ken jij de term reverse hiring of reverse recruitment? bij werkvierentwintig doen we de dingen net even anders. werkvierentwintig solliciteert niet bij bedrijven, maar bedrijven solliciteren bij werkvierentwintig. waarom zou iemand bij of met jullie willen samenwerken? wat maakt jullie organisatie en het werk dat jullie verzetten de moeite waard om je tijd, energie & motivatie voor in te zetten? bij werkvierentwintig draaien we het recruitmentproces 180 graden om.
we helpen organisaties en de mensen die er werken met hun (financiële) gezondheid door middel van pilots & organisatieadvies en helpen jou zelfs aan een geschikte opdrachtgever of kandidaat. de belofte 24 uur werken voor een volledig salaris kent geen addertje onder het gras. de meeste mensen geven al aan tussen de 3 en de 5 uur werk per dag te kunnen verzetten (structureel). we maken dit publieke geheim openbaar.
bij werkvierentwintig hoef je het systeem niet tevreden te houden om maar ‘uren te maken‘. gelukkig willen onze opdrachtgevers dat ook niet. recruitment zonder poespas noemen we dat.
voor organisaties
zoals we inmiddels weer merken is het een krapte op de arbeidsmarkt. dat heeft voor een deel te maken met vergrijzing, maar ook voor een deel met de fabrieksmindset op mens, werk & inkomen. veel organisaties zijn nog volgens het scientific management ingericht. een managementfilosofie die alles behalve wetenschappelijk is. schaarste zorgt echter ook ervoor dat organisaties soms genoodzaakt zijn een blik op de eigen organisatie te werpen. wat maakt het dat jullie organisatie nu de organisatie is waar ik elke dag mijn bed voor uitkom (behalve op de woensdag;)). wat doen jullie dat naast de financiële baten ook maatschappelijke impact maakt?
sociale innovatie
met de 4 daagse werkweek, een goed salaris en voldoende autonomie heb je dat tekort zo opgelost. je moet het als organisatie alleen wel aandurven om van de gebaande paden te gaan. uiteraard willen jullie mensen die het niet alleen voor het geld doen maar ook echt hart hebben voor de dingen die jullie doen. met werkvierentwintig hebben we een aantal professionals die dit voor de volle 100% doen. jullie zorgen voor de noodzakelijke randvoorwaarden.
dat doen we dat op de voorwaarden die passen bij een moderne kijk op mens, werk & inkomen. waaronder de 4 daagse werkweek voor een betere arbeid/rust verhouding en voor meer gelijkwaardigheid in de relatie.
meer informatie of aanmelden, mail dan naar info@werkvierentwintig.nl onder de noemer > reverse hiring.
veel mensen staan er niet bij stil. je krijgt een contract voor 24, 32 of 36 uur. je maakt je uren. tijd en werk zijn zo erg aan elkaar gekoppeld dat het gek is dat we niet vragen naar het waarom. waarom koppelen we tijd aan werk & inkomen? zo werkt werk… of toch niet.
er zijn natuurlijk goede redenen voor te bedenken. zo kan je te maken hebben met bezetting. er moet iemand aanwezig zijn om voor de patiënten te zorgen. ook hier kan je afvragen of 8 uur wel de optimale tijdsduur is. uit onderzoeken blijkt dat de kwaliteit van de zorg toeneemt als zorgmedewerker diensten draaien van 6 uur.
veel werk draait echter niet meer om bezetting maar om een bepaalde uitkomst of resultaat. hoelang de bakker bezig is geweest met het bakken van het brood maakt niet uit, smaakt het brood niet dan is de kans klein dat je er nog een keer wat koopt. de stratenmaker die je oprit legt vraagt een m2 prijs, is de kwaliteit belabberd dan heeft ie minder werk. hoelang ie erover doet is verder aan hem of haar.
