voorbij uurtje-factuurtje…

veel organisaties werken anno 2022 nog steeds op basis van uurtje factuurtje. zo ook veel detacheerders. super suf toch. vreselijk ouderwets. er is ook geen enkele noodzaak tot sociale innovatie. immers meer uren is meer inkomsten, minder uren is minder inkomsten. als we daar aan gaan morrelen dan staat het verdienmodel op losse schroeven. bestaande belangen wegen daarin altijd erg zwaar. we zijn het tenslotte ook gewend, zo werkt werk voor vele. werken staat gelijk aan ‘uren maken’.

dat we minder voor elkaar krijgen als we juist langer werken maakt niet uit, ondertussen creëren we tijdschaarste, doen we druk en zijn we vaker fysiek moe (tekorten aan fysieke basisbehoefte) maar ook minder creatief. autonomie is namelijk de determinant voor intrinsieke motivatie, creativiteit en dus ook en daar draait werken toch echt wel om: resultaten.

terwijl de organisatie echt niks heeft aan je tijd, hoelang je naar een beeldscherm staart zegt niks over wat je klaarspeelt. om nog maar te zwijgen over vergaderingen (zucht), reistijd (blehh) of digitale zichtbaarheid (wordt geen zoombie) en onnodige bereikbaarheid voor vaak niet acute zaken.

zeker als je weet dat:

1: je geen uren kan maken, wel brood.
2: veel mensen al aangeven ca 3 a 5 uur te werken, je vermoeid raakt, fouten maakt en trager wordt.
2.1.: ben je boven de 40 dan kan de 3 daagse werkweek wel eens het beste zijn.
3: soms je niet eens vast kan stellen of je werkt (hoeft ook niet).
4: je autonomie van mensen afneemt.
5: zichtbaar klokken suf en ouderwets is, maar onzichtbaar klokken nog steeds doen.
6: mensen geen speelautomaat zijn waar je een muntje ingooit (als je betaalt voor uren krijg je uren).

veel organisaties hebben hun hele HR systeem en verdienmodel op deze verouderde denkwijze ingedeeld. zo is er zelfs een ambtenaar die effectiever werkte (en niet 8 of 9 klokte) ontslagen. wie effectiever werkt komt dus in de knel. “er is een misverstand van tientallen jaren van industrieel werk uit de vorige eeuw waarin we de processen ingericht hebben op basis van input (tijd) en dat gekoppeld hebben aan productiviteit (output).” bovendien heeft het schrijven van uren ook een prijskaartje, zowel financieel als sociaal.

zelfs de meest progressie organisaties hebben uurtje-factuurtje afspraken met grote corporates, omdat ze dit gewend zijn en ze graag een bepaalde mate van controle willen. dat dit een illusie is doet het er voor deze corporates niet toe. deze organisaties zijn zoals barry schwartz het noemt op oude idee technologie gebouwd. of zoals daniel pink het zegt: er is een mismatch tussen wat bedrijven en organisaties doen en wat de wetenschap weet. daar zit dan ook precies de crux.

met de recruitment en detacherings tak van werkvierentwintig helpen we organisaties om het fundament onder werk en inkomen aan te pakken. daar hoort ook geen uurtje factuurtje bij, want dan zouden we weer input (uren) aan output (resultaat) koppelen. durft jullie organisatie het aan om fundamenteel wat te veranderen aan de manier waarop we werken? neem dan contact op met werkvierentwintig >> info@werkvierentwintig.nl

wil jij graag onder andere voorwaarden werken, meer autonomie hebben en niet vastgepind worden op (denkbeeldige) werkuren? mail ons dan. ook wij zijn op zoek naar gemotiveerde professionals.