren over werk in stand houden. wie heeft er ooit gezegd dat die 8 of 9 uur zo goed werken en voor de meeste toegevoegde waarde zorgt? wat als het minder waarde creëert?

het heeft vooral te maken met onze voorkeur voor WEL in tegenstelling tot NIET. zo blijkt uit een onderzoek in nature dat mensen eerder geneigd zijn bij problemen iets toe te voegen dan iets weg te laten. “iets weghalen wat niet functioneert is soms de beste oplossing” (fragment uit het boek: de meetmaatschappij).

daarmee worden mensen weer prettig productief. door de werkweek en de werkdag effectiever te maken houden we niet alleen tijd, energie en aandacht over, maar verhogen we ook de arbeidsvreugde (voldoening & motivatie), neemt de kwaliteit van het werk toe & we zorgen er ook nog eens voor dat mensen tijd, energie en aandacht thuis hebben voor het meest belangrijke in ons leven: jezelf, je partner en of je gezin.

waardoor je niet alleen als je jonger bent minder gehaast bent, maar ook als je wat ouder bent het werk goed te behappen is. je kan dus ook fit en vitaal met ‘pensioen’. in elke levensfase dus een top idee. jij kan voldoen aan je fysieke en psychologische behoefte. als bonus komt dat ook nog eens goed uit voor je werk of opdrachtgever. dit wordt de mutual gains theorie genoemd: het is niet of of, maar en en. we creëren samen een win-win oplossing.

dus wil je wel lekker werken, resultaten boeken. wel gezond leven en volop tijd thuis. wil je wel gezond met pensioen. wil je wel tijd hebben voor je kinderen. wil je wel werk verzetten dat waarde toevoegt? meld je dan aan bij de eerste detacheerder van nederland die dat WEL mogelijk maakt.

voor organisaties: op zoek naar gemotiveerde mensen die WEL werken maar GEEN uren maken wij vinden vooral dat verdienmodel heel ouderwets.  info@werkvierentwintig.nl

radicale transparantie

structurencontroldropfanklenemixtransparantieweglaten

petje af voor dit reclame bureau dat de marketing voor klene doet (stiekem ben ik ook een dropfan, dus klene als je dit leest: stuur maar door). ze weten heel goed aan te geven hoe structuren dus soms wel en soms niet handig zijn en misschien slaan we soms ook een klein beetje door met de managementhypes.

transparantie is 1 van de elementen die het onderscheid maken tussen een enabling of een coercive controle systeem. is het beloningsbeleid een black box of kan iedereen van elkaar zien wat men maandelijks gestort krijgt. is een procedure helder en wat is de salesinformatie. nog te vaak zijn organisaties juist niet transparant. bang dat medewerkers er iets mee doen….maar wat dan? misbruik ervan maken of houden ze expres informatie achter omdat dit hun positie versterkt? in beide gevallen lijkt het geen goed uitgangspunt om samen te werken toch!?

kortom, tijd voor radicale transparantie en het kunst van het weglaten. iedereen kan vanaf nu zien wat men verdiend. het liefst bepaal je het zelf ook nog. als het even kan weg met die loongebouwen. wat te denken van die urenverantwoording: opgesodemieterd ermee….of is dat net even te weinig structuur en is er ook de kunst van het terugzetten. wat past het beste bij jullie organisatie?