kennis & kunde loont
zelfs de garagemonteur kan een prijsafspraak maken voor het repareren van de auto. hoelang ie erover doet is een vraagstuk voor de monteur. het is daarmee ook een ondernemersrisico die zowel positief als negatief kan uitvallen. door scholing en ervaring kan het zijn dat de monteur enorm kundig is geworden. daar mag dan toch ook een waardering tegenover staan. de klant merkt het immers niet. voorheen kostte het vervangen van de band € 20,- en dat doet het na zijn cursussen ook. ik ben dan ook niet geinteresseerd in dingen zoals ‘brugtijd en arbeidsloon’. ik wil gewoon weten wat de reparatie van mijn uitlaat kost. daar zeg ik ja of nee tegen en vervolgens laat je het aan de professional over.
urenfabriek
maar bij kennis intensief werk pinnen we mensen ook vast op uren. zo zijn er veel ‘urenfabrieken’. dat is niet een term die ik bedacht hebt, maar zo noemen ze het zelf. ze factureren uren. hoe meer uren, hoe hoger de omzet, maar zitten bedrijven echt te wachten op uren of willen ze het resultaat van je inspanning, netzoals ik dat wil bij mijn auto. of is tijd een verdienmodel geworden. niet meer & niet minder.
binnen een loondienstverband wil de werkgever niet jouw uren maar ook het resultaat. de vruchten van je werk. je salaris vertegenwoordigd een deel van de toegevoegde waarde die je levert. met de wetenschap dat je in 8 uur niet meer voor elkaar krijgt dan in 6 uur dan zouden we daar toch een volgende stap mee kunnen maken. maar dat is het niet alleen. de wetenschap rondom motivatie en welzijn zegt dat autonomie nog belangrijker is. vandaar dat werkvierentwintig pleit voor de 6=8 filosofie. soms werk je wat langer (kan), maar structureel lang werken is niet beter, niet voor jezelf maar ook niet voor de organisatie. klokken daar doen we niet meer aan, maar we snappen dat werken soms tijd kost. in veel gevallen ontstaat de oplossing ook niet als je achter de laptop zit, maar als je met de hond wandelt. soms kunnen we geeneens vaststellen of je werkt of niet.
als je op kantoor een kop koffie haalt voor je collega is het werk. werk je thuis en haal je een kop koffie voor je partner dan is het vrije tijd?
fabrieksmindset
de vraag is natuurlijk of je dat überhaupt moet willen. deze vorm van control is vrij ouderwets. we klokken niet meer maar onzichtbaar nog maar al te graag. fundamenteel is er dan ook nog weinig veranderd als het op onze kijk op werk gaat. terwijl we nieuwste techniek onder onze duim hebben, houden we vast aan oude ideeën over mensen & werk. het uitgangspunt is immers nog steeds het scientific management. werk moest meetbaar & controleerbaar zijn. zo werkt werk 100 jaar geleden.
draai de formule om
In veel gevallen is dat niet meer het geval. bovendien draait werkvierentwintig de formule van werken om. we gaan uit van intrinsieke motivatie (dat bestond in het scientific management volgens taylor niet). de rest moet ondersteunend zijn aan jouw motivatie. het ontnemen van autonomie is daar niet 1 van. autonomie is immers een psychologische basisbehoefte. mensen zijn toch geen drone die door een ander bestuurd worden?we willen immers autonomie, zelfdenkende professionals. we leiden ze ook zo op, maar zodra ze een organisatie binnenstappen ontnemen we deze autonomie.
tijd is niet de enige factor
uiteraard kan je tijd als factor wel meenemen in een waarderingsmethode, maar dan slechts als 1 van de vele componenten, op basis van redelijkheid. zo hebben we in nederland het wettelijk minimumloon en uiteindelijk moet iedereen een x – bedrag per maand verdienen om de huur of hypotheek te betalen. bekijk ook eens de blog over sentiment >> hier <<
zo spreekt werkvierentwintig geen uurtarief af, maar kan je aan abonnement nemen voor 1, 3 of 12 maanden. of hebben we de waardering achteraf als mogelijkheid wanneer we enkele keren samenwerken. we hebben het dan over loop-tijd. om een periode af te sluiten, daar is op zich niks mis mee, maar het controleren en afrekenen op uren is een vorm van micromanagement, waarbij er een averechtse prikkel is om effectiever te werken. hierdoor hanteren veel mensen de ‘uitsmeer’ strategie. daarbij komt dat vrije tijd een enorme motivator is. werk je lekker door dan kan je vroeg naar huis en heb je nog wat aan de dag/avond. de mouwen opstropen en ertegenaan gaan. lekker even gas geven. slenteren is soms vermoeiender dan lekker doorstappen. bovendien vult werk zich met de tijd die ervoor beschikbaar is. dit wordt de wet van parkinson genoemd.
relationeel
als het goed is is werk ook relationeel (wederkerig). werkt de relatie niet dan nemen we afscheid van elkaar. waarom dan een controle systeem optuigen? dat doe je bij je geliefde toch ook niet? door het controleren op uren en de illusie van controle te hebben over ‘de gemaakte uren’ creëren we een alternatieve wereld. dit wordt de systeemwereld genoemd. binnen de control literatuur wordt er naar enabling & coercive control verwezen. op basis waarvan is de samenwerking gebaseerd, is dat wantrouwen & risico’s beperken, waardoor we zelfs kansen uitsluiten of willen we vertrouwen en ondersteunen, zodat we kansen kunnen pakken, kunnen innoveren doordat mensen gedijen?
wil jij nu de 4 ontwerpprincipes weten. plan dan een kennismakingsgesprek met werkvierentwintig.
voet bij stuk
je kan het al raden waarom werkvierentwintig dan ook niet aan tijd doet. daarom ga ik graag het gesprek aan met organisaties die vasthouden aan het ‘uren denken’. tijd als een factor voor productiviteit is zeer beperkt en zelfs schadelijk. niet alleen voor gezondheid, maar ook voor de resultaten van een organisatie. het is gebaseerd op oude idee technologie en daarom doet werkvierentwintig er niet aan mee. het is alsof een longarts een pakje sigaretten per dag rookt of de plastic soup surfer zijn plastic flesjes in de zee gooit. ook werkvierentwintig houdt voet bij stuk.
zo dat was een lekker productieve dag zeg: prettig productief. de alliteratie alleen al maakt dat het lekker bekt. wat bedoelen we met lekker productief? mensen houden ervan om voortgang te zien, resultaat van je harde werken geeft een bepaalde mate van voldoening en trots. als dat het uitgangspunt is dan richten we onze organisaties anders in.
grootmoeders recept
je kan het zien als een recept uit een kookboek. een snufje moeite (effort), een dosis resultaat & vooruitgang in zowel werk als je financiën. als je dit geheel niet te lang door laat koken, beetgaar is prima, dan is het prima te happen. dan komen mensen moe, maar voldaan thuis. niet afgemat, maar gewoon moe. je merkt dat je je best gedaan hebt. je hebt er in de ochtend een klap op gegeven (of wanneer jij begint met werken). pas het aan: maar neem als basis grootmoeders recept.
meer of minder?
prettig productief gaat ook over het afscheid nemen van meer meer meer, want hoe paradoxaal dat ook mag zijn het leidt vaak tot minder, minder, minder. van langer en meer werken worden we niet productiever over de week & de maand gekeken. prettig productief gaat dus ook niet over uitknijpen en winstmaximalisatie, maar over resultaten boeken die duurzaam zijn. duurzaam voor jou, je opdrachtgever over werkgever, voor je gezin, voor de klant en voor de samenleving.
floreren
bij keytoe noemen ze dat floreren. hoe zorg je ervoor dat mensen floreren en daarmee zijn ze (dat is de grap) juist super productief. je hoeft dan geen lange dagen te maken of continu aan te staan. juist de afwisseling tussen inspanning & ontspanning en het gevoel van vrijheid zorgt ervoor dat je heel prettig productief kan zijn. autonomie haalt namelijk het beste in mensen naar boven. bij een software bedrijf atlassian gaven ze mensen 1 dag volledige vrijheid. in die dagen werden 80% van de nieuwe producten bedacht. “one day of full autonomy”
prettig productief
prettig productief zijn is een resultaat, een gevolg van een bepaalde manier van werken. waarbij mensen betekenis (meaning) ervaren, waarbij er voldoende tijd, energie, focus is voor zowel thuis als op of aan het werk. waar mensen niet hoeve te watertrappelen om in leven te blijven (geen honger loontje) en waar mensen van meerwaarde zijn voor andere (economisch, maatschappelijk, sociaal).
werkvierentwintig verhoogt niet alleen het welzijn van mensen, maar verbetert daarmee ook de intrinsieke motivatie en dat maakt mensen dan ook gelijk prettig productief. hebben jullie nu het idee dat jullie onprettig onproductief zijn, dan helpen we je graag. dat doen we graag vanuit een nieuwe dienst: Keytoe Work, met als basis het boek: 99 problems but the boss ain’t one. dan bouwen we samen aan een prettig productief policy voor jullie organisatie.
99 problems but the boss ain’t one. dat is het boek dat geschreven is door lennard & cedric over keytoe. al een tijdje waren we gelinked. eenzelfde missie en een zelfde visie op organiseren. na een jaar van online contact, nu een toffe afspraak in maassluis voelde werkvierentwintig zich daar direct thuis.
keytoe doet dingen net even anders, maar wel gefundeerd, vaak onbewust of uit luiheid. onbeperkt vakantiedagen, geen vaste werktijden, maar waarom zou je? waarom zou je volwassenen beperken in hun handelingsvrijheid? je leest er alles over in het boek.
werken op basis van gelijkwaardigheid, vanuit volledig vertrouwen & transparantie. in vrijheid (vanuit autonomie) zonder belemmerende structuren maar met verantwoordelijkheid. waar welzijn en vitaliteit zorgen voor goede resultaten en productiviteit. het is de key to work. de sleutel tot een fijne organisatie. en dan… dan zeggen ze: yo, welkom. gebruik onze naam & maak er wat van. doe je ding. waar vind je een bedrijf die uit zoveel vertrouwen dit zegt.
maaruh… jullie naam gebruiken….zijn jullie niet bang dat: (vul angsten in ……)
algoed je snapt het wel. angst was daar niet aanwezig. ik voel wel de verantwoordelijkheid om zuinig op de naam te zijn. het harde werk van een groep mensen niet zomaar te grabbel gooien. die vervolgens zeggen: we vertrouwen je. hoe mooi kan dat zijn. hoe die samenwerking vorm gaat krijgen weten we nog niet. dan broeden we nog even op de naam: wat vinden jullie van >> Keytoe Work
neem dan contact op met werkvierentwintig. info@werkvierentwintig.nl
soms heb je het gevoel dat je geen controle hebt over wat je doet. dit zijn vaak hectische periodes waar je als je erop terugkijkt ziet dat je geleefd werd. je was even de ´controle’ kwijt. er zullen altijd periodes zijn waar je even het gevoel hebt dat je aquaplaning hebt. je bent dan even de grip onder je wielen kwijt. de vraag is, hoe kan je er weer voor zorgen (zonder krampachtig te worden) dat je die controle weer terugkrijgt. je wilt immers weer je handen op het stuur houden en de regie over je eigen leven weer pakken.
(ont)volgen
in een eerdere blog schreven over we de kracht van ontvolgen. ontvolgen is een vaardigheid. of zoals tessa de teckel te omschrijven valt: ik luister wel maar gehoorzaam niet. snelle weet het te omschrijven als “je bent het gezeik zat, dat komt van de zijkant, maar jij hebt zelf toch je handen aan het stuur”
bij het werken, sporten of thuis kan je dat gevoel ook hebben. ben je daarmee het leidend (aan het stuur) voorwerp of het lijdend (speelbal) voorwerp. dat betekent niet dat je altijd letterlijk het stuur in je handen hebt, maar dat je wel zeggenschap over de situatie hebt. ga je wel of niet mee met de groep of voel je je gedwongen om met de groep mee te gaan. soms geef je daarin een beetje zeggenschap op en kies je ervoor om te volgen, in het hetzelfde pakje te rijden (uniformiteit) en maak je jezelf onderdeel van het geheel.
wegkapitein
zo is er bij het wielrennen de wegkapitein, iemand die de leiding neemt tijdens het rijden en de route in grote lijnen weet. bij de hark voorbij (de politie) werd er gezegd: “wie het weet mag het zeggen” in tegenstelling tot de positie mag het zeggen. dit komt ook terug in crew resource management. soms voel je je gedwongen om mee te gaan, maar daardoor ga je over je grenzen heen. crew resource management is ontwikkeld zodat iedereen zijn of haar twijfel kan uitspreken en kan bevragen waarom iets gedaan wordt. de wegkapitein is dus geen wegdictator, maar eerder richtinggevend, waarbij er in 99% van de gevallen de mogelijkheid is om input te leveren.
intrinsieke motivatie
zo kan het zijn dat je met het zwemmen volledig in control bent. je acteert binnen de kaders die voor jou fijn voelen, het is uitdagend maar je kan het fysiek en mentaal aan. elke keer ontwikkel je jezelf iets meer waardoor je het gevoel hebt vooruitgang te boeken. kortom, alle elementen die je intrinsieke motivatie voeden zijn aanwezig.
bij het fietsen daarentegen kan het zijn dat je meegaat met mensen die wat makkelijker de pedalen rondtrappen, maar jij moet er net iets meer voor ‘werken’. heel veel ruimte houd je niet over om eens gek te doen. je balanceert op het randje van je kunnen. je hoeft maar een beetje tegenslag te hebben, van tegenwind (en je kan niet schuilen achter je fietsmaten omdat de wind schuin van voren komt), een keer verkeerd schakelen bij een beklimming, een bocht wat minder lekker nemen of net wat minder fit zijn na een lange week.
structureel
als dit structureel het geval is loop, fiets, werk, wandel je achter de feiten aan. je bent dan van leidend voorwerp naar lijdend voorwerp gegaan. hoe zorg je ervoor dat jij weer de handen aan het stuur hebt? hier kan de self-determination theory (zelf-determinatie theorie) uitkomst bieden. het gaat, zoals snelle en ronnie flex laten zien om autonomie ondersteunende structuren, het geloof in eigen kunnen en het heft weer in eigen hand nemen, zo gooi je weer wat olie op jouw vuur (aldus snelle). jezelf niet laten omringen met mensen die jouw zelfvertrouwen afbreken, maar je juist helpen groeien. dit wordt in de theorie: self-efficacy genoemd en werkt uiteindelijk vele malen beter dan een controlerende stijl.
vette pech
soms ben je het lijdend voorwerp, dan heb je ergens last van. dat is een gegeven. je kan soms ook vette pech hebben zonder dat je er invloed op hebt. soms ben je het lijdend voorwerp, dan heb je ergens last van, ben je ergens slachtoffer van. je kan soms ook vette pech hebben zonder dat je er invloed op hebt. dan zit er maar 1 ding op & dat is hoe vervelend het ook is, de situatie te accepteren. al is dat makkelijker bij een gebroken been dan met zoiets als liefdesverdriet.
sportvierentwintig
sportvierentwintig & werkvierentwintig maken gebruik an de kennis op het gebied van motivatie en control. het is niet voor niets zo dat we autonomie, (zelf)vertrouwen en betrokkenheid hoog in het vaandel hebben.
daar zat je dan, van de ene op de andere dag moest je je (tuin)kantoor verlaten en thuiswerken. sommige hadden al een prachtig ingericht kantoortje thuis, andere zette de laptop op de stapel was die nog opgevouwen moest worden. dat was niet voor iedereen even prettig. wij willen graag een kleine ode aan de thuiswerkers brengen.
het was niet makkelijk
dat thuiswerken klonkt wel leuk, maar al snel kwam je erachter dat ook dit niet zaligmakend was. je partner (als je al samenwoonde) was opeens ook je collega. voor de happy single kwam eenzaamheid om de hoek kijken. waar de hele week voorheen gevuld was van drankjes doen en sporten, bleek er nu een sociale leegte te ontstaan. je wereldje werd een stuk kleiner en het contact met je collega’s was via de video. je was zo gewend om een groot deel van je dag met deze mensen door te brengen dat je een leegte voelt. die leegte had je nog niet gevoeld. werk bracht je namelijk ook de sociale component. de dagindeling was van je bed, naar je ‘bureau, een kleine wandeling om vervolgens weer op de bank of in je bed te ploffen met een netflix serie en afspreken was ook not done. gelukkig mocht je van de ggd 1 seksbuddy hebben.
zaligmakend
dat thuiswerken is net zoals op kantoor niet zaligmakend. de vraag is natuurlijk, waar werk jij het fijnst. waar krijg jij het meest voor elkaar. voorheen waren er mensen die aanwezigheid op kantoor gruwelijk vonden, nu zijn er mensen die thuiswerken (of locatie onafhankelijk) erg vervelend vinden. laten we niet de fout maken door weer iedereen door dezelfde hoepel te laten springen. als jij behoefte hebt aan werken op kantoor. ga je gang. als je beter thuiswerkt, doe dat dan. wil je een combinatie van beide (ook goed). al dat gereis en de hele week door vroeg opstaan om een plekje te bemachtigen in dat flexkantoor was natuurlijk ook niet fijn, zeker omdat dit een race was naar steeds eerder beginnen, terwijl jij toch die slaap nodig had. wist je dat al een slaaptekort van 16 minuten (structureel) van invloed is op je functioneren. ook dat was onderdeel van het ritueel. uit onderzoek blijkt dat mensen liever bij een groep horen die iets minder prettigs ervaart dan uitgesloten worden van de groep. zo sterk kan het groepseffect zijn op het menselijke gedrag.
sociaal
laten we dan ook een beetje eerlijk zijn en opbiechten dat omdat we zoveel tijd op kantoor doorbrachten… we ook best veel tijd verkletsen. een beetje social talk is ook functioneel. we hadden een ritueel bedacht om die werkdag naar 8 of 9 uur te rekken (9 uur voor de 4 daagse werkweek). thuis had je ook het idee dat je 8 of 9 uur moest werken, maar door alle afleiding had je het idee dat het niet altijd opschoot. thuis was het eigenlijk niet anders dan in een kantoortuin. na elke onderbreking duurt het 15 a 20 minuten voordat je brein weer dieper in de stof zit. multi-tasken kunnen wij mensen nu eenmaal niet zo goed. we zijn dan ook thuis gaan werken zoals we op kantoor deden. deze fabrieksmindset op werk, werkt averechts en is op termijn zelfs schadelijk.
burn out golf
nu wordt er gewaarschuwd voor een burn out golf. mensen hebben dikwijls meer tijd besteed aan het werk, dat terwijl er vaak een combinatie van extra belasting op zich afkwam. van spelende kinderen tijdens de lockdown tot een partner en alle videocalls. er zijn uiteraard beroepen die er niks van gemerkt hebben, maar onderschat de psychologisch druk niet. fysiek werk heeft zo zijn nadelen, maar kantoorwerk ook. het is niet voor niets dat mensen op kantoor vaak minder fit zijn, vitamine d tekort hebben en te weinig bewegen gedurende de dag. dat kan je nu eenmaal niet compenseren door in de avond een hit-trainingen te volgen. dit noemt men overcompensatie. met sportvierentwintig i.c.m. de pilot van werkvierentwintig helpen we mensen gedurende 6 en 12 weken een fijnere & gezondere structuur in de werkdag en werkweek te brengen.
tuinvierentwintig
nu zijn wij een nieuwe dienst begonnen, eerst uit noodzaak omdat het bij ons ook stilviel, maar nu als dienst voor mensen die hinder hebben ervaren van de lockdown. de dienst heet tuinvierentwintig. misschien niet de meest alledaagse combinatie voor een organisatieadviesbureau, maar hierbij laten we zien dat theorie en praktijk wel degelijk samengaan. wij nodigen mensen uit om een dag mee te gaan. we passen de werkvierentwintigmethode toe. ook voor ons is het leuk om buitenwerk en denkwerk te combineren. deze combinatie is ideaal ook voor de vitaliteit en duurzame inzetbaarheid. tuinvierentwintig is de praktische toepassing van werkvierentwintig. we nodigen in het bijzonder mensen uit met burn out klachten. de buitenlucht in combinatie met zichtwerk (dat ontbreekt vaak bij kantoorwerk) levert enorm veel voldoening op. niet te veel met het hoofd maar juist met de handen bezig zijn creëert ruimte voor oplossingen.
mocht je een klus gedaan wil hebben voor je tuin, oprit, achtertuin. dan horen we het uiteraard ook graag. mail naar info@werkvierentwintig als je graag deel wilt nemen. je bent van harte welkom.
“today, still wanted by the government, they survive as soldiers of fortune. if you have a problem, if no one else can help, and if you can find them, maybe you can hire…” kennen jullie de intro tune nog?
werkvierentwintig & the a-team
the a-team is weer op tv en wat is dat prachtig. ze doen graag goed voor andere en ze willen in vrijheid leven. het zijn de rebellen die altijd weer weten te ontsnappen. wie kent ze niet. hannibal, face, murdock & ba. ze blazen van alles op maar zelden sterft er iemand. ondertussen zit het leger achter ze aan en helpen ze mensen tegen criminelen. ze strijden tegen onrecht, voor vrijheid en rechtvaardigheid.
onze missie
werkvierentwintig heeft een missie en is een beetje zoals het a-team. werkvierentwintig is een online (tikkeltje rebels) organisatieadviesbureau. als bedrijfskundigen zijn we gespecialiseerd in motivatie, hrm & control vraagstukken. werkvierentwintig is in 2018 opgericht met als doel een gelukkiger en gezondere samenleving te creëren. dit doen we met een moderne & wetenschappelijke kijk op mens & arbeid. we pakken de oorzaak bij de wortel aan. wij zijn ervan overtuigd dat de huidige kijk op mens en arbeid niet optimaal werkt.
basisinkomen
daarom zijn wij ook voorstander van een basisinkomen. de free-choice paradigm geeft aan dat mensen veel beter functioneren als ze intrinsiek gemotiveerd zijn. dit zorgt dus voor gezondere en gelukkigere mensen die minder afhankelijk zijn van een ander, beter presteren en thuis ook nog eens een fijnere partner of ouder zijn. autonomie is de sleutel tot meer welzijn & een basisinkomen leidt tot een sterkere samenleving (welzijn) en economie (welvaart).
van HRM naar HTM
daarom maakt human resource management (hrm) plaats voor human talent & motivatie (htm) & nemen we afscheid van het scientific management. omarm jij de wetenschap op het gebied van control & motivatie en als jij ons kan vinden, huur jij dan werkvierentwintig in?
als jullie een probleem hebben en niemand kan jullie helpen. met een beetje geluk kunnen jullie ons dan inhuren. het eerste advies is gratis als jullie in de aanvraag (the a-team vermelden).
wil jij knallen maar krijg je de schurft van ‘uren maken’ om nog maar te zwijgen over de betutteling van het management. denk jij dat jij prima zelf kan beslissen wat wel en wat niet kan? je snapt wat redelijkheid is, je begrijpt dat je niet moet smijten met het geld van de organisatie, maar je snapt ook dat we soms penny wise and pound foulish zijn. je hebt een ingebouwde: bullshitmeter en krijgt uitslag van onzinnig werk? ben je klaar met die fabrieksmindset op werk? heb je genoeg van kpi’s en targets en onzinnige begrotingen? vind jij dat je als volwassenen behandeld mag worden, vanuit verantwoordelijkheid, gelijkwaardigheid en transparantie!?
dan zijn we op zoek naar jou! welkom mede rebel! jij bent de tegenspraak die organisaties nodig hebben (maar niet altijd willen).
ps: het is een publiek geheim dat je tussen de 3 en de 5 uur kan werken per dag (dit komt uit diverse peilingen). wij brengen het publieke geheim in de openbaarheid;)
werken wij binnenkort samen?
dat geldt ook voor organisaties die dit soort kandidaten willen. mensen die zelf nadenken en zich niet achter de systeemwereld verschuilen. die geen urenregistratieverantwoording hebben en die vertrouwen in de professional hebben? zeg maar organisaties met lef die mensen inhuren die zelf nadenken. het klinkt bijna een illusie en vrij extreem, maar stiekem hopen we dat het tegenovergestelde niet waar is. dat er organisaties zonder lef zijn die mensen inhuren die niet zelf nadenken (dat denken laat je maar over aan het management).
klinkt dit absurd?
toch is het scientific management hierop gebaseerd. niet denken, maar doen. door deze grondhouding verlies je niet alleen de motivatie van de medewerker, maar ook de creativiteit en vindingrijkheid. je krijgt daarmee niet het hele pakket van de medewerker maar slechts zijn of haar aanwezigheid. bij ontevredenheid ontstaat er gaming en het systeem wordt tevreden gehouden. mensen die uiteindelijk alleen nog werken voor ’the pay at the end of the day’.
terug naar de basis
bij werkvierentwintig gaan we helemaal terug naar de basis. werving & selectie zonder poes noemen wij dat. hoe kunnen we ervoor zorgen dat de juiste persoon op de juiste plek komt. dit doen we door de meest ‘lowtech’ mogelijke oplossing toe te passen. wij houden van eenvoud en geloven dat daar de komende tijd de oplossing ligt. geen cv, geen gezwets maar kijken naar wat je wil en kan. zo simpel is het. dat is onderdeel van de werkvierentwintigmethode.
intrinsieke motivatie
wij zijn niet geïnteresseerd in je cv of diploma’s. je hoeft ook niet je best te doen op een motivatiebrief die je een beetje aanpast voor de organisatie waar je naartoe schrijft. wij kijken waar jij het meeste voldoening van krijgt. zo zorgen we samen dat je met plezier van en naar het werk kan gaan. wij omarmen intrinsieke motivatie. we snappen natuurlijk ook dat er geld in het laatje moet komen.
kollega-model
dit geldt uiteraard ook voor organisaties die mensen zoeken. jullie hebben een vraagstuk en wij vullen die zo goed mogelijk in middels het kollega-model. wij zijn op zoek naar organisaties en naar mensen die hier wel van houden, eenvoud werkt. wij hanteren uiteraard de logica 24=40. dat leggen we graag uit in een gesprek. bel 0624444981 of mail ons en meld je aan! >> info@werkvierentwintig.nl